Herman de Coninck
November
Er hangen nog twee blaren aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn
rood geworden, alvorens dood. Vergeten te kijken.
Vergeten gelukkig te zijn. Nochtans had ik een tuin waarin een stoel, en die stoel had mij, en ik had een hand
en die hand had een glas en mijn mond had meningen Alles had. Alles had ons.
22-10-2010 om 17:22
geschreven door julie (Arlette)
|