De veerboot Amphitrite is tijdens een hevige storm op we van het Noorse Bergen naar het Schotse Aberdeen In de bar verkeert een toneelgezelschap, waaronder inspecteur Kate Beauchamp, in een vrolijke stemming. Tot twee dreunen iedereen doen opschrikken, en de boot gevaarlijk begint te kapseizen. Als het schip zinkt, weet Kate zich ternauwernood in veiligheid te brengen in de kolkende zee vol slachtoffers. Terug in Aberdeen stort ze zich op haar werk, om het trauma van de ramp te boven te komen. Kort daarop wordt het lichaam van Petra Gallagher, een journaliste die aan ee achtergrondartikel over de scheepsramp werkte, dood in een bos aangetroffen Een bizar aspect aan deze weerzinwekkende moord is dat het touw waarmee Callagher is vastgebonden tvens en slang in bedwang houdt. De politie geeft de moordenaar de bijnaam Blackadder. Als Kate belast wordt met het onderzoek slaat Blackadder opnieuw gruwelijk toe, en opnieuw wordt een slang op het slachtoffer aangetroffen. En dat is alles. Het onderzoek loopt vast, tot Kate hulp krijgt uit wel zeer onverwachte hoek...
29-01-2008 om 15:06
geschreven door julie (Arlette)
De dichter had als bijnaam Meneer 1830, omdat hij als dandy in de mode van die tijd in Antwerpen langs de Meir en de Keyserlei flaneerde. Zijn modernistische werk getuigt van een eigenzinnig en veelvormig expressionisme, maar het onderging ook invloeden van het dadaïsme en het vroege surrealisme.
Paul van Ostaijen was een overtuigd flamingant en raakte betrokken bij het activisme, waardoor hij na de Eerste Wereldoorlog een tijdje naar Berlijn vluchtte. Daar kwam hij in contact met literatoren en kunstenaars van het Berlijnse dadaïsme en expressionisme. Hij verzeilde er in een diepe geestelijke crisis.
Nadat hij teruggekeerd was naar België en in Brussel een kunstgalerie had geopend, begon hij te lijden aan tuberculose. Hij stierf aan de gevolgen hiervan in het sanatorium van Miavoye-Anthée in de Ardennen. Zijn 'zuivere lyriek' werd postuum uitgegeven onder de titel Nagelaten gedichten.
29-01-2008 om 14:39
geschreven door julie (Arlette)
Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust.
Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde haregeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich niet bieden wou, als een wrang gebod aan haar verlangen, door de nacht, -- 'n weerstandloze deur. --
Haar vingren koesterden de naaktheid van het eigen lijf en rilden; het eigen lijf dat onvoldaan bleef en vermoeid, onder het geheim van deze koestering; de nacht, als één levende adem, trilde.
Haar adem ging opgelost in de nachtelike adem, haar verlangen tot de eindelike slaap gesmacht. Meenge mooie meid door de zware, zwoele nacht.
29-01-2008 om 12:27
geschreven door julie (Arlette)
Witte blinde autoögen
zij schuift stom
de straat als zij is wit en blind
en zij is ver
Haar vele verre lichten verscherpen sneeuw
de sneeuw verscherpt haar vele verre lichten
eenzaam en enkelvoudig ding
van heugenis gescheiden zijn banken
banken in sneeuw
Doorzicht der allee
schild scherp wit waarop het zwart hard staat
voor wielrijders verboden weg
een rode lucifer ligt
hel een vlam tot d'éne sneeuw
Schitteren chemies-industriëel violet en groen
in de winkel-kaats-klaarte
bonbonhulzenPAUL VAN OSTAIJEN Paul van Ostaijen
09-01-2008 om 16:48
geschreven door julie (Arlette)
Een stad leeft in angst voor een moordenaar : Drie vrouwen van rond de dertig zijn op raadselachtige wijze gestorven. De politie denkt aan rituele moorden, gepleegd door dezelfde dader, die steeds rozen bij zijn slachtoffers achterlaat. De detective Malina Maltzan, Mandy , onderzoekt in dezelfde periode haar eerste zaak. Voor een tv-programma trekt zij het bijzondere levensverhaal van Richard Grasser na.Tijdens haar speurwerk stuit zij toevallig op het spoor van de seriemoordenaar. Terwijl het onderzoek vordert deelt ze haar ontdekkingen en angsten met haar beste vriendin Dorothee. Steeds meer verdachten dienen zich aan, die gaandeweg meer en meer banden blijken te hebben.Toch heeft ze geen notie van de rol die zij zelf in de rituele handelingen van de moordenaar speelt, totdat hij in een verlaten villa in de bergen zijn identiteit onthult.
ANNA KALMAN
Anna Kalman heeft twee gezichten: Christiane Mühlfeld (1968) en Jutta Siekmann (1958). Beiden wonen in Munchen en zijn werkzaam in de journalistiek. De rozenmoorden is hun debuutroman.
03-01-2008 om 15:01
geschreven door julie (Arlette)
