Ik werd geen winkelmeisje, schooljuffrouw, verpleegster, kok of bakkersvrouw hier droomt niemand over in de klas ik stond er niet eens bij stil dat dat er was ik werd moeder, moeder van een overleden kind.
Kindje van mijn kind als ik je op de echo zie kronkelen in de buik van je mama dan komt de pijn weer zo dichtbij in gedachten zie ik dan een echo van jou laatste wanhopige getrappel mijn meisje waarna het voor altijd stil werd,doodstil ik hoor de dokter zeggen het is even afzien maar dan heb je ook iets moois een felle pijn snerpt door de barst in mijn hart maar ik zwijg.
Ik breng een bloemetje naar je graf en moet me gaan gedragen ik wil huilen, krijsen en gaan graven maar doe niks van dat alles want dat hoort niet maar dat jij, mijn baby hier begraven bent in de kille aarde hoort toch ook niet?
Je was zo mooi dat haalt zelfs de mooiste bloem nog niet kleine oortjes een lief gezichtje tien kleine vingertjes tien poezelige teentjes je was geweldig je was zo volmaakt MAAR je huilde niet!
Hoor je de regen en de wind? dit is toch geen weer om buiten te zijn voor een kind? toch ben je dat voor mijn gevoel daar op dat donkere koude kerkhof zo heel alleen omringt door donkere aarde en koude steen.
