De compagnie aardbei bracht een geslaagde opvoering van deze kombinatie van toneel en beiaardspel. Dank zij Jan Goovaerts, leerkracht aan de muziekacademie van Meise en ondanks het totaal gebrek aan publiciteit en informatie, werd het toch een succes. Jan nodigde zijn leerlingen uit en zorgde zef voor een receptie achteraf in 't Moment. De voorstelling ging daar door, omdat het regende. Met enige moeite was het beiaardspel te horen. De frigo's overstemden echter soms de lichte kokjes. Maar dat kon het enthousiasme van de kinderen en hun ouders niet drukken. Het was een schot in de roos met Jan Verheyen aan het klavier, boven in onze haan- en kruisloze toren, en An Van Doorslaere als verteller. De grote koekoeksklok en het kleinste klokje van de wereld gaven een originele toets aan het geheel. Ik denk al aan een poppenspel in kombinatie met het beiaardspel. Jan Goovaerts deelt bovendien met mij een idee om onze oude beiaard te bespelen met hamertjes. Ik dacht daaraan bij het zien van een aflevering van Inspector Morse, waarbij rond een wedstrijd met klokkenspel de intrige werd uitgewerkt. Die klokken werden getrokken met koorden en vormden een prima samenspel. Op ons 'monument' met de 8 nog steeds ontbrekende klokjes zouden wij percussie doen met hamers. Dat is iets voor onze volgende beiaardfeesten.
