Stabiel als een iglo op de noordpool.
Gaar gestoofd als witte kool.
Ik blijf stil
van binnen kil
Met lege ogen blijf ik kijken
naar al die mensen
die vergeefse moeite doen
om al de opgemerkte pijnlijke plooitjes glad te strijken.
Wat een bof
dat ze zolang kunnen volhouden
te doen 'alsof'.
Gooi zoveel ongemeende woorden de wereld in,
ik trap er alvast niet in.
Het sceptisch gevoel en het akelige detecteren
kan ik helaas niet afleren.
Velen zijn geroepen
maar weinigen uitverkoren,
ik zie het kaf zo scherp onder het koren.
De ongemeende heiligenprentjes
hebben al làng hun heiligenkrans verloren.
Al die komedie en het ongemeende medeleven
waarnaar leidt dat streven?
Naar een opwaardering van hun ego, zo zielig man
alsof dat door anderen te betuttelen en de goeroe uit te hangen
ooit blijven kan.
Wat denk je te weten van anderen
probeer eerder je eigen denkbeeld te veranderen.
Kijk wat je schrijft en doet.
Put jij moed
uit het anderen betuttelen,
de grote goeroe uit te hangen
in de hoop dat ze je met oneindig veel roosjes zullen behangen?
Wat loop je hoog op met jezelf
hol klinkt je stem in het lege gewelf.
Neem jij ooit de tijd om te lezen wat er staat
wanneer stop je met dat stom geblaat?
Eindeloos wachtend op een welgemeend woord
en dan komt het... verstoord.
Zelden komt er een menselijk bericht
eerder een goeroeboodschap, zonder hart, zonder licht.
't Heeft al meerdere keren onheil gesticht.
Vriendschap wordt soms als begrip ijdel gebruikt
gefnuikt
want je bent slechts een middel ter verhoging van hun egootje
wat een zootje.
Wat is werkelijk voelen en net zo werkelijk begrip?
Het is als een kleine stip.
Die je kan voelen in je hart.
En die je zelden verplettert of verwart.
Stil ga je daarom een ander pad
want hun geleuter ben je hartstikke zat.
Je laat ze lullen en hoog van de toren blazen.
Ze zijn als met reclameboodschappen bedrukte glazen.
Om anderen met hun ongemeend geleuter te behagen.
In de hoop dat ze nog meer vaandels met eigen lof
kunnen dragen.
'k Werd zo moe van zulke mensen
'k ging ze zowaar verwensen.
Pijn zo hevig, verlaten
door al dat zielloze blaten.
Maar nu laat je ze, besteedt geen energie meer aan die groep
het is geen troep
ze weten simpelweg niet beter
ze begrijpen er niets van, voor geen meter.
Dat is niet eens zo erg, wel dat ze menen van wel...
dàt precies dat... vergrootte het gezwel.
Je nam afstand van hun gezwam.
Je bent niet langer lam.
Je blijft in alle talen zwijgen...
als je voelt dat je anders een zenuwtoeval zal krijgen...
van hun oh zo wijze raad
hun zo verheven geblaat.
Weten dat ze niet eens weten over wie het gaat.
Tja... precies zoals het in dit ingewikkeld leven nu eenmaal gaat.
Mensen worden zo vaak onderschat.
Het hoort niet langer dat zij er zo onder lijden.
Onder al dat gekwaak van die wijsgerige kikkers
en het gejank en geronk van die valse kat.
Je laat ze... laat ze... die vol zijn van zichzelf en van hun woorden
en je staat niet langer toe dat die domme uitspraken je in de toekomst nog zullen vermoorden.
Wie zou haar nog kennen
vooral de leuteraars zullen aan die nieuwe inslag
moeten wennen.
Wat een hekel heeft ze aan een mensen en hun woorden zo onecht
De toestand beslecht
Er is niet langer onrecht
ze went zich nog alleen maar tot 'écht'.
Mensen als kikkers met zielloos gekwaak
voortaan Syberisch doof voor ze
Teveel en te vaak
ging er energie naar ze en dat veroorzaakte pijn.
Dat is voorbij, zo zal het niet langer gaan, zo zal het nooit meer zijn.
Ze negeert ze... ze hakt ze na deze keer hopelijk niet nog een keer fijn.
©Loreanne 2013
28-09-2013, 17:36 geschreven door Lore
|
Overrompelend. Binnen de nachtmerrie die je buiten wil blijven houden.
Ik ben alle dagen vroeg wakker. Soms blijf ik nog wat liggen om de anderen niet wakker te maken, als het nog te schandalig vroeg is. 
Wat doet leven pijn. Le-ven en het leven. Ik probeer te blijven geloven dat het weer anders gaat worden. Geduld moet ik hebben. Denk ik. 
Ik gebruik mascara vaak als een soort 'bescherming' een soort 'masker'... .
