|
Reisverhaal Egypte deel 14.
Eindelijk! Het geheim van de pyramiden ontsluierd!
Woensdag, 13 juni 2007. Crown Jewel - Luxor.
Een prachtige kop. Ik bedoel dus wel de middelste. 
Op Karnak raakt ge niet uitgekeken... Het is oprecht indrukwekkend tot wat die oude Egyptenaren in staat waren. Zeker als ge bedenkt dat ze t wiel nog niet uitgevonden hadden en dat ze niet over gesofisticeerde apparatuur beschikten om alles te berekenen. Om over de uren mankracht nog te zwijgen. Er is lange tijd gedacht dat alles hier gebouwd was door slaven. Maar dat blijkt niet het geval geweest te zijn. Het waren gewone werklieden die betaald werden. Weliswaar niet met geld, want dat bestond toen nog niet. De mensen werden uitbetaald in goederen of diensten. Ze kregen in ruil voor hun werk voedsel, olie, stoffen, vee,
Een soort ruilhandel dus. Misschien vandaar dat Egyptenaren nu nog altijd zo graag hun zenuwslopende systeem van afdingen in stand houden?
Ik hoorde de gesprekken tussen een veehouder en een boer uit de jaren stillekes al levendig door mijn hoofd klinken :
Dag Janamoe, schoon weer vandaag hé? Alles goed met de vrouwkes?
Bwa Mesjmejs, dat gaat, dat gaat
. Alhoewel
ik heb wel veel last met die vierde, die komt niet overeen met de drie andere. Dat is eigenlijk een miskoop geweest. Ik had die geruild tegen een suikerrietjeveldje en achteraf bezien had ik veel minder werk met dat veldje dan met die vierde vrouw
En ik had daar veel meer opbrengst van ook. Want ze is nog altijd niet zwanger
Tja, vrouwen!... Ik ben gestopt met drie. Ik wil er zelfs geen vierde meer. Maar waar ik eigenlijk voor langs kwam Janamoe
Ik ben geïnteresseerd om de opbrengst van uw bonenveldje te ruilen tegen een paar kamelen.
Ja, ik verwacht een redelijke oogst Mesjwesj, de Nijl heeft vrij hoog gestaan dit jaar dus ik ga u gemakkelijk 100 zakken bonen kunnen leveren.
OK. 100 zakken voor 7 kamelen.
Oei Mesjwesj! Wat zegt ge nu?!! Het wordt een goeie oogst, een héél goeie zelfs! Het zullen gegarandeerd heel dikke bonen zijn, die zijn dus zeker 30 kamelen waard!
Maar allez, Janamoe! Denk eens na! Van die 7 kamelen zijn er twee zwanger! Dus ge krijgt in feite 9 kamelen!
Jaja, maar die kamelen zijn nog niet geboren hé!
Uw bonen ook niet hé! En ik moet mijn kamelen ondertussen nog voederen alvorens ik ze met u kan ruilen dus dat kost mij ook nog veel aan groenvoer. Maar kom ik zal redelijk zijn. Ik maak er 10 kamelen van!
10 kamelen is goed voor mij, maar die twee zwangere zitten er dan wel zeker bij hé? En dan geef ik u 50 zakken bonen.
Nee, ik heb echt 100 zakken nodig. Weet ge, ik zal er nóg een extra kameel bij doen. Die is wel kreupel, maar die is nog goed genoeg om in de soep te draaien.
Soepvlees is veel goedkoper als vrachtkamelen hé Mesjwesj! Ge moet mij niet proberen in de doeken te doen. Ik leef al wel langer dan sinds de laatste regenbui hé makker!
Oh, ik dacht dat gij nog geen 30 jaar waart Janamoe?
Jawèl Mesjwesj! Ik ben al bijna 35, en t heeft in mijn leven al drie keer geregend!
Soit. Wat denkt ge van 15 kamelen voor 100 zakken?
Maar zit die soepkameel daar dan bij?
OK. 15 kamelen én de soepkameel er bovenop.
Goed. Dan krijgt gij 70 zakken bonen.
Zeg Janamoe, laat ons nu eens ernstig blijven. 70 zakken bonen is te weinig. Daar krijg ik mijn 3 vrouwen en 24 kinderen niet mee gevoed. Als ik er nog 2 vette ossen bij doe, krijg ik dan mijn 100 zakken?
Hm, hoeveel wegen die ossen?
Minstens zoveel als al uw bonen! Ge zou er een heel goede zaak aan doen. Trouwens ik heb die twee ossen gekregen in ruil voor een kudde van 40 schapen! Dus dan weet ge al genoeg hoeveel die waard zijn!
Drie ossen!
Nee drie kan niet. Twee ossen. Waarvan er ene zwanger is.
Gij niet hé Mesjwesj! Ossen kunnen niet zwanger zijn!
Ja maar één van mijn ossen is zó dik dat t wel lijkt of hij zwanger is!
Dat telt niet.
OK, 15 kamelen, waaronder die twee zwangere, de soepkameel, de dunne os en de vette os in ruil voor 80 zakken bonen.
Nee! Ik heb nooit gesproken over een dúnne os! Ik heb gesproken over een dikke os en een héél dikke os!
Ja, allez, ik geloof u. 85 zakken dan.
Dat is goed. Gij geeft mij bij de oogst 85 zakken bonen en ik breng u dan 15 kamelen, waaronder twee zwangere, en de soepkameel en mijn twee ossen.
Ik wil die ossen wel als voorschot, dan kan ik die al gebruiken om mijn maïsveld mee om te ploegen.
Ja, das een goeie deal. t Is wel warm vandaag hé Janamoe? Zullen we ons wat in de schaduw zetten en een waterpijpke roken?
Goed idee Mesjwesj, ik zal een potteke thee zetten want voor vandaag hebben we nu wel genoeg gewerkt.
(Begrijpt ge nu waarom ik het haat om in Egypte souvenierkes te moeten kopen?....  )
Daarna kregen we een uur tijd om op ons eentje door de ruïnes te dwalen. Frank en ik kwamen mekaar regelmatig tegen, en over dit feit waren we het volmondig eens : deze tempel was echt groot genoeg voor ons!
Een obelisk waar blijkbaar weer een accidentje mee gebeurd was...
En de toerist... hij slaagt er toch altijd weer in om zichzelf belachelijk te laten maken...
Overal staan tempelwachters u op te wachten om op een onbewaakt moment toe te slaan. Ze verschijnen plots uit nisjes of van achter beelden en lokken u mee. Ze maken u wijs dat ze u iets héél speciaals gaan laten zien, dat de gids u zéker en vast nog niet getoond heeft! Iets dat ge nog nóóit van heel uw leven gezien hebt! Waar al die miljoenen vorige toeristen argeloos aan voorbij gelopen zijn en dat gij zonder hun hulp ook zou mislopen...
De eerste dag van uw Nijlcruise trapt ge natuurlijk argeloos in die val. Ze tronen u mee naar... juist niks, en eens ge hen een paar passen gevolgd zijt vragen ze centen.
Ge denkt van uzelf : "Ik ben geen ezel. Dus dat gaat me geen tweede keer gebeuren!"
Vier (ja, 4!!!) keer is 't deze reis al gebeurd! Het overkomt u gewoon voor ge door hebt wat er aan de hand is. Dus hier in Luxor was 't weer prijs.
Eentje lokt me mee, Paul komt zijn argeloos schaap redden, opeens staan er vier rond u waarvan éne uw camera grijpt, de anderen gelijktijdig hun tulband afdoen en die, plof, op uw kop zetten, terwijl die ene een foto neemt.
Een foto die vanzelfsprekend mislukt want ge staat krampachtig die tulbanden terug op die mannen hun kop te foeffelen om toch maar weer niet te moeten betalen. Pffffffffft.
En ja, op de duur dan denkt ge, och laat ze die foto maar ineens goed nemen, afdokken moeten we toch, en dan hebben we tenminste nog iets geestigs om later tussen 't reisverhaal te plakken. En aldus geschiedde.
Als "Piet en Petra Snot" in Luxor. 
En hier komt de waarheid te voorschijn!
Ze werden gebouwd met kranen!!! Voorhistorische kranen!!! 
De tempel is zo mooi, ge geraakt er niet op uitgekeken! Zoveel indrukwekkende zuilen, zon hoogte, die versieringen, de sfinxenlaan, de grote beelden
Het maakte op ons allen veel meer indruk dan Aboe Simbel. Ik had er best een hele dag kunnen rondhangen
dacht ik
tot we terug aan de ingang kwamen
en een oneindige massa volk op ons af zagen stevenen! Op de parking stonden plots een hondertal touringcars en daar stroomden allemaal toeristen uit richting tempelingang. Bangelijk gewoon!
Amro vertelde ons later dat hier in t hoogseizoen dagelijks om 11 uur 500 autobussen in konvooi aankomen van mensen die hun vakantie aan de Rode Zee doorbrengen en dan een ééndags-excursie maken om hier wat cultuur te komen opsnuiven. Efkes rap Luxor, Karnak, de Vallei der Koningen doen en dan weer die 4 uur terug rijden naar het strandhotel. Vandaar dus dat wij de tempels zo vroeg hadden moeten bezoeken om heel die kuddes voor te zijn. Toch weer heel slim gezien van onze Amro.
Het begin van een beangstigende invasie... 
Na de lunch aan boord hadden we vrije tijd ofwel konden we met een koets door Luxor gaan rijden. We hebben voor de rust gekozen. Lekker zonnen aan t zwembadje. Ik had echt zin om in de Nijl te springen, die ziet er heel proper uit. Wat niet prettig is is het lawaai van de machines van de boten die hier liggen. Heel de lucht davert en trilt van alle koelinstallaties die op volle kracht staan draaien. Het ruikt hier ook niet fris door al die generatoren.
En honger dat ge van al die oude stenen krijgt!!!
Frank en ik, dolblij dat we nu eens iets écht héél groot gezien hebben! 
Een afternoon-tea mag best een paar uur duren...
De "Crown Jewel" aan de kade van Luxor.
Voor een goed begrip : ik bedoel dus wel de boot nietwaar. 
In de vooravond zijn we op zoek gegaan naar een boekwinkeltje om de lithos van David Roberts die ik nog mankeerde te zoeken. Ze hebben ze hier zelfs op postkaartformaat. Ik heb er ook een prachtig boek van gevonden. Zalig, een boekwinkelke waar ge een uur in moogt rond snuisteren, uitleg vraagt en krijgt, niet geambeteerd wordt en waar alles een vaste prijs heeft
Ik had het leeg kunnen kopen van puur genot.
s Avonds was het onze laatste maaltijd samen. Onze twee honeymooners, Liesbeth en Wim, vertrekken morgen al heel vroeg naar Caïro. Maar ze kregen eerst nog wel een taart aangeboden. En een liedje. En een dansje
Ocharme.
Ze waren er zelf niet zo gelukkig mee...
... het publiek daarentegen...
We moesten ook afscheid nemen van onze schitterende gids Amro. Zonder hem had het een heel stuk minder leuk geweest. Zeker weten. De meeste mensen zeggen over een Nijlcruise : Na drie tempels ben je t beu, dan heb je t wel gezien. Maar geen van ons 6 denkt er zo over. Wij hadden er met liefde en plezier nog een paar meer willen bezoeken. We hadden de trip eigenlijk kompleet opnieuw willen maken.
Amro met zijn onafscheidelijke waterpijp.
Gelukkig wacht ons nog een dag relaxen in Luxor, en daarna 10 rustige dagen om visjes te fotograferen in Sharm El Sjeikh.
En Quirit bezorgde me weer deze heerlijke tekening! Dankuwel!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Over enkele dagen de volgende aflevering!
22-08-2007 om 14:57
geschreven door Laathi
|
