De dagen van de week rijgen zich aan mekaar zonder bijzonderheden. Dagelijks ga ik naar de markt en begeef mij tussen de Chinezen en hun koopwaar. De sfeer op de markt is hartelijk en als vreemdeling krijg ik het voordeel van het krijgen van een trosje druiven. Ze zijn zo lief Poseren voor de foto vinden ze een eer, ik laat ze dan ook graag het resultaat op het toestel mee bewonderen. Ze klappen van blijdschap in de handen bij het zien van zichzelf. Kinderlijk naïef soms . . De zon breekt weer door en de plassen van de voorbije regen van deze nacht drogen snel op. De paraplus blijven open, is het niet voor de regen, dan is het nu voor de zon. Het wordt warm en we krijgen dorst, het versgeperst appelsiensap smaakt fris en ja, ook als de gekochte kip dorst heeft krijgt ze drinken. Wat een schouwspel!
Dag van de leerkracht: Proficiat aan deze mensen, ze verdienen een bloempje!
We nemen de taxi om 10u30, samen met Emily, en laten ons voeren tot ZhuHai voor de lunch die is aangeboden door Jack Lee. Nadien maken we een mooie wandeling van 2 uur op het eiland en langs de zee en een zachte bries maakt dat de temperaturen iets minder heet aanvoelen. Tijdens de koffie hebben we een gezellige babbel en vergelijken we China met België, tenminste daar waar vergelijkingen mogelijk zijn. Vroeger werd abortus uitgevoerd wanneer de moeder zwanger was van een meisje en daarom is de wetgeving aangepast en wordt het de dokters nu verboden het geslacht mee te delen. Het verhaal van 1 kind in een gezin vervalt zolang er geen zoontje wordt geboren. Dit is toepasselijk voor gezinnen buiten de steden In de stad geldt nog steeds de één kind politiek. Zonen krijgen een belangrijke plaats in het gezin en worden door de ouders gesponsord indien mogelijk. Daartegenover staat dat hij steeds verantwoordelijk blijft voor alle leden van het gezin, zowel zussen, ouders als grootouders. De voorkeur van de ouders gaat dan ook duidelijk naar een zoon zodat ze hun toekomst verzekerd zien. Gehuwde kinderen blijven steeds bij de ouders wonen zodat soms tot 5 generaties toe onder hetzelfde dak verblijven. De oudste van een familie blijft steeds het gezinshoofd en wordt voor alles geraadpleegd. Huwelijken kunnen nog worden gearrangeerd door ouders, al is dat in de steden al zo goed als verdwenen. Emily vertelt ons haar verhaal over haar jeugd en wordt emotioneel. Ze woonden met hun gezin in het noordelijk gedeelte van China. Haar vader werkte in het zuidelijk gedeelte, op ongeveer 1500 km. afstand en een treinreis nam 3 dagen in beslag. Om deze reden, ook financieel, gebeurde het dat er meerdere jaren overgingen alvorens hij weer thuis kwam. Mijn vader was voor mij een gelaat, en wij waren bang als hij eens thuiskwam. Hij was voor ons als kind een vreemde man.Gelijkaardige situaties komen ook vandaag nog vaak voor. Maar door de vluchten naar het Zuiden omwille van de industrie komt er een tekort aan landbouwers in het Noorden. Hiervoor grijpt het Gouvernement momenteel in door deze mensen financieel te ondersteunen door sponsoring bij aankoop van groot landbouwmateriaal en door te zorgen dat zij beter gefinancierd worden voor de gewonnen gewassen. Hierbij denken we even aan de situatie in ons eigen land bij de melkbedrijven.
We willen Emily een pleziertje gunnen, zij heeft een kapsalon voor haar zus gesponsord en het is pas geopend op 23 september. Wassen van haar, volledige bodymassage: 2 euro voor ons beiden. Ongelooflijk . maar waar!
Dit weekend hebben we ons ingeleefd in Guangzhou, begeleid door Isabella en haar moeder en Tracy. Met een luxecar uit Macau vertrekken we zaterdagmorgen en na 2 uur rijden komen we aan in een bruisende stad. Zaterdag 3 oktober is het dan ook Mid Automn, een feestdag in de Chinese kalender. Op deze dag zoeken de families mekaar op om samen te eten en te feesten, ze hechten hier enorm veel belang aan. Het gevolg hiervan is dat er enorm veel volk is in deze grootstad en dat de meeste shops om 15 uur sluiten. Ons bezoek spitst zich toe op de oudere stadsgedeelten en we verplaatsen ons voornamelijk met de metro. Ook hier is dit onder de grond een wereld op zich en we moeten goed uitkijken om mekaar niet te verliezen. s Avonds zijn we uitgenodigd bij de familie van Isabella en om 19 uur zitten we samen aan de tafels met meer dan 40 personen. Haar tante heeft een groothandel in fruit en biedt dit diner aan als personeelsfeest. Wat ik hier meemaak overtreft alles! Van bij de aanvang wordt hier door de Koreaanse werknemers Hennessy bij het eten gedronken, en hoe verder de avond vordert hoe luidruchtiger het wordt om dan, op het einde weer te verzwakken. Cognac en wijn, alles wordt hier door mekaar gedronken! Zon braspartij heb ik hier nog nooit meegemaakt, gelukkig is aan onze tafel enkel en met mate rode wijn gedronken.
Het is zon prachtige avond met zachte temperaturen dat we aan een wandeling niet kunnen weerstaan. De kitcherige lichtjes in het park en langsheen het water getuigen van de sfeer die door Chinezen wordt geliefd. Na een stevige wandeling verdienen we een smaakvolle pint op een rustig terrasje dat we hier met veel moeite dan toch vinden.
We overnachten in een typisch Chinees hotel zonder veel luxe, maar wel met de nodige voorzieningen.
Zondagmorgen ontbijten we samen met de moeder in een lawaaierig en typisch groot Chinees restaurant of laat me dit liever vergelijken met een hele grote kale eetzaal. Ik blijf het toch moeilijk vinden om s morgens al warme sla en varkenvlees of konijn te eten. Ik zou er al heel wat voor over hebben om een goeie bruine boterham te kunnen smaken!
Nu nemen we de lijnbus doorheen Guanghzou en we rijden van noord naar zuid, goed om vele indrukken op te doen over deze grootstad. In de oude straten en steegjes heb je weer die marktjes met hun groenten uitgestald op de grond en mannen die liggen te wachten. En ja, liggen is het juiste woord hiervoor, en dit kan zowel op de grond als op een kar zijn, hier gaan de uren kruipend vooruit denk ik. Ongelooflijk hoe Chinezen overal hangen en liggen en altijd maar wachten .. . De typische keuken uit Guanghzou laat ik aan mij voorbij gaan. In kleine straatjes staan deze eetstalletjes zij aan zij en de verkopers prijzen hun waren aan met veel geroep en geschreeuw. Het heeft succes want je kan er op de koppen lopen en in alle soorten plastieken potjes kan je eten kopen. Als ik zie hoe iedereen loopt te smullen moet ik toch wel geloven dat er lekkere dingen bij zijn, maar nee, ik heb geen honger . , enkel een beker vers appelsiensap smaakt me wel. Na het slenteren in de warme zon verdienen we een zitje en we zoeken een plaatsje op voor een koffie. Hier is het rustig en absoluut niet typisch Chinees, ik kan het bijna vergelijken met een taverne bij ons. Maar je gelooft het niet, ze bestellen weer eten! Ik bekijk de kaart en een spaghetti bolognaise kan me wel bekoren en, inderdaad, het smaakt ook net zoals bij ons. Ik moet aandringen om de koffie maar pas te bestellen na het eten want Chinezen eten en drinken alles door mekaar. Ongelooflijk toch! Om 15u30 nemen we de bus terug, het is nog 2 uur rijden tot in ZhuHai en dan nog een half uur tot het appartement. Zo denken we toch .. maar we hebben dit weekend iets met bussen! Onderweg ondervinden we dat de bus steeds trager en trager begint te rijden tot op het laatste ze, met haar 4 pinklichten op, tegen 20 km per uur verder hotst. We genieten niet echt van deze sightseeing en zijn blij als we het station bereiken.
Nog wat skypen met Londerzeel en we genieten nu van de rust in ons appartement. Chinezen zijn heel vriendelijk en bereidwillig maar soms o zo druk. Hun hoge stemmen zijn soms echt wel vermoeiend.
En morgen verkennen we ZhuHai, een half uurtje hiervandaan..
China is groot en afstanden spelen hier geen rol, dat ondervinden we vandaag. Om 6 uur in de morgen staan we aan de opstapplaats van het reisbureau om te vertrekken naar Senzhen Na 5 uur rijden staan we aan de ingang van het park Splendid China. Dit kunnen we vergelijken met Mini-Eruopa en zodoende zien we vandaag de meest voornaamste plaatsen van China waarbij we enkele herkennen van onze trips naar Beijing, Hangzou, Xian en Guillin met de Li-rivier. Het is een stralende zonnige dag en maar goed dat we onze wandeling kunnen maken in de schaduw van de bomen, waaraan de rode lantaarns groeien. Aan het tentenkamp van de Mongolen strijden de krijgers op paarden die een burcht proberen te veroveren. In het theater genieten we van een prachtige show met de nationale klederdrachten van alle bevolkingsgroepen uit China en om de avond af te sluiten is de alom gekende drakendans. Deze beide shows getuigen van sterk geconcentreerde dansers en van acrobatische uitvoeringen. Op het podium ontspringen de fonteinen en de watervallen en met laser- en lichteffecten krijgen we sprookjesachtige taferelen. Chinezen zijn toch wel echte kunstenaars en entertainers. Het is adembenemend als duizend personen afwisselend op het podium verschijnen, in de lucht hangen of uit het water tevoorschijn komen. Hier heb ik maar één woord voor: PRACHTIG!
Na 4 uur rijden, om 1 uur s nachts, is het einde van deze lange dag. Morgen om 9u30 vertrekken we voor twee dagen naar Guanghzou en we nemen geen computer mee. De blog krijgt een vervolg op zondagavond.
Op TV volgen we de feestelijkheden die plaatsvinden in Beijing. We zouden het kunnen vergelijken met onze 21-juli optocht, maar dan in veelvoud van pracht en praal. Echte patriotten zijn de Chinezen als we zien hoe ze meezingen en hoe het geluk en de fierheid van hun gezicht is af te lezen.
We genieten van het zonnetje en maken een wandeling in ons dorp, maar buiten de straatversiering is hier weinig te merken van hun nationale feestdag. Maar wel veel volk in de straten . Ongelooflijk veel volk! De winkeltjes draaien op volle toeren en als hier geen slechthorenden zijn dan weet ik het niet, de muziek, als je het zo al kan noemen, galmt door de luidsprekers en de autos en bromfietsen toeteren onophoudend. Spijtig dat we dit niet met een foto kunnen vastleggen, het zou veel verduidelijken! Erik wil nog vlug zijn baard laten knippen, maar zit hiervoor wel een uur bij de kapper. Knippen, scheren, wassen en massage is inbegrepen.
Om half zes rijden we met Emily, onze tolk, en Jason en zijn echtgenote naar Zhuhai en nemen het avondmaal in een restaurant dat gebouwd is boven een inham van de zee. Versere vis en seafood kunnen we dan ook nergens anders dan hier eten. Een blik in de keuken maakt al direct duidelijk dat het hier een restaurant is waar enorm veel volk zit, het uitzicht van op de terrassen is dan ook rustgevend. Met valavond zien we aan de overkant van het water de opkomende verlichting van de casinos van Macau en om 21 uur is er een wedstrijd in vuurwerk tussen China en Australië. We hebben dus een prachtig uitzicht!
Om 17 uur worden we naar Sanzao gevoerd, normaal een uurtje rijden van ons appartement. Als ik zeg normaal, dan doen we er nu een half uur langer over, er is enorm veel trafiek op de banen, zowel autos, bussen, fietsers en ook voetgangers blokkeren gewoon de rijbaan. Het is immers vandaag de laatste werkdag want deze avond beginnen overal de feestelijkheden. Vele Chinezen verlaten hun verblijfplaats en trekken gedurende deze 6 dagen naar hun hometown, hun thuis. Maar door deze grote uittocht kan het zijn dat je gewoon 22 uur of meer moet rechtstaan op de trein en dat schrikt uiteraard toch een aantal af. Voor deze mensen die verkiezen te blijven in de woonplaats bij de fabriek is er deze avond een grootse performance op het terrein van de vestiging in Sanzao. Gelukkig is het weer met ons, al de regen is er deze namiddag uitgevallen. Met meer dan 1000 werknemers, soms met vrouw en kind, worden ze met bussen uit de andere vestigingen hier naartoe gebracht en kunnen mee genieten. Zoals gewoonlijk zijn we weer de blikvangers en we krijgen dan ook een plaats helemaal vooraan.
Met glitter en lichtjes en vooral veel lawaai uit de luidsprekers, komen we direct in de Chinese sfeer. De avond wordt ingezet, de leden van het management en de kaderleden zingen op het podium met volle overgave het nationale volkslied en iedereen staat recht en zingt mee. Alles wordt aan mekaar gepraat door werknemers die zich hebben uitgedost in feestelijke kledij. Mr. Bei, de president, richt een woordje tot zijn werknemers en zegt hen ook dat 2009 een jaar met economische moeilijkheden is geweest maar is ook vooral dankbaar aan zijn personeel dat zij samen het hebben overleefd. Erik wordt als special gast op het podium gevraagd en hij zegt blij te zijn dat hij op deze feestelijkheden is uitgenodigd en dankt dan ook al de mensen die bereid zijn om samen vooruit te komen..Verschillende optredens wisselen mekaar af, maar wat me opvalt is dat, meerdere werknemers hun dank uitdrukken en emotioneel worden wanneer ze zeggen dat Sunway hun thuis is. Het bedrijf betekent voor hen zeer veel. Elke werknemer heeft dan ook een lotje gekregen en ja, dan is er tombola. Twintig ventilators en 10 fietsen worden verloot onder de aanwezigen en als kers op de taart zijn er ook nog 5 gsms die een nieuwe eigenaar vinden. Mooie geste van de directeur! Chinese vuurwerk kan hier niet ontbreken en sluit deze mooie avond af.
Om half twaalf zijn we thuis en morgen is er weer een nieuwe dag met een nieuwe uitnodiging
De tweede dag op rij dat het bijna onophoudelijk regent, wel met 28 graden warmte. De airco blijft opstaan want de warmte hangt echt wel binnen. De communicatie via China verloopt niet altijd gemakkelijk, de mail naar Toon in Putte geraakt niet buiten ondanks dat het adres klopt. Steeds komt er een foutmelding, maar gelukkig via Skype krijgen we onze informatie toch op zijn plaats. We denken dat toch wel één en ander wordt gecensureerd, ook Youtube, Facebook en Picasa is hier geblokkeerd. Is daar iets mis mee misschien?
Gisteren nog even de tweeling gezien via skype. En zijn ze niet schattig terwijl ze zo lief naar ons zwaaien en kusjes gooien! Ik ben er zeker van dat ze ons en onze stem wel zullen herkennen en dat we, dankzij de cyberwereld, toch geen vreemden zullen worden.
In de plaatselijke kleuterschool is het deze avond feest ter gelegenheid van het begin van de herfst en samen met Iris en de kinderen gaan we een kijkje nemen. Wat ik daar zie hou je niet voor mogelijk, op en onder de tafels is het een echte ravage. Kartonnen borden met een overvloed aan fruit en noten, maar met nog veel meer afval, verklaren dat al die kleuters met hun ouders en grootouders op zijn Chinees gegeten hebben. Elke ouder is verzocht iets mee te brengen, hetzij fruit, mooncake of frisdrank en daar is echt wel op ingegaan. Er is een oud Chinees verhaal dat plaatsvindt bij volle maan, morgen dus, en van storys houden ze. Het is dan ook een oude gewoonte dat op de vooravond een overvloed van fruit op de tafels wordt aangeboden. De secretaresse spreekt door de micro en praat de avond aan mekaar, maar met zon schetterende en luide stem dat het niet meer aangenaam is om te aanhoren. Een demonstratie van KungFu krijgt een welverdiend applaus en de kleutertjes kijken met grote ogen op naar die roepende mannen. Om het feest af te ronden krijgt iedereen een lampionnetje en ik ben er zeker van dat morgenavond, als het niet regent, kleurrijke attributen de opgezette feestelijkheden zullen opluisteren. Chinezen houden vooral van rood, dat brengt geluk .. en hun feesten zijn voornamelijk rood gekleurd.
Een dag om te niksen! Lichte sluierwolken overschaduwen de zon, maar de warmte laat zich weer voelen. In de namiddag kuieren we langsheen de drukbezochte straten van Sanxiang, je kan zien dat het zondag is. De meisjes zijn uitgedost, al lijkt het voor ons soms meer op een verkleedpartij .. De straten maken zich klaar voor de feestdag van 1 oktober. Zestig jaar geleden kwam Mao aan de macht en is China overgegaan van het nationalisme naar het Maoisme. Er wordt een feestdag voorbereid met veel pracht en praal.
Op zondag wordt hier hard gewerkt: de bouwwerken gaan voort. Ook wordt hier vandaag getrouwd, en dat gaat gepaard met uitbundigheid en praal. Op de grond voortkruipend vuurwerk maakt veel lawaai en de vrienden van de bruidegom vergezellen hem tot bij de bruid. Maar . hij mag niet binnen, de deur wordt tegengehouden en om binnen te mogen moet hij eerst een rood omslagje met geld door de deur schuiven en kan dan pas de bruid omhelzen. Het afhalen van de bruid gebeurt in de winkel waar de kledij is gehuurd en waar de bruid helemaal wordt opgemaakt. Gekke gewoonte! t Is waar, het is vandaag school en dat merken we aan de meisjes in uniformen. Op de middenschool leren ze engels en dat gebruiken ze graag om ons enkele vragen te stellen terwijl we op een terrasje een ijskoffie drinken.
Ondertussen is het in Londerzeel kermis en zijn er in de Dorpsstraat 14 ballekes met kriekskes. Kunnen wij dat tegoed houden voor als we thuis zijn? Toch wensen we iedereen daar een fijne kermis en jaarmarkt toe.
Geen wekker deze morgen, dus we slapen uit .. Rustig ontbijten en genieten van het streepje zon dat nog net in ons voortuintje schijnt. We hebben geen speciale plannen voor vandaag, tot de telefoon gaat. Om 17 uur worden we opgehaald en we zijn uitgenodigd door Mss. Bei om kennis te maken met Belgische mensen. We zijn benieuwd en hopen onze eigen taal weer eens te kunnen gebruiken. Bij haar thuis krijgen we het aanbod van water en fruit en lekkere warme dimsum. Er komt een telefoontje binnen en ik krijg Michelle aan de lijn. Ze vertelt dat ze onderweg zijn van het vliegveld en dat we mekaar zullen ontmoeten in het restaurant. Michelle is een Chinese mevrouw die perfect Engelstalig is en zij heeft een Vlaamse echtgenoot. Wim werkt al 9 jaar in ZhuHai en is afkomstig uit Herenthout, we horen al gauw een licht Antwerps accent. De eigenaar van zijn bedrijf is pas toegekomen uit België en hij vergezelt het hele gezelschap. Deze heeft een gemengde afkomst, zijn vader is Israëliet en zijn moeder is Belgisch en hij spreekt naast het perfecte Engels ook Nederlands. Dit bedrijf is gespecialiseerd in het slijpen van diamant en het is blijkbaar een kleine gesloten wereld. Een boeiend onderwerp om deze twee gedreven mensen te beluisteren en na het eten zijn we weer een ervaring rijker. Maar of we ooit in die wereld zullen terechtkomen betwijfel ik ten zeerste, hier wordt gesproken over 1,5 miljoen dollar als het gaat over één diamant! Het zou vast een goede investering kunnen zijn ..!
De verlofdagen in China komen dichterbij, vanaf 1 oktober zijn er bijna overal 6 vrije dagen ter gelegenheid van het begin van de herfst. Maar hier zijn wel voorwaarden aan verbonden: de kinderen van de lagere scholen zullen daarom ook nu zaterdag en zondag naar school gaan en zodus 9 volle schooldagen na mekaar hebben. De ouders zijn hiervan pas deze week op de hoogte gesteld en het wordt algemeen aanvaard. Voor de kleuterscholen is er nog geen bericht meegegeven, maar dat kan vandaag nog komen. Ik stel me deze situatie al voor bij ons! Chinezen zijn gezagsgetrouw en weinig kritisch.
China is voor ons toch echt wel een vreemd land! Gisteren heb ik dan ook paarse zoete patatten gegeten, en nee, echt lekker vind ik het niet.
Zo hoorde ik ook gisteren in de gesprekken tussen Erik en de mensen van Dendermonde dat handel drijven met Chinezen helemaal niet eenvoudig is. Chinezen zeggen niet wat ze denken, als hij een gesprek voert is hij even bekommerd om de relatie met zn gesprekspartner als om het overbrengen van de informatie. Een Chinees zegt wat hij in een bepaalde situatie sociaal gepast acht, ook wanneer dat niet of nauwelijks overeenstemt met de waarheid. In essentie draait het weer om gezicht en het behoud of verlies ervan. Gezichtsverlies dreigt wanneer iemand moet bekennen dat hij iets niet weet of kan, of wanneer hij een boodschap moet overbrengen die voor de gesprekspartner onaangenaam is.
Dit wetende blijft vaak de vraag bestaan of de vertalingen wel correct gebeuren
Morgen is het zaterdag en hebben we een rustig weekend voor de boeg. En in Londerzeel is het zondag kermis!
Opnieuw een warme zomerdag en graag zoek ik de schaduw op. Op skype heb ik Griet aan de lijn om te zeggen dat Louke ziek is; de eerste herfstgriepjes komen er al aan. Bij een een lang gesprek met Goedele terwijl ze strijkt kan ik vertellen over de cadeautjes die we al hebben gevonden. Vandaag komt er bezoek van de fabriek uit Dendermonde en Erik is benieuwd om deze mensen terug te zien. De heren Bernard Geldof, CEO van PSS, en Roel Heremans, financieel directeur PSS, zijn aanwezig op de celebration 5 jaar samenwerking Sunway-PSS en voor die gelegenheid is er de traditionele boomplanting. Deze viering wordt afgesloten met een businessdiner waarbij de Chinese wijn vloeit. Deze rijstwijn kennen wij als de saké in onze Chinese restaurants in België en met een alcoholgehalte van 53 graden. Het zijn dus kleine glaasjes waarmee campé wordt geklonken! Het is een gezellige avond waar ook veel Nederlands wordt gesproken en waar herinneringen uit Dendermonde worden opgehaald. Dit onderwerp blijft Erik interesseren en vol belangstelling luistert hij naar de laatste ontwikkelingen. Maar of hij wil terugkeren .. deze vraag blijft onbeantwoord!
Bij het verlaten van het restaurant heeft Mr. Bei nog een speciale attentie voor ons: een fles Chinese rijstwijn van 20 jaar oud. Hoe het verder moet weet ik nu niet, we hebben niet zon kleine glaasjes op het appartement .! Maar van de enorme fruitkorf als laat verjaardagsgeschenk daar zullen we ten volle van genieten!
En morgenvroeg om 07u30 komt de chauffeur Erik ophalen ..
Blijkbaar ligt de leeftijdsgrens procentueel bij de geelhuiden een stuk lager dan bij ons en bijgevolg denk ik dat ze hem misschien al zeker bij de ouderen rekenen en dit tonen ze door vooral veel respect te tonen. Dit is eigen aan hun cultuur.
Maar desondanks dat voelt hij zich nog altijd goed in zijn vel, en het is dus de moeite waard om hem deze dag in de figuurlijke bloemetjes te zetten.
De eerste mails met gelukwensen komen uit België en dat doet hem uiteraard veel plezier. Om kwart na 8 is er een telefoontje met de uitnodiging voor een ontbijt en zo zitten we van 9 tot 11 in het restaurant met de gebruikelijke theeceremonie en de aldus Chinese koffie (= morning-thee)
Om half acht is het tijd voor een verrassingsdiner en bij een mooie zomeravond genieten we van de kleurrijke lichtjes op het water. De muziek happy birthday klinkt ons tegemoet en ja, we zijn er verwacht. Erik krijgt een typisch Chinees geschenk en nee, deze keer geen thee of aanverwanten. Het is een groene stenen vaas met Chinese figuren; alleen de doos al is een kunstwerk op zich. De gebruikelijke verjaardagstaart sluit het avondmaal af en Erik mag de 2 kaarsje van 5 en 9 uitblazen onder staande ovatie! Een Chinese gewoonte .. Om de avond af te ronden worden we uitgenodigd voor een nek- en voetmassage en om 23 uur vinden we de welgekome rust van ons appartement terug.
Mijn eerste markdag met Iris. Ik verneem dat haar vader kanker heeft en dat het elke dag minder goed met hem gaat. Geen goed nieuws dus. De eerste week van oktober gaan ze voor 6 dagen met het hele gezin naar HongKong, hij kijkt er naar uit om de hele familie terug te zien. In de namiddag ga ik langs de nailshop en voor 5 euro zie ik weer helemaal Chinees uit, ttz. mijn nagels zijn weer piccobello! Toch zijn ze maar gewoon als ik het vergelijk met wat ik daar zie; het zijn kunstwerken! Maar ik zou niet weten hoe ik daarmee nog maar gewoon huiselijk werk zou moeten doen? Een korte skype met Goedele alvorens zij naar school vertrekt, ze begint pas het 3de lesuur. Het weer slaat om en de zon verdwijnt achter dikke onweerswolken. Het klettert er op los en het giet water. Maar het blijft 28 graden ..
Om 17 uur worden we opgehaald en zijn we verwacht in ZhuHai voor een businesslunch, samen aan de ronde tafel met 11 Sunwaymensen en het zoontje van Mr. en Mss. Bei. In dit restaurant zitten allemaal businessmensen uit ZhuHai, zij komen zo een drietal keer per jaar samen. De gebruikelijke speeches worden afgewisseld door opgevoerde dansen in specifieke klederdrachten. Het is er een ongelooflijk lawaai, het hoort blijkbaar zo. Wat ons opvalt is dat we weer de enige westerlingen zijn tussen een 140tal genodigden. En ja, dat heeft zo zijn gevolgen . De inrichter komt aan onze tafel en begint een gesprek waar we niks van verstaan. Uiteindelijk is de vraag van waar wij komen en wat we van China vinden. Het antwoord wordt in het Chinees vertaald terwijl we op het podium gevraagd zijn. En wat vragen Chinese gewoonten . ? Een liedje zingen voor het publiek! Met de micros in de hand zingen we Yeki Yeki en worden op luid applaus onthaald; Ze hebben er toch niets van begrepen! We zijn weer wat Chinese theepotjes rijker als we het restaurant verlaten . en rijden door het water weer naar ons appartement. Voorzieningen voor zulke plensbuien zijn er niet
