Vandaag was de vijfde dag temodal. Dit betekent dat de eerste kuur is ingenomen. Nu heb ik 23 dagen zonder pillen om ze te verwerken en hun werk te laten doen.

Net zoals bij de eerste keer toen ik temodal nam voel ik me wat moe. Vanaf gisteren is die vermoeidheid opgestoken. Nu is het dus zorgen dat ik terug energie en uithoudingsvermogen kweek. 

 Gelukkig zou het een beetje warmer en zonniger weer worden. Zal wel helpen om me terug beter te voelen en dan proberen wandelen en zien hoever we komen...en geen overdaad doen want da's helemaal uit den boze. We komen er weer wel en de lente komt uitnodigend dichtbij met al het nieuwe leven van planten en dieren. Veel om te fotograferen dus.

Morgen bezoek van de sociaal assistente van de mutualiteit. Er zijn een hele hoop paperassen in orde te maken om sommige dingen terugbetaald te krijgen. Want zo'n ziekte als kanker kost  een hele hap uit het zowiezo al uitgedunde gezinsbudget. Verzorgingsproducten, mdicijnen, vervoerkosten. 

Ook alle dingen die ik vroeger met gemak zelf deed in en om het huis kosten tegenwoordig geld, alles moet je aan derden vragen.  Voor alles is hulp nodig. Alleen het simpel functioneren gaat nog wat, ook al is alles traag en moeilijk. Als je echter bij de pakken gaat neerzitten wordt alles nog slechter. Daarom dat ik blijf wandelen, zoveel mogelijk blijf doen ook al maak ik er geregeld een knoeiboel van.

Verplaatsingen zijn momenteel ook problematisch. Wandelen in wegels en op niet drukke plaatsen gaat goed. Bij drukte wordt het een hele opgave. Je moet eens proberen om met een oog door een WC rolletje te kijken en dan zo eens in een winkelstraat, of gewoon in het verkeer te gaan stappen. Dan heb je ongeveer het gevoel dat ik heb en zie je ongeveer wat ik zie.

Verplaatsing per openbaar vervoer is ook zo'n hel. In een trein gaat het nog, daar heb je de tijd om op en af te stappen. Een bus is onmogelijk. Je bent nog niet opgestapt of die vertrekt al, liefst op een zo bruuks mogelijke manier waardoor je dan ook nog kans hebt om je evenwicht te verliezen.

En toch is het enige dat ik kan doen blijven oefenen en de dagen dat ik beter zie benutten om ervan te genieten en de andere dagen dan maar iets anders doen. Misscien komen er meer goede dagen dan mindere als klotemans afgeremd wordt...