Merlin Spie creëerde in de stroopfabriek van Borgloon een nieuwe installatie/performance. Als basis voor dezae installatie gebruikte de kunstenares peerstroop, een duurzaam en voedzaam voedingsmiddel. De ambachtelijkeheid ervan is belangrijk. Het product wordt vervaardigd volgens een generatielange familietraditie.
MERLIN SPIE aan het werk.
Het werk impliceert de idee van de "cultuur der zintuigen" en hun intuïtieve oorspronkelijkheid. Er is een landschap in peerstroop"Capital of Grossly" geheten, de hoofdstad van overvloed. In de ruimte werd met stroop een oneindig soms rustig, dan weer dreigend wolkenlandschap gecreëerd. Horizontaal daarboven hangt een gigantische kruis. Dit refereert naar religie en verbondenheid.
Tijdens het werk
De hangende sculptuur is een kleine jongen. Hij zit zoals het voor een kind past met zijn hoofd in de wolken, maar tegelijkertijd is zijn gezicht ook verborgen achter het kruis. De vrouwelijke figuur die voor hem neernielt biedt steun en bescherming. De schaduw die het kind afwerpt tegen de oneindigheid is verbonden met artificiële zuurtsof die via de navelstreng het kind binnendringt. De zuurstof staat voor zuiverheid.
De bron wordt gebruikt als beeld voor de oorspronkelijkheid en duurzaamheid van d ebasis. Het water van de bron wordt weggetrokken uit de oorsprong en wordt aangezogen door de leden van de gemeenschap. Hun gezichten zijn bedekt met perenstroop, waardoor ze als het ware een tweede of een omgekeerde huid krijgen. De gezichten worden on,herkenbaar waardoor ze representatief worden cvoor elk ander gezicht.
Bijna Af.
De kunstenares maakt als performer zelf deel uit van het werk. Dit geeft bezieling, waardoor de idee achter het werk anders inwerkt en de gedachten worden opgetrokken.
Jantje zag eens pruimen hangen, O! als eijeren zo groot. 't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken, Schoon zijn vader 't hem verbood. Hier is, zei hij, noch mijn vader, Noch de tuinman, die het ziet: Aan een boom, zo vol geladen, mist men vijf zes pruimen niet. Maar ik wil gehoorzaam wezen, En niet plukken: ik loop heen. Zou ik, om een hand vol pruimen, Ongehoorzaam wezen? Neen. Voord ging Jantje: maar zijn vader, Die hem stil beluisterd had, Kwam hem in het loopen tegen, Voor aan op het middelpad. Kom mijn Jantje! zei de vader, Kom mijn kleine hartedief! Nu zal ik u pruimen plukken; Nu heeft vader Jantje lief. Daarop ging Papa aan 't schudden Jantje raapte schielijk op; Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen, En liep heen op een galop.
Oud Nederlands verhaal door Hiëronymus van Alphen (1746 - 1803)
Zaterdag voormiddag liep het voetbalplein van FC De Jeugd in Borgloon langzaam aan vol. Mensen in het rood, in het wit, met hartjes op hun gezicht of vleugeltjes op hun rug. Ze waren er allemaal. Toen de meisjes van K3 aankwamen, hoorde je enkel de "sst" uit duizenden monden. Na het aftellen, barste het publiek los in luid gejuich: ze waren er helemaal klaar voor.
Vorm het grootste levende hart ooit met 3000 mensen in het rood
Een doodnerveuze Mario stapte het podium op. De kledij was er, het hart was er, maar had hij genoeg mensen kunnen verzamelen? Na een prachtige demonstratie van het bonken van het immense hart, kreeg Geena op een papiertje het aantal deelnemers binnen. Er werden er heel wat afgekeurd en verklede honden telden niet mee, maar Mario slaagde er toch in om meer dan 3300 mensen te verzamelen. De eerste ster van Borgloon was binnen!
Laat het hele publiek de kusjesdans doen met een vurig live orkest
Marie-Claire vond haar opdracht best moeilijk: hoe kon je duizenden mensen allemaal tegelijk een kusjesdans laten doen? Verschillende mensen wilden haar daar gelukkig mee helpen en na wat chaos stonden een twintigtal kringen op het voetbalveld. Op de tonen van de vurige live versie van de kusjesdans, kwamen de kringen in beweging en werd er heftig gezoend. K3 vond het schitterend en gaf Borgloon de tweede ster.
Verzamel 1000 Cupido's
An kwam stralend, maar zonder stem het podium op. Ook voor deze sleutelpersoon was het een zware, maar mooie week geweest. Na haar startsein kwamen de Cupido's met pijl en boog langs het podium 'gefladderd'. Steph, Geena en de meisjes van K3 telden en bleven tellen. An verzamelde meer dan duizend Cupido's en haalde zo de derde ster binnen.
Speel de balkonscène van Romeo en Juliet met minstens 500 liefdesparen
Greet en haar kompanen waren tot op het laatste moment in de weer met het verzamelen en aankleden van de liefdesparen. Een prachtig versierd balkon stond vol met Juliets en de Romeo's stonden klaar om naar boven te klimmen. De romantiek werd nog heviger toen honderden rozen in de lucht werden gegooid. In het totaal werden 512 Juliets en 501 Romeo's geteld. Een vierde ster voor Borgloon!
Zorg dat er minstens 10.000 originele liefdesbrieven vertrekken vanuit Borgloon
Hoewel het nooit Mick zijn bedoeling was mee te werken aan Fata Morgana, heeft hij plezier beleefd aan de opdracht. Enkele postbodes brachten zakken vol brieven naar het podium en de postmeester kon met vreugde vertellen dat er geen 10.000, maar meer dan 20.000 brieven waren geschreven. Heel wat mensen zullen dus de komende dagen een liefdesbrief in hun bus vinden en Borgloon kreeg zijn vijfde ster.
En zo werd Borgloon op deze eerste stralende dag sinds weken, een vijfsterrenstad. Proficiat en bedankt voor de aangename en warme sfeer!
Onze kleine insekten, heb je ze al eens van dichtbij bekeken. Wat een kleurenpracht. Dikwijls zien we hen niet maar een wandeling langs een berm en wat goed uitkijken zien we deze prachtige diertjes wel zitten. Enkele foto's om het te laten zien hoe mooi het kan zijn, de verscheidenheid van kleuren gewoon prachtig.
KLEINE RODE WEEKSCHILD KEVER. Rhagonycha fulva
De volwassen kevers vind je heel erg vaak op bloemen, waar ze zitten te zonnen. Behalve dan de Kleine Rode Weekschildkever hierboven, want die schijnt weinig anders te doen te hebben dan te paren.
DISTELBOKTOR. Agapanthia villosoviridescens
Let eens hoe mooi de kleuren van de sprieten zijn. Alleen al in de Benelux leven wel zo'n 100 soorten boktorren. De meeste zijn snel als zodanig te herkennen: een tamelijk lang lichaam, meestal fraai gekleurd en met heel lange voelsprieten.
GROENE STINKWANTS. Palomena prasina
De Groene Stinkwants doet zijn naam alle eer aan en niet alleen qua kleur. Hij produceert namelijk een stinkende stof en dat maakt hem tot een onaangenaam beestje. Die stof produceert hij niet alleen bij gevaar, zoals lieveheersbeestjes dat doen, nee, overal waar hij overheen loopt laat hij een stinkend spoortje achter. Ook op bramen bijvoorbeeld en dat merk je soms bij het plukken: een stinkende braam die uiterst onaangenaam smaakt, heeft meestal bezoek gehad van een stinkwants. Stinkwantsen hebben dan ook maar weinig natuurlijke vijanden.
Etienne verraste mij met het doorgeefstokje. Eerst wist ik niet wat ermee aanvangen. Maar hier dan mijn verhaal.
Als vader van twee zonen, waar ik trots op ben. Als man van een fantastische vrouw, waar ik niet zonder kan. Wat kan ik nog meer willen.
Voor mijzelf eigenlijk niet veel, nu en dan eens een fijne wandeling maken, Met vrouw en hond, het onafscheidelijk trio.
Voor mijn jongste zoon, dat hij vlug vader word, Ons het genoegen schenk van grootouders te worden.
Onze oudste zoon, die nog altijd bij ma en pa is, Dat hij vreugde in zijn leven heeft.
Een grote vreugde voor ons was zeker het terug vinden van verloren vrienden, Etienne en Rosette en hun kinderen en kleinkinderen. Niet dat deze verdienste de onze was, zij hebben hemel en aarde bewogen om ons terug te vinden.
Vriendschap, liefde en vrede voor alle mensen, verdraagzaamheid onder elkaar. Een droom, die moeilijk te verwezenlijken is. Maar als alle bloggers elkaar verdragen en ieders werk waardeert zijn we al een klein beetje op de goede weg.
Genieten van al het moois dat we op deze prachtige aarde tegenkomen, En helpen om het instant te houden, Ieder op zij eigen manier. Waardering voor Gods schepping, als goede huisvaders het beheren.
Voor al mijn vrienden, dat hun dromen moge uitkomen, Kleine wensen die vreugde brengen.
Bedank lieve bloggers, jullie hebben al een deel van mijn droom verwezenlijkt, Vriendschap ieder dag weer, een lief woordje of afbeelding in het gastenboekje, doet ieder keer weer goed.
Johnny en Christiane.
Op mijn beurt wil ik het stokje doorgeven,aan MARLEENTJE, CLAIREKE, BOMPAJACK.
MARCHE DES MEURIERS / LES MEURIERS / ZETRUD-LUMAY 01/07/2007.
MARCHE DES MEURIERS
LES MEUNIERS.
ZETRUD-LUMAY.
Zetrud-Lemay het eerste dorpje over de taalgrens, Waals Brabant.
Brabants Haspengouw met zijn rijke bodem, geschikt voor tarwe en suikerbieten. Met vierkantshoeven die kasteelallures hebben. Een rustige en aangename wandeling door het dorp, we komen aan een mooie vijver, met veel libellen, waterjuffers en kikkers.
KASTEEL VAN ZETRUD
Een prachtige plaats om even te verblijven. Na de vijver komen we langs de boerderij en het kasteel van Zetrud, spijtig dat het zo verscholen ligt.
OUTGAARDEN
We wandelen verder en wandelen door de holle weg, met een prachtig zicht over de velden. We komen in Outgaarden, een dorpje met veel boerderijen en op iedere hoek een kapelleke. Mooie bloemen tegen de gevels van de boerderijen. Dan weer de velden in met een zee van tarwe gewoon prachtig. We komen aan de controle, hier proeven we een Saint-Jozef een lekker bruin biertje we zitten in Saint Jean Geest. Terug naar Zetrud in de verte zien we de toren van de kerk van Hoegaarden.
SAINT-JOSEPH
We komen terug aan de molen van Zetrud-Lemay. Vele huizen zijn gebouwd in Gobertangesteen, een lokale steen uit de steengroeve van Gobertange.
Melin Les plus beaux village de Wallonie
Een dorpje verder zitten we in Melin, welke één van de mooiste dorpjes van Wallonië is. Prachtige herenboerderijen, vooral de boerderij Cense du Seigneur cense = grote boerderij van de heer Een bewijs dat Melin ooit een heerlijkheid is geweest. Het plein en de omringende huizen zijn zeer mooi.
Aangenaam om ook dit dorpje nog eens te bezoeken. Prachtige huizen en boerderijen en een mooie omgeving. Zo sluiten we een dagje Waals Brabant af.
Bigonville een deel van Rambrouch, met zijn hoog gelegen akkers en weilanden naast kronkelende valleien.
We vertrekken in het centrum van het dorpje en komen langs een prachtige fontein die het verhaal van de boerin en de melkkoe naar kaas vertelt. Ondanks de dreigende wolken zetten we ons op weg door de prachtige streek veel weilanden en akkers met stukken bos ertussen. Langs veldwegen wandelen we door deze prachtige streek, met nu en dan en prachtig zicht in de diepe valleien.
We wandelen verder en genieten van onze wandeling we nemen een korte pauze aan een oud kapelleke en dan verder langs de groene valleien. Een prachtige wandeling door de Luxemburgse natuur.
Na de wandeling nemen we even de tijd om een bezoekje te brengen aan Wilz.
WILZ.
Kasteel van Wilz en Brouwerijmuseum.
STADSHUIS
GERECHTSKRUIS
De stad Wilz ligt in het hart van de Ardennen, met zijn bosrijke heuvels en rustige dalen rond het Natuurpark van de Boven-Sûre. De bovenstad ligt op het plateau en word gedomineerd door het kasteel van de vroegere graven van Wilz.
KASTEEL VAN WILZ
Een wandeling door de stad met zijn vele stenen kruizen die ons herinneren aan de feodale tijd (gerechtskruis uit 1502). Het stadhuis is een prachtig gebouw gelegen bij het kasteel.
BIERMUSEUM
We wandelen naar het kasteel met zijn museums, we bezoeken vandaag Béiermusée het biermuseum. Wilz is bekend om zijn lekkere bier en een museum is hier wel op zijn plaats.
Een ongelofelijk verzameling van bierflessen, een minibrouwerij en een gezellige gelagzaal. We genieten van ons bezoek aan het museum, we wandelen over de binnenkoer van het kasteel en ander museum is het oorlogsmuseum. We wandelen door het stadje met zijn prachtige huizen.
De platbuik Libellula depressa is een algemeen voorkomende echte libel uit de familie van de korenbouten (Libellulidae). De platbuik is een pioniersoort en meestal te vinden bij kleine wateren met weinig vegetatie.De platbuik is 39 - 48 mm lang en heeft een spanwijdte van 7 à 8 cm. Het is een gedrongen libel die door zijn brede en afgeplatte achterlijf en de opvallende basisvlekken op de vleugels goed van andere soorten, zoals de bruine korenbout, te onderscheiden is. Mannetjes zijn vaak blauw berijpt op het achterlijf.
MARCHE D'ETE / LES AMIS DE MAELIE / FAMILLEUREUX 23/06/2007.
MARCHE DETE
LES AMIS DE MAELIE.
FAMILLEUREUX.
Familleureux een dorpje bij Seneffe. Het is heerlijk wandelen in de omgeving van Seneffe. Ook Familleureux is zeker de moeite, het kasteel van de familie Carton, die er nog steeds wonen, dateert uit de 12de eeuw. Het werd in de 18de eeuw tot een romantische landhuis omgebouwd. Vlakbij bevind zich de église Saint- Barthélémy uit de 13de-17de eeuw die vroeger deel uitmaakte van het kasteeldomein. Op het kerkhof staan de bijzondere grafstenen van de edelen die het kasteel bewoonde.
FAMILLEUREUX
De wandeling brengt ons langs de mooiste plekjes van de omgeving, langs een kanaal waar het zalig wandelen is en waar je de eenden met jongen kunt gadeslaan. We wandelen langs de prachtige huizen die getuigen van de welvaart in het verleden. We wandelen verder en komen langs het kasteel van Buissert. Een prachtig gebouw gelegen in een prachtige park in het groen, wij wandelen rondom het domein hebben daardoor een prachtig zicht op het kasteel.
KASTEEL FAMILLEUREUX
Na een prachtige wandeling door de natuur en de omgeving komen we terug in Familleureux. Langs het kasteel met zijn plein ervoor waar met de kaatsbal het kaatsenspel speelt. Een sport die in deze streek veel gespeelt word, er is zelf een kaatsmuseum in Ath. In het centrum van Familleureux staan prachtige oude huizen in baksteen. Zo komen we aan het einde van een prachtige wandeling.
CHATEAU BUISSERT
Misschien nog even een woordje over de wandelclub deze is wel bijzonder, 5jaar geleden opgericht om een meisje uit het dorp te steunen die een erge ziekte had is ze blijven bestaan om de familie financiële steun te geven. Een prachtig voorbeeld van hoe mensen elkaar helpen als het nodig is. Niet ver hiervandaan is het dorpje Ecaussinnes.
CHATEAU ECAUSSINNE
We bezoeken het dorpje met zijn kastelen en prachtige omgeving. Het chateau fort de Ecaussinnes werd gebouwd in de 12de eeuw door graaf Boudewijn V van Henegouwen en omgevormd tot residentie in de XVde eeuw, de zuidelijke vleugel en de ingangtoren dateren uit de XVIIIeeuw.
ECAUSSINNE
We bezoeken het kasteel met zijn prachtige gemeubileerde zalen, groot salon en slaapkamers. Het middeleeuws gedeelte met de wapenzaal, keuken en de gevangeniscel onder de kapel. In de zalen bevinden zich indrukwekkende verzamelingen. Van glas tot aarde werk uit de streek. Ook de gotische kapel is een bezoekje waard.
Het is een droom om hier rustig rond te wandelen in dit museumkasteel. Ook de hoeve die bij het kasteel hoort is een prachtig monument met de ingang de twee ronde torens. We wandelen het dorpje binnen en genieten van de indrukwekkende burg.
CHATTEAU "LA FOLLIE"
We wandelen verder en komen aan het Kasteel La Follie maar eerst wandelen we door de romantische gangen rond het kasteel deels in openlucht deels afgesloten. We wandelen rond het domein en hebben een mooi zicht op het kasteel. Wat verder komen we aan de ingang van het kasteel. Het kasteel La Follie is een oude vesting uit de XIIIe XVIe eeuw. In de XVIIIe eeuw restaureert baron de la Barre de Flandre het kasteel. Het is nu eigendom van de Familie Lichtervelde.
CHATEAU "LA FOLLIE"
We wandelen terug naar het plein waar een prachtige kiosk staan en op het rond punt de stoomlocomotief uit een van de Blauwe steen groeve die in hier veelvuldig aanwezig waren. 15 waren actief rond 1900. Veel getuigenissen van dit glorierijk verleden zijn verwerkt in vele monumenten over geheel het land.
Ronddwarrelende witte vlindertjes rond de bloemen in de tuin: een vertederend zomers beeld, In onze streken zijn de koolwitjes één van de meest voorkomende dagvlinders. Men onderscheid vooral het kleine koolwitje (Pieris rapae) en het grote koolwitje (Pieris brassicae), hoewel ze ogenschijnlijk op elkaar gelijken zijn zowel de uiterlijke kenmerken van vlinder, ei, rups en pop verschillend van elkaar.
Kleine koolwitje (Pieris rapae)
Het kleine koolwitje heeft een vleugelspanwijdte van 45 - 58 mm en op de bovenkant van de voorvleugels een kleine driehoekige zwarte puntvlek, vanaf de onderkant van de vleugel is deze vlek eveneens zichtbaar. Het wijfje heeft twee zwarte vlekken bovenop elk van haar bovenvleugels, het mannetje heeft slechts één vlek
Grote koolwitje (Pieris brassicae)
Dit koolwitje is groter (zoals de naam aangeeft) heeft een vleugelspanwijdte van 65 mm De vlinders hebben op de bovenkant van de voorvleugel een zwarte randvlek die zich uitstrekt van de top tot over de helft van de vleugel. Vanaf de onderkant is deze randvlek eveneens zichtbaar, maar is de kleur eerder geelachtig grijs. Het wijfje heeft zowel op de bovenkant als op de onderkant van de voorvleugel twee duidelijke zwarte stippen. Bij het mannetje ontbreken deze stippen op de bovenkant.
De ogen zijn dicht bij elkaar geplaatst en lijken omhoog te kijken. De rug is meestal groenig en op het midden van de rug is bijna altijd een lichtgroene streep aanwezig.
DE BRUINE KIKKER
De bruine kikker wordt ongeveer 10 centimeter lang en heeft een beigebruine kleur met een donkerbruine onregelmatige vlektekening. Geel- en oranjebruine en zelfs roodachtige exemplaren komen ook voor. Kenmerkend is de grote donkerbruine oogvlek met onderaan een gele streep en duidelijk zichtbare tympana of trommelvliezen waarmee de kikker goed kan horen
De echte weekschildkevers hebben, zoals de naam al zegt, zachte schilden. Er zijn in de Benelux zeker zo'n vijftig soorten, die allemaal erg lastig uit elkaar te houden zijn. Ze worden ook wel soldaatjes genoemd, omdat ze verticaal bezien wel lijken op een ouderwets soldatenuniform. De volwassen kevers eten meestal insecten. Soms gaan ze actief op jacht, maar vaak eten ze aas. De meeste larven eten slakken en wormen die ze in de strooisellaag bejagen. Maar er zijn ook vegetariërs en alleseters. De volwassen kevers vind je heel erg vaak op bloemen, waar ze zitten te zonnen. Behalve dan de Kleine Rode Weekschildkever hieronder, want die schijnt weinig anders te doen te hebben dan te paren. Omdat de meeste soorten rood of zwart zijn vallen ze erg op, zittend op de grote witte schermen van de schermbloemigen waar ze een voorkeur voor hebben. Omdat in de natuur de kleurcombinatie rood/zwart meestal betekent: gevaarlijk of oneetbaar worden ze door vogels en dergelijke met rust gelaten. De Kleine Rode Weekschildkever is met een lengte van 7 tot 10 mm net iets kleiner dan de meeste van zijn familieleden. Je zou de soort rustig kunnen betitelen als een echte cultuurvolger, die verzot is op bosranden en weilanden met veel wilde bloemen, maar ook op wegbermen, tuinen en slootkanten. Het is dan ook een zeer algemene, ja vaak zelfs zeer talrijke soort in geheel Europa, inclusief de Britse Eilanden, grote delen van Scandinavië en Aziatisch Rusland. Aan het gedrag van de kevers kun je prima een onweersbui voorspellen: als de diertjes massaal verhuizen naar de onderkant van blaadjes, dan is er een onweersbui op komst. Je hoeft je nog niet direct te haasten, want ze verhuizen al uren van te voren! Om al die weekschildkevers uit elkaar te houden, moet je goed letten op de kleuren van de verschillende lichaamsdelen.
De Kleine Rode Weekschildkever bijvoorbeeld heeft een rood gezicht en ook de rest van de kop is rood. Het halsschild is eveneens geheel rood. De dekschilden zijn zwart-rood, behalve aan het eind waar ze bijna geheel zwart zijn. Ook de pootjes zijn rood, behalve de voetjes: die zijn zwart
De Beekjuffers, zijn de grootste juffers die bij ons voorkomen. Ze hebben een blauwgroen, metaalachtig gekleurd lichaam. Hun vleugels zijn breed en bij de mannetjes minstens voor een deel blauw gekleurd, de vleugels van de vrouwtjes zijn rookbruin gekleurd. De mannetjes hebben geen pterostigma. De soort heeft een vlinderachtige vlucht, ze worden gevonden bij zuurstofrijke, stromende wateren.
MIDWEEKWANDELTOCHT / WSV DE VELDLOPERS / GULPEN 20/06/2007
MIDWEEKWANDELTOCHT
WSV DE VELDLOPERS.
GULPEN.
Het Geul- en Gulpdal is het mooiste landschap in Nederland. In dit golvend landschap liggen nostalgische dorpjes en stadjes verscholen tussen groene weides en kleurrijke hoogstamboomgaarden. De plaats zelf ontleent haar naam aan het riviertje de Gulp, dat dwars door het centrum van het dorp loopt en het dorpsgezicht typeert.
Op het oude kerkhof staat een Romaanse toren, die waarschijnlijk uit de 11e eeuw dateert en het enige nog bestaande deel is van een middeleeuwse dorpskerk. Als gemeentehuis wordt een voormalig klooster gebruikt dat in 1932 volgens een ontwerp van Alphons Boosten werd gebouwd. We wandelen door het Gulpdal met zijn prachtige natuur. En dan komen we aan in Oud Overgeul met zijn prachtige vakwerkhuizen. En dan verder door de prachtige natuur.
Wat verder komen we in Mechelen, is ontstaan als nederzetting rond een landgoed van de graven van Limburg, op de plaats waar de Mechelbeek in de Geul vloeit. Het Herenhof, een statig vakwerkhuis, waarvan de oorsprong uit de twaalfde eeuw dateert. Het was bezit van de graven van Limburg. Het huidige gebouw dateert uit 1825
In het Panhuis was een dwangbrouwerij gevestigd. Dit is een plaats waar de overheid verplichtte dat het bier gebrouwen werd. Een nadere prachtig gebouw is de oude brouwerij.
Veel vakwerkhuizen komen we tegen in Mechelen en de nabij gelegen buurtschappen en gehuchten. We wandelen door de prachtige natuur en langs de vakwerkhuizen en komen zo terug in Gulpen. Je ruikt het als je op het plein staat, de Gulpener bierbrouwerij is volop aan brouwen, de geur van kokende hop spreid zich over het dorp. Zo eindigt weer een prachtige woensdag wandeling in Gulpen.
De azuurwaterjuffer behoort tot een groep van bijna 15 blauwe waterjuffers. Al die soorten uit elkaar houden kan een geweldige tour zijn. Bij mannetjes kijken we vooral naar het figuurtje op segment 2. Bijna elke soort heeft daar een unieke tekening. Bij de azuurjuffer zien we daar een blauwe U-tekening. De mannetjes zijn bovendien flink blauw, want er is slechts één segment zwart aan de bovenkant. Daarmee zijn ze de meest blauwe juffers van allemaal. De vrouwtjes hebben elk segment zwart aan de bovenkant en zijn daarmee de donkerste van allemaal. Overigens kunnen ze blauw zijn, maar meestal zijn ze lichtgroen, soms wat wittig. Bij beide geslachten kent het borststuk een ononderbroken lichte streep, die bovendien net iets smaller is dan de zwarte streep eronder. Met een lengte van 30 tot 35mm en een spanwijdte die uiteenloopt van 4 tot 5cm één van de grootste blauwe juffers. Zoals bij alle libellen vindt de paring plaats door een hartvormig tandem of wiel te vormen, zoals is te zien op de onderste foto. Het mannetje grijpt daarbij het vrouwtje achter de kop vast. Na de bevruchting blijft het paartje aan elkaar vast zitten. Het vrouwtje hangt als het ware hulploos onder het mannetje. Op deze manier worden de eitjes gelegd, waarbij het mannetje parmantig loodrecht bovenop het vrouwtje blijft staan. De eitjes worden gelegd op vlak onder het wateroppervlak groeiende planten. Na het uitkomen leven de larven eerst tussen waterplanten, later verhuizen ze naar de bodem. De hele ontwikkeling wordt in één jaar voltooid.
We vinden de azuurwaterjuffer in stilstaand water. Dat mag groot zijn, maar ook een kleine vijver, bijvoorbeeld in de tuin, is interessant. Het water mag echter niet te zuur zijn. De azuurwaterjuffer vinden we dan ook niet zo vaak in laagveengebieden en bospoelen. Eén van de meest voorkomende blauwe juffers, die bovendien erg lang vliegt: van begin mei tot eind augustus.
De azuurwaterjuffer wordt soms kortweg azuurjuffer genoemd.
INTERN. VERBANDS- WANDERUNG DES V.G.D.S. / EUPEN 17/06/2007
INTERN. VERBANDS-WANDERUNG DES V.G.D.S.
EUPEN.
V.G.D.S. Volkssportverband des Gebietes Deutscher Sprache in Belgien. Zoals Belgie uit verschillende taalgebieden bestaat zo zijn de wandelfederaties ook in taalgroepen verdeeld. De kantons Eupen, Sankt-Vith en Malmedy behoorden sinds het verdrag van Wenen in 1815 tot Pruisen, maar werden Belgische grondgebied in 1919 naar aanleiding van het verdrag van Versailles. De Duitstalige gemeenten uit deze kantons vormen nu de Duitstalige Gemeenschap van Belgie. Eupen is de zetel van de belangrijkste instellingen.
Eupen ligt in het overgangsgebied tussen de weilanden en de bosjes van het Land van Herve en de beboste heuvels van het Hertogenwald. Het heuvelgebied rondom Eupen wordt gekenmerkt door veenmoerassen (fagnes in het Frans) en het Hertogenwald, een uitgestrekt woud. Een uitloper van de Duitse Eifel. Hier wandelen we vandaag een prachtige omgeving met bossen en Fagnes langs de aangename wandelpaden door het bos, met prachtige zichten over de prachtige omgeving.
We komen ook aan de Eupense stuwdam, ook Wasertalsperre genoemd, ligt op slechts enkele kilometers ten oosten van Eupen aan de uitlopers van het Hertogenwald. Vanop de stuwdam kan men een blik op het meer of aan de andere kant op het smalle Langesthal werpen. De Weserstuwdam - Wesertalsperre is gelegen op de Weser of de Vesder. Het is het gebied van het Duits-Belgische natuurpark Hoge Venen-Eifel. Het stuwmeer vormt het grootste (drink-)waterreservoir van België. Aan de bouw van de muur werd begonnen in 1936. Op 9 februari 1950 werd de stuwdam officieel in gebruik genomen door prins Karel van België. Toevoer van water gebeurt door de Vesder/Weser, de Getzbach en de Helle. De dam is 410 meter lang en heeft een hoogte van 66 meter, gemeten inclusief de voet van de dam. Het meer heeft een inhoud van 25 miljoen m³ en een oppervlakte van 126 ha. De zichten over de talsperre zijn gewoon prachtig.
Na de controle terug het Hertogenwald in om de prachtige natuurwandeling verder te zetten. Gewoon prachtig een wandeling rond Eupen en het Hertogenwald.
Guigoven is ontstaan rond het Rood Kasteel, voormalige verblijfplaats van de Heren van Guigoven. In de kerkhofkapel bevinden zich zeven grafstenen van de Heren van Guigoven, van 1296 tot 1653, en drie 17de-18de-eeuwse grafkruisen.
KERKHOFKAPEL
ROOD KASTEEL
We vertrekken aan de Sint-Quintinuskerk en wandelen richting Rood Kasteel. Maar eerst komen we aan de Kerkhofkapel van ca. 1860 bevinden zich grafstenen en in de gevel zit een Appolokop die volgens de overlevering bekogeld werd door de plechtige communicanten als teken dat ze aan de duivel verzaakten we wandelen door de kastanjedreef naar het Rood Kasteel.
ROOD KASTEL
Het Rood kasteel was het verblijf van de Heren. Het dateert uit de 17de-19de eeuw. De voorgevel is deels Maaslandse renaissance, van 1619. Het classicistische poortgebouw heeft een 18de-eeuwse toren. Het hoofdgebouw op het binnenplein is overwegend 17de-eeuws. De rechter zijvleugel is van 1631. De linker zijvleugel is 17de-eeuwse Maaslandse renaissance, met 18de-eeuwse deuromlijstingen. Bij de kasteelhoeve staat het molenhuis van 1667,met kruidentuin. In de tuin bevinden zich ongeveer 85 geneeskrachtige kruidenplanten, lavendel, vetplanten, keukenkruiden en een prachtige bloemenweide. We wandelen doorvelden, valleien, boomgaarden, bossen
EGGENTINGEN
Het mooie landschap nodigt uit om te wandelen. Langs de indrukwekkende Haspengouwse vierkantshoeven. We wandelen verder en komen aan in het gehucht Eggentingen met een prachtige vakwerkhoeve uit 1847. Nu wandelen we naar Zammelen waar controle is. Het natuurreservaat is een indrukwekkend stukje natuur, en vanuit het pittoreske dorpje Zammelen vertrekken verschillende landschapswandelingen. Een riviertje heeft zich in het leemplateau ingesneden en in de steile hellingen komen daardoor krijtlagen aan de oppervlakte.
ZAMMELEN
KASTEEL GORS-OPLEEUW
Waar de kalk via bronnen aan de oppervlakte komt, wordt er een soort kalkkorst of traverijn afgezet. De combinatie van water, leem, kalk en zand trekt heel wat zeldzame plant- en diersoorten (das) aan. Prachtig om te wandelen en te genieten van de natuur. We wandelen door het prachtige Haspengouwse landschap en komen in het kastelen Gors-Opleeuw. We komen aan het prachtige geklasseerde dorpsplein van Gors-Opleeuw met zijn Empire-Kasteel met classicistische zuilenportiek, de kasteelhoeve met paardenmanege en bakoven. Niet te vergeten de monumentale dorpspomp.
KASTEELHOEVE GORS-OPLEEUW
MANEGE GORS-OPLEEUW
We verlaten Gors-opleeuw en keren terug naar Guigoven. Waar we langs het kasteel de Donnea wandelen, met zijn drie Franse stijlen. Het heeft een fraaie gevel met stucwerk dat de vier jaargetijden voorstelt. De hoofdvleugel is van 1801-1802. Zo eindigt een prachtige wandeling door Haspengouw.
Het is een zeer donkere vlinder. Het mannetje is bijna zwart, het vrouwtje is lichter van kleur en daardoor zijn de oogvlekken bij haar beter te zien. Het duidelijkst zijn de oogvlekken waar te nemen aan de onderzijde van de vleugels. Het koevinkje komt in heel Europa voor en leeft op grazige plekken met struiken. De vliegtijd is van juni tot en met augustus. Hij vliegt in één generatie en is vooral te vinden op valeriaan- en tijmbloemen.
IN HET HERTOGENWALD IN EUPEN TREFFEN WE DE LEVENDBARENDE HAGEDIS AAN. EEN PRACHTIG ZICHT ALS ZE EVEN VOOR DE LENS WIL BLIJVEN ZITTEN.
De levendbarende hagedis (Zootoca vivipara) is een hagedis uit de familie echte hagedissen(Lacertidae). Het is de enige soort uit het geslacht Zootaca. Deze soort wordt maximaal 18 centimeter lang, waarvan de helft staart. De kleur is koperbruin tot bruingrijs met op iedere flank twee lichte strepen in de lengte, donkerbruine flanken en zijkanten van de kop, en een witte buik. Over de rug en flank loopt vaak een vale bruine vlekjestekening, soms een rij vlekken. De hagedis is vrij fijn gebouwd en heeft een puntige wat platte kop. De buik van het mannetje is licht oranje gekleurd. De kop van het mannetje is wat groter ten opzichte van het lichaam en de staartbasis van het mannetje is verdikt. Het voedsel bestaat uit insecten en andere kleine dieren, voor een belangrijk deel wormen, de jongen eten voornamelijk bladluizen en andere kleinere prooien. De levendbarende hagedis is eier-levendbarend, dus eigenlijk ovovivipaar; er worden wel eieren geproduceerd, maar de schaal is niet dikker dan een doorzichtig vliesje en de jongen komen direct na het leggen uit, zoals ook bij de hazelworm. Waarschijnlijk beginnen de jongen te bewegen, waarna het vrouwtje ze baart, maar soms is het vlies al in het moederdier gescheurd en lijkt het inderdaad alsof ze 'direct uit de moeder' ter wereld komen.
Mürringen is een landbouwdorpje, 3 km ten oosten van Büllingen, ongeveer 650 m boven de zeespiegel, volop in de prachtige, glooiende Oostkantons, het Duitssprekende deel van België. De wandeling begint in het centrum van het dorp, in Mürringen dorp is vandaag de processie uitgegaan, de kapellekes zijn nog steeds versierd met bloemen.
We wandelen dadelijk het natuurreservaat binnen met zijn prachtige natuur. Het natuurreservaat van de Holzwarche ligt pal tegen de Duitse grens aan. De bronnen van dit riviertje liggen nabij Losheimergraben, op een plateau waar ook de Kyll en enkele bronbeken van de Our ontspringen. In een verder traject draagt het riviertje overigens de naam "Warche" en is dan voor veel mensen veel bekender dan de bovenloop.
Het dal van de Holzwarche werd in vroeger tijden gebruikt als hooiland. In het vroege voorjaar, tijdens het smelten van de sneeuw, leidde men het smeltwater door smalle irrigatiekanaaltjes (de zogenaamde Flüxgräben). Deze werden op regelmatige afstand afgedamd en het smeltwater, met daarin allerlei zwevende humusdeeltjes, stroomde over de weiden. Hierdoor werden de weilanden bemest
In de zomermaanden, rond eind juni, maaide men de weilanden en bracht het hooi naar de boerderijen. Daar werd het als voer voor de koeien gebruikt. In deze zogenaamde "Flüxwiesen" kreeg door dit extensieve gebruik de natuur alle kans en er ontwikkelde zich een rijke flora en fauna. Toen dit hooien rond 1950 niet meer rendabel was, verruigden de hooiweiden steeds meer. Vanaf 1970 begon men ook met aanleggen van kerstboomplantages op de voormalige hooiweiden. Dit betekende het einde van de rijke mix van planten en dieren in deze gebieden. Gelukkig zagen de natuurbeschermers van de BNVS dit en begonnen vanaf 1978 met het opkopen van percelen in het dal. Tot 1992 werden op deze manier 35 hectare hooiland gered en men sloot ook een pachtcontract af op 200 kleine percelen.
Door het beheer weer volgens oude traditie op te pakken, dat betekent dus hooien in de zomer, keerde de flora en fauna langzaam weer terug. Rond 2000 begon men ook met het weghalen van de sparren op de dalbodem, zodat de natuur het verloren gebied kan herkoloniseren. In het dal zijn enkele steengroeven te vinden waarin je goed kunt zien hoe het gebied in het verleden is opgeheven. De lagen zijn gebogen of staan zelfs verticaal.
We komen langs de Weisse stein im Broeksvenn De Weissen Stein, de witte steen, is een kwartsietrots, achtergelaten door de modderstromen toen het klimaat opwarmde na de jongste ijstijd. Hij ligt op een plek, 665 m boven het zeeniveau, volgens de wandelboom. We volgen ook een tijdje de Kulturroute van Hünningen hier word het verhaal verteld van het leven in deze streek, met grote infoborden in drie talen. Interessante verhalen worden erop verteld, van de tijd van de steengroeven, de smokkelroutes en verhalen langs de grens, we wandelen hier dan ook op de grensweg tussen Belgie en Duitsland.
We genieten van onze wandeling in dit prachtige natuurreservaat. Soms kom je wel een bijzonder natuurverschijnsel tegen, prachtige bloemen, Borstelgras, Wilde tijm en de Wateraardbei. Ook roofvogels komen voor zoals de Rode wouw en de Zwarte wouw. Ook de bosmieren kom je tegen, met hun metershoge nesten. Prachtige wandeling in deze bijzondere streek.
