Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
05-01-2011
dichtbij...
Ben de trotse eigenaar geworden van een deftig statief (Velbon 600r) met een macroslede. De bedoeleing is om een beetje meer aan dichtbijfotografie en misschien zelfs macro fotografie te gaan doen.
Hierbij vind je al enkele foto's van mijn experimenten. De foto van de lucifer zou volgens de gangbare normen een macro zijn ( afbeelding op de censor is groter dan de werkelijkheid) en is genomen met de techniek van omgekeerde lens.
Daar het echter niet zo goed gaat deze week (vermoeid van de feesten en onregelmatigheid) heb ik er nog niet veel aan gedaan. Na een beetje regelmaat zal alles wel weer op zijn plooi komen.
Feesten, vuurwerk, wensen en vrolijke mensen. Dat is het beeld dat we krijgen van Nieuwjaar. De goede voornemens, de beste wensen wat blijft er echter na een paar weken van over?
Wat zal 2011 ons brengen. Wordt het een gemiddeld jaar of wachten ons weer verrassingen. Gaan bergen weer spuwen? gaan oevers weer breken? gaat droogte weer mensen op de vlucht jagen. Vermoedelijk wel want ondanks alle goede voornemens zijn degenen die echt het verschil kunnen maken nog steeds enkel met zichzelf bezig.
Misschien wordt 2011 wel een tof jaar, hebben we geen natuur die zich laat gelden, loopt alles op wieltjes. Misschien vinden we in 2011 de kracht om verdraagzaam te zijn, elkaar het licht in de ogen te gunnen. Misschien leven de Walen en Vlamingen verder zonder splitsing?
We zien wel en wat er ook komt, we passen ons aan. Allen nog een gelukkig en zo gezond mogelijk 2011.
Dit is een lied voor de mensen die zorgen Dat morgen de mensen al dood zullen zijn Dit is een lied voor de doden van morgen Begraven, bekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem En wat gras dat nog groen is Laat ons een boom En het zicht op de zee Vergeet voor een keer Hoeveel geld een miljoen is De wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je breekt en je hakt en je boort door de bergen Je maakt elke heuvel gelijk met de grond De reuzen van nu lijken morgen maar dwergen Vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond
De vis in de zeeen vergiftigd, gestorven Het zand op de stranden vervuild door mazout En jij door je tankers en chequeboek bedorven Je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen Verslagen door staal en gewapend beton De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen Geen mens die nog weet hoe het einde begon
De wereld die moet nog een eeuwigheid mee Een eeuwigheid mee
Met het winterweer is het op de wegen doffe ellende. Vele mensen zijn vastgelopen op wegen, in luchthavens op weg naar hun vakantie of naar huis.
Een categorie mensen wil ik hier wel even aanhalen, de vrachtwagenchauffeurs die ervoor zorgen dat al hetgeen we wensen op kerst en nieuw ook aankomt op de plaats van bestemming. Velen van hen zullen echter kerst vieren in hun truck. Zij zitten ergens vast op een parking, op een helling...
Een categorie waar ik al wat minder sympathie voor heb zijn de toeristen die kost wat kost duizenden km willen rijden om naar de sneeuw te gaan. Als ze dan vastzitten in hetgene waar ze naartoe gaan waarom dan klagen? Dit zijn luxeproblemen en het valt op dat in nieuws, kranten en andere media het juist deze groep is die het minst verdraagzaam is naar de mensen die er alles aan doen om de wegen, vliegvelden en andere transportmiddelen in beweging te houden.
Voor allen die dan toch in de sneeuw vastzitten deze tekst:
Oh the leaves are falling from the trees And the snow is coming don't you know But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Oh the sound is fading in my ears And I can't believe I've lasted all these years But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Oh the light is fading all the time And this life I'm in, it seemed to pass me by But I still remember which way to go I'm on the road, the road to home
Now I must say goodbye Keep telling myself now don't you cry But I'm here where I belong I'll see you soon, it won't be long I'll see you soon, it won't be long I'll see you soon It won't be long
Kerst, het feest van de vrede en verdraagzaamheid.
Zo wordt het althans verkocht. De werkelijkheid is echter heel anders in onze maatschappij. Het politieke land was dit jaar gekenmerkt door de onverdraagzaamheid tussen Vlaanderen en Walonië.
Op sociaal vlak was er de toenemende onverdraagzaamheid tussen de werkenden en de uitkeringstrekkenden.
Laat ons hopen dat we in de toekomst evolueren naar een minder harde ik-maatschappij en dat er nog mogelijkheden blijven om te LEVEN voor iedereen.
So this is Xmas And what have you done Another year over And a new one just begun And so this is Xmas I hope you have fun The near and the dear one The old and the young
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear
And so this is Xmas For weak and for strong For rich and the poor ones The world is so wrong And so happy Xmas For black and for white For yellow and red ones Let's stop all the fight
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear
And so this is Xmas And what have we done Another year over A new one just begun And so happy Xmas We hope you have fun The near and the dear one The old and the young
A very Merry Xmas And a happy New Year Let's hope it's a good one Without any fear War is over, if you want it War is over now
je kan de krant niet openslaan, de tv niet aanzetten of je wordt met je gezicht op de sneeuw gedrukt. Deze morgen is het op de weg ook veel sneeuwmiserie, tot 700km file staat er.
Daarnet eens in den hof gaan kijken, ik was benieuwd hoeveel sneew er nu echt lag hier bij ons, het was zo'n 12 cm. Niet echt een massa vind ik.
Onze bamboestruik is wel tot op de grond doorgezakt onder het gewicht en onze stenen olifant torst eveneens een ferm pak op zijn rug.
Las daarnet dat er al net wat zout is gegooid op de wegen. zo'n kleine 38.000 ton. Je kan je er moeilijk een voorstelling van maken. Als je weet dat 1l zout ongeveer een 2 kg weegt dan krijg je 19.000.000l zout of op een voetbalveld een stapel van zo'n 3,8m zout. je kan dus gerust zeggen dat vele straten en bermen goed gepekeld zijn.
The road ahead is empty It's paved, with miles of the unknown Whatever seems to be your destination Take life the way it comes, take life the way it is
Horizon in the distance So close, and yet so far away You shouldn't be surprised when on arrival The dream has flown away And fear is not here to stay
The road ahead never gives away a promise The road ahead is a highway or a dead-end street A dead-end street
Raindrops on your windscreen They fall from heaven or from hell You drive into the light or into darkness Incertainty as your guide
The road ahead never gives away a promise The road ahead is a highway or a dead-end street The road ahead never answers any questions And nothing is sure along the way, not even tomorrow With miles of the unknown ahead of you
The road ahead is empty It's paved, with miles of the unknown Whatever seems to be your destination Take life the way it comes, take life the way it is
Gisteren is er weer een pak(je) sneeuw gevallen en het provinciaal comité van Oost-Vlaanderen was er snel bij om alle wedstrijden af te gelasten. Dus geen voetbal. Misschien niet slecht, dan kan ik hopelijk mijn verkoudheid uitzieken dit weekend en ben ik er volgende week van af..hoop ik.
Ook voor de studenten onder de spelers is dit een goede zaak. Nu hebben ze enkele uren meer studietijd.
Dit weekend komt er weer een jaartje bij, 53 wordt ik op zondag. Een van de nadelen van zo'n late verjaardag in december is dat je niet echt veel zin hebt om hem te vieren, kerstmis, nieuwjaar volgen direct daarna met de verplichte feestjes en grote maaltijden. En daarna weer dieten voor velen.
De klimaattop in Cancun zit er op. Het resultaat, voor degenen die meededen een stap vooruit, voor anderen het vooruitschuiven van de problemen.
De grootste vervuilers, Amerika en China zitten elkaar te beloeren. Rusland, ook al niet de meest milieuvriendelijke staat is zelfs geen intresse heeft in een milieuverdrag.
Enkel Europa doet beloftes. Of ze deze ook echt waar kunnen maken is de grote vraag. Deze beloftes houden nl kosten in waardoor in Europa geproduceerde goederen nog duurder zullen worden en nog meer uit de markt worden geprezen.
Kortom, zolang niet ALLE landen inzien dat er echt iets moet gebeuren zal het dweilen met de kraan open zijn.
Zo las ik deze week ook iets over steenkoolcentrales. Momenteel worden er nog steeds nieuwe gebouwd terwijl het al tientallen jaren geweten is dat steenkoolverbranding een van de meest CO2 vervuilende activiteiten is. Als't maar opbrengt zeker??
We zijn echt verkeerd bezig, en ondanks goede bedoelingen en pogingen gebeurt er veel te weinig. Het is wetenschappelijk aangetoond dat de aarde een bepaalde capaciteit heeft...door de steeds groeiende bevolking is deze capaciteit momenteel al overschreden en verbeterring zit er niet aan te komen...de vraag is alleen hoe lang nog eer iedereen overtuigd is dat er iets moet gebeuren en er dan ook echt naar gaat handelen?
Misschien kunnen we bij onszelf beginnen en ons elke dag afvragen of dit of geen licht echt wel moet branden, of 1 à 2 °C minder verwarmen echt zoveel verschil uitmaakt op comfort, of het nodig is ongebruikte kamers op temperatuur te houden...dat zou al een hele slok op de borrel schelen...of gaan we wachten tot we allemaal met onze enkels in het water staan of erger??
Al meer dan 180 dagen wordt ons wijsgemaakt dat men aan een regering werkt. Voor de verkiezing werd er smalend gedaan over de lange regeringsvorming van Ives Leterme. De huidige winnaars zouden het allemaal eens oplossen. Ze zouden het allemaal eens gaan regelen.
Niet dus.
Het enig dat ze bereikt hebben is dat niemand nog snapt waarmee men bezig is. Deze week gaven zelfs twee politieke commentatoren toe dat zij het soms ook niet meer konden volgen....wat verwacht je dan van de gewone burger?
Of is het misschien de bedoeling van sommigen er zo'n kluwen van te maken zodat de mensen hun intresse verliezen? Willen ze terug het principe huldigen van hou de mensen dom (in dit geval politiek dom door het odeloos ingewikkeld te maken) dan kunnen wij onze zin doen?
Of is het anderaom en hebben ze een heilige schrik om een beslissing te nemen. Want een beslissing nemen houd ook in dat je verantwoording moet afleggen...en 't is nog altijd gemakkelijker om te zeggen dat er geen beslissing komt door de schuld van een ander.
Je kan je afvragen wie er iets te winnen heeft bij een gesplitst België? Een groep zeker, nl de politiekers zelf die dan zeker zijn van vele postjes, want hoe meer beleidniveaus hoe meer postjes je kan verdelen...
Waarom moet België 5 regeringen hebben? Waarom is België het land met de meeste politieke plaatsjes/verkozenen? Is dit echt nodig....en indien je hierop ja zou antwoorden wordt het dan geen tijd dat ze ook eens echt gaan functioneren?
Een schoolvoorbeeld vind ik de minister van administratieve vereenvoudiging, ja mister twitter. Deze is naar eigen zeggen al jaren bezig om alle administratieve rompslomp te vereenvoudigen. Al iets van gemerkt????
En zo kan je blijven verder gaan. Is er een probleem in België, probeer het niet op te lossen. Het enige dat je moet doen is iemand zoeken om de schuld te geven, dan lang genoeg lullen tot niemend nog weet wat het probleem was...opgelost.
Maar ja, wij zullen er maar verder mee leven, onze tijd zal het nog wel duren maar wat met de toekomst als men zo met onze welvaart blijft spelen?
Voor vele mensen is het deze dagen zuchten en kreunen op de weg van en naar het werk. Uren filleleed, kou, glijpartijen...je kan je leukere dingen voorstellen.
Voor mij is dit winterweer echter een reden om eens rond te wandelen in de buurt, en natuurlijk in gezelschap van mijn fotobakske.
Gisteren namiddag kwam er een zwak winterzonnetje piepen en ben ik van thuis naar Hof ter Saksen gewandeld. Het was koud maar droog en ik had het zelfs redelijk warm, misschien iets te veel kledij aangedaan? Onderweg enkele 'sneeuw-plaatjes ' geschoten die je hieronder kan bewonderen.
Gisteren kwam ook de melding dat alle provinciale voetbal wedstrijden in Oost-Vlaanderen zijn afgelast. Dus dit weekend geen jeugd of volwassenvoetbal. Als het weer dan wat meezit nog maar eens een wandelingske maken.
Vandaag zal het er niet inzitten, ben pas terug van den dokter, last van een peesontsteking in de schouder. En voor foto's zou het toch niet veel zaaks zijn, 't is hier mist met amper een paar meter zicht.
Zoals iedereen wel eens voorheeft was het dit weekend mijn beurt...computercrash. Toen ik op zondag thuiskwam na de match HRSH-Zaffelare, waarbij onze jongens een prachtwedstrijd speelden, was het zover. Ik open mijn lightroom om de foto's te plaatsen, na een lange periode van laden (niet normaal) bevriest het beeld. CTRL+ALT+Del haalt niets uit. Alles muurvast.Dan maar een 'harde herstart' geprobeerd. De computer start op, laad de bios en laad de bios en laad de bios........ en verder niets. Poging om via F8 (veilige modus) te starten halen eveneens niets uit.
efkens nadenken dus hoe we dit kunnen oplossen, vermoedelijk is het een probleem met de harde schijf.
De Windows installatie disk dan maar bijgehaald en geprobeerd om het geheel op een niet al te destructieve wijze terug aan de praat te krijgen. Niet dus. Dan maar teruggegrepen naar een opstart via de DVD om toch de gegevens te kunnen redden. Dit lukte voor het grote deel.
Nu dan maar windows volledig herinstalleren, lukte eveneens niet direct. Heb eerst alle partities moeten verwijderen en opnieuw aanmaken en formateren. Dan kwam er eindelijk leven in de brouwerij.
Na enkele(vele) uren instaleren van alle programma's, terugplaatsen van al mijn websites en nog zoveel meer ben ik terug in computerland.
Wat me evenwel zorgen baard isdat ik geen echte reden gevonden heb van het probleem. Dus ik hoop dat het een eenmalig heuvel is geweest en dat alles nu terug goed blijft draaien....we zien wel.
Vandaag is het hier in Beveren duchtig aan het sneeuwen er ligt nu zon 7 à 8 cm sneeuw dus ik denk dat er dit weekend niet veel in huis zal komen van voetbal...maar met de KBVB weet je echter nooit.
Een van de nadelen van sneeuw is wel de gladheid, ik dacht echter dat er een verplichting bestond om het voetpad voor je deur te ruimen. Als ik hier eens in de straat kijk is daar echter niet veel van te zien. Enkelen kuisen alles weg, d meesten doen niets met als gevolg ijsplekken en gevaarlijke toestanden. Maar ja waarom zou je iets doen als je er toch niet voor beboet wordt? Iets doen uit zichzelf is blijkbaar niet meer van deze tijd.
Daar het nat en koud is, en dus geen buitenweer ben ik maar weer wat aan het experimenteren. Ditmaal met HDR foto's.
HDR staat voor high dynamic range en hierbij is het in normale omstandigheden de bedoeling om een onderbelichte, een goed belichte en een overbelichte foto te maken. Dit liefst op een statief en met dezelfde scherpstelling en brandpunt zodat je drie dezelfde beelden krijgt maar anders belicht. Als je hiervan dan een HDR afbeelding maakt (met photoshop, easyhdr of dergelijke) dan krijg je een veel kleurrijker beeld met meer detail in hooglichten en schaduwen. kortom een dynamischer beeld.
Nu wou ik eens proberen om van één foto toch een hdr beeld te maken. Hiervoor vertrok ik van een slecht belichte foto in raw (eerset foto) Ik maakte hiervan verschillende copies met telkens een andere aanpassing van de belichting (in photoshop). Deze drie foto's liet ik door het programma easy-hdr lopen en dan kreeg ik het resultaat van de laatste foto. Al bij al is het verschil tussen het begin en het eind toch zeer sterk.
Of je deze foto met zijn oververzadigde kleuren mooi vind is natuurlijk eigen goesting. Je kan trouwens de foto daarna nog nabewerken in photoshop om het meer naar je zin te maken.
Gisteren kwam ik tijdens het surfen (natuurfotografie) terecht op een site over macro-fotografie. Daar werd uit de doeken gedaan hoe je op een relatief goedkope manier macro kunt fotograferen. Men gaat hier uit van het principe van een voorzetlens.
De voorzetlensjes kan je kopen in verschillende dioptries, hiermee kan je echter geen 'echte' macro bekomen (beeld op sensor = of > voorwerp). Hier spreken we dan van een 'close up opname
Er is echter wel een manier, nl een lichtsterke 50mm lens omgekeerd op je gewone lens schroeven. Hiervoor zijn er in de handel verloopringen te koop ( ong 12 euro). Een lichtserke manuele lens kan je op de kop tikken voor een klein bedrag (ik heb een yashica 50/1,7 voor 10 euro kunnen kopen). Dus als alles goed zou gaan heb ik macromogelijkheden voor minder dan 25 euro.
Aan de slag dan maar.
Op de keukentafel een 'patattenschiller' gelegd, camera op het statief geplaatst, lens van 70 mm en omkeerlens van 50 mm eropgeschroefd en dan beginnen scherpstellen. Dit scherpstellen is geen sinicure vanwege de uiterst kleine scherptediepte, zelfs met hoog diafragma. De lens komt op enkele cm van het onderwerp. Afdrukken met de gewone ontspanner is uit den boze, een fractie van een mm beweging en je foto is om zeep. Dus draadontspanner genomen. Doordat de lens zo dichtbij staat was er te weinig licht, dus flitser op 90° geplaatst met slave-stand. En nu fotograferen maar.
Zelfde heb ik geprobeerd met een balpen, en dit met verschillende lenzen. De reslutaten zie je hierna.
Zoals je kan zien, echte macro dus. De beeldverhouding tussen het beeld op de sensor en het voorwerp en is groter dan 1. Blijkbaar kan je dit berekenen door de brandpuntafstand van de eerste lens te delen door deze van de omgekeerde lens, en dat klopt ongeveer.
Een bemerking bij deze methode is de sterke vignetvorming die optreed. Ook het scherpstellen is een monikenwerk, ik weet niet hoe dit is met een gewone macrolens maar bij de verhouding 140/50 wilde mijn lens niet automatisch scherpstellen, de beweging die de lens maakt veroorzaakte zoveel 'schokken' dat er niet kon gefocust worden. Manueel focussen dan maar en dat lukte wonderwel met wat geduld.
Dit is een oplossing voor wanneer je niet veel met macro bezig bent. Een kant en klare macrolens heeft natuurlijk meer gebruiksgemak, maar daar staat wel een fors prijskaartje tegenover. Voor mij voldoet dit, en de vignetvorming kan je grotendeels wegwerken in photoshop.
Een hulpstuk dat waarschijnlijk wel nuttig zou zijn is een 'macroslede' om het scherpstellen te vergemakkelijken. Nu is het schuiven men de tripod en/of het onderwerp nogal omslachtig.
In deze tijd van digitale camera's is het al kleuenfoto wat de klok slaat. Vele fotografen grijpen dezer dagen wel terug naar de zwartwit - fotografie. Hiermee beweren ze de sfeer beter te kunnen weergeven, hetgeen is bepaalde gevallen ook echt lukt. Wat er ook van is, sommigen zweren bij zw-w anderen bij kleur en beiden hebben ze zo hun argumenten.
Na een telefoontje van G gisteren, waarbij we het onder andere over zw/w hadden ben ik gaan wandelen op de verkortingsdijk in Bazel. Er hing een dichte mist en op het eerste zicht dacht ik niet veel te kunnen fotograferen. Na wat proberen de legubere sfeer van de mist en de overstroomde beken te pakken te krijgen dacht ik eraan om eens zwart wit te 'denken'. Zo heb ik dan een poging gedaan om enkele sfeerbeelden van de wandeling te maken en in zwart-wit om te zetten.
Hier het resultaat. De beelden zijn met photoshop omgezet via Lab kanaal 'lichtsterkte' en dan met enkele aanpassingslagen bewerkt.
De potpolder van kruibeke staat weer ter discutie. Burgemeester Denert vraagt zich af waar het water uit de Barbierbeek naartoe moet wanneer de potpolder vol Scheldewater staat? Waarschijnlijk is dit een terechte vraag, ook al zeggen ze bij de 'potpolder' aanleggers dat er geen probleem is. Echter, stel je een noordwester storm voor met veel regenval. Door deze storm wordt het scheldewater opgestuwd en zal de potpolder bij hoogtij onder lopen. Op dat moment wordt de waterstand in deze polder hoger waardoor de barbierbeek haar (regen-) water niet kwijt kan, gevolg gevaar voor de omwonenden aan de monding van de barbierbeek. Hoe de inginieurs dit gaan oplossen is nog de vraag, plaatsen ze pompen om de beek te 'legen' of hopen ze dat dit scenario niet voorkomt?
Of bij de aanleg van de potpolder echt om het milieu gegeven wordt kan je je echt afvragen. Bomen, waar de natuur tientallen jaren aan bouwde, worden massal gekapt.
Ook de gebruikte matrialen kunnen vragen doen rijzen. Ik heb enkele foto's genomen van de 'grond' waarmee de dijken in Kruibeke zijn opgebouwd. Deze foto's zijn op een oppervlak van enkele vierkante meter genomen. Maar men zal er wel een grasmatteke overleggen en wat ge niet ziet is er niet.... en wij maar recycleren en sorteren...
Na weken regen was het dit weekend doornat met alle waterellende van dien.
Alle voetbalwedstrijden in Oost Vlaanderen waren afgelast wegens wateroverlast, dus het was een weekendje thuisblijven. Het weer nodigde trouwens toch niet uit om buiten te komen.
Gisteren maandag dan een mooie dag, het was DROOG na zoveel tijd. Als fybromyalgiepatient is dat een hele verademing, eindelijk uitzicht op een verbetering van de spierpijnen die vergergerd worden door het vocht.
Van deze mooie dag dan maar eens geprofieerd om een 'moddertocht' te maken in het overstromingsgebied (potpolder) van kruibeke.
Ook al bracht het water voor vele mensen veel ellende, toch is het ook prachtig om in dit uitgestrekt gebied rond te wandelen en te genieten van de rust en het uitzicht. Dit leend zich dan ook tot fotograferen, vooral de weerspiegelingen zijn soms prachtig om zien. Alleen je hebt wel goede schoenen nodig want je zakt soms centimeters diep in de modder ... maar dat heeft ook zijn charme.
Vanmorgen is het koud (2°C) en dikke mist. Misschien trek ik er nog wel eens op uit als het ietsjes opklaard.
Vorige week waren het weer 'hoogdagen' voor de kerkhoven en de blomisten. Iedereen wil op 1 of 2 november meedoen aan de hype van dodenherdenking. Voor mij is dit een te commerciele bedoening geworden en komt het er meer op aan van wie het grootste en duurste bloemstuk plaatst. Of de afgestorvenen hierbij echt herdacht worden kan je in het midden laten. Waarom slechts een dag op het jaar aan herdenking doen? Ik denk elke dag aan mijn overleden ouders, elke dag probeer ik hun voorbeeld te volgen en nooit heb ik het gevoel dat ze ver weg zijn, ook al zie ik hen al tientallen jaren niet meer, wanneer ik mijn ogen sluit zie ik hen nog voor me...ik hou van hen.
Een van mijn favoriete zangers, Bob Dylan schreef hierover een prachtige song,
Death is not the end.
When you're sad and when you're lonely And you haven't got a friend Just remember that death is not the end And all that you held sacred Falls down and dows not bend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
When you're standing on the cross-roads That you cannot comprehend Just remember that death is not the end And all your dreams have vanished And you don't know what's up the bend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
When the storm clouds gather round you And heavy rains descend Just remember that death is not the end And there's nowhere there to comfort you With helping hand to lend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
Oh the tree of life is growing Where the spirit never dies And the bright light of salvation Shines in dark and empty skies When the cities are on fire When the burning flesh of men Just remember that death is not the end And you search in vain to find Just one law abiding citizen Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
Waar eens kleiputten en een bloeiende steenbakkerij industrie bestond is nu het natuurpark Roomkouter gelegen. Een nog vrij nieuwe vegetatie ontwikkeld zich stilaan.
Gelegen net naast het fort van Steendorp kan je een mooie natuurwandeling maken, met in de diepte nog de steenfabriek en ernaast het gelaagpark. Vorige week ben ik afgezakt naar daar op een nogal sombere morgen. De plantjes en bloemen sonden er in mooie kleuren bij...herfsttooi.
In het gelaagpark kan je dan weer een mooie boswandeling maken tussen de verschillend poelen die overgebleven zijn na de kleiontginning.
Enkele foto's vind je hieronder, doch ik was mijn groothoeklens vergeten waardoor er geen weidse natuurzichten bij zijn. Op een mooie herfstdag trek ik nog wel eens naar daar.
Met de nek en omliggende spieren gaat het ondetussen al veel beter. Het alles goed warm gehouden en niet te veel belast...dus binnen enkele dagen ben ik weer de 'oude' (hoop ik).
Vorige week reed ik voorbij de windmolens in kruibeke. Toevallig waren ze er aan het werken, de tandwielkast van een van de molens was vervangen en men was juist bezig de wieken terug te plaatsen. Dat is een gelegenheid waarbij het van pas komt onm steeds je fototoestel mee te dragen (zeulen)
Maandagmorgen was het minder, mijn nek zat volledig vast. draaien, buigen alles ging stram en met de nodige pijn. Dan maar gebeld naar de kenisist en ik had geluk, dinsdagmorgen was en nog een gaatje in de agenda en mocht ik langskomen. Gans de maandag dan maar met 'kersepitkussens' rond gelopen.
Dinsdag dan de behandeling, eerst accupunctuur, er bleken 8 plaatsen vast te zitten, dan een deel losmaken en uiteindelijk de massage. Nu gaat het al een heeeel stuk beter. alles is weer soepel. Enkel nog een beetje gevoelig. Waarschijnlijk is de plotse koude en vochtigheid de boosdoener geweest...zeker als je er gevoelig aan bent (fybromyalgie) loopt het soms eens vast...en gelukkig is er dan mijn kenisist die naaldjes prikt....
Naar aanleiding van de tentoonstelling van Henk van Rensbergen hadden we het idee opgevat om ook eens een 'verlaten plaats' op te zoeken.
We zijn naar Koewacht getrokken waar nog een oude verlaten vlas roterij staat. Bij aankomst zagen we van in de verte al een grote kraan staan. Blijkt dat men volop bezig was om de gebouwen te ontmantelen. Een gespecialiseerde firma was de asbesthoudende dakplaten aan het verwijderen. Gelukkig konden we nog in de roterijovens om ons fotokunnen aan te scherpen.
Met de lichtinval op sommige plaatsen, de details en structuren konden we ons eens goed uitleven. Een selectie van mijn foto's vind je hierna.
Spijtig dat zulke plaatsen zo moeilijk te vinden zijn in onze buurt (oost-vlaanderen). We waren van plan om ook eens naar de steenbakkerijen van Tielrode te trekken...maar schijnbaar zijn die deze zomer volledig afgebroken, op de schouw na. Weet iemand nog zulke plaatsjes? Stuur me dan eens een mailtje op edsbev@gmail.com , ik zal u eeuwig dankbaar zijn.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
