CHRONISCHE DEPRESSIE, PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS,
Foto

Archief per jaar
  • 2013
  • 2012
  • 2011

    Foto

    Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes.
    Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. A
    ls psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens.
    Loreanne


    Foto

  • STICHTING BORDERLINE
  • MOEILIJKE MENSEN
  • PSYCHISCHE PIJN



  • BOEKEN

    CIRCUS DEPRESSIE, Drs. Paul Wisman

    LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson

    GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson

    ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain

    HET MOET ERUIT, Marie Cardinal

    ONTSPOORD, Ria van de Ven

    DE UREN, Michael Cunningham

    BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren

    BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
     
    WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger




    Foto

    BOEKEN

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan

    VER HEEN, P.C. Kuiper

    MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng

    DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine

    ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres

    DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.


    Foto

    De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')

    Foto

    Laatste commentaren
  • Een aangename namiddag toegewenst lieverd (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne Zondag lieve vrienden xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne vrijdag lieverd xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een gezellige Woensdag lieverd xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename zondag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne Donderdag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename vrijdag vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week gewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename Donderdag lieve vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Fijne nieuwe week Lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Ik heb mijn Kerstaward mee als dank voor je vriendschap xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Een fijne nieuwe week gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • 't is hier nu kerstmarkt (Annie & Rogier)
        op Af en toe
  • Fijne namiddag gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • Fijne nieuwe week lieverd xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • sinterklaasoptocht hier vandaag (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Een aangename vrijdag gewenst lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Lieve midweekgroetjes lieverd xxxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op 2. Nodig
  • Een fijne Zondag gewenst xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?

  • Foto

    Woensdag
    25
    december
    2024


    Foto

    StatCounter - Free Web Tracker and Counter

    Blog als favoriet !

    Foto

    films die me aanspreken, me rust geven:

    -The hours
    -La meglio Gioventu
    -Shall we dance?
    -Chocolat
    -Bleu. Blanc. Rouge
    -Milk
    -Altiplano
    -The color purple
    -The terminal
    -Skin
    -Shine, shine, shine
    -Awakenings
    -The piano
    -The pianist


    (wordt vervolgd)

    Foto


    Er is nu 1 bezoeker op dit blog.
    Record tot nu toe: 5

    Inhoud blog
  • Af en toe
  • Erg moe. Onbekend wezen... nam een onbekende start.
  • dank je wel...
  • Stappen
  • Stabiel
  • Overrompelend
  • Een beeld
  • Stilletjes bezig blijven.
  • Waarom?
  • ommezwaai
  • onzin
  • hinderlijk
  • paniek
  • willen delen
  • Dat deed ik al even...
  • Dank je
  • Ochtend.
  • Je huid
  • Zwijgzaam.
  • vroeg op
  • Alles in het leven
  • alle dagen vroeg wakker
  • Wat doet leven pijn...
  • Beter
  • Titel kan ik niet bedenken
  • Wegkruipen
  • Door een en ander down
  • Hij is niet bang
  • diep
  • Geen gedichten meer... voorlopig... wel blogs.
  • ommuurd (NA DIT BLOGJE HOU IK EVEN PAUZE-WIL JULLIE DEZE ZWAARTE NIET AANDOEN)
  • allerlei
  • Ontheemd
  • ?
  • DOODgezwegen
  • reacties op...
  • Dank je
  • .....
  • Rustig aan
  • Besef
  • Zweeg
  • Wat heeft het voor zin
  • Neen.
  • Moeilijk te beschrijven
  • Goed... de hitte...
  • Doodmoe
  • hun kracht
  • maalstroom van gedachten, de weg is weg
  • Terug van weggeweest?
  • Stand van zaken?
  • beleef-loos
  • er is nog ander bedrog dan 'gezichtsbedrog'...
  • in shock
  • ding
  • onherkenbaar en onbereikbaar
  • Moe
  • blogstop
  • Heel stil
  • millimeters
  • Vrienden
  • Op deze manier...
  • Eindelijk...
  • Moeite
  • Dit is therapie én psychiatrische hulp...
  • een kort berichtje
  • Sorry nogmaals
  • comfortabel
  • wat er aan de gang is
  • moe
  • bedankt
  • sorry nogmaals
  • dank je wel
  • Bedankt
  • Sorry
  • De stilte
  • aKeLiG eN gEk
  • Tijdens een droom
  • Armzalige poging
  • tjonge... vergeten dat het voor sommige mensen een vakantiedag was... beuh...
  • Sorry maar ik ga toch even verder herplaatsen.
  • stil
  • Droommarathon ?
  • Er is verandering op til... neen, dat klopt niet helemaal
  • dAT was me de reactie wel ANTI-KLIK !!!!!!!!!!!!
  • Gemengde gevoelens
  • zeer vreemd
  • Het is beslist een voordeel dat ik terug 'VOEL'...?! :-) :-(
  • voor één keer
  • gevoel
  • we zullen dooooorgaan...
  • remedie
  • ondanks
  • moeilijk
  • een kaas met gaatjes
  • De gekste dromen
  • op mijn hoede
  • 't lijkt wel avond, zo donker is het al...
  • verdriet
  • allerlei
  • Tollend
  • met het verstand op nul
  • verloren
  • moeilijk
  • heel erg down
  • dankbaar
  • ontgoochelend
  • begrijpen
  • na het lichtere
  • het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
  • ......
  • vandaag was het een moeilijke dag...
  • goed... weer wat moed
  • NIEMANDSLAND
  • Als ik al ziek was...
  • Door de gebeurtenissen
  • Verbazingwekkend dat ik net diezelfde avond dit aankloeg ...
  • KRIJGEN EN ZWIJGEN wat betreft misbruik door priesters....
  • Dan denk je....
  • psychische kanker
  • Op een rustig tempo
  • Alweer enkele oude blogjes kunnen plaatsen...
  • Wat was eerst, de kip of het ei?
  • Iemand in zijn/haar waarde laten.
  • Ook dat voelt 'anders' sinds...
  • veranderd
  • Onverwacht
  • ogenschijnlijk
  • Veel gas terugnemen... :-(
  • geen probleem vandaag om...
  • voelen
  • indrukken
  • Titelloos...
  • twee voor de prijs van één haha
  • Omdat
  • rusteloos
  • Het gaat weer...
  • ach
  • stil
  • Een beetje verdwaasd.
  • Een wonder...
  • Goed bezig... ?
  • Ik val in herhaling.. maar het is dan ook herhaling van het zijnde...
  • Weg, weg, weg...
  • Wat...
  • verward
  • Erg moe
  • Zware problemen
  • 't Gaat...
  • Vanmorgen, een duisternis met sterretjes...
  • Een overheerlijke dag...
  • Daaraan kan je het merken...
  • Ziezo, opgeruimd staat netjes...
  • in stukjes gehakte nachtrust
  • Bericht aan die zich hier 'moi' noemt... (én William én Wim....) (asjemenou... )
  • Een stap...
  • Wat me in zulke perioden helpt...
  • vroeg uit de veren
  • nuchter verslag van de dag
  • vertalen
  • blijven drijven
  • Zo moe
  • altijd hetzelfde?
  • beduusd
  • rusten
  • Ben erg moe
  • waarom of waar vandaan
  • Gruwelijk besef..!
  • Als ik kon ik schoot mezelf naar de maan...
  • ontwaakmomenten
  • bewogen, fijn, vermoeiend
  • Lol?
  • Het is opnieuw 'klassieke muziek-tijd'... Schubert dit keer.
  • beter
  • naderende herfst
  • steeds
  • geen goede ingrediënten
  • een hele week
  • wantrouwen
  • Scherp
  • beschrijving
  • Omdat
  • heftig
  • de atmosfeer
  • pijnlijk maar nodig...
  • eerst de dumping verwerken
  • ontwaakt
  • Beter
  • onverwacht
  • De herfst
  • Donker
  • Momenteel gaat het niet zo goed met me...
  • pijn en verdriet
  • angstig
  • Er gebeurt
  • Op dagen als deze...
  • Een brij
  • Dan maar opgestaan.
  • Het huilen staat me nader dan...
  • De hitte

    Mijn blog is gestart op 18/4/2011 en bestaat vandaag 5000 dagen!

     


    Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
    over depressie en persoonlijkheidsstoornis
    04-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.remedie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Soms word je moe van het anders ingevuld te worden.
    Je woorden dienen plots een ander doel.
    Ik geraak echter niet meer over mijn toeren.
    Mijn hoofd blijft, hoe gek nou, vrij koel.
    Als ze niet weten wat mijn woorden bedoelen,
    nu dat is dan hun zaak
    ze lullen, als ze dat persé willen maar raak.
    Ik hoor alleen maar gekwaak.

    Een leuk gesprek brak de eenzaamheid.
    De droefenis van niet even de bekommernis te kunnen delen
    ben ik alvast kwijt
    Soms doet het me verdriet
    dat mijn woorden en bedoelingen niet worden begrepen
    de ander is gekwetst, precies dat wilde ik niet
    Doch het verschijnsel is me niet onbekend
    ik heb het zelf mijn leven lang gekend.

    Verwar eenzaamheid niet met alleen zijn
    alleen zijn, is best fijn
    liever dan in het gehuwde gezelschap van een kwelduivel te zijn
    geringd en gekooid
    na afloop volledig berooid
    ziek, je gezondheid geknakt
    maar ik behield mijn waarde tenminste
    die van hem is tot VER onder het nulpunt gezakt.

    Eenzaam kan je zijn te midden een menigte
    midden je familie, kennissen of vrienden
    met die je niet echt na staan maar je wel willen binden
    eenzaam kan je je voelen
    die dit kennen,
    weten wellicht wat ik kom te bedoelen
    eenzaam zijn, is alleen blijven met je gedachten
    ondanks je duizend woorden
    je hoeft geen begrip te verwachten
    eenzaam zijn, is dat gevoel op een eiland te leven
    te midden de menigte,
    of tussen liefdadigheidbeoefenaars
    ze voelen zich verheven
    daaronder ga je pas beven.

    Eenzaamheid is geen verbinding voelen
    geen uitwisseling van gedachten
    dat duidelijke gevoel gekend te worden
    domme, ongemeende woorden, zullen eenzaamheid
    nooit verzachten

    Gelukkig ben ik niet voortdurend eenzaam
    gelukkig zijn er vrienden en leden van mijn gezin
    die me het gevoel geven, me te kennen
    al is het maar een deel
    van het geheel.

    Anderen jammer voor hun fraaie gedachten
    menen me te kennen... maar ik weet wel beter
    van mij kan niemand na al die vallen in de val
    nog iets anders verwachten
    ik speel terug die ene bal
    die ik niet vertrouw
    erger je maar groen
    voor mijn part ook nog blauw
    alerheid en vertrouwen op mijn eigen gevoel
    dat is de enige stoel
    waar ik nog op ga zitten
    nog tot het oneindige mag je op me lopen vitten
    het zal niet baten
    ik luister niet meer naar schapen
    die maar wat onzin lopen te blaten.

    ©Loreanne 2012

    04-11-2012, 17:29 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ondanks
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





























    Ondanks het nood hebben aan rust en alleen zijn
    scheurt eenzaamheid door dagen als vandaag
    de vertwijfeling kunnen delen
    dat wat je stil maakt
    en verdrietig.
    Op zulke ogenblikken mis je een goede, bevrijdende babbel met iemand die je vertrouwt. Die komt er binnenkort.

    Toch mis je die vorm van sociaal contact waarbij je in vertrouwen en rust die zaken die je bezwaren even kwijt kan, zonder angst die ander te beroven van zeldzame vrije momenten en dat ook die andere dat kan bij jou. In evenwicht. In harmonie. Dat mis ik.

    Om dan toch in de spreekwoorden, gezegden en de volksmondwijsheden te blijven 'gedeelde smart, is halve smart, gedeelde vreugde is dubbele vreugde'.

    Ik probeer wel op mijn blogje zaken te delen... maar niet meer zoveel als vroeger. Dat  heeft diverse redenen. Vertrouwen is en blijft belangrijk waar en met wie je dan ook in contact komt. Vertrouwen op jezelf en je eigen aanvoelen, daaruit vertrek ik sinds... diverse beschadigingen van dat vertrouwen.
     

    04-11-2012, 10:48 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moeilijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dan laat je je vermurwen... en ga je toch over die grens. Je haast je uit de naad. Hoe moeilijk is hetom 'neen' te zeggen als er emoties bij te pas komen.... als het voelt of iemand dan triest gaat zijn of teleurgesteld. Ik negeerde op dat ogenblik zowel mijn verstand als mijn fysieke toestand met de gevolgen van dien. Wie niet luisteren wil, moet het maar voelen, zeggen ze in de volksmond... Het klopt als een bus, zegt alweer die volksmond. Die volksmond verspreidt al decennia wijsheden die je best in je hersenpan kan opslaan. Immers, liever 'voorkomen dan genezen' vertelt je ook nog eens een gezegde...

    Het leven zit vol illusies. Het voelt als zovele zeepbellen, ze spatten één na één stuk. Misverstanden uit de weg ruimen, je nader verklaren, soms lijkt het pure energieverspilling. Het volstaat dat ik weet, denk ik dan, hoe het zit, al het andere doet er niet werkelijk toe. Ik zit er niet meer zo mee als ooit. Ook dat lijkt me een vooruitgang. Het is nu eenmaal zo... mensen en de relatie met mekaar is complex, zo vaak complex. Het goede blijven zien van mekaar is best wel oké, begrip voor ieders kwetsbaarheden, jawel, zonder verwachtingen, want ook dan kan het fout lopen. Het is zoals het is... je hebt nu eenmaal niet alles onder controle, onmogelijk...  Verbeter de wereld, begin met jezelf, dat zegt een ander spreekwoord. Ook daarin schuilt heel veel wijsheid. 
    Als ieder voor zijn eigen deurtje keert, is heel het straatje schoongeveegd, zegt ongeveer hetzelfde...




    04-11-2012, 08:32 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    03-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een kaas met gaatjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik lijk wel een kaas met gaatjes, mijn hoofd dan toch. Ben ik eindelijk op de goede weg met mijn bezoekjes brengen maar het moment dat ik er ben, vloeit alle inspiratie weg door de gaatjes in mijn kaashoofd .
    Er is in huize Lore allerlei aan de hand. Al weken in feite. Dat maakt haar overstuur of ze wil of niet (ze wil niet).
    De gaatjes die er zonder dat al zijn, hebben zich wellicht vergroot waarvoor mijn excuus.
    Morgen beter. En als het morgen niet beter is, nu dan overmorgen... enzovoort.
    Eén feit is me duidelijk... de grenzen bewaken is noodzakelijk... niet over mijn eigen grenzen gaan net zo. Want oooh ik wil zoveel doen, er voor al die me nodig hebben zijn... maar mijn gestel denkt daar blijkbaar anders over. Op alle mogelijke vlakken. Leuk hoor? Niet echt.

    Het liefst gooide ik de heleboel hermetisch dicht, hier en overal.
    Altijd dook die ene wens telkens weer op... kluizenaar zijn.
    Ik verbaas me er al lang niet meer om.
    Mijn hersenen voelen momenteel niet eens meer als kaas met gaatjes maar smeerkaas.
    Ik wil sla-pen. In slaag er niet in de nachtrust tot een goed einde te brengen... Ze wordt in segmenten gehakt door dromen die net die graad akeligheid hebben die de verdere slaap gedurende te lange tijd saboteren. Vandaag rustte ik heel lang... omdat ik tot niet veel meer in staat was. Tussendoor even dat donkere, verdoofde gemoed luchten hier. That's it.

    03-11-2012, 18:02 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De gekste dromen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De gekste dromen, droom ik de laatste nachten. Akelige exemplaren, best wel, maar net geen nachtmerries. Ik verweer me in die dromen... maar nog niet overtuigd genoeg. 
    Ook in mijn dromen boek ik dus in zekere zin vooruitgang wat mij verweren betreft, maar 't mag nog wat sterker.

    Grenzen afbakenen is nog steeds moeilijk. Het gebeurt wel hoor... maar pas wanneer mijn fysieke toestand ze aangeeft.

    En wat de vorige blog betreft, daar heb ik geen last meer van... die grens is duidelijk getrokken. Ik heb amper nog nood aan mensen om me heen. Af en toe iets afspreken met een vriendin volstaat. Mijn gezin en dat is het. Maar ook daar is dagen in mijn uppie meer dan noodzaak.
    Grote nood aan rust en stilte, dat heb ik.

    Ik voel me er ook niet meer gekwetst door, maakte die gevolgtrekking, ontleedde het hele gedoe en de mensen die het hanteren. Al gebeurt het vaak onbewust, wil ik aannemen.

    Een nuchtere ochtendlijke blog. In een vreemde bui.
    Mijn kopje koffie smaakte.



    03-11-2012, 08:40 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:bedenkingen
    02-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op mijn hoede
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik ben niet meer degene die iedereen zomaar vertrouwt. Mijn geheugen registreerde en mijn waarnemen doet het nog prima, dank je wel.
    Jaren mocht ik bij vrienden aanbellen. Fijn natuurlijk... soms leek het meer weg te hebben van 'laat de kleinen tot mij komen'...

    Wanneer ze zelf problemen hebben, zullen ze niet zoals ze van mij wilden, bij mij komen aanbellen eerder verongelijkt laten weten of in stilte bonen vreten dat je ze toch maar mooi in de kou laat staan.

    Waarom bellen ze niet aan, net als waartoe ze mij 'veroordeelden'? (zo voelde het bij tijden)
    Beseffen ze niet eens hoe moeilijk het voor me was daar aan te bellen en niemand thuis te treffen? Ik mocht àltijd komen aanbellen... en als er tijd was, zou ik binnengelaten worden. Zeker. Wat wilde ik het graag op voorhand vragen... en wat zou ik het fijn gevonden hebben als ze eens spontaan vroegen hoe het met me ging.
    Het voelde vaak als altijd bedelen... altijd kijken of ze thuis waren en of er dan tijd was. Altijd geconfronteerd met de twee kansen... ze hebben tijd... of 'oh, wat jammer nou, we staan op vertrekken'...

    Ze hebben nooit beseft hoe het voelde. Zij waren niet de enigen die me tot dit soort handeling beperkten.

    Nu voel ik me dubbel 'genaaid'... want moet ik me nu schuldig voelen omdat zij niet komen vragen om een babbel, een luisterend oor? Moet ik me schuldig voelen omdat er dat stille oordeel is dat ik nu niet opdaag om ze te helpen?
    Dat heeft twee redenen. Eén die met mezelf en mijn problemen sinds de dumping door mijn vorige 'behandelend' psychiater te maken heeft en twee ik die wacht op hen die net als ze van mij verlangden hier aan mijn deur komen bellen om een babbel....

    Soms ben ik het moe, dat eenrichtingsverkeer.

    Niet bij alle vrienden gaat het zo... ik weet welke de reden van sommigen is en geef er dan ook niet om zelfs even te bellen om een babbel terwijl we wat knabbelen. Ze laten me tenminste weten dat we nog eens moeten afspreken.

    Niemand moet nog van mij verwachten, écht niemand dat ik àl die eerste stappen zal zetten... dat ik zal bedelen om hun aandacht of luisterend oor.... dan nog liever geen luisterend oor... want ik heb er stilaan meer dan genoeg van en werd er ergens ook ziek van. Omdat ik begreep welke macht ze zich daardoor geven en daarboven nog een elan van goedhartige Samaritanen (of zijn het Farizeeërs?)

    Dat is ook een grens van mij, ik wil ook daar een evenwicht in: ze hoeven niet meer te geloven dat ik steeds degene zal zijn die vraagt, bedelt, verzoekt. Ik heb er namelijk genoeg van, ben bezig mezelf te helen. Ook op dat vlak.

    Ook psychologische spelletjes zijn niet meer aan mij besteed. Teveel ervaringen met de verwoestende impact ervan. Ik neem geen risico meer, geen enkel. Voel me beter zonder zulke bedenkelijke houdingen... want bedenkelijk zijn ze soms... niet altijd.

    Ik weet dat het sommige mensen hun ego streelt dat mensen altijd bij ze komen vragen om hulp of een luisterend oor... ook een gevoel van superioriteit kan bij ze groeien. Ze menen dat ze toch oh zo goed zijn... terwijl ze niet eens beseffen hoe ze anderen laten bedelen en daardoor voor een onevenwicht zorgen, een eigen gevoel van meerwaardigheid en bij degene die ze laten bedelen een groeiend gevoel van minderwaardigheid. Dat is dus allesbehalve goéd... maar of ze dat ook beseffen?

    Nu... ik heb daar absoluut geen behoefte meer aan. In die zin ben ik vooruit gegaan. Ik wil hier wel even melden dat niet iedereen vanuit zulke gevoelens een helpende hand toesteekt, gelukkig maar. En ja, ik weet dat er veel gebeurt uit onwetendheid. Mea culpa, mea culpa.

    Er is nog een belangrijk element dat ik wil vermelden... Mensen die steeds wachten tot de anderen de eerste stap zetten, maken het zichzelf comfortabel op het vlak van 'risico' nemen. Immers als je steeds de andere de eerste stap laat zetten, hoef je nooit bang te zijn 'ongewenst', 'onwelkom' of 'afgewezen' te worden, hoe je nooit bang te zijn dat de ander je zal laten weten even geen tijd of zin te hebben. Zelfs stellen ze je telkens wél aan dat risico bloot....
    Dat leerde ik jaren geleden ook in een opleiding... Dus ja... ik wéét hoe de vork vaak in de steel zit. Ik weet nu ook dat ik een andere weg heb gekozen. In die zin werpt mijn nieuwe therapie bij een bekwame psychiater dit jaar al meer dan één vrucht af. Bij de vorige waren de vruchten rot en de boom ging eveneens aan het rotten.

    Fijne avond everyone

    02-11-2012, 16:31 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:bedenkingen
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t lijkt wel avond, zo donker is het al...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik nam even een rustpauze, ben druk bezig in het huis... Na dit effe uitblazen, ga ik verder aan de vaat. Zal het licht al moeten aansteken, tjonge wat is het donker. Ik geraak er de kluts nog erger van kwijt, het is niet eens 2 uur in de namiddag...
    Ben helemaal verdwaald en verdwaasd... zoveel ingrijpende zaken die rondom me gebeuren.
    Zelfs het thuis klussen en werken biedt geen soelaas meer.
    Nadeel, omdat ik niet veel meer voel, ligt uitputting op de loer.
    Nu, dat voel ik wel... half ziek naar lichaam én geest.
    Verdoving hoef ik niet, dat gebeurt op deze manier vanzelf.
    Wat een vreemde blog. Net zo vreemd als ik me voel.

    02-11-2012, 13:59 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    01-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verdriet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    verdriet
    als een sluier
    om me heen
    geen woord wens ik te spreken
    hét zou kunnen breken

    zinloos voelt al dat gepraat
    heeft het in al die jaren
    ook maar één keer gebaat?

    ©Loreanne 2012

    01-11-2012, 18:57 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:in dichtvorm
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.allerlei
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Een reus bonkt door mijn hoofd
    en heeft de stilte weggeroofd
    Een gier raast door mijn brein
    en vrat het weg mijn hele zijn
    Hyena's sluipen rondom me
    waarop azen ze?

    Zo moe van wat ik merk
    ik zwoeg en werk
    geconfronteerd
    met hoe er wordt geprofiteerd

    De vaat bleef staan
    terwijl ik stil hoopte
    dat die in al die maanden
    zelden nog iets uitvoert,
    toch voor deze ene keer die had gedaan.

    Het lichtje brandde van de kijkkast
    ontspanning hadden ze alvast
    maar voor die ene keer een handje helpen?
    neen, me wel voortdurend met alle beslommeringen overstelpen.

    Ontgoocheld in 't hele gedoe
    ik ben zonder dat al zo hartstikke moe.

    ©Loreanne 2012

    01-11-2012, 17:32 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:in dichtvorm
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tollend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Tollend
    draaiend
    hectisch
    waanzinnig snel
    ben ik er
    nog wel?
    Van hier naar daar
    en dan de bel
    een telefoonoproep
    weet je wel
    en dan de klussen
    ze moeten geklaard
    stuivend
    in volle vaart
    Maar nu
    weet ik niet meer wie ik ben
    of waar
    tijd om te rusten
    met of zonder zenn
    Helemaal tureluurs
    van lotje getikt
    alle sloten zijn eruit geklikt
    daardoor draai ik volslagen dol
    als een met zwiepende zweep
    gedraaide tol.

    ©Lorenanne 2012

    31-10-2012, 20:10 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:in dichtvorm
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.met het verstand op nul
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Met het verstand op nul die enkele dringende boodschappen volbracht. Bang dat ik anders die belangrijke zaken zou vergeten. Aan nog meer problemen heb ik effe geen nood.
    Ervoor gedweild. Straks nog een vaat. Maar eerst wil ik verder de boel boven verder opruimen en sorteren. Daarna koken.
    Ik nam de laatste week teveel emotioneel hooi op mijn vork, dat doet de suïcidegevoelens stijgen. Emotionele hooi op mijn vork, kan net zo goed om leuke zaken gaan, om zaken die een ander niet belasten.

    Het was al enkele dagen groot alarm. Met de komende feestdagen heeft het weinig te maken omdat ik me dat niet eens realiseer, en als ik dat doe, kan het me bitter weinig schelen.
    Ik weet waardoor het zo erg werd en hoe het te vermijden... alleen kan ik dat zo moeilijk en ga daardoor zelf over mijn grenzen, stel hulp voor die ik op zulke momenten eigenlijk vooral door de psychische toestand niet geven kan. Waardoor het nog erger wordt. Soms ben ik dat heel erg moe allemaal. Voel me er ook vaak alleen mee. Behalve als ik het mijn psychiater kan delen, voel dat hij het ernstig neemt, het weet.
    De dagen thuis waarbij ik me zoveel mogelijk onttrek aan andere levende wezens om me heen, gaven me toch een beetje meer rust, een beetje minder verscheuring. Ik kan het getater rond me amper aan, trek me het liefst terug in een kamer, alleen met wat muziek en spulletjes die ik sorteer. Ik doe niet erg veel moeite meer me verstaanbaar te maken, me te duiden. Te moe in feite... voelt ook heel vaak als zinloos. Wanneer mensen wat ik voel, menen te begrijpen en ik voel dat ze dat niet doen, dan laat ik het. Het geeft me niet eens meer. Laat me zo goed als onverschillig. 
    Ik ga nu verder aan de slag... heb even kunnen rusten voor mijn scherm.
    Een donkere lethargie. De plannen die ik maakte om een week geen therapie te overbruggen lijken een bespotting geworden... met de impact van al die onverwachte emotionele belastingen.
    Wat me toen nog leuk leek, laat me nu Syberisch koud.
    De prijs van teveel van het goede. Want wat ik beleefde was niet eens 'naar'... voor anderen, zoals ik al zei, wellicht alleen maar fijn... voor mij is téveel of het nu om fijne of minder fijne zaken gaat al-tijd gevaarlijk, altijd belastend... Wil ik het negeren... dan krijg ik dit... waar ik nu mee zit. Het rijmt, hoe idioot.

    30-10-2012, 15:11 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verloren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Rusten kan ik alleen nog maar met een kruiswoordraadsel voor mijn neus. Zo niet  wil ik die verdomde sofa zo weer uit. Vandaag dus zowel kruiswoordraadsel van Knack als Knack weekend ingevuld. Niet meer verzonden want pffff zoveel geld om een sms naar die dienst te versturen... 6.40 euro tesamen? Waarom moet dat? Vroeger was het gratis. Moeten ze nu werkelijk overal geld uitkloppen? Wel, daarom verstuur ik mijn antwoord niet meer, van het geld dat ik maandelijks aan ze uitgeef, kan ik sparen... en heb ik die prijs niet 'misschien' maar 'ze-ker'...! Bah... draait deze maatschappij werkelijk alleen nog om geld? Domme vraag... Natuurlijk draait het daarom... !
    Ik ga hier niet langer over zeuren, straks zeg ik mijn abonnement op en verdienen ze geen cent meer aan me.

    Heb ondertussen toch wat rust hervonden... zowel psychisch als fysisch.
    Na de rust-sessie ben ik aan het oprommelen getogen. Muziek, een biertje en rustig aan zaken gesorteerd... het hielp.
    Even geen mensen om me heen, even geen indrukken, ik heb het nodig, zo nodig. Me afsluiten van de wereld buiten. Voel me beter.
    Morgen moet ik dat herhalen... klusjes opknappen hier... niet naar buiten gaan...
    Waarom is het zo moeilijk om dat de mensheid duidelijk te maken? Omdat ze me dan als gestoorde bestempelen... want bij ze is dat niet zo.
    Wel dàn mogen ze zich verdomme gelukkig prijzen.
    Meer heb ik niet te zeggen. Geen zin meer in zinloze verklaringen.
    Er staat een cd op... van Edith Piaf.... Pijn in mijn hart... om het verlies van het kind... dat toen voor de reis met klasgenoten... ooit... één van haar liederen zong... Hij kende ze door mijn cd.... De pijn is ondraaglijk. Zo ondraaglijk dat ik die afzwoor, ongewild... en het leven erbij....
    De verdringing is zo afdoend dat ik me geen moeder meer voel, geen mens, maar een substantie die verstandelijk weet dat ze leeft, tegelijk psychisch en emotioneel weinig voelt alsof ze niet meer leeft. Dat doet ze ook niet meer echt. Ze herleeft bij tijden... en wanneer die 'tijden' afliepen, behoort ook het herleven tot de voltooid verleden tijd. Niet te geloven dat ze meerdere kinderen baarde... omdat enkele van ze haar vergooiden als was ze afval.

    29-10-2012, 18:15 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moeilijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen























    moeilijk de dag die in duizend stukjes wordt gesneden
    moeilijk de afscherming die er niet is
    moeilijk je te verschansen
    omdat ik zélf moeite heb mijn eigen grenzen ernstig te nemen
    iedere indringing laat de schreeuw oplaaien
    iedere vraag ontlokt een uitputting
    ze weten het niet, hoe zouden ze dat kunnen
    sinds... laat ik zelden nog weten wat zaken met me doen
    zaken die voor anderen zo eenvoudig, niet zwaar zijn,
    mij schudden ze als na een enorme aardbeving door elkaar
    steeds erger, steeds meer
    de prijs die ik er voor betaal
    is echter hoog
    en wordt met de dag hoger
    ik wil me verbergen
    alles en iedereen op afstand houden
    de boel hermetisch afsluiten
    er moet een stop op gezet worden
    op de emotionele achtbaan
    die dit alles veroorzaakt
    ik voel me een mislukkeling, omdat ik niet kan
    wat zoveel anderen wel kunnen
    al zijn er nog mensen die dit fenomeen kennen
    en net als ik op die bepaalde vlakken zeer beperkt zijn
    Je wil zoveel... je wil het allemaal kunnen
    maar je kan het niet
    tenzij je emotioneel en fysisch kompleet geradbraakt
    niet anders meer kan dan schreeuwen en huilen
    in stilte.

    29-10-2012, 10:52 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    28-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heel erg down
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




























    Ben erg down. Ik weet hoe het komt. Ik kon het vermijden met mijn verstand maar niet met mijn gevoel. Grenzen in acht nemen, het klinkt zo eenvoudig... maar in zoveel situaties is het dat allesbehalve. Ik kon niet die me lief zijn aan hun lot overlaten. Dan crash ik nog liever zelf.
    Ik kan wel huilen, zo moe en down voel ik me... maar kom, trek je op... omdat je deed wat je hart je ingaf. Je geeft zoveel om ze, om zoveel mensen die je lief zijn. Jammer voor je dat de helft van ze het niet beseffen... en je verwoestten met hun onwetendheid.
    Ik ben verdrietig en down... en ik wil er verder niet over schrijven.
    Morgen kan ik rusten. Daarmee bedoel ik het werk in huis die dag toch enigzins te klaren en ook rust in te bouwen, psychisch en fysisch. Daarna is het opnieuw alle hens aan dek.
    Ik ben zo moe... Onverwacht werd deze dag geen rustdagje, kon ik niet van de afgelopen zware dagen recupereren. Ik kon kiezen van wel, ik koos voor die me nodig hadden met de gevolgen van dien. Deze week wordt niet lichter.
    Verder wil ik er niet aan denken. Ik wou vandaag nog wel een positief blogje schrijven... een blogje over wat ik toch allemaal als positieve elementen zag (gisteren)... Vandaag is dat gevoel als een mislukte pudding ingestort.
    Ik weet dat ik dagen 'alleen zijn' behoef als zuurstof... als lucht... Rustig bezig zijn in de veilige beschutting van deze burcht... mijn eigen ritme en rust, mijn stramien van klusjes... ik tuimel van het ene in het andere en ben zo moe.

    28-10-2012, 18:15 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dankbaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms heb ik er geen woorden voor... voor het verschil tussen deze en de vorige psychiater, in mijn gevoel en ogen is die laatst genoemde die titel niet eens waardig, niet voor patiënten zoals ik althans. Als hij maar kan betuttelen, zich ontfermen over... dan gaat het misschien maar van zelfredzaamheid en mij in mijn waarde laten, daar had hij echt geen kaas van gegeten. Dat ik hem in mijn vroegere blogjes regelmatig Jan Klaassen ging noemen, het narretje uit de poppenkast, is vanuit mijn aanvoelen ontstaan... zo gedroeg hij zich namelijk naar en voor mijn gevoel... als een Jan Klaassen die absoluut niet wist en wellicht nog steeds niet weet wat in mij speelde, wat aan de gang was, wat geblokkeerd zat, waaruit een goede begeleiding zou moeten bestaan hebben. Het enige dat hij deed, was de boel overnemen en me doen geloven dat 'ik' een hopeloos geval was....
    Hij maakte dat de hopeloosheid het overnam... door zijn gedrag, door zijn begeleiding die er niet echt een was en vervolgens helemaal door mij te dumpen. Ook al kleedde hij dat zo in dat hij meende het onschuldig lammetje te kunnen blijven, het oh zo bezorgde psychiatertje...
    Zeker hij was bezorgd maar dan alleen om zijn ego en hoe hij toch de schijn kon blijven wekken alles volgens het boekje te hebben gedaan...  Hij schoof zich erg genoeg naar mij toe naar voor als het slachtoffertje... en zijn verplicht 'zorgen dat de begeleiding kon doorlopen' was ook één leugen... omdat hij loog over het zogenaamd overleg met een collega en ik in maanden geen hulp zou gekregen hebben, tenzij ik een voor mij onmogelijk verplaatsing zou maken... Hypocriet was het... en gelukkig kwam ik erachter hoe hij zelfs die collega beloog... van die collega zelf...!

    Maar goed, die man bestaat stilaan niet meer voor me, de vorige psychiater, ik merk hoe de pijn van zijn onverantwoorde gedrag is afgenomen en dat dank ik vooral aan het adembenemende verschil met mijn huidige psychiater. Die man is op alle vlakken het tegendeel van de vorige....

    Ik voel veel, ik merk veel, voel veel aan. Te vaak werd dit afgedaan als belachelijk, ingebeeld, overdreven... Nu... ik weet ondertussen wel beter. Ik heb het goed gevoeld... en geloofde die kinderlijke snoeshaan van een vorige psychiater meer dan mijn eigen gevoel, aanvoelen en opmerken.

    Dat voelen, merken is er nog steeds... en daardoor is er zulk vertrouwen, dat hele voorbije jaar in mijn huidige psychiater... zelfs op dagen dat de angst dat ik me zou vergissen me in een soort comateuze toestand deed belanden... onderliggend bleef het vertrouwen voelbaar...
    Ik moet zelden aan hem vragen of hij het begrijpt... omdat ik voel dat hij veel begrijpt en inzicht, doorzicht heeft. Iets wat bij die vorige voor mijn gevoel zo goed als afwezig was.
    De vorige sprak wel woorden die deze schijn zouden moeten opwekken... maar ze waren niet oprecht, niet doorvoeld... dat kon je merken en voelen aan zoveel...
    Toen er iets duidelijk niet klopte... kwam aan het licht hoe hij op zulke momenten reageerde... met 'macht' en het 'misbruik' ervan... de macht van een psychiater die niet eerlijk is... hij zei nadat hij zijn eigen regel doorbrak en ik dat bevroeg dat ik nu echt 'té wantrouwig was'...
    Dat zal ik nooit vergeten... een duidelijker bewijs van hoe leugenachtig zijn zogenaamde begrijpen en doorzicht was, kon hij me toen niet geven... wààr hij mee werkelijk mee bezig was evenmin. Die man was bezig met zijn eigen ego...en niet met het begeleiden van mij, zijn patiënte... !!!!

    Vergeten zal ik het niet helemaal... maar hem ben ik wel bezig te vergeten... die man vervaagt... wordt herleid tot wat hij is als de psychiater die hij beweerde te zijn... géén psychiater... nooit écht geweest voor mij... dàt werd en wordt me met iedere sessie bij mijn huidige psychiater steeds duidelijker.
    Ik kan aannemen dat hij (de vorige psychiater dus) voor bepaalde anderen goed is... als die anderen aan bepaalde verwachtingen voldoen. Die bepaalde verwachtingen zijn... zijn ijdelheid kunnen strelen... zijn zelfbeeldje blinkend houden als een gouden bol in de zon.
    Ook voor die patiënten die een half of heel betuttelende houding behoeven, maar ik word daar ziek van, ze mogen mijn leven niet overnemen.
    Mijn huidige psychiater doet dat niet. In heel dat jaar niet één keer. Ik voel me naar mijn waarde geschat, gerespecteerd én ernstig genomen. En toch voel ik bij mijn huidige psychiater meer zorg én aandacht op dit éne jaar al dan in die acht jaar bij de vorige psychiater...!!!!!!
    Ik merk evenmin angst voor sommige zaken die ik vertel... bij de vorige wel... daar werd ik zelf angstig van.... Een psychiater die bang voor je is, voor wat je vertelt, voor wat je voelt... het is niet gezond...!

    Er is weer een priempje licht... een glinstertje hoop dat ik kan helen, het verdriet dat zich opgestapeld heeft en genegeerd en doodgezwegen werd door de vorige psychiater, werd door mijn huidige psychiater vrij vlug opgemerkt. Het inzicht én de zorgzaamheid en omzichtigheid waarmee hij dit alles behandeld, schept veiligheid, die veiligheid die ik nooit heb gekregen bij de vorige psychiater. Zo erg werd wat gaande was door de vorige ontkend dat ik blijkbaar niet anders kon dan meegaan in wat hij bedong, doen alsof er niets aan de hand was... dat er niets aan gedaan kon worden... In heel mijn leven is mij nog nooit in die mate overkomen wat mij bij die vorige overkwam... dat alle gevoel doodging en ik erbij. Nooit heb ik wat dan ook verdrongen... nu werd ik er met stille dwang daartoe gedwongen... door diens houding. De beïnvloeding. Huiveringwekkend is het. Het enige ter verontschuldiging? Dat hij niet beter weet en wist....
    Ik voel geen woede meer naar hem toe, geen haat, slechts medelijden....
    Jammer dat ik hem zo lang mijn vertrouwen schonk want dat was hij echt niet waard, integendeel.

    Na de sessie bij mijn huidige psychiater deze week kreeg ik weer hoop, kreeg ik weer iets van geloof dat ik er kan komen... dat ik opnieuw leven zal voelen. Het verdriet dat angstaanjagende dimensies heeft aangenomen, kan behandeld worden, zal behandeld worden. Ja, het is iets angstaanjagends geworden. Maar dàt en ikzelf zijn in veilige handen.

    27-10-2012, 09:34 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:bedenkingen
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontgoochelend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    na een mooie dag
    met hartverwarmend gezelschap
    de thuiskomst
    was een koude douche
    een kille klap
    geen van ze thuis vroeg of 't leuk was
    of 'k had een fijne dag
    bevroren werd de stille glunder
    de blije lach
    bedroevend éénrichtingsverkeer de laatste tijd
    geen reserves meer voor egoïsme
    van mij uit is er niet langer respijt
    nog lang zo verder gaan en ze zijn me kwijt
    verdrietig voel ik me er wel bij
    de desinteresse voor iemand anders dan zijzelf
    't verscheurt me, ik was zo blij
    wat zal ik verheugd zijn deze wereld achter me te kunnen laten
    op zulke momenten als deze voel ik me immers vreselijk alleen
    en verlaten.

    ©Loreanne 2012


    24-10-2012, 19:04 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.begrijpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    niet in staat te begrijpen
    waar het scheuren van binnen
    vandaan komt
    niet in staat te begrijpen
    waarom zelf het 'verheugen op'
    fijne zaken
    erdoor verhinderd
    gesaboteerd
    vernietigd wordt
    niet in staat te begrijpen
    waarom het blijft
    ondanks alle inspanningen
    technieken
    pogingen
    met de moed
    en die der wanhoop
    niet in staat
    te begrijpen
    waarom die vreemde, felle speren van pijn
    door je lijf blijven boren
    niet in staat dat te begrijpen.

    ©Loreanne 2012

    24-10-2012, 07:21 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    21-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.na het lichtere
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Na het lichtere van de vorige dag
    de tijdelijke opheffing van wanhoop en pijn
    schrijnde de wonde dubbel zo erg
    werd het ontwaken
    hels, nachtmerrieachtig,
    een wrede veldslag.

    Stil in mezelf
    en zwijgend naar buiten
    ga ik verder
    stil in mezelf
    en zwijgend naar buiten.

    ©Loreanne '12




    21-10-2012, 09:58 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    20-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    vrijdag... middag
    doodmoe op de sofa
    de rots drukt
    perst tranen
    in de ogen
    moeizaam
    druppen ze 
    komen niet verder dan
    de oogleden
    nattigheid onder de wimpers
    daar houdt het op
    en daarna voel je je
    zo dat nog mogelijk zou kunnen zijn
    nog ellendiger dan ervoor

    vandaag is het niet beter
    gokken doe je niet
    meer
    want zelfs dat wat je dacht
    lijkt er weinig mee te maken te hebben
    je zou het voelen

    het was eerder wanhoop
    die samen met je opstond
    ontwaakte
    nogmaals
    en niet stopte tijdens je ochtendklussen
    maar doorkraste en beet
    nog steeds.

    de wanhoop in de ogen kijken
    je leven dat niet meer zo voelt
    de pijn erkennen
    en je ontreddering
    het verscheurende gevoel van angst
    dat je het dit keer niet meer redt

    tegelijkertijd de weigering daar bij stil te staan
    omdat je je bewust bent van zij waarvoor je je verantwoordelijk voelt
    zij niet die pijn te bezorgen
    nogmaals.

    voor de rampzalige gebeurtenissen was er nog geloof en hoop
    nu is er slechts de wil
    als enige soldaat
    al besef je wel
    hoe belangrijk die is.

    de week vervloeide
    vervaagde
    verdween
    deze dag is niet
    de dag
    levend in een waas
    doen, handelen
    als een pop waarvan je het mechanisme
    in gang draaide

    een nachtmerrie die overloopt van de nacht naar de dag
    overloopt van die dag naar de  nacht
    overloopt van die nacht naar de volgende dag
    tot je ontwaakt
    tot het wegtrekt
    tot het tenminste mildert

    verwoed kloppen met je vuisten
    op de wand
    helpt niet
    verzet
    baat niet
    rust
    van je geest
    dat is wat nu
    als enige
    nog verzachtend
    werkt
    voor je verscheurd
    helemaal verdwijnt in
    een niet te beschrijven hel

    ik weet dat ik hulp nodig heb
    al lang hulp nodig had
    en dat ik die nu krijg
    werkelijk krijg

    alleen kom ik hier niet uit
    dat weet ik
    voel ik
    erken ik
    al was ik steeds zo sterk
    zo moedig
    in zekere zin nog
    omdat ik desondanks niet opgaf
    al was het vorig jaar na de dumping
    kantje boordje
    soms kom je aan de grens
    er zelfs een groot eind over
    het is belangrijk voor me
    te erkennen
    dat ik hulp nodig heb
    (en hulp nodig hebben
    is letterlijk 'hulp')
    dat wat in je is
    niemand kan het van je overnemen
    niemand anders dan jezelf
    kan het helen
    genezen
    verwerken
    maar voor mij weet ik
    dat het niet kan
    zonder hulp.


    20-10-2012, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    19-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.......
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 't Gaat op het ogenblik niet zo goed met me... Ik weet niet waarom of waardoor. Alles lijkt modder, ongrijpbaar en onbegrijpbaar.
    Zeer kort berichtje maar ik kom wel terug. Als het wat beter gaat.

    19-10-2012, 14:59 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:leven dat niet als dusdanig voelt
    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!