Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes. Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. Als psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens. Loreanne
LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson
GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson
ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain
HET MOET ERUIT, Marie Cardinal
ONTSPOORD, Ria van de Ven
DE UREN, Michael Cunningham
BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren
BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger
BOEKEN
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan
VER HEEN, P.C. Kuiper
MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng
DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine
ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres
DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.
De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')
Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
over depressie en persoonlijkheidsstoornis
20-06-2011
171. gevaar
Zaken die voelen als 'negatie' houden een risico in. En toch stel ik mezelf er telkens opnieuw aan bloot. Sommige zaken zal ik nooit begrijpen in de wereld van internet (of daarbuiten). Vroeger voor het internet-tijdperk kreeg je een telefoonoproep en je beantwoordde die. Je kreeg een brief en je schreef een antwoord. Je groette iemand, je kreeg een groet terug. Nu zo deed ik dat toch...
Echter in de wereld van internet gelden andere regels (blijkbaar), regels die ik vaak niet begrijp, niet helemaal althans. Het kwetst me enorm wanneer ik een mailtje verzond naar mensen die ik persoonlijk ken en dit wordt in geen maanden, zelfs nooit beantwoord. Ik begrijp het niet en vaak geraak ik er door in paniek en geeft het ook die vreselijke gedachten en felle drang.
Dit soort negaties is iets wat met de stoornis onder andere die schreeuw van binnen uitlokt. Dat vreselijke gevoel dat je 'niet bestaat wordt door dit soort negaties bevestigd. Waarom beantwoordden die je persoonlijk kennen niet eens je mailtje?
Denk niet dat ik geen moeite doe om hét te begrijpen... Ik ga eerst aan het vergoelijken... 'ze hebben het vast heel druk', 'het mailtje is wellicht niet aangekomen', 'hun computer doet het vast niet meer', 'ze zijn het vast in de drukte vergeten', 'ik moet gewoon wat meer geduld hebben'...
Na verloop van tijd werken die vergoelijkingen en verklaringen niet meer en denk ik dat ze me niet meer moeten, of simpelweg geen zin meer hebben om mijn mails te beantwoorden.
Sommige mailen me na maanden toch nog... maar dan wel zonder antwoord op mijn mailtje. Ze schrijven over wat ze overkwam. Ik voel meteen hoe ik wil antwoorden, ze wil troosten, steunen, meeleven... antwoord geven op wat ze schrijven... Pas later realiseer ik me dat zij blijkbaar niet datzelfde gevoel hebben wanneer ik hen schrijf... :-( Het maakt me onzeker en angstig en hoe ik het ook probeer te begrijpen, ik slaag er niet in.
Soms na herhaaldelijk zulke zaken mee te maken, neem ik me voor ze niets meer te sturen om zo te vermijden dat ik opnieuw geconfronteerd wordt met dat wat telkens zulke wondes slaat. Toch ga ik na verloop van tijd weer het hele zaakje vergoelijken en geloof ik stellig dat ze dit keer wél zullen antwoorden...! Hoe meer ik probeer, ja zelfs met hele lange tussenpauzes, hoe erger ik het voor mezelf maak als de antwoorden desondanks uitblijven... :cry:
Moet ik ze nog beschouwen als vrienden? Of hebben ze me slechts gebruikt? Hebben ze vriendschap voorgewend om een andere reden dan 'vrienden zijn'? Hebben ze ondertussen wat ze wilden met al die vrienden en hang ik aan het staartje, onbelangrijk voor ze geworden en wat ze willen bekomen, dus lozen die zooi? :roll:
Soms wis ik hun mailadres om maar niet meer in de verleiding te komen... Maar dan komt er na maanden plots weer een mailtje van ze... en begint het hele zaakje weer opnieuw. Tenzij ik het niet meer wens en er definitief een punt achter zet.
Vreemd genoeg heb ik dat met enkele mensen helemaal niet... Het vertrouwen in ze is zo groot en hoeft geen bewijs, heeft ook geen twijfel. Het zijn meestal mensen die het begrip respect niet alleen kennen maar ook hanteren. Daar komt respect niet alleen van één zijde maar van beiden. ... Als bij ze een antwoordje uitblijft of ze zijn niet op de afspraak, dan wéét ik dat er iets mis is... Ik weet zo zeker als wat dat zij wanneer het misverstand of de vergetelheid blijkt zij dat nooit voorbij laten gaan zonder zich te verontschuldigen... en ook daarin voel je hun oprechtheid. Anderen behandelen je als koopwaar in een warenhuis...
Daarom ook dat ik me beter voel met amper mensen om me heen. Zo vermijd ik die vernietigende, moordende psychische catastrofes. Ook wanneer ik naar winkels of instanties moet, bestaat dat gevaar. Het volstaat wanneer mensen doen of ze me niet horen, me behandelen als een onmondig kind of erger nog, doen of ik er niet ben.
Wat het mailen betreft zou het al helpen als ze me lieten weten dat ze bvb niet graag mails beantwoorden. Sommige laten me weten dat ze wel graag mijn mails lezen maar geen schrijvers zijn. Dan kan ik tenminste ergens plaatsen waarom ze zelden of nooit antwoorden en er zelf voor kiezen dan ook niet meer te schrijven.
Sommigen laten me weten dat zij mails slechts zien als doorgeefluik voor van die doorstuurboodschappen. Daar hou ik niet zo van, het put me uit die telkens te bekijken. Wanneer ik dat laat weten, wordt er desondanks geen gevolg gegeven aan mijn wensen ze me niet meer te sturen. Er zit niets anders op dan telkens die hele vracht te wissen en wanneer het me tot aan de mond komt, wis ik de verstuurders erbij. Ze zorgen er ook nog eens voor dat je massa's ongewenste mails krijgt.
Bizar is het wel dat wanneer van mijn zijde uit een antwoordje wat langer duurt en dan spreek ik niet van maanden zoals bij ze maar van een week of twee, dan krijg je gelijk een ongeduldige mail of je hun mail niet ontving... :shock: Gek toch allemaal hé...?
Wat ooit zo simpel leek: 'contact met mensen, wederzijds respect' en 'warme vriendschap' naar mekaar toe, 'te vertrouwen zijn', het verdwijnt in mijn ogen... en maakt plaats voor een vreemd fenomeen, namelijk hoe mensen mekaar behandelen als koopwaar... Gelukkig niet iedereen...
