Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
10-02-2008
prachtige lentedag
Gisteren was er een match tussen onze provinciale knapen van RSWaasland en Zele. Het weer zat in ieder geval mee, een prachtig lentezonnetje om van te genieten. Wegens de vele afwezigen in ons ploeg waren we sterk verzwakt. De invallers uit andere ploegen misten het spel ritme en doorzicht van onze vaste jongens. Niet verwonderlijk gingen we dan ook onder met zware en overdreven 4-0 cijfers. De scheidsrechter was weer een type apart, hij begon al met iedereen weg te jagen achter een omheining die meer dan twintig meter van het veld lag. Als je dan weet dat mijn vrouw cataract heeft (binnenkort een operatie) dan begrijp je wel dat ze niet veel zag van de wedstrijd. De man nam daarna het voortouw in de wedstrijd in plaats van deze te leiden. Elke minimale en zelfs vermeende fout werd gefloten met als gevolg een stilstaand voetbal en dit tot ieders frustratie. Op t' eind van de match en na ettelijke gele kaarten werd de wedstrijd dan ook bitsig met enkele nijdige tackles die dan wonder boven wonder niet bestraft werden. Ja, de man in het zwart (soms grijs/geel of zo) heeft blijkbaar altijd gelijk ook al heeft hij geen gelijk....Is dat ook geen slogan die in dictaturen gebruikt wordt?? Vandaag zal ik 't wat kalmer moeten doen, de match, allé het toeschouwer zijn van, is wel een vermoeiende bezigheid in mijn geval. ps meer kan je lezen en zien op http://users.telenet.be/edsbev
Bij de diagnose van fibromyalgie wordt gebruik gemaakt van zogenaamde tenderpoints. Deze zijn druk gevoelige plaatsen die een pijnreactie bij de patient uitlokken. Wanneer 11 van de 18 punten reactie uitlokken is er sprake van fibromyalgie (samen met nog andere verschijnselen die ik later nog wel eens zal belichten). Deze diagnose is echter niet steeds waterdicht. Er wordt gekeken naar een pijnreactie (wegtrekken,grimas,roepen slaan?...) Toch is dit een subjectieve methode omdat niet iedereen een zelfde pijndrempel heeft. Iemand kan in zijn vinger snijden zonder te reageren terwijl een ander persoon dan moord en brand zou schreeuwen. Wat wel een feit is is dat deze punten merkelijk gevoeliger zijn en dat deze gevoeligheid sterk toeneemt bij moeheid. Om een idee te krijgen waar deze punten zich ongeveer bevinden heb ik bovenstaand figuurtje geplaatst. Bij mij zijn de meeste van deze punten echt gevoelig, vooral deze rond de nek, borstbeen en onderrug. De punten aan de knie zijn sterk wisselend evenals deze aan de arm. Maar dat is vooral om de diagnose te stellen, de wisselende spier/peespijnen zijn in het dagelijkse leven een groter probleem om mee om te gaan. morgen meer....
Een van de meest moeilijke momenten is wanneer mensen, met de beste bedoelingen goede raad geven. Wanneer het ter sprake komt dat ik CVS heb en op invaliditeiet ben, is er meestal een stilte. Je ziet hen denken 'hij ziet er toch goed uit', 'het zal zo erg wel niet zijn' 'wat is dat '. Als ik dan een beetje vertel hoe ik me voel, is er wel altijd iemand die ook moe is, die ook rugpijn heeft, die ook hoofdpijn heeft, die ook pijnlijke spieren en gewichten heeft. Dan komen de remedies boven en de goed bedoelde raad van als je het even wat rustiger aandoet zal het wel beteren, ge zult een beetje overzet zijn, of misschien zit je vol stress. SORRY maar daar heb ik niets aan. Ik doe het noodzakelijkerwijs al zeven jaar rustig aan, ik slaap goed, ik doe niet te veel MAAR IK BLIJF WEL MOE. Ik ben niet nerveus, waarom zou ik ook, ik heb zeeën van tijd en moet me niet afjagen, ondertussen heb ik wel geleerd me met de situatie te verzoenen. Maar ik weet ook dat deze raad goedbedoeld is en daarom zal ik hem aanhoren, maar verwacht niet dat ik alle middeltjes ga uitproberen. Het help niet als ik meer ga bewegen of sporten om mijn stijfheid en spierpijnen weg te werken...ik werk mezelf er alleen meer mee in de put. Het helpt niet om meer onder de mensen te komen om me beter te voelen...het vergt alleen enorm veel energie om dat te doen die ik nodig heb om de dag door te komen. Dus daarom mensen, VEROORDEEL ME NIET als ik niet in de cafetaria ga na de match om mee een pintje te drinken...het vergt teveel van me. KIJK NIET RAAR OP wanneer ik me wat afzijdig hou, elke drukte is een hel voor mij. WEES NIET VERWONDERT wanneer ik wat afwezig lijk, ik heb het soms moeilijk om een gesprek te volgen. BEOORDEEL ME NIET op hoe ik eruitzie, ik probeer me te verzorgen en er goed uit te zien, maar binnenin loopt het dikwijls mis. WANNEER ik het moeilijk heb, laat me dan maar...daarna gaat het wel weer wat beter. Ik vroeg ook niet om deze situatie, ik heb er ook geen vat op, ik heb ook geen oplossing, maar ik leer er wel mee leven en ook al lukt alles niet zoals vroeger, ik ben wel dezelfde gebleven.
Ben vandaag naar het UZA geweest. Na een gesprekje met de psychiater moest ik naar de oogarts. Mijn probleem is duizeligheid, die niet direct past in het vakje CVS. Na enkele vragen, een oogonderzoek met lampen en glazen en volgen van beelden en vingers kwam het er op neer dat er met mijn ogen op zich geen probleem is, behalve dat het zicht van mijn rechter iets minder is. Het probleem zou dus toch van mijn evenwichtsorgaan kunnen komen of anders is't nog een restantje van mijn CVA van 2000. Afwachten dan maar, en weer een afspraak gemaakt bij NKO. Moest het probleem me niet zo beperken in mijn bezigheden, dan zou ik al die moeite niet meer doen. Maar sinds ik dit heb kan ik niet meer fietser, met moeite wandelen (enkel in een rustige omgeving gaat het), heb ik moeite op drukke plaatsen zoals winkels, zeebrapaden met druk verkeer, de cafetaria bij de voetbal enz... Hopelijk vind er eens iemand een oplossing zodat ik weer een stapje in de goei richting kan zetten. Onze M kan deze week nog steeds niet meevoetballen, uitgerokken ligamenten is zijn probleem. Hij zit hier naast mij te wippen voor zijn computer omdat hij zijn energie niet kwijtkan...stilzitten is een echte straf voor hem. ik ga nu stoppen, 't was een vermoeiende dag voor mij..tot weerziens...
Morgen een zware dag, eerst naar de psychiater. Hij heeft me gevraagd om een soort video-gesprek te hebben dat hij later kan gebruiken bij de opleiding van andere dokters. Alle initiatieven waar ik aan kan meewerken om een oplossing te vinden voor CVS zijn voor mij positief en daar zal ik dan ook met plezier aan meewerken. Daarna heb ik nog een neurologisch oogonderzoek in verband met mijn duizeligheid. Wat ik hiervan moet verwachter is nog een raadsel, maar we zien wel. Ooit zal er misschien wel een oplossing komen voor m'n probleem...en ondertussen houden we het hoofd recht en maken er het beste van.
Na vele malen gehoord te hebben dat men niets vind, en toch met al je problemen blijven zitten zou je de moed verliezen. Zo voelde ik me ook halfweg 2004, niets lukte nog, alles veroorzaakte een ongekende vermoeidheid, 's morgens was ik doodmoe en overdag werd het al niet beter. Uiteindelijk, met de nodige reserve en op aandrang van de huisdokter, naar een psychiater gestapt. Na enkele sessies bleek het goed te klikken, deze man luisterde tenminste naar de problemen die ik had en ging op zoek naar oplossingen. Zo werd, na een slaaponderzoek, vastgesteld dat ik een ernstig slaapapneu had, vele tientallen keren schrok ik onbewust wakker om dan in te dommelen, maar nooit kwam ik tot echt slapen....oplossing was een C-pap toestel (zie fotoke) dat een luchtstroom in je neus blaast terwijl je slaapt. In 't begin een hele aanpassing maar het hielp de vermoeidheid 's morgens te verminderen. Een probleem opgelost, nog zoveel te gaan. Uiteindelijk kreeg ook de psych het vermoeden van een CVS achtige toestand en op aandringen van hem werd ik nu wel toegelaten op het CVS referentiecentrum. Daar werd ne een hele batterij testen en gesprekken CVS/fybromyalgie vastgesteld. Voor therapie in het referentiecentrum kwam ik echter niet in aanmerking, wegens het CVA gebeuren uit 2000. Ik ben dan therapie gestart bij een kinesiste uit Nieuwkerken. In het begin bestond dit voornamelijk uit oefeningen om de spier en gewricht pijnen onder controle te krijgen. Nu drie jaar later doe ik deze oefeningen nog elke dag en het brengt wel verlichting. Daarnaast werd ook gestart met manuele neurotherapie, die erop gericht is de zenuwbanen te stimmuleren. Dat bracht nog de meeste verlichting en nu laat ik me nog eens in de twee weken behandelen. Genezen ben ik niet maar nu kan ik toch een paar uur per dag 'normaal' functioneren, zolang ik maar niet over mijn belastingsgrens ga. Vorige week had iknog zo een voorval van erover te gaan, ik moest een fietsproef doen op cardiologie. Alles leek goed te gaan en ik haalde ook de normen, maar erna kreeg ik de weerslag. Dezelfde dag ben ik om 3.00 uur thuisgekomen en direct in bed gekropen, ik was kapot. Het heeft me vier dagen gekost om erboven te geraken. Het is dus belangrijk je grenzen te kennen.... binnenkort meer, misschien morgen als het lukt.
In 2000 kreeg ik op een zonnige middag in juni, na een wandeling, plots een duizelig gevoel en na enkele ogenblikken ging het licht uit. Een paar minutjes later kwam ik weer bij, maar mijn linkerzijde voelde volledig verdoofd. Ondertussen was de dokter gebeld en die bracht me snel naar het ziekenhuis. Daar werd een CVA, een soort van beroerte vastgesteld. Een weekje kliniek en veel testen later kon ik naar huis, maar ik kon bijna niets...dat zou wel vanzelf beteren zeiden ze. Niets was minder waar, de TV aanzetten was al een hels karwei, autorijden moest ik niet aan beginnen wegens slecht zicht en duizeligheid, gewoon opstaan was al een prestatie. Voor mij was dat een hel. Ik kon nooit stilzitten, werkte graag en (te) veel. Had zelf ons huisje volledig verbouwd, nieuwe ramen, deuren, veranda, vloeren enz alles zelf en zonder hulp van buiten. Uiteindelijk dan naar een neuroloog gegeen en die stelde dat ik een hersenbloeding had gekregen op de dag in juni. Om terug op gang te geraken moest ik kine volgen, vooral om mijn linker kant terug beter te krijgen, ik kon met moeite mijn vork vasthouden, en alles vroeg zoveel energie dat ik steeds uitgeput was. Na twee jaar en drie maal per week kine voelde ik me wat beter en begon het terug gaan werken te kriebelen. Na veel zagen mocht ik halftijds gaan werken. Dit was blijkbaar een vergissing want ik kwam s'middags thuis en moest de rest van de dag en nacht rusten m de volgende morgen uit bed te geraken. Enkele maanden later kwam dan ook de weerslag, op een morgen reed ik naar het werk en plots begonnen de lichten van de tegenliggers in sterren met een halo te veranderen. Ik ben toen gestopt en aan de kant gereden... en daar ging weer het licht uit. Na 20 minuten denk ik was ik weer wakker, maar het zicht in mijn rechter oog was troebel, ik had hevige hoofdpijn en mijn linkerarm wou neit meer functioneren....weer naar de kliniek, weer een pak testen, weer van de ene naar de ander specialist, altijd maar die hoop dat iemand iets kan uitleggen......allemaal voor niets. Zo heb ik van 2002 tot 2004 van de ene specialist naar de andere gelopen zonder resultaat, met veel verschillende pillen,therapiën enz tot mijn huisarts sugereerde om eens contact te zoeken met enn CVS centrum. Ik contact gezocht, een hoop papieren ingevuld met als resultaat...komt niet in aanmerking voor ons programma omdat ik een CVA heb gehad in 2000. ....nu stop ik, word te moe en anders moet ik het weer bekopen...
Vandaag was het niet mijn dag. Bij het terugkomen van de Colruyt reeds ik achterwaarts de oprit op, en net op dat moment komt een fietser vanachter een geparkeerde camionette gereden en ja, heb ik nu op hem gereden of omgekeerd, ik weet niet. Wel was het feit dat de bejaarde man zijn evenwicht verloor en tegen de vlakte ging. Na even bekomen te zijn bleek alles nog mee te vallen. Een gschaafde knie en enkele pijnlijke plaatsen. Hij had geen medische verzorging nodig en kon zijn weg vervolgen. Ikzelf was er ook niet goed van, steeds probeer ik zo voorzichtig mogelijk te rijden, zogenaamd defensief, en dan kom je na 23 jaar ongevalvrij zo iets tegen. Misschien toch even de situatie uitleggen. Het was in de Bosdamlaan te Beveren. Enkele jaren hebben ze de belijning hier verandert. Als eerste heb je een voetpad, dan een fietspad (suggestiestrook in verkeertermen) en dan een doorlopende parkingstrook, zonder enige aanduiding van oprit of iets dergelijks en dan de rijbaan. Het gevolg is dat ik steeds verplicht ben om me tussen twee geparkeerde wagens te wringen om op mijn oprit te geraken. Soms zelfs met meerdere keren vooruit en achteruit rijden. Reken daar dan nog het redelijk drukke verkeer bij dat dan staat aan te dringen en een geparkeerde hoge bestelwagen die elk zicht ontneemd, ja dan krijg je deze situatie. Moest voor de oprit de parkeerstrook onderbroken zijn waardoor er een vrije ruimte is ter breedte van de oprit dan was dit niet gebeurd. Maar herhaaldelijk aandringen bij de dienst mobiliteit in Beveren brengt geen soelaas. Ze beweren dat er dan een precedent geschapen wordt, dit terwijl er in de hof ter Wellelaan, de Klapperstraat en de Stationstraat gelijkaardige situaties zijn waarbij de oprit wel aangeduid is. Maar ja, waarschijnlijk is het op dienst mobiliteit moeilijk om toe te geven dat hun concept voor de Bosdamlaan gebreken vertoond en daarom maken ze het schepencollege maar wat wijs, tegen moedwil is blijkbaar weinig te beginnen. Ik hoop in ieder geval dat het met de oudere man allemaal goed komt en wens dit niet meer mee te maken. Een oplossing is misschien om mijn wagen op de rijbaan te laten staan, aan te bellen en mijn vrouw te halen binnen en haar te laten kijken, wel pech voor de wachtende wagens achter mij dan. Gans de dag zat ik hiermee met een schuldgevoel, als ik dan echter s'avonds op TV nieuws zag welke ravage verkeersbordman G Janssens aanrichtte en dan nog ging lopen ( dronken of zo???) dan moest ik bij mezelf alles toch een beetje relativeren.
Gisteren moest uik naar het UZ in Antwerpen voor een evenwichtsonderzoek. Om 10.40 moest ik er zijn. Om zeker goed op tijd te zijn, vertrokken we thuis om 9u15. Alles loopt vlot tot ik de 'snelweg' oprij. alles gaat met een slakkengang. Om de 5 km op de 'snelweg' te overbruggen heb ik maar liefst 55' nodig. Gemiddeld haalden we een duizelingwekkende snelheid van 5.5 km/uur. Gang de weg zat vol met vrachtwagens, gemiddeld zo'n 8 op 10. De meeste dan nog afstandse net geen wrakken uit de 'nieuwe' Europese staten de zwarte wolken uitbraken, op kale banden bollen en van de CO2 uitstoot zullen we dan maar zwijgen. Dit is de prijs die we betalen voor het economisch goedgaan met de haven van Antwerpen. Wanneer je echter de goed-nieuws-ballon van de Antwerpse havenbaronnen doorprikt, en even rekening houd met al het leed dat de logistiek van deze haven meebrengt geeft dit een ander plaatje. Als je bvb de laatste realisatie beziet van de havenbons, het deurganckdok dat hele stukken natuur op de linkeroever en goede landbouw gronden heeft opgeslokt. En dan spreken we nog niet van het menselijk leed dat zelfs nu nog aanhoud met het spelletje dat met Doel gespeeld word, eens een van de welvarendste dorpen van vlaanderen, nu verkommerd en gesneuveld op de tekentafel van een paar geldhongerige wolven van de overkant. Als je dan ziet welke economische meerwaarde al deze investeringen echt hebben kan je je daarbij vragen stellen. Een grote zekerheid heb je wel, dat is dat elke dag alle verkeer in en om deze haven stilstaat, samen met alle mensen die de pech hebben om in de buurt van Antwerpen te moeten zijn. Is hiervan de kostprijs al eens berekend? Trek deze dan eens af van de 'opbrengst' van de haven, hou ook eens rekening met de kosten aan wegenwerken, nieuwe wegen en laat dit eens betalen door de heren havenbons, eens zien of het nog een goedweershow is. Een ander kwalijk fenomeen is dat bedrijven, die wel arbeidsintensief zijn steeds meer beginnen zoeken naar andere lokaties zonder verkeersinfarct. Dus eigenlijk slokt de haven alle gronden op met als resultaat een hééééél kleine arbeidsbezetting per ha grond, en dit ten koste van arbeidsintensievere ondernemingen en zeker ten koste van de gewone mens die er leefde en werkte. De vrije ruimte in Vlaanderen is al zo klein, en toch blijft deze grondvreter verder doen. Zou het niet beter zijn om havenuitbreidingsplannen degelijk te laten bestuderen door echt onafhankelijken en niet studies te laten maken met als doel te bewijzen dat het toch o zo goed is voor het land? Hou op zijn minst rekening met alle kosten die het meebrengt, op elk gebied, en maak dan een kosten-baten analyse. Misschien is het plaatje dan helemaal anders.
De dag na het autosalon is het misschien het tijdstip om eens nader in te gaan op de zogenaamde 'groene' auto's. Eerste misverstand is dat en GEEN milieuvriendelijke wagens bestaan, elke wagen stoot CO2 uit. Wel is het een feit dat hoe minder je verbruikt, hoe minder CO2. Nu geeft de regering premies op deze 'groene' auto's. Zo normaal vind ik dit niet. Hun argument is dat je het autopark moet vernieuwen om minder CO2 uit te stoten... DIKKE ZEVER is dat. Wanneer je je oude wagen wegdoet gebeuren er twee dingen mee, ofwel is hij nog goed genoeg en wordt doorverkocht al dan niet in een minder rijk land waar hij dus rustig verder CO2 uitstoot en dikwijls nog veel meer door slechter onderhoud, ofwel is hij klaar voor de sloop waarbij er een deel afval van wordt verbrand, een deel gerecycleerd en het metaal gesmolten, al deze 'milieuvriendelijke' oplossingen om de wagen te recycleren vergen echter enorm veel energie, vb om 1 ton staal te smelten is er maar liefst 470 liter diesel of het equivalent ervan nodig.(= meer dan 1200kg CO2 uitstoot) Om een nieuwe wagen te produceren, groen of niet, is er weer een enorme hoeveelheid energie om alles in elkaar te krijgen. Koop je dan een nieuw 'groene' wagen dan hangt de uitstoot sterk af van de rijstijl en het onderhoud. Agressievere rijstijl kan tot 20% meerverbruik opleveren en dus ook 20% meer vervuiling. Wat ik hiermee wil aanhalen is dat het beter is om je wagen die je hebt te verslijten tot hij echt opgebruikt is, mits je hem goed laat onderhouden ( en koop je dan een minder energieverbruikende auto)en dat je je RIJSTIJL AANPAST, dit kan door zo min mogelijk onnodig te versnellen en vertragen, lagere versnelling te rijden en vooral door je wagen af en toe te laten staan. De premies die de regering dus toekent hebben niets te meken met milieubeleid maar alles met economisch beleid, er MOETEN wagens verkocht worden, dat is goed voor de werkgelegenheid, en om de multinationals van de auto-industrie gunstig te stemmen. vergeet niet: HOE MINDER BRANDSTOF JE VERBRUIKT? HOE MINDER CO2 JE UITSTOOT.
Hallo, hier ben ik weer. Las daarnet op de site van VRT nieuws dat Bart Somers weer eens uitgehaald heeft naar de CD&V. Dat zijn we tegenwoordig wel gewoon van Bart buldog, hij is zooo arogant en denkt dat zijn visie de enig juiste is dat het zielig is om naar die vent te kijken, maar spijtig genoeg weet hij blijkbaar nog vele mensen in het zak te zetten. Hij verwijt CD&V te vakbond-achtig te zijn, m.a.w. hij verwijt ze dat ze willen regeren voor de gewone mens en niet alleen voor de elite die nu al 8 jaar lang cadeautjes krijgen van de regeringen Verhofstad, terwijl gepensioneerden, zieken, mensen die de pech hebben zonder werk te zitten,gehandicapten er in al die jaren sterk op achteruit gegaan zijn. Ook de gewone werkende mens is de dupe maar die houden ze zoet met de belofte van belastingvermindering. Deze vermindering is echter véééééééél meer voor de grootverdieners en kapitaalkrachtigen, terwijl de gewone werkmens als zijn voordeel al kwijt is aan stijgende prijzen, verdoken indirecte belastingen enz... Ook een sterk spel van de VLD van Bart is het beloven en alles door een roze bril voorstellen. bvb de vrijmakng van de energiemarkt zou op termijn de factuur doen dalen. NIETS VAN, elk jaar komt er wel een leuk berichtje dat dit of gene bijslag omhooggaat en zelfs al verbruik je minder, toch betaal je meer. Dus Bart, hoepel op en laat mensen die willen regeren voor de mensen aan het woord. Van welke partij ze zijn is van minder belang, als ze maar eerlijk de koek verdelen op basis van het aantal en niet op basis van wie het hards kan grabbelen.
Het was lang geleden dat we nog een wandeling maakten, ik en M. Daarom trokken we vanmorgen naar het Hof Ter Saksen in Beveren. Het kasteel is prachtig gerestaureerd vorig jaar, alle aan de buitenzijde, en met de mooie zonneschijn was dit het gedroomde moment om al die pracht op foto vast te leggen. De bedoeling is om zoveel mogelijk foto's van Beveren en omgeving op Google Earth te krijgen. Wat ook opviel is dat de natuur er dit jaar toch wel heel vroeg bij is, vele bomen krijgen al botjes, sommigen hebben al katjes en er staan zelfs al struiken in bloei, t'is toch nog steeds januari... Allé ik stop ermee, misschien tot morgen over wat anders...
t'was vandaag voetbaldag, ook al speelde M niet mee door zijn knie. Onze jongens gingen de strijd aan met KAV Deendermonde. Ze haalden het met 5-1 winst, meer kan je lezen op RSWaasland jeugd. Sinds enkele weken is er een actie van 'klasse voor ouders' om het gedrag van sommige ouders tegenover hun sportende kinderen,begeleiders, scheidsrechters enz in de kijker te stellen. Ik kan wel zeggen dat het niet altijd gemakkelijk is om rustig te blijven, zeker tegenover sommige scheidsrechters die blijkbaar komen fluiten om de gasten een beetje te pesten. Zolang de scheids niet partijdig is is er meestal geen vuiltje aan de lucht, maar als hij pertinent tegen een ploeg gaat arbiteren en het dan nog duidelijk laat merken dat hij dat expres doet, dan is het soms moeilijk om niet te reageren. Bovenstaand is echter nogal vaak het geval en daarom aan alle scheidsrechters, blijf onpartijdig, als je dan eens fout fluit wordt daar niet zo zwaar aan getild. Gelukkig hebben we een goede oudersploeg, die geregeld komt supporteren, de trainingen bijwoont en vooral goed met elkaar overweg kunnen, veel is ook de verdienste van de trainer en de begeleiders die zich elke week vol inzetten...bedankt mannen, zo kan voetbal een feest worden. Voel je er iets voor om de gedragscode van sportieve ouder te tekenen, klikdan hier.
Reeds lange tijd speel ik met het idee een blogje op te starten. Even voorstellen, ik ben Eddy, net de kaap van de 50 voorbij. Ik woon in Beveren-waas, ben op invaliditeit na een CVA in 2000, en in de naslleep hiervan werd CVS vastgesteld...maar hierover misschien meer op een later tijdstip Ik ben gehuwd met R. en heb twee geadopteerde kinderen, onze dochter D. en onze zoon M. Vooral de voetbalploeg van mijn zoon, RSWaasland, de school van onze kinderen KABeveren en alles wat er in en om Beveren is zullen de rode draad zijn in mijn blog. Van beide heb ik een fotowebsite gemaakt die je kan bezoeken op : rswaaslandjeugd en KABeveren-sportschool vh Waasland Morgen staat er weer een match op het programma, maar M kan niet spelen wegen knieblessuur, tot zijn groot ongenoegen....maar we zullen eens een kijkje gaan nemen.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Vandaag was het niet mijn dag. Bij het terugkomen van de Colruyt reeds ik achterwaarts de oprit op, en net op dat moment komt een fietser vanachter een geparkeerde camionette gereden en ja, heb ik nu op hem gereden of omgekeerd, ik weet niet. Wel was het feit dat de bejaarde man zijn evenwicht verloor en tegen de vlakte ging. Na even bekomen te zijn bleek alles nog mee te vallen. Een gschaafde knie en enkele pijnlijke plaatsen. Hij had geen medische verzorging nodig en kon zijn weg vervolgen. 
Gans de dag zat ik hiermee met een schuldgevoel, als ik dan echter s'avonds op TV nieuws zag welke ravage verkeersbordman G Janssens aanrichtte en dan nog ging lopen ( dronken of zo???) dan moest ik bij mezelf alles toch een beetje relativeren.
){kind=link}