Waar was iedereen toen ik hen zo nodig had men dacht waarschijnlijk niet naar kijken niet over praten dan gaat het wel over maar ik zonk eenzaam in een diep donker gat want jou missen gaat nooit meer over.
Ze hadden je wiegje weggehaald ze hadden je kleertjes weggehaald alles wat aan jou herinnerde was weggehaald maar niemand heeft het verdriet weggehaald.
Er zit een oceaan van tranen in mij gevangen en een oneindig verlangen verlangen naar het kind dat ik verloor op die warme zomerdag en daarna nooit meer zag.
Wat had ik graag in een droom je lief gezichtje willen zien je tegen mij horen spreken heel misschien je fluisterend willen zeggen lieverd ik hou ook van jou jij bent ook mijn kind al vertrok je weer heel gauw.