Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
26-11-2010
hdr van 1 foto.
Daar het nat en koud is, en dus geen buitenweer ben ik maar weer wat aan het experimenteren. Ditmaal met HDR foto's.
HDR staat voor high dynamic range en hierbij is het in normale omstandigheden de bedoeling om een onderbelichte, een goed belichte en een overbelichte foto te maken. Dit liefst op een statief en met dezelfde scherpstelling en brandpunt zodat je drie dezelfde beelden krijgt maar anders belicht. Als je hiervan dan een HDR afbeelding maakt (met photoshop, easyhdr of dergelijke) dan krijg je een veel kleurrijker beeld met meer detail in hooglichten en schaduwen. kortom een dynamischer beeld.
Nu wou ik eens proberen om van één foto toch een hdr beeld te maken. Hiervoor vertrok ik van een slecht belichte foto in raw (eerset foto) Ik maakte hiervan verschillende copies met telkens een andere aanpassing van de belichting (in photoshop). Deze drie foto's liet ik door het programma easy-hdr lopen en dan kreeg ik het resultaat van de laatste foto. Al bij al is het verschil tussen het begin en het eind toch zeer sterk.
Of je deze foto met zijn oververzadigde kleuren mooi vind is natuurlijk eigen goesting. Je kan trouwens de foto daarna nog nabewerken in photoshop om het meer naar je zin te maken.
Gisteren kwam ik tijdens het surfen (natuurfotografie) terecht op een site over macro-fotografie. Daar werd uit de doeken gedaan hoe je op een relatief goedkope manier macro kunt fotograferen. Men gaat hier uit van het principe van een voorzetlens.
De voorzetlensjes kan je kopen in verschillende dioptries, hiermee kan je echter geen 'echte' macro bekomen (beeld op sensor = of > voorwerp). Hier spreken we dan van een 'close up opname
Er is echter wel een manier, nl een lichtsterke 50mm lens omgekeerd op je gewone lens schroeven. Hiervoor zijn er in de handel verloopringen te koop ( ong 12 euro). Een lichtserke manuele lens kan je op de kop tikken voor een klein bedrag (ik heb een yashica 50/1,7 voor 10 euro kunnen kopen). Dus als alles goed zou gaan heb ik macromogelijkheden voor minder dan 25 euro.
Aan de slag dan maar.
Op de keukentafel een 'patattenschiller' gelegd, camera op het statief geplaatst, lens van 70 mm en omkeerlens van 50 mm eropgeschroefd en dan beginnen scherpstellen. Dit scherpstellen is geen sinicure vanwege de uiterst kleine scherptediepte, zelfs met hoog diafragma. De lens komt op enkele cm van het onderwerp. Afdrukken met de gewone ontspanner is uit den boze, een fractie van een mm beweging en je foto is om zeep. Dus draadontspanner genomen. Doordat de lens zo dichtbij staat was er te weinig licht, dus flitser op 90° geplaatst met slave-stand. En nu fotograferen maar.
Zelfde heb ik geprobeerd met een balpen, en dit met verschillende lenzen. De reslutaten zie je hierna.
Zoals je kan zien, echte macro dus. De beeldverhouding tussen het beeld op de sensor en het voorwerp en is groter dan 1. Blijkbaar kan je dit berekenen door de brandpuntafstand van de eerste lens te delen door deze van de omgekeerde lens, en dat klopt ongeveer.
Een bemerking bij deze methode is de sterke vignetvorming die optreed. Ook het scherpstellen is een monikenwerk, ik weet niet hoe dit is met een gewone macrolens maar bij de verhouding 140/50 wilde mijn lens niet automatisch scherpstellen, de beweging die de lens maakt veroorzaakte zoveel 'schokken' dat er niet kon gefocust worden. Manueel focussen dan maar en dat lukte wonderwel met wat geduld.
Dit is een oplossing voor wanneer je niet veel met macro bezig bent. Een kant en klare macrolens heeft natuurlijk meer gebruiksgemak, maar daar staat wel een fors prijskaartje tegenover. Voor mij voldoet dit, en de vignetvorming kan je grotendeels wegwerken in photoshop.
Een hulpstuk dat waarschijnlijk wel nuttig zou zijn is een 'macroslede' om het scherpstellen te vergemakkelijken. Nu is het schuiven men de tripod en/of het onderwerp nogal omslachtig.
In deze tijd van digitale camera's is het al kleuenfoto wat de klok slaat. Vele fotografen grijpen dezer dagen wel terug naar de zwartwit - fotografie. Hiermee beweren ze de sfeer beter te kunnen weergeven, hetgeen is bepaalde gevallen ook echt lukt. Wat er ook van is, sommigen zweren bij zw-w anderen bij kleur en beiden hebben ze zo hun argumenten.
Na een telefoontje van G gisteren, waarbij we het onder andere over zw/w hadden ben ik gaan wandelen op de verkortingsdijk in Bazel. Er hing een dichte mist en op het eerste zicht dacht ik niet veel te kunnen fotograferen. Na wat proberen de legubere sfeer van de mist en de overstroomde beken te pakken te krijgen dacht ik eraan om eens zwart wit te 'denken'. Zo heb ik dan een poging gedaan om enkele sfeerbeelden van de wandeling te maken en in zwart-wit om te zetten.
Hier het resultaat. De beelden zijn met photoshop omgezet via Lab kanaal 'lichtsterkte' en dan met enkele aanpassingslagen bewerkt.
De potpolder van kruibeke staat weer ter discutie. Burgemeester Denert vraagt zich af waar het water uit de Barbierbeek naartoe moet wanneer de potpolder vol Scheldewater staat? Waarschijnlijk is dit een terechte vraag, ook al zeggen ze bij de 'potpolder' aanleggers dat er geen probleem is. Echter, stel je een noordwester storm voor met veel regenval. Door deze storm wordt het scheldewater opgestuwd en zal de potpolder bij hoogtij onder lopen. Op dat moment wordt de waterstand in deze polder hoger waardoor de barbierbeek haar (regen-) water niet kwijt kan, gevolg gevaar voor de omwonenden aan de monding van de barbierbeek. Hoe de inginieurs dit gaan oplossen is nog de vraag, plaatsen ze pompen om de beek te 'legen' of hopen ze dat dit scenario niet voorkomt?
Of bij de aanleg van de potpolder echt om het milieu gegeven wordt kan je je echt afvragen. Bomen, waar de natuur tientallen jaren aan bouwde, worden massal gekapt.
Ook de gebruikte matrialen kunnen vragen doen rijzen. Ik heb enkele foto's genomen van de 'grond' waarmee de dijken in Kruibeke zijn opgebouwd. Deze foto's zijn op een oppervlak van enkele vierkante meter genomen. Maar men zal er wel een grasmatteke overleggen en wat ge niet ziet is er niet.... en wij maar recycleren en sorteren...
Na weken regen was het dit weekend doornat met alle waterellende van dien.
Alle voetbalwedstrijden in Oost Vlaanderen waren afgelast wegens wateroverlast, dus het was een weekendje thuisblijven. Het weer nodigde trouwens toch niet uit om buiten te komen.
Gisteren maandag dan een mooie dag, het was DROOG na zoveel tijd. Als fybromyalgiepatient is dat een hele verademing, eindelijk uitzicht op een verbetering van de spierpijnen die vergergerd worden door het vocht.
Van deze mooie dag dan maar eens geprofieerd om een 'moddertocht' te maken in het overstromingsgebied (potpolder) van kruibeke.
Ook al bracht het water voor vele mensen veel ellende, toch is het ook prachtig om in dit uitgestrekt gebied rond te wandelen en te genieten van de rust en het uitzicht. Dit leend zich dan ook tot fotograferen, vooral de weerspiegelingen zijn soms prachtig om zien. Alleen je hebt wel goede schoenen nodig want je zakt soms centimeters diep in de modder ... maar dat heeft ook zijn charme.
Vanmorgen is het koud (2°C) en dikke mist. Misschien trek ik er nog wel eens op uit als het ietsjes opklaard.
Vorige week waren het weer 'hoogdagen' voor de kerkhoven en de blomisten. Iedereen wil op 1 of 2 november meedoen aan de hype van dodenherdenking. Voor mij is dit een te commerciele bedoening geworden en komt het er meer op aan van wie het grootste en duurste bloemstuk plaatst. Of de afgestorvenen hierbij echt herdacht worden kan je in het midden laten. Waarom slechts een dag op het jaar aan herdenking doen? Ik denk elke dag aan mijn overleden ouders, elke dag probeer ik hun voorbeeld te volgen en nooit heb ik het gevoel dat ze ver weg zijn, ook al zie ik hen al tientallen jaren niet meer, wanneer ik mijn ogen sluit zie ik hen nog voor me...ik hou van hen.
Een van mijn favoriete zangers, Bob Dylan schreef hierover een prachtige song,
Death is not the end.
When you're sad and when you're lonely And you haven't got a friend Just remember that death is not the end And all that you held sacred Falls down and dows not bend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
When you're standing on the cross-roads That you cannot comprehend Just remember that death is not the end And all your dreams have vanished And you don't know what's up the bend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
When the storm clouds gather round you And heavy rains descend Just remember that death is not the end And there's nowhere there to comfort you With helping hand to lend Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
Oh the tree of life is growing Where the spirit never dies And the bright light of salvation Shines in dark and empty skies When the cities are on fire When the burning flesh of men Just remember that death is not the end And you search in vain to find Just one law abiding citizen Just remember that death is not the end.
Not the end, not the end Just remember that death is not the end.
Waar eens kleiputten en een bloeiende steenbakkerij industrie bestond is nu het natuurpark Roomkouter gelegen. Een nog vrij nieuwe vegetatie ontwikkeld zich stilaan.
Gelegen net naast het fort van Steendorp kan je een mooie natuurwandeling maken, met in de diepte nog de steenfabriek en ernaast het gelaagpark. Vorige week ben ik afgezakt naar daar op een nogal sombere morgen. De plantjes en bloemen sonden er in mooie kleuren bij...herfsttooi.
In het gelaagpark kan je dan weer een mooie boswandeling maken tussen de verschillend poelen die overgebleven zijn na de kleiontginning.
Enkele foto's vind je hieronder, doch ik was mijn groothoeklens vergeten waardoor er geen weidse natuurzichten bij zijn. Op een mooie herfstdag trek ik nog wel eens naar daar.
Met de nek en omliggende spieren gaat het ondetussen al veel beter. Het alles goed warm gehouden en niet te veel belast...dus binnen enkele dagen ben ik weer de 'oude' (hoop ik).
Vorige week reed ik voorbij de windmolens in kruibeke. Toevallig waren ze er aan het werken, de tandwielkast van een van de molens was vervangen en men was juist bezig de wieken terug te plaatsen. Dat is een gelegenheid waarbij het van pas komt onm steeds je fototoestel mee te dragen (zeulen)
Maandagmorgen was het minder, mijn nek zat volledig vast. draaien, buigen alles ging stram en met de nodige pijn. Dan maar gebeld naar de kenisist en ik had geluk, dinsdagmorgen was en nog een gaatje in de agenda en mocht ik langskomen. Gans de maandag dan maar met 'kersepitkussens' rond gelopen.
Dinsdag dan de behandeling, eerst accupunctuur, er bleken 8 plaatsen vast te zitten, dan een deel losmaken en uiteindelijk de massage. Nu gaat het al een heeeel stuk beter. alles is weer soepel. Enkel nog een beetje gevoelig. Waarschijnlijk is de plotse koude en vochtigheid de boosdoener geweest...zeker als je er gevoelig aan bent (fybromyalgie) loopt het soms eens vast...en gelukkig is er dan mijn kenisist die naaldjes prikt....
Naar aanleiding van de tentoonstelling van Henk van Rensbergen hadden we het idee opgevat om ook eens een 'verlaten plaats' op te zoeken.
We zijn naar Koewacht getrokken waar nog een oude verlaten vlas roterij staat. Bij aankomst zagen we van in de verte al een grote kraan staan. Blijkt dat men volop bezig was om de gebouwen te ontmantelen. Een gespecialiseerde firma was de asbesthoudende dakplaten aan het verwijderen. Gelukkig konden we nog in de roterijovens om ons fotokunnen aan te scherpen.
Met de lichtinval op sommige plaatsen, de details en structuren konden we ons eens goed uitleven. Een selectie van mijn foto's vind je hierna.
Spijtig dat zulke plaatsen zo moeilijk te vinden zijn in onze buurt (oost-vlaanderen). We waren van plan om ook eens naar de steenbakkerijen van Tielrode te trekken...maar schijnbaar zijn die deze zomer volledig afgebroken, op de schouw na. Weet iemand nog zulke plaatsjes? Stuur me dan eens een mailtje op edsbev@gmail.com , ik zal u eeuwig dankbaar zijn.
Ons scorebord werkte zoals we verwachten, geen problemen.
Met de ploeg was het echter slechter gesteld. Voor de eerste keer op ons prachtig ieuw A-veld, met bijna 500 toeschouwers op de tribune zijn we roemloos van het 'kaske naar de muur' gespeeld. Een beschamende vertoning zeker als je weet dat er voldoende voerbal capaciteit in de ploeg aanwezig is. Haasdonk speelde te traag, te ongeintresseerd en de spelers gaven de indruk niet op hun plaats te staan op het veld. Na uitvallen van een van de voorspelers diende een verdediger zijn plaats in te nemen...dat is vragen om preblemen en ja, s'anderendaag viel de officiële beslissing: trainerswissel.
Vanaf volgende match zal Bert van Puymbroek de dienst uitmaken en trachten alle koppekes in dezelfde richting te plaatsen. Hij heeft al verschillende ploegen gestuurd waasonder Vrasene, Beveren ... en kent dus het klappen van de zweep. We wensen hem het allerbeste en vooral veel winstmatchen.
Gisteren was het dan na de officiële voorstelling aan de spelers een eerste trainingsessie. Het matchke dat ze onder elkaar speelden was véééééél beter dan wat ze zondag brachten. Als we op de match dezelfde inzet kunnen zien dan komt het wel goed...alhoewel het was gisteren de eerste keer en velen beseffen duidelijk dat ze zullen moeten vechten en zich bewijzen om in de ploeg te blijven. In de B-ploeg staan zo nodig jongens klaar om in te vallen.
Zaterdag was er voor onze U17 de match tegen FC Destelbergen. Op een modderig veld, in de motregen en tegen een sterke tegenstander. De eerste helft draaieden we goed mee en gingen rusten met 3-2. Na rust kwam er slen een onterechte penalty die voor de 4-2 zorgde. Vanaf dit moment was het over voor ons jongens, de individuele nummertjes die tot niets leidden namen de overhand en het ploegspel was ver te zoeken. Destelbergen strfte dit genadeloos af met 7-2 cijfers. Hierbij dient gezegd dat de Destelbergse spits het leeuwendeel van de goals maakte, hij was zeer snel en balvaardig. Die jongen speelt duidelijk beneden zijn niveau. En ondertussen stonden wij aan de kant in de modder....
Dit weekend is er voetbal...zoals elk weekend. Op zaterdag trekken we met onze U17 naar Destelbergen. Volgens de huidige rangschikking een lastige klant (2de in de rangschikking). We zien wel wat het wordt. Hopelijk zit het weer wat me...maar ik vrees er voor
Morgen is er dan de eerste wedstrijd op het nieuwe terrein bij HRSHaasdonk. Onze eerste ploeg ontvangt er de buren uit Verrebroek. Niet meer op het kunstgrasveld maar op een 'echt grasveld' dat dan ook nog iets groter is. De mannen zullen hun conditie mogen aanspreken.
Gisteren ben ik het scorebord gaan testen, samen met R. Het liep niet van een leien dakje. De gebruiksaanwijzing was zoek geraakt, hetgeen de vriendelijke secretaresse van de leverancier oploste door ons een nieuw exemplaar te mailen.
Dan aan de slag om gegevens door te sturen van de laptop naar het bord. Eerste euvel, geen verbinding. Na verplaatsen van de antenne op het bord werkte het dan wel en konden we even testen. Na een kwartuur was het echter weer gedaan...verbinding weg. Na een telefoontje met de technieker werd bevestigd wat we zelf ook al vermoeden, de beglazing en metalen constructie zorgde voor zoveel storing dat van achter het glas de verbinding niet betrouwbaar was.
Dan maar eens geprobeerd vanop de tribune, met verlengkabels en JA het werkte. Nu konden we op ons gemak alles eens proberen en het bleef werken.
Nu was er nog het probleem dat we tijdens de match moeilijk met de laptop op de tribune kunnen zitten en werken met verlengdraden...dus een ander plekje zoeken. Opeens dacht R. aan het berghok naast de tribune, daar is elektriciteit, een raam dat open kan en zicht het scorebord. Na wat opruimwerk vonden we hier voldoende plaats om alles te instaleren en het bleek een schot in de roos...alles kan staan, alles werkt en je zit er rustig en droog (als 't gaat regenen) dus die plaats wordt het.
Morgenvroeg gaan we de nodige zaken programeren, de namen er in zetten en nog eens testen zodat we voor de namiddag paraat staan...hopelijk geen verrassingen meer.
En dan is het aan de ploeg om ervoor te zorgen dat de linkercijfers snel de hoogte ingaan en de rechterkant op 0 blijft...want we kunnen de punten dringend gebruiken.
Gisteren las ik in de krant dat er steeds meer ongelukken gebeuren met het eten van paddestoelen. Blijkbaar zijn er snullen die er niet genoeg van kennen, die het nodig vinden om deze prchtige natuurcreaties op te eten, met alle gevolgen van dien.
Dit was ook de aanleiding om bij mijn wandeling gisteren eens aandacht te besteden aan de paddestoelen. Het was sinds vrijdag geleden dat ik nog gewandeld had en daar ik toch in de buurt moest zijn ben ik eens naar het Fort van Steendorp gereden. Bij de wandeling rond de wallen kwam ik verscheidene paddestoelen tegen, de een al wat mooier dan de ander, sommige die tot de verbeelding spraken en anderen die enorm stonken. Een selectie kan je hierna bekijken.
Echter, een goede raad blijf er af, je weet nooit wat de gevolgen kunnen zijn en laat het aan de echte kenners over om te beslissen of ze al dan niet eetbaar zijn...en wees dan nog zeer voorzichtig. Laat deze mooie dingen toch staan in de natuur, zij zijn tevens nuttig bij het afbreken van oud hout in een bos en als U ze laat staan kunnen anderen ook van de pracht genieten.
Zaterdag speelden onze jongens van de U17 tegen St Gillis Dendermonde. Een 8-1 overwinning. De match werd ontsierd door de weergoden. Enkele hevige stortbuien met de nodige windvlagen zorgden ervoor dat we er allen als waterkiekens uitzagen.
Zondag zou ik naar de B-ploeg gaan kijken, maar daar oordeelde mijn gezondheid anders over. Al gans de vorige week kampte ik met rug en nekpijn en zondag ging het echt niet meer. Het werd dan ook een dagje platte rust. Nu gaat het terug wat beter maar het zal geen kwaad kunnen dat ik niet te veel vermoeiende zaken doe. Ideaal dus om nog wat computerles PHP door te worstelen.
Gisteren met G. naar een fototentoonstelling gegaan. Abandoned places van Henk van Rensbergen. Deze fotograaf gaat op zoek naar verlaten plaatsen en brengt deze op een indringende manier in beeld. Je voelt bij het bekijken van de foto's de echte sfeer die op deze plaatsen hangt.
In het Salvatorhuis in de Ambtstraat 3 steld hij zijn werken tentoon. Een meerwaarde is ook de manier waarop de foto's gepresenteerd zijn. Afgedrukt op een metalen ondergrond geven de foto's een soort driedimentioneel gevoel. Ook verandert de lichtinval en kleur van de foto wanneer je je als kijker verplaatst. Dit alles in een prachtig monumentaal pand dat ook een onderwerp zou kunnen zijn.
In ieder geval een dikke aanrader voor allen die van echte fotografie houden. Als je deze foto's ziet dan voel je je als beginnend amateurfotograaf toch nog kleintjes en wordt je gestimuleerd om nog beter te doen en misschien ooit iets te maken dat in de buurt komt. Je vind Henk op http://www.abandoned-places.com/
Vanmiddag voetbal, ons jongens van Miguels ploeg spelen thuis tegen KV St Gillis. Iedereen denkt dat het een gemakkelijke match (overwinning) zal zijn omdat deze op de laatste plaats staan, maar er is een uitdrukking van het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is....we zien wel.
Nog eens gaan wandelen in Hof ter Saksen. Wat langs de beukendreef direct opviel was dat de paddestoelen er terug zijn. Gelukkig waren er nog een paar intacte exemplaren die ik kon fotograferen. De meeste zijn vernield door mensen die blijkbaar alles in de natuur moeten kapot maken. Daarom een paar foto's zodat iedereen kan genieten van de pracht van een paddestoel.
Zaterdag, om 12.15 vertrokken naar de Poerdam om samen naar Geraardsbergen te rijden. Onze U17 jongens speelden daar. We hadden er geen goed oog in, daar Geraardsbergen nog geel enkele match verloor. Op een veldje (zeker niet groter dan de minimale afmetingen, als het die al haalde) dat zo sterk afhelde dat er meer 1m niveauverschil was kwamen onze jongens goed uit de startblokken. Onze ploeg geloofde er in en ze maakten het waar. We wonnen met 1-2 tot groot ongenoegen van de spelers van de tegenploeg en sommige ouders die het niet konden hebben...maar ja dat zijn emoties zeker die onlosmakelijk verbonden zijn met het voetbal.
's Avonds nog meer voetbal, als je het zo kon noemen. Onze Eerste ploeg kwam uit tegen VK hamme, de rode lantaarn van de reeks. Iedereen verwachte een erop en erover scenario, doch het was Hamme dat zo gretig en kort op de bal speelde zodat HRSH niet in het spel voorkwam en zelfs op achterstand kwam. Na de rust ging het een ietsepietsie beter, we kwamen eglijk, gingen er over maar hamme bleef vechten en sleepte een gelijkspel uit de brand. Hopelijk volgend weekend iets beter.
Zondag zijn we naar Westakker getrokken. Fire Fest om nog wat te fotograferen. Het resultaat zie je hierna.
Eergisterenavond, ik kwam net van de voetbaltraining van Mick, kreeg ik een telefoontje van de CVO Leerstad in Lokeren. Slecht nieuws, de cursus die ik volg (-de) wordt samengevoegd met deze op donderdagavond. Het probleem is wel dat ik dan niet kan...dus voor mij is deze cursus opgedoekt. Al jaren zocht ik naar een cursus PHP en Mysql die liefst overdag gegeven werd, eindelijk had ik hem gevonden en nu wordt hij opgedoekt wegens te weinig belangstelling.
Ik denk dat er niet veel anders op zal zitten dan via zelfstudie mijn kennis te verwerven en waarschijnlijk voor een stuk met vallen en opstaan het PHP en Mysql te leren.
Nu heb ik echter geen cursus meer dit semester. Ik gebruikte deze ook om 'onder de mensen' te komen. Want als je op 'invaliditeit' staat is dat niet altijd vanzelfsprekend. Vaak wordt je nog als profiteur gezien, of krijg je opmerkingen van daar (vooral werk) kan je toch niet van meespreken.
Dus, zelfstudie en in januari dan maar iets anders, waarschijnlijk wel dichter bij huis (Beveren-St-Niklaas, Temse)
Zondag was er dan weer de jaarlijkse open-monumentendag.
We hadden afgesproken in Rupelmonde om eerst een bezoekje te brengen aan de CNR werf (chantier navalle rupelmonde). Hier worden oude schepen gerestaureerd.
Daarna trokken we naar de Heirbrugmolen in Lokeren. Een beetje verborgen tussen de huizen en de spoorweg staat hij daar. Mooi gerestaureerd, spijtig genoeg draaide hij niet omdatb er volgens de molenaar te weinig wind was. Het had wel het voordeel dat we hem tot in de nok konden bezoeken.
En als laatste kwam dan de Grote Napoleon uit Hamme. Deze stenen molen met onderaan muren van 1m dikte was wel draaiende. Moleneaar Marc gaf ons de nodige informatie en we konden alle zolders bezoeken. Het aanschuiven duurde wel even vanwege de grote belangstelling. Deze molen heeft ook een mechanische maalinstallatie met twee stenen, aangedreven door een 30 PK electromotor. Op het gelijkvloers stonden oude machines die gebruikt werden voor het vullen van flessen
Volgende zondag trekken we naar Westakker, het jaarlijkse gebeuren Fire Fest, georganiseerd door de Brandweer van St Niklaas gaat daar door. Verschillende demonstraties worden er dan gegeven.
Dit weekend toevallig 2x napoleon tegengekomen. Twee maal in een andere gedaante. Zaterdagnamiddag werd een van de voetbalspelers van de bezoekende ploeg met 'Napoleon' aangesproken. Je kan hier zeggen de 'kleine Napoleon'. Zondag was het dan open monumentendag. We waren gestart in Rupelmonde waar we even op de CNR werf rond hebben gekeken. Foto's nemen was niet heel gemakkelijk door de festiviteiet met eetgelegenheid. Dan zijn we naar Lokeren getrokken, de Heirbergmolen. Goed verstaopt achter de huizen en de spoorwegberm. Deze molen draaide niet waardoor we tot in de nok konden gaan. Na een koffieke zijn we dan naar Hamme getrokken. En welbepaald naar de tweede napoleon van het weekend, de 'Grote Napoleon' Een gerestaureerde windmolen van de familie Mariman.
Enkele weken geleden, tijdens Temse in de wolken kwam een oud Boelwerfschip aanleggen aan de kade. Terug van vele omzwervingen in het geboortedorp. De Bernisse, een mijnenveger uit de AMS60 klasse. Volledig gebouwd uit eikenhout, koper en andere niet magnetische matrialen.
Het 44m lange schip is volledig gerestaureerd door een nederlandse VZW de stichting Paradijsvogel. Je kan op hun website trouwens alles lezen over dit unieke schip.
Ik had het geluk om de aankomst in Temse te kunnen vastleggen. Het schip lag te wachten aan de 'Van Riet' kaai om voorbij de bruggen te varen.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
