37E MARCHE DE LA VALLEE DE LA VESDRE. / PORTE OUVERTE PRAYON. / TROOZ. 14/04/2012.
37E MARCHE DE LA VALLEE DE LA VESDRE.
PORTE OUVERTE PRAYON.
TROOZ.
Trooz gelegen aan de Vesdre, in de prachtige vallei van deze rivier.
Wij wandelen Trooz uit langs de prachtige hellingen van de vallei, hoge rotsen met grillige vormen zijn onze metgezellen. We wandelen verder langs de oever en komen aan een klein oud wit huisje met een plaquette; geboortehuis van Jean Le Jeune politiecommissaris van Luik die door de Duitsers op 14/09/1917 dood geschoten. We wandelen weer verder langs de oever van de Vesdre.
En dan klimmen we de steile oever op, door een prachtig beboste oever, tapijten van Daslook vullen de oever op het is mooi ,om te zien wat een grote hoeveelheid hier staan, nog een paar dagen en ze kleuren het bos wit met hun bloemen, spijtig dat fotos geen geur kunnen geven het ruikt sterk naar look. We blijven klimmen tot we boven zijn hier veranderd het landschap van bos naar weilanden. We hebben hier ook prachtige zichten over het mooie landschap. Wat verder komen we in het gehucht Au Thier. Hier prachtige huizen in baksteen, wat duid op de rijkdom van de vroegere huiseigenaars. De gewone mensen hun huizen werden gebouwd met stenen uit de groeven, de welgestelde bouwden hun huizen met baksteen en zo lieten ze zien hoe groot hun rijkdom was. Dikwijls komen we huizen tegen waarvan de achterzijde in steen uit de groeven is maar de voorzijde in baksteen.
We wandelen verder en stekken de Vesdre over. We komen aan de Fenderie. De vallei van de Vesdre is al lang een van de belangrijkste industriële centra van Luik als bewijsmateriaal de fenderie van Trooz, die meer dan 500 jaar geschiedenis heeft. Deze fenderie is een van de oudste in de regio. Haar fundamenten dateren uit de late 16e eeuw. En het werkte tot de tijd van de sluiting in 1988. Op het domein staat het kasteel uit de 17de eeuw en niet te bezoeken. Het is wel een merkwaardig gebouw. Gelegen aan een kunstmatige zijarm van de Vesdre.
Tegenover ligt een ander kasteel dat veel jongere is gelegen in een groot bos park. Dan begin voor ons een lange klim het bos in, maar we worden beloont met prachtige zichten. We wandelen een heel eind door de bossen en komen zo in Forêt. Hier ook weer prachtige hoeven en het kasteel. We wandelen door het dorpje en weer wandelen we de bossen in met weer prachtige zichten over het landschap.
Dalen weer af en komen langs de plek waar men vroeger zink ontgint. Het is heel duidelijk te herkennen want de hele oppervlakte ziet geel van het zinkviooltje. We wandelen nog war verder en gaan dan weer naar ons vertrekpunt. Zo eindigt een mooie en aangename wandeling.
Een sprookjesachtig decor van betoverende bloesems dat is het decor van vandaag. Wij vertrekken met de wandeling in Borgloon en wandelen zo naar Wellen voor de start.
Wij wandelen naar Kuttekoven waar de controlepost is. We wandelen naar de kasteelhoeve van de Klee. Hoeve en oud-kasteel De Klee. Oorspronkelijk was dit een hoeve uit de 17e eeuw en behoorde ze toe aan de abdij van Herkenrode. In de 19e eeuw werd de hoeve uitgebouwd tot een kasteel met herenhoeve. Het geheel is sinds 2004 een beschermd monument. Vandaag is er controle voor de wandeling. We wandelen weer verder en komen langs Het eclectisch kasteel De Klee uit 1904-1907. Het kasteel werd grotendeels vernield door een brand in 1933 maar werd daarna volledig gerestaureerd.
We wandelen nu verder en gaan door de velden en de boomgaarden het zijn mooie beelden de bloesem die nu stilaan in bloei komen. We wandelen nu naar Wellen dorp. We komen eerst langs een grote hoeve vroeger was het Kasteeltje van Wellen, in de Tweede Wereldoorlog was het een kwartier voor de Duitse bezetter. Wij gaan verder en komen in het centrum. Langs de dorpsfontein en de Ursulinnenkapel behoorde tot een schoolcomplex van de congregatie van de Ursulinnen, die in Wellen vormend onderwijs voor meisjes verzorgde. In 1853 werden de eerste klaslokalen opgetrokken. Omstreeks 1930 telde de school 400 leerlingen en het internaat was tot ver buiten de landsgrenzen bekend. De kloosterkapel dateert uit 1899. Vanaf 1985 werd het schoolgebouw geleidelijk gesloopt en ontmanteld. Enkel de neogotische kapel bleef bewaard en is volledig gerestaureerd.
Waardevol zijn vooral de decoratieve schilderingen op de plafonds en de muren. Dan verder langs de kerk Sint-Jan de Doper is een mengeling van romaanse, gotische en neogotische bouwkunst. Het oudste deel met de romaanse toren dateert van 1172. De toren is 35 m hoog en 9 m breed. Het klokkenhuis is bereikbaar via een trap in de metersdikke muur. In de 15e eeuw werden het koor en de linkerzijbeuk vernieuwd. De twee kruisbeuken dateren uit de jaren 1492 tot 1522. De rechterzijbeuk is van 1550. De Sint-Janskapel aan de zuidkant dateert uit het einde van de 16e eeuw. De vensters in de noordelijke muur dateren uit de 19e eeuw.
Zo komen we aan de startplaats, wij laten ons inschrijven en wandelen dan weer verder langs het huidig molenhuis dateert uit 1775 en is samen met het 20ste eeuwse woonhuis onder één zadeldak verenigd. Alhoewel reeds sinds 1973 buiten werking is de molen nog steeds maalvaardig en maakt ze deel uit van het Vlaams industrieel erfgoed. Dan wandelen we het natuurgebied in. Het natuurgebied De Broekbeemd ligt in de vallei van de Herk. Door paden die voorzien zijn met planken kun je ook doorheen de vochtige zones wandelen. Zo kan je om de begrazingsblok heen en langs de buitenzijde van het gebied. Voor de durvers zijn er twee doorsteken door heen de begrazingsblok waar je een tête-à-tête met een ruig, bruin rund kunt beleven. Ook werden er achtergebleven boomstronken weggehaald zodat er meer mogelijkheden kwamen voor plantensoorten (o.a. orchideeën). Ook werden een tal van kaprijpe populieren verwijderd zodat er weer kan was voor andere biotopen: een grasland, een aangeplant bosje met zwarte els, meidoor, gewone es en zomereik. Na een eind door het natuurreservaat komen we aan de bloeiende kersenbomen. Gewoon mooi.
Door de velden en de boomgaarden zo komen we in het Provinciaal Domein Kasteel van Rullingen. Het is er prachtig en we nemen de tijd om er wat rond te lopen en een terrasje te doen met wandelvrienden uit Diepenbeek. Daarna nog even door de velden en plantages en zo komen we terug op onze plek waar we vertrokken zijn en hier eindigt onze wandeling.
Je kunt er nog met recht en reden spreken van een vreedzaam, ongerept natuurlijk leefkader. De lucht is er zuiver en nergens wordt de horizon geschonden door rokende fabrieksschoorstenen of flatgebouwen. Het is een waar paradijs voor de wandelaar.
Alles is er in harmonie met de natuur en het landschap. Met zijn romantische dorpskommen, waarin de kerk nog in het midden staat, de paternoster van kapelletjes en veldkruisen, oude hoeven, typische vakwerkhuisjes met silexmuren, loofbossen, hoogstamboomgaarden, meidoornhagen en zijn onvergetelijke panoramas, oefent de streek een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op ons. Wij wandelen vandaag een eind in s-Gravenvoeren, heeft zich ontwikkeld als een lint dorp langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen. De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw. Die Oostenrijkse periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp. De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786 tegen de toren uit de 14de eeuw. Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de l7de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie die in 1774 werd gebouwd. Vandaag zijn de restauratie werken bezig aan de kerk. Wij wandelen verder door het dorp. Een heel mooi plekje is het beschermde pleintje van Kinkenberg, met de recent gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel (1715) Het ligt op de noordelijke oever van de Voer op 100 m van de kerk.
Wij wandelen het dorpje uit en gaan een kijkje nemen in de prachtige natuur van Voeren. In de Voerstreek vinden we hetzelfde golvende landschap als in het Nederlandse Zuid-Limburgse Mergelland. Zon 100 miljoen jaar geleden golfde over dit gebied het water van een ondiepe tropische zee. De ondergrond van de Voerstreek is de zeebodem van destijds. In deze voedselrijke zee wemelde het van de zogenaamde foraminiferen, diertjes met een uitwendig skelet van kalk. Het zijn deze kalkskeletjes geweest die op den duur de metersdikke kalklaag vormden die nu in de bodem van zowel het Mergelland als de Voerstreek te vinden is. Het typische cultuurlandschap in zowel Zuid-Limburg als de Voerstreek kreeg zijn huidige vorm in een tijdsbestek van nauwelijks 200 jaar, na slechts enkele generaties noeste arbeid. Na 1300 is er, landschappelijk gezien, fundamenteel niet veel meer veranderd. De diepe droogdalen vormden de natuurlijke toegangswegen waarlangs men de plateaus bereikte.
Kleine nederzettingen, die aanvankelijk sterke banden met de moederdorpen uit het Maasdal hadden, vormden de kernen die uitgroeiden tot de huidige dorpen en boerderijgehuchten op het plateau. Dat we hier dicht bij de grens met Nederland merken we al gauw als we deze oversteken en Mesch binnen wandelen. Mesch is gelegen in het Zuidelijkste puntje van Nederland. Het dorpje Mesch zelf is een idyllisch dorpje met oude boerderijen en holle wegen, omringd door hoogstam fruitgaarden en heuvels.
Wij komen aan de boerderij Op den Dries de typisch Limburgse boerderij met binnenhof waar een aantal jaren geleden opnamen gemaakt zijn voor de televisieserie Dagboek van een herdershond. Wat verder steken we de grens weer voorbij, hier weer een zo typische Grenspaal. Dan nog wat door de velden en weilanden en we komen terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling ondanks de lichte regen en gure wind.
38E MARCHE DES PINGOUINS. / LES PINGOUINS DE BELLAIRE. / BELLAIRE. 07/04/2012.
38E MARCHE DES PINGOUINS.
LES PINGOUINS DE BELLAIRE.
BELLAIRE.
Vandaag wandeling in Bellaire.
We verlaten het startlokaal en vlug stekken we de grens van het dorp over om in Blegny te komen, Le Motte is een deelgemeente van Blegny. Door het dorpje met een paar grote boerderijen en een eigenaardig kasteel met twee vierkante torens het draagt het jaartal 1882. Wij wandelen voorbij en langs een bloeiende boomgaard en komen in Saive. We wandelen door het dorpje en komen in Haute Saive met een mooi kasteeltje dat gemeentehuis is. Weer verder langs boerderijen en langs velden, boomgaarden en akkers.
Op het eind van het Ancien Régime werd Saive een gemeente. In 1822 werd de gemeente Parfondvaux opgeheven en aangehecht bij Saive. Hier komen langs de Kerk Saint-Pierre. Is wel een mooi gebouw. We verlaten het dorpje en genieten van de mooie zichten op de natuur in de verte de terril van de koolmijn. We wandelen een heel eind vergezeld van de mooie zichten en zo komen we in Queue-Du-Bois.
Hier wandelen door de vallei met mooie zichten op de omgeving. De natuur is hier prachtig en het ontluikend lentegroen geeft het een speciale tint. Dan komen we terug in Bellaire. Een mooie en aangename wandeling.
36E MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMPS. / LES HERMALLIS. / HERMALLE-SOUS-HUY. 01/04/2012
36E MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMFS.
LES HERMALLIS.
HERMALLE-SOUS-HUY.
Het kasteel is dichtbij de kerk gebouwd, midden in het centrum van Hermalle.
Eromheen ligt het gedeeltelijk ommuurde kasteelpark. Het huidige kasteel is in hoefijzervorm gebouwd, rond een binnenhof. Om het kasteel is een slotgracht gegraven. Verder is er een voorhof, waarrond koetshuizen en paardenstallen gelegen zijn. Deze bijgebouwen dateren van de 19de eeuw. Het rechthoekige basisplan is middeleeuws en, zoals het in die tijd gebruikelijk was, voorzien van 4 torens. Bij de heropbouw tijdens de 17de eeuw is gebruik gemaakt van zandsteen, kalksteen en baksteen. Het gebouw werd ook aangepast aan de stijl die in de Maasvallei gangbaar was, met twee rechthoekige torens. De kasteelboerderij dateert van de 17de en 18de eeuw. In 1975 werd ze stilgelegd en raakte ze in verval. De huidige eigenaars hebben de boerderij echter nieuw leven ingeblazen als toeristische site, bestaande uit een museum, een culinaire bibliotheek en het postmuseum.
Wij wandelen het dorp uit steken de Maas over en lopen langs de spoorweg. Een mooi stukje lopen we langs het water en de spoorweg dan gaan we onder de spoorweg door en komen in Amay. We komen aan de Abdij de Flone. De abdij van Flône werd gesticht aan het einde van de 11de eeuw door drie ridder-monniken, op een domein dat de bisschop van Luik hen had gegeven. Ze ligt aan de monding van de Flône-beek in de Maas. Oorspronkelijk woonden er reguliere kanunniken, tot het klooster werd verheven tot abdij in 1139. Nu zijn de Dames van het Christelijk Onderwijs er gevestigd. Enkel de abdijkerk kan bezocht worden en herbergt verschillende rijkdommen: Romaanse doopvonten (12de eeuw), koorstoelen, maar vooral de orgelkast en de orgels (Uitzonderlijk Waals erfgoed).
We wandelen de Chaussee Romaine op en duiken dan tussen de rotsen in en klimmen zo naar boven. Mooie zichten hebben we hier en we blijven klimmen tot we aan de hoeve Richemont een prachtige hoeve wij wandelen verder door de prachtige natuur. Wat verder komen we aan het natuurreservaat, een grote vijver met een planken pad. Zo komen we in Ombret. Het mooie dorpje Ombret is gelegen op een steile rots aan de Maas. Het dorp is omgeven door bossen. Wij wandelen verder en genieten van de prachtige omgeving.
Wat verder komen we in Clermont s/Huy. Het dorp van Hermalle-sous-Huy strekt zich langs de Maas die de grens tussen Haspengouw en het begin van Ardennen vormt. We wandelen verder en komen terug in Hermalle. Wij zien de torens van het kasteel en zo eindigt onze wandeling.
Montzen was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van HERVE. Volgens oude kronieken uit 1075 was Montzen de zetel van een belangrijke rechtbank met bevoegdheden over o.a. de plaatsen "Kelmis, Gemmenich, Hombourg, Moresnet, Teuven en Sippenaeken." In de tijd waren er een hoog gerechtshof onder de macht van de leenheer, vijf handelsrechtbanken en een feodaal gerecht genaamd naar de H. Anna.
Dit dorpje, met een immens plein, een kiosk en een geklasseerde kerk uit XVIIIde eeuw heeft uit bouwkundig uitzicht heel wat troeven. We verlaten Montzen en wandelen door de velden en weilanden en dan komt Kasteel Broich in zicht. Gelegen midden in de velden. Dit kasteel is, vandaag genoemd "Kasteel Broich", maar zijn echte benaming is BROECK. De vijver van kasteel Broeck aan de noodwestzijde, had een oppervlak van ongeveer drie hectare. Helaas heeft men hem enkele jaren geleden grotendeels drooggelegd. Kasteel Broeck is samengesteld uit vier gelijksoortige gebouwen (opgetrokken uit natuursteen) die min of meer asymmetrisch ten opzichte van elkaar liggen en dat veel hoeken heeft. Het geheel is op een iets bredere, schuin aflopende benedenbouw geplaatst. Het zeer grillige dek dat met leisteen is bedekt, is zeer bijzonder.
Beide gevels, aan de noorden de zuidkant, hebben in het midden een ingangsdeur waarboven we, ter hoogte van de dakrand, een driehoekige timpaan aantreffen, voorzien van een ovaal venster. In tegenstelling tot de zuidgevel waar het centrale gedeelte een stuk terug ligt ten opzichte van de vleugelgebouwen, steekt het middenstuk van de noordgevel iets uit ten opzichte van de rest. Het oudste gedeelte van het bouwwerk schijnt de zuid oostvleugel te zijn. Het geheel heeft in de zeventiende eeuw ingrijpende veranderingen ondergaan, onder andere door de vergroting van de ramen, en heeft een zeer solide en sober karakter. Voordat we het kasteel binnengaan over de gemetselde stenen brug, die de vroegere ophaalbrug vervangt, zien we aan de rechterzijgevel een deurraamopening waarvan de benedenste gedeelten van de verticale stijlen uit mensfiguren bestaan; ongetwijfeld de overblijfselen van een vroegere open haard. Wij kunnen vrij rondwandelen op de binnenkoer en het kasteel goed bekijken, ook de twee vierkante torens die vroeger de toegang tot het kasteel waren zijn er nog steeds. Er staat ook nog een oude kapel, alles ziet er wat verlaten uit en moet dringend gerestaureerd worden.
We wandelen een eindje verder en uit de mist komt kasteel de Graaf tevoorschijn. Vroeger maakte die middeleeuwse burcht deel uit van een door de Limburgse hertogen gebouwde verdedigingsgordel om de talrijke plundertochten van de Eifelbaronnen te beletten. Later werd ze tot hoeve omgebouwd. We wandelen weer verder door de weilanden en komen zo aan het Bois de Hees hier moeten we klimmen en door het bos wandelen. Verder komen we in Henri-Chapelle. Op een moment komen we aan het panorama van de 3 valleien van de Berwinne,Gueule en Vesdre. Spijtig dat het zo mistig is en we niet van het panorama kunnen genieten gelukkig staat er een info bord dat ons de weg wijst.
We wandelen weer verder door het volgende dorpje dan weer verder en wandelen door de prachtige natuur. We wandelen nu terug Montzen binnen en nog even door het dorp om zo terug op het prachtige plein komen waar onze wandeling eindigt. Spijtig dat het weer wat tegen zit en er wat mist hangt waardoor we de mooie uitzichten hebben moeten missen.
KUTTEKOVEN (Borgloon) Zelfs op een bewolke dag kan de bloesem mooi zijn.
BLOESEMS IN KUTTEKOVEN
Het is zeker nu het moment om Haspengouw te bezoeken de kersen bloesem is nu op zijn best, de peren beginnen nu mooi te worden en de appelen zijjn met enkele dagen er ook. Zelf op een bewolkte dag zijn de bloesem prachtig enkele sfeer beelden uit Kuttekoven.
1ERE MARCHE DU PRINTEMPS. / LES AMIS DU HENRY FONTAINE GRAND-HALLET. / GRAND-HALLET 28/03/2012.
1ERE MARCHE DU PRINTEMPS.
LES AMIS DU HENRY FONTAINE GRAND-HALLET.
GRAND-HALLET.
Grand-Hallet is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met nog veel akkerbouw en veeteelt.
Vanaf de 9de eeuw maakte het dorp deel uit van het graafschap Avernas. Na van de opheffing ervan ging Grand-Hallet deel uitmaken van het baljuwschap Hannuit in het hertogdom Brabant. Het dorp was deels in het bezit van het kapittel Sint-Lambertus van Luik en deels van de abdij Maagdendaal van Oplinter. Bij het ontstaan van de gemeenten in 1795 werd Grand-Hallet een zelfstandige gemeente. In 1965 werden de voormalige gemeenten Petit-Hallet en Wansin aangehecht maar in 1977 werden de drie dorpen allen deelgemeenten van Hannuit. De Sint-Blasiuskerk is de parochiekerk en in de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd. Wij wandelendoor het dorpje en bekijken de huizen die in tufsteen gebouwd zijn. dan wandelen we de velden in en gaan dan weer het volgende dorpje binnen dan wandelen we naar Lincent, ook hier weer groet boerderijen.
Op de hoek van de straat een huis met een mooi beeld op de voorgevel een engel met pijl en boog, wel mooi. Dan komen we aan het kasteel van Lincent. Tussen de kerk en de Kleine Gete ligt het kasteel van Linsmeel (Lincent) dat gebouwd werd in de tweede helft van de 14de eeuw en opvalt door zijn massieve torens. Dit kasteel was vroeger eigendom van de heer MICHAUX. Daarom wordt het nog steeds het kasteel Michaux genoemd. Naast het kasteel bevindt zich een gesloten hoeve, de boerderij Michaux. Wij wandelen door het dorp en keren dan terug langs een klein pad waardoor we weer achter het kasteel komen. Ook hier weer prachtige oude gebouwen in gele tufsteen.
Dan komen we aan de Romaans-Gotische kerk Saint-Pierre. Wij wandelen naar de kerk om er even naar te kijken, je kunt door de deuropening naar binnen kijken en je zie de mooie ronde pilaren waar vroeger het dak op ruste vandaag is de ruïne een rustplaats voor de inwoners een mooi parkje rond de kerk, gewoon mooi.
We wandelen verder en verlaten Lincent om terug naar Grand-Hallet. We komen aan het kasteel met grote hoeve. Het hele complex is wit geschilderd en oogt mooi vanop een afstand. Het is een indrukwekkend geheel. Op de boerderij is nog altijd een landbouwbedrijf gevestigd. Nog even en we zijn weer terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling.
MARCHE DU PRINTEMPS. / MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE. / NANDRIN 25/03/2012.
MARCHE DU PRINTEMPS.
MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE.
NANDRIN.
De gemeente Nandrin strekt zich uit in de Luikse Condroz, de vierbaanse N63 doorsnijdt het hart van de gemeente. Zowel links als rechts van die weg liggen fraaie landschappen met evenwijdige, vruchtbare dalen en vlakke, soms beboste heuveltoppen.
Nandrin bezit een aantal bezienswaardige gebouwen, die opgetrokken zijn in het grijze kalksteen van de streek. Soms wordt ook psammiet gebruikt, het harde zandsteen van de Condruzische heuveltoppen, zoals mooi te zien is in de fraaie romaanse kerk van Saint-Séverin. Op het gemeenteplein heb je de prachtige kasteelhoeve uit de XVII eeuw en de donjon uit de XIV eeuw. Nandrin is nog steeds een landelijke gemeente veel weilanden en akkers.
Wij wandelen verder en komen in Soheit-Tinlot. We komen aan de kasteelhoeve. In 1247 maakt een charter gewag van een maison forte, bewoond door de weduwe van ridder Gérard de Soheit, heer van Soheit. Deze 13de eeuwse donjon, die tot op vandaag nog steeds bewaard is gebleven, gaf oorsprong aan dit grootse gebouwenensemble dat gedurende de 17de eeuw in drie stappen uitgebreid werd, met als sluitstuk de constructie van een hoektoren met vierkante basis. Het woongedeelte bevindt zich op de noordwestelijke hoek van het gebouwencomplex dat beschikt over een centrale koer, poortgebouw, bakhuis en een cluster van 18de eeuwse stallingen en een monumentale schuur met een spectaculair dakgebinte, eveneens daterend uit de 18de eeuw (1757). Vandaag zijn de restauratie werken volop bezig en word die bijzonder gebouw bewaard voor de toekomst. Er is nog veel werk aan om de restauratie te voltooien, maar eens gedaan zal dit een juweeltje van het dorp worden.
We wandelen weer verder door de velden en langs akkers geregeld komen we prachtige huizen tegen in lokale steen, gewoon mooi. Wij wandelen weer verder en komen in Fraiture, een bijzonder mooi dorpje met de overblijfsels van het kasteel. Chateau Neuf een Louis XVI stijl gebouwd in 1778 brandde af op 31-07-1963, nu blijven er alleen nog wat bijgebouwen en de prachtige hekken over. Wij hebben hier controlepost. We wandelen weer een eind verder en komen door de prachtige natuur, hier meer bossen op de heuvelflanken en in de dalen weilanden, in het bos staan de wilde anemonen die de bossen wit kleuren.
Wat verder komen we terug in Nandrin terug op het plein met zijn vijver, de omgeving van het plein is werkelijk mooi, het kasteel en hoeve en verschillende prachtige oude huizen. Een mooie en aangename wandeling.
TER HEIDE TOCHT. / W.S.V. WINTERSLAG. / GENK-WINTERSLAG. 24/03/2012.
TER HEIDE TOCHT.
W.S.V. WINTERSLAG.
GENK-BOKRIJK.
Waterschei was in de middeleeuwen één van de zes gehuchten van het toenmalige Genk dat voornamelijk uit heide bestond. In de 15e eeuw kregen de gehuchten, en dus ook Waterschei, een eigen burgemeester die de belastingen inde en die in gezamenlijk overleg beslissingen van bestuurlijk aard nam.
Waterschei bleef een arm Kempens heidegebied. In de 16e eeuw werd er te Waterschei een kleine schans gebouwd om de inwoners te verdedigen tegen vreemde troepen. Waterschei een dunbevolkt heidegebied met arme landbouwers. Met de ontdekking van steenkolen in 1901 door André Dumont in buurgemeente As zou het uitzicht van Waterschei grondig veranderen. In 1909 werd te Waterschei begonnen met de boringen. Deze boringen waren technisch moeilijk omwille van het grote gevaar op waterdoorbraak en pas in 1921 werd de eerste kolenlaag op een diepte van 658 meter bereikt. Waterschei werd één van de zeven mijnzetels uit het Kempens steenkoolbekken en de steenkoolproductie in de mijn van Waterschei startte in 1924. De heidegronden waren ideaal om een volledige site rond de mijn te ontwikkelen. De aanleg van de cités of tuinwijken startte in 1914 maar werd stopgezet tijdens de Eerste Wereldoorlog en pas in 1925 hervat. Zij werden gebouwd in de typische Engelse cottagestijl uit het begin van de 20e eeuw. Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog werd er nog een nieuwe tuinwijk aangelegd. Om het vele werk te kunnen uitvoeren werden gastarbeiders aangetrokken. De mijnen waren echter zwaar verlieslatend en als gevolg hiervan werd de mijn van Waterschei gesloten in september 1987.
Vandaag zijn er nog getuigen van het rijke mijnverleden. De mijnterril werd in 1999 geklasseerd als beschermd landschap. Zij werd op het einde van de twintigste eeuw beplant en aangelegd als natuur- en wandelsite. Vandaag doen we hem niet aan maar krijgen hem wel in het zicht. Wij wandelen door de bossen van de gemeente en een enkele keer komen we in Waterschei waar controle is.
We steken de spoorweg over waar het stationnetje van Waterschei dat vlak bij de mijnsite ligt, is een stopplaats op de toeristische stoomspoorlijn As-Waterschei-Eisden die door de vzw Kolenspoor wordt uitgebaat. Deze maatschappij legt ook bij elke thuiswedstrijd van KRC Genk een supporterstrein in vanuit Eisden en As. Na controle terug door de bossen en heide. Wij wandelen het Teut & Ten Haagdoorn natuurpark binnen. Hier grote heidestukken en wat bosjes. Een prachtig stukje natuur. Zo komen we terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling.
