Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
24-04-2011
al voetbal dit weekend
Dit weekend is het elke dag voetbal bij onze ploeg. Op vrijdagavond was er het tornooi op HRSHaasdonk voor onze allerkleinsten (U6), 8 ploegjes waren afgezakt naar onze terreinen op de poerdam en beleefden er een mooie avond. Ook de supporters hadden er schik in.
Zaterdag was er het tornooi voor U7 en U8 op Haasdonk, maar voor mij was het met onze M naar Daknam. Daar was een U17 tornooi. Om 9 uur vertrokken we, met prachtig weer, soms zelf iets te warm. Onze jongend deden het zeer goed. In de schiftingwestrijden wonnen ze 2 x en gingen 1x kopje onder tegen de nationale ploeg van Tienen.
In de plaatsingswedstrijden kwamen we uit tegen FC Daknam en Waasland-Beveren, nb de ploeg waar M vorig jaar speelde. Beide wedstrijden wonnen we met 1-0 en zo eindigden we dan op een 4de plaats van 12ploegen. Enkel Tienen (natU17), daknamA en Grembergen gingen ons voor. Een mooie prestatie als je weet dat dit ons eerste jaar bij de bijzondere jeugd was en in het begin velen twijelden aan onze ploeg.
Vandaag speelt onze B ploeg thuis de laatste competitiewedstrijd tegen Hoogeinde. Onze A ploeg gaat op bezoek bij titelkandidaat FC Moerbeke.
Morgen is er dan het tornooi voor U9 en U10 ploegjes op Haasdonk.
Dus een druk weekend met fotograferen en al die foto's verwerken en online plaatsen. Je kan trouwens op www.hrsh.be alles terugvinden.
Nu ga ik alles in orde maken voor vanmiddag en een stukske eten.
Het is weeral een hele tijd geleden. De reden, problemen met de gezondheid en drukte met de websites en thuis.
Een hele tijd sliep ik ook slecht en had meer last van spierpijnen, gelukkig komt er stilaan verbetering en gaat het nu al wat beter. Ben daarom ook nog eens gaan wandelen in hof ter saksen om de conditie terug wat op peil te krijgen.
Daar heb ik dan eens iets uitgeprobeerd met mijn fotografie. Ik heb een weinig gebruikt Minolta lensje (35-70 mm/f4) dat een manuele macrostand heeft (kan normaal niet automatisch scherpstellen in macrostand) Op internet vond ik echter een manier om deze lens om te bouwen zodat ze wel automatisch scherpsteld in macro.
De 'macrostand' van zo'n lensje is echter een 'dichtbij' stand en niet echt om macrofoto's te maken. Ik heb dan geprobeerd om er een +8 voorzetlens op te plaatsen en tot mijn verbazing waren de foto's vrij goed. De auomatische scherpstelling deed ook zijn werk dus voor bloemetjes en andere dichtbij toestanden ben ik weeral gesteld.
Gisteren 3 april voer het containerschip 'emanuela' van rederij MSC naar Antwerpen. Een containerschip van 51 m breed en 366m lang. In de breedte kunnen liefst 20 containers naast elkaar geplaatst worden. Dit beestje kan met 13800 containers geladen worden. Om te zien of schepen van zulke grootte vrij in en uit kunnen varen in Antwerpen was dit gisteren een test. En deze liep zonder problemen. Iets na 16.00u hoorde je de machines van het schip en kwam het langzaam richting Zandvlietsluis gevaren. Iets voor de sluis werd het opgewacht door 3 slepers om hier en daar wat bij te sturen. Rond 17.00u liep het schip dan de sluis binnen om daarna verder naar de containerkade van MSC te varen.
Ondanks dat het een van de grootste containerschepen is die er momenteel varen lijkt het op de schelde op een nietig ding. Enkel wanneer het dichterbij kwam kon je merken dat het toch een enorme mastodont is. Groot is ze wel, emanuela, maar van enige mooie lijnen is ze wel gespaart gebleven...een vrij plompe mastodont zonder franje...
Vanmorgen vroeg uit de veren, D had afgesproken met haar bussinesproject collega's om naar de markt van Melle te gaan. Trouwens de website van hun project staat ook online. Je vind hem bij www.memotasje.tk. Zij verkopen beschrijfbare mokken met koffie of choc-o-lait. Je moet maar eens gaan kijken.
Van het prachtige weer heb ik dan genoten om door te rijden naar de Kruibeekse potpolder. Officieel het gecontroleerd overstromingsgebied. 't Was een tijdje geleden dat ik er nog was maar veel is er niet veraderd. Wel valt het op dat de natuur volop aan het ontwaken is. Bomen en struiken beginnen schuchter hun eerste blaadjes en katjes te tonen.
Eenden en ganzen zijn volop aan het stoeien met als doel een goede partner voor de kroost.
De overige foto' vind je op mijn picasa-pagina door op onderstaande fotoshow te klikken.
Ook al is het officieel nog winter, vandaag mochten we echt van een lentedag spreken. Mooi zonnig met een aangename temperatuur van rond de 18°C. Laat ze maar doen.
Ben er dan ook na lange tijd nog eens op uit getrokken om wat nieuwe prcht van de natuur op beeld te zetten.
Niet letterlijk nemen, die kindjes, op mijn leeftijd??? Neen het gaat hier om twee nieuwe sites die ik aan het maken ben. Een eerste is voor de scouts 45FOS de Schrans uit Beveren. Een eerste versie is reeds gemaakt en eind deze week wordt een en ander nog aangepast aan de vraag van de opdrachtgever. Zodra ze officieel gepubliceerd wordt zal ik dat hier melden.
Een tweede is voor het schoolproject van mijn dochter. Deze staat al wel online maar enkele teksten en inhoud moet nog aangevuld worden. De onafgewerkte versie kan je echter al vinden op www.memotasje.tk. Hun bedoeling is om deze tasjes waarop je met krijt een persoonlijke boodschap kan schrijven te verkopen op markten. Dit allemaal in het kader van een businessproject voor de Hogeschool BMER Gent. Zij volgt daar KMO-management. Ik wens hen in ieder geval veel succes.
Hier alvast een foto van wat het memotasje inhoud.
Februari 2011, een maand om zo snel mogelijk achter me te laten en te vergeten. Een korte maand, dus financieel ook kort als je ven een invaliditeitsuitkering leeft die per dag rekend. En dan juist deze maand enkele zware dobbers moeten incasseren.
Het begon met onze auto, hij is nu 16 jaar oud en dan gaat er wel eens iets stuk. Deze maand was het de waterpomp die begon te lekken, dus die moest worden vervangen met een kostenplaatje van iets meer dan 400€. Je kan er echter niet onderuit, een wagen kunnen we niet missen en centen voor een nieuwe of zelfs occasie hebben we niet. Het openbaar vervoer is ook al geen optie, je moet maar eens proberen met evenwichtstoornis op een bus lmee te rijden...dan heb ik in mijn geval een paar uur nodig om terug op mijn positieven te komen. Ook boodschappen sleuren in zkkken e.d. is geenoptie als je fybromialgie hebt.
De auto was dan onze eerste tegenslag, vorige week begaf mijn computer het. Na de middag wou ik hem terug opstarten en alles bleek normaal doch ik kreeg enkel een buraubladachtergrond te zien zonder pictogrammen. Niet zo'n probleem dacht ik, even windows terug installeren en hopla...niet dus.
Bij die poging bleek al dat er iets mis was met de harde schijf...de opstartsector was niet meer bereikbaar bleek zo dus dat was dan al een nieuwe schijf. Na alles uuitgetest te hebben bleek dat ook de aansturing van de harde schijf vanuit het moederbord defect was, al een iets groter probleem...een nieuw moederbord. Dat impliceerd dan ook nieuw geheugen want het oude past niet meer... Om het verhaal kort te houden een kost van om en bij de 300€ en een hoop werk om alles weer op orde te krijgen. Programma's instaleren, alle gegevens terug zetten enz...zodat ik de rest van de week zoet was.
Als je dus van een uitkering leeft die net genoeg is om niet dood te vallen, en dan zo twee tegenslagen hebt per maand is het krabben om er te komen. Eigenlijk zou ik eens een mecenas moeten tegenkomen die een website nodig heeft en in ruil daarvoor een computer over heeft. Nu is het steeds verder werken met opgelapte onderdelen ... maar ja dat zal wel een ijdele hoop zijn zeker.......
Didier Reynders heeft het licht gezien. Hij weet de uitweg uit de politieke impasse...we gaan gesprekken voeren met de huidige regeringspartners en de NVA.
Als ik echter even terug ga in de tijd toen Ives Leterme de verkiezingen won maakte deze na vele moeilijkheden een regering met precies de partijen (NVA was toen nog een CD1V aanhangsel) die nu genoemd worden.
Het duurde niet lang of NVA stapte uit deze coalitie omdat ze op communautair vlak onvoldoende garanties en toegevingen kregen, dit tot groot jolijt van de FDF.
Nog wat later trekt Alexander Decroo de stekker definitief uit deze coalitie en mogen we naar de stembus.
Na deze stemming wordt er tijd verspild met de regeringsvorming en volgt de ene na de andere 'probeerder', ze hebben wel allemaal een unieke naam. We kregen formateur, preformateur, verduidelijker...... allemaal zonder een stap verder te komen.
Nu na meer dan 100 dagen gaat men dus de mislukte ploeg weer op de rails zetten. Is dit niet erger dan in de boeken van KAFKA?
Gaat de Wever nu ineens zijn communautaire splitsingseisen inslikken? Gaat FDF nu ineens alles toegeven?
Of
Was het de Wever steeds te doen om een uiterst rechtse regering op de baan te krijgen die verder de sociale zekerheid kan afbreken, die verder de grote fraudeurs het hand boven het hoofd houd (dank zij Didiers niet werkend departement) , die verder de bevolking laat verarmen, wat een echte schande is voor een land dat zogezegd aan de top wil meedraaien, die verder de kloof arm-rijk wil uitdiepen?
Of
mislukt ook deze act in het circus en staan we binnenkort weer voor een verkiezing?
Wat staat er ons nog allemaal te wachten in dit België en vooral in het steeds verkillende Vlaanderen.
vandaag was het een bewogen dagje. Ons ploeg van de U17 ging op bezoek bij de de tweede van de competitie. Een zware dobber. Toch viel de eerste helft goed mee. Onze jongens voetbalden met mooie combinaties en na enkele doelpogingen die gekeerd werden of net langs gingen was het dan toch raak. Voor rust kon Grembergen nog de gelijkmaker binnenleggen. Een heel sportieve eerste helft waarbij enkel de zwakte van de scheid opviel. Meer foute dan juiste beslissingen, doch dit aan beide zijden.
Tweede helft startte op dezelfde wijze tot op een bepaald moment de scheids besliste om een prominentere rol te gaan spelen en pertinent tegen ons te gaan fluiten. Het werd zo erg dat hij gele kaarten trok zonder dat er iets fout was gebeurt. Telkens wij doorbraken floot hij vermeende fouten terwijl tegenploeg mocht scoren uit buitenspel en wanneer er vanuit de dug-out gevraagd werd waarmee hij in godsnaam bezig is werden zowel trainer als afgevaardigde achter de omheining gestuurd. De match eindigde dan ook nog te vroeg omdat hij een pertinente strafschopfout voor ons weigerde te fluiten. Hij floot liever af.
Spijtig genoeg kom je in het voetbal af en toe zulke gfustreerde mensen tegen die er voor zorgen dat je elke zin in het spel zou verliezen. Door de dictatoriale regels van de KBVB kan je er zelfs niets aan doen en als je dan als gewone supporter beleefd gaat vragen waarom hij zulke dingen doet is het enige antwoord dat je krijgt 'als je niet weggaat krijgt de club nog een verslag wegens wangedrag van de supporters'.
Shame... maar het is in eerste instantie de schuld van de KBVB die zulke mensen teveel macht geeft en enkel naar deze pipo's luisterd in plaats van zich af te vragen of dit het belgisch voetbal vooruithelpt.
shame Benny VDW, je bent je fluit echt niet waard.
vrijdag zijn we naar Breendonk getrokken. Een fototentoonstelling van enkele gerenomeerde oorlogsfotografen was de aanleiding.
Van deze vijf fotografen, Christoffer Mevis, James Nachtwey, Antonin Kratochvil, Franco Pagette en Ron Haviv kon vooral de laatste mbekoren. Haviv die sprekende, eenvoudige beelden maakt die een verhaal vertellen, die hoop uitstralen in een elendige omgeving. Mooi en ook fotografisch was dit mijn ding, sterke kleuren.
Daarna hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens in het fort rond te wandelen en nog enkele foto's genomen.
Hieronder vind je eerst enkele foto's van de tentoongestelde werken. Probleem was wel de lichtweerkaatsing. Daarna vind je enkele detailfoto's uit het fort.
Na ons bezoek zagen we op de parking iemand die met een kite (vlieger) bezig was. Bleek dat deze man via deze vliegers luchtfoto's maakte. Een prachtig systeem waar we eens over gaan nadenken. Zijn luchtfoto's vind je trouwens op http://b-kites.blogspot.com.
Vrijdag is het er eindelijk van gekomen, een fotobezoekje aan de Waaslandhaven samen met G. We hadden dit al lang gepland maar steeds was er iets tussen gekomen, slecht weer, eindejaarsdagen, ziekte...
We vertrokken aan de sluis in Kallo en zijn dan wat op jacht geweest. Waar er een mooi zicht was maakte we foto's. Uiteindelijk zijn we dan nog in Doel beland, het ziet er nog leger en troostelozer uit en elke keer doet het pijn om te zien hoe men zo'n mooi en welvarend dorp heeft vermoord. We wandelden nog wat door de desolate straten en de enige beweging die we zagen was een poes, een eenzame wandelaar met zijn hond en enkele auto's die naar het cafeetje Doel 5 reden. Daar was vrijdagavond blijbaar een nieuwjaarsfeestje.
Bijna alle huizen zijn dicht, rolluiken beneden het is echt een spookdorp geworden en als het weer dan wat somber is heerst er een drukkend gevoel. Lang heb ik gehoopt dat het toch nog zou heropleven, maar ik vrees er echt voor. Ik zie het veranderen in een verlaten braak liggend stuk want echt een doel voor Doel heeft men niet.
2011 is ingezet met regenachtig weer. Steeds wanneer er zo'n weerperiode voorbijtrekt heb ik het moeilijk. Wisselende spierpijnen, in de schouder, in de rug, in benen kortom wisselend en overal. Zal wel met mijn fibromyalgie te maken hebben. Gelukkig kan ik alles met de nodige oefeningen en zorg een beetje binnen de perken houden, maar het gevolg is dat veel van mijn activiteiten op een laag pitje staan.
Begin deze week heb ik me laten inschrijven voor een cursus lightroom in Lokeren. Ik gebruik het programma al enige tijd maar ik zou graag de finesse ervan leren. Nu doe ik maar wat op het 'zicht' zonder te weten of ik echt wel goed bezig ben. De cursus is op woensdagvoormiddag. Ik hoop alleen dat het weer tegen dan wat droger wordt zodat ik niet teveel last heb. Maar 't zal wel niet blijven regenen zeker?
Morgen is de nieuwjaarsreceptie op HRSHaasdonk. Ik denk er wat foto's te maken voor op de website. Misschien ontmoet ik dan ineens de nieuwe trainer want de vorige gaf zijn ontslag.
'k ga der mee stoppen want mijn vingers beginnen pijn te doen.
Gisteren namiddag brak aan de moerdijk in Nederland een grote bedrijfsbrand uit. Een bedrijf gespecialiseerd in het 'herverpakken' van chemicalien was in brand gevlogen. Door de sterk ontvlambare producten opgeslagen in vaten en citernes was het een inferno van jewelste. De brandweer kon enkel zorgen dat de omgeving gekoeld werd om uitbreiding tegen te gaan. Van blussen was er de eerste uren weinig sprake.
's Avonds werd beslist om over de ganse site een schuimdeken te plaatsen. Hiervoor werd gebruik gemaakt van een 'chrash-tender' die op luchthavens wordt gebruikt en die dichter bij hete brandhaarden kunnen komen omdat deze zichzelf kunnen koelen. Enige tijd later was de brand onder controle en kon het nablussen beginnen. En dan de opruiming van het met chemicalien vervuilde bluswater.
Ben de trotse eigenaar geworden van een deftig statief (Velbon 600r) met een macroslede. De bedoeleing is om een beetje meer aan dichtbijfotografie en misschien zelfs macro fotografie te gaan doen.
Hierbij vind je al enkele foto's van mijn experimenten. De foto van de lucifer zou volgens de gangbare normen een macro zijn ( afbeelding op de censor is groter dan de werkelijkheid) en is genomen met de techniek van omgekeerde lens.
Daar het echter niet zo goed gaat deze week (vermoeid van de feesten en onregelmatigheid) heb ik er nog niet veel aan gedaan. Na een beetje regelmaat zal alles wel weer op zijn plooi komen.
Feesten, vuurwerk, wensen en vrolijke mensen. Dat is het beeld dat we krijgen van Nieuwjaar. De goede voornemens, de beste wensen wat blijft er echter na een paar weken van over?
Wat zal 2011 ons brengen. Wordt het een gemiddeld jaar of wachten ons weer verrassingen. Gaan bergen weer spuwen? gaan oevers weer breken? gaat droogte weer mensen op de vlucht jagen. Vermoedelijk wel want ondanks alle goede voornemens zijn degenen die echt het verschil kunnen maken nog steeds enkel met zichzelf bezig.
Misschien wordt 2011 wel een tof jaar, hebben we geen natuur die zich laat gelden, loopt alles op wieltjes. Misschien vinden we in 2011 de kracht om verdraagzaam te zijn, elkaar het licht in de ogen te gunnen. Misschien leven de Walen en Vlamingen verder zonder splitsing?
We zien wel en wat er ook komt, we passen ons aan. Allen nog een gelukkig en zo gezond mogelijk 2011.
Dit is een lied voor de mensen die zorgen Dat morgen de mensen al dood zullen zijn Dit is een lied voor de doden van morgen Begraven, bekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem En wat gras dat nog groen is Laat ons een boom En het zicht op de zee Vergeet voor een keer Hoeveel geld een miljoen is De wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je breekt en je hakt en je boort door de bergen Je maakt elke heuvel gelijk met de grond De reuzen van nu lijken morgen maar dwergen Vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond
De vis in de zeeen vergiftigd, gestorven Het zand op de stranden vervuild door mazout En jij door je tankers en chequeboek bedorven Je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen Verslagen door staal en gewapend beton De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen Geen mens die nog weet hoe het einde begon
De wereld die moet nog een eeuwigheid mee Een eeuwigheid mee
Met het winterweer is het op de wegen doffe ellende. Vele mensen zijn vastgelopen op wegen, in luchthavens op weg naar hun vakantie of naar huis.
Een categorie mensen wil ik hier wel even aanhalen, de vrachtwagenchauffeurs die ervoor zorgen dat al hetgeen we wensen op kerst en nieuw ook aankomt op de plaats van bestemming. Velen van hen zullen echter kerst vieren in hun truck. Zij zitten ergens vast op een parking, op een helling...
Een categorie waar ik al wat minder sympathie voor heb zijn de toeristen die kost wat kost duizenden km willen rijden om naar de sneeuw te gaan. Als ze dan vastzitten in hetgene waar ze naartoe gaan waarom dan klagen? Dit zijn luxeproblemen en het valt op dat in nieuws, kranten en andere media het juist deze groep is die het minst verdraagzaam is naar de mensen die er alles aan doen om de wegen, vliegvelden en andere transportmiddelen in beweging te houden.
Voor allen die dan toch in de sneeuw vastzitten deze tekst:
Oh the leaves are falling from the trees And the snow is coming don't you know But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Oh the sound is fading in my ears And I can't believe I've lasted all these years But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Oh the light is fading all the time And this life I'm in, it seemed to pass me by But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Now I must say goodbye Keep telling myself now don't you cry But I'm here where I belong I'll see you soon, it won't be long I'll see you soon, it won't be long I'll see you soon It won't be long
Kerst, het feest van de vrede en verdraagzaamheid.
Zo wordt het althans verkocht. De werkelijkheid is echter heel anders in onze maatschappij. Het politieke land was dit jaar gekenmerkt door de onverdraagzaamheid tussen Vlaanderen en Walonië.
Op sociaal vlak was er de toenemende onverdraagzaamheid tussen de werkenden en de uitkeringstrekkenden.
Laat ons hopen dat we in de toekomst evolueren naar een minder harde ik-maatschappij en dat er nog mogelijkheden blijven om te LEVEN voor iedereen.
So this is Xmas And what have you done Another year over And a new one just begun And so this is Xmas I hope you have fun The near and the dear one The old and the young
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear
And so this is Xmas For weak and for strong For rich and the poor ones The world is so wrong And so happy Xmas For black and for white For yellow and red ones Let's stop all the fight
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear
And so this is Xmas And what have we done Another year over A new one just begun And so happy Xmas We hope you have fun The near and the dear one The old and the young
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear War is over, if you want it War is over now
je kan de krant niet openslaan, de tv niet aanzetten of je wordt met je gezicht op de sneeuw gedrukt. Deze morgen is het op de weg ook veel sneeuwmiserie, tot 700km file staat er.
Daarnet eens in den hof gaan kijken, ik was benieuwd hoeveel sneew er nu echt lag hier bij ons, het was zo'n 12 cm. Niet echt een massa vind ik.
Onze bamboestruik is wel tot op de grond doorgezakt onder het gewicht en onze stenen olifant torst eveneens een ferm pak op zijn rug.
Las daarnet dat er al net wat zout is gegooid op de wegen. zo'n kleine 38.000 ton. Je kan je er moeilijk een voorstelling van maken. Als je weet dat 1l zout ongeveer een 2 kg weegt dan krijg je 19.000.000l zout of op een voetbalveld een stapel van zo'n 3,8m zout. je kan dus gerust zeggen dat vele straten en bermen goed gepekeld zijn.
The road ahead is empty It's paved, with miles of the unknown Whatever seems to be your destination Take life the way it comes, take life the way it is
Horizon in the distance So close, and yet so far away You shouldn't be surprised when on arrival The dream has flown away And fear is not here to stay
The road ahead never gives away a promise The road ahead is a highway or a dead-end street A dead-end street
Raindrops on your windscreen They fall from heaven or from hell You drive into the light or into darkness Incertainty as your guide
The road ahead never gives away a promise The road ahead is a highway or a dead-end street The road ahead never answers any questions And nothing is sure along the way, not even tomorrow With miles of the unknown ahead of you
The road ahead is empty It's paved, with miles of the unknown Whatever seems to be your destination Take life the way it comes, take life the way it is
Gisteren is er weer een pak(je) sneeuw gevallen en het provinciaal comité van Oost-Vlaanderen was er snel bij om alle wedstrijden af te gelasten. Dus geen voetbal. Misschien niet slecht, dan kan ik hopelijk mijn verkoudheid uitzieken dit weekend en ben ik er volgende week van af..hoop ik.
Ook voor de studenten onder de spelers is dit een goede zaak. Nu hebben ze enkele uren meer studietijd.
Dit weekend komt er weer een jaartje bij, 53 wordt ik op zondag. Een van de nadelen van zo'n late verjaardag in december is dat je niet echt veel zin hebt om hem te vieren, kerstmis, nieuwjaar volgen direct daarna met de verplichte feestjes en grote maaltijden. En daarna weer dieten voor velen.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
