VI En plots, tijdens het Paasfeest van de senioren, hoorde ik heldere beiaardklanken. Ik dacht dat ik droomde, maar ging tussen twee schotels in toch eens kijken. Het was toen volop mond en klauwzeercrisis. Er waren enkele Hollanders op de toren de beiaard aan het installeren. Ik vroeg hun of ze hun schoenen afgewassen hadden bij het overschrijden van onze grens. De onthutste Noorderburen zegden prompt ja, waarop ik hen verzekerde dat zij zeker met duivenshit aan de schoenen zouden terug gaan. Want onze toren was in erbarmelijke staat. Het stonk tien uren in de wind. Overal lagen uitwerpselen van duiven, dode duiven en niet uitgebroede eieren in nesten. De gemeente beval schoonmaak, maar het werd een kattenwasje. Alles werd wel grondig dichtgemaakt, zodat de duiven niet meer binnen konden. Anders kregen de kerkuilen weer de schuld. Een grondige schoonmaak moest dringend gebeuren!
Op 6.6.2001 kon onze beiaardier Eddy Mariën voor de eerste keer het instrument testen. En tijdens de beiaardfeesten van 2002 op 12.5.2002 werd het eerste officiële beiaardconcert gespeeld op de nieuwe beiaard. Het weerklonk over ons dorpje op 12 mei tijdens de beiaardfeesten met Preludium 3, voor beiaard van Mathias Vanden Gheyn. Mijn goede vriend Jan Van de Broeck en ik, stonden erbij en Jan heeft dit historisch moment digitaal vastgelegd voor het nageslacht.
De sponsors werd gevraagd of ze tevreden zouden zijn met een nieuw herdenkingsklokje. Regelmatig hoorden wij liedjes rammelen vanuit de toren. Maar dat kwam van het computergestuurd speelwerk. Het zou duren tot 14.2.2002 wanneer Eddy Mariën voor het eerst het klavier kon bepotelen. Maar o wee. De zoldering werd verlaagd. Een iets grotere beiaardier kan er niet onder. Dit wordt een variante van een verhaal uit de bijbel over “door het oog van de naald”. De naald was een te laag poortje in het oude Jeruzalem. De kooplieden moesten de lasten van de ezels nemen om er onderdoor te kunnen.