Als kind had mijn veel oudere broer een aquarium. Uren kon ik voor die grote glazen bak zitten. Met grote ogen keek ik naar dat wonderlijke wereldje.En ooit, ooit wil ik mij zo'n mooie onderwaterwereld toe eigenen. Iedere dierenspeciaalzaak vind je me bij de visjes. Bij mensen die een aquarium hebben, sta ik altijd voor de vissen. Het kabbelen van het water , de dansende bewegingen van de vissen, hun kleuren, de planten waar ze tussen zwemmen geven rust en ontspanning; Een oase van ruxt in onze eigen huisje. E tv waar iedere dag iets op te zien is. Ik geef toe, voor mijn omgeving lijkt het weer een nieuwe bevlieging.Ik zie de dingen graag, lees erover, droom erover en uiteinlijk vind ik dat de tijd rijp is. Maar ondertussen heeft mijn omgeving geen enkele benul van wat er zich in die kronkeltjes afspeelt De gevolgen zijn meestal moeilijk en melodraatisch. Niet te doen. Zoals het feit dat ik via Kapaza een spotgoedkope aquarium op de kop heb kunnen tikken. Zaterdag ga ik hem halen, maar hoe moet ik dat manlef weer aan het verstand brengen zonder dat de schat flipt. Hij heeft heel wat me te stellen hoor. Hij heeft amper rust om van het ene te herstellen en daar is fiep alweer, met een nieuw fabelachtig idee!!!!
Computertje is een week binnen geweest, en nu is hij genezen. Geheel virusvrij. Manlief had, in een poging om van dat opdringerig beestje af te komen, de computer enkele dagen terug gezet. Dat had hij dus nooit mogen doen want daardoor kreeg het virus de kans om zich te nestelen op onze harde schijf. Na een weekje uitzieken en onder de goede zorgen van de computerdokter is hij nu toch genezen verklaard.
Ondertussen, ik was na mijn vorig werkavontuur op het ziekenfonds gezet, ben ik door de controledokter weer fit genoeg verklaard om aangepast werk te vinden. Ik was het er niet echt mee eens, maar ja. Hij beweert dat ik maar moet zoeken tot ik iets gevonden heb dat ik aankan. Ondertussen moet ik afwisselend enkele maanden werken en als het niet meer gaat enkele maanden rust nemen. Dat de interimkantoren je dan niet meer graag zien komen, dat is zijn probleem niet.
Enfin, Fiep ging op zoek. Als je geld kon verdienen wet werk vinden dan werd ik miljonair! Binnen de kortste keren heb ik keuze te over. Wie beweerd dat er geen werk is, die is ofwel lui ofwel liegt hij. Maandag begin ik dus bij een verdeelcentrum van computerprinters. Of ik het vol zal kunnen houden? Dat is een ander vraag. Ik ga in alle geval mijn uiterste best doen en ik kijk er echt naar uit. Ik heb pijnstillers gekregen die ik, als het nodig is, iedere dag mag nemen. Daarnet ben ik opnieuw met een accupunctuurbehandeling gestart en dat allemaal gecombineerd met mijn speciale en dure "rugmatras", dan moet het toch te doen zijn ... Niet?
Gisteren heb ik de hele dag last gehad van een virus. Het meld zich aan als "antivirus xp 2008", maar het is een heel gemeen beestje!!! Het plopt gewoon op je scherm en je geraakt er niet vanaf. Niet op klikken want dan nestelt het zich op je harde schijf. Via taakbeheer kan je er vanaf geraken. Maar hij is heel doortastend. Het blijft op je scherm verschijnen ...
Er zijn vier of vijf variaties van dit virus. Maar allemaal eidigen ze op 2008. Dus: beware ...
Via de site "Dogsfriendly" (zie link hiernaast) staat een pracht van een mix labrador te adopteren. Zijn bazen hebben door hun drukke leven geen tijd om dit levendige dier het leven te geven wat hij verdient. Hij is drie jaar, gek op kinderen en een beetje dominant tegenover andere honden. Wie wil deze lieverd een plekje in zijn / haar leven geven?
Met spijt in ons hart moeten we afscheid nemen van Caddo, een 3-jarige labrador mix.
Hij is de hond van mijn man, ikzelf heb een 10-jarig beagletje. Eerst ging dit allemaal nog maar nu sinds meer dan een jaar werkt mijn man als kok met soms meer als 60 werkuren per week. Ikzelf werk parttime en zorg voor de rest voor ons zoontje van 18 maanden.
De reden waarom we Caddo beter herplaatsen is omdat we gewoon geen tijd hebben om hem de aandacht te geven die hij vraagt. Hij is ontzettend lief en wil constant bij ons zijn. Maar omdat ik over't algemaan alleen thuis ben met mijn zoontje kan ik amper met hem buiten of naar het school. Hij is altijd in de veranda en de tuin. Ik vind het echt zielig want hij is zo aanhankelijk en zo dol op kindjes.
We zoeken dus mensen met een gezin of andere honden zodat hij nooit alleen is en voldoende beweging krijgt. Ik denk dat hij het ook zeer fijn zou vinden om naar school te gaan. Hij zou een serieuze A student zijn aangezien hij heel graag leert.
Geld vragen we niet, alleen oprechte hondenliefhebbers die er niet mee zouden inzitten dat we af en toe eens bellen om te vragen hoe het met onze lieve schat gaat.
Hij heeft een gouden hartje en is ideaal als gezelschapshond, als het zelfs van hem afhangt, als schoothond.
Ik verzamel poezen. Mijn levende verzameling is bij drie exemplaren gestopt, omdat ik anders een nieuwe man kon gaan zoeken. Maar geen nood, poezen vind je in allerlei vormen en kleuren. Poezen als boekensteun, als theepotje, als koffiemok en soms zelf gewoon als poes in het wit, rood, paars, gestippeld ... Je kan het zo gek niet bedenken. Mijn motto is wel: uitzondelijke poezen voor weinig geld. Ik tel echt geen tientallen euro's neer voor een beeldje.
Op Kapaza vond ik bijna een jaar geleden twee prachtige blauwe porseleinen poesjes. De verkoopster vroeg twee euro maar iemand had veertig euro geboden. Ze waren wel mooi, maar zo kostbaar? Ik besloot ze te vergeten. Maar constant werd ik eraan herinnerd omdat de verkoopster toch wel heel veel moeite deed om ze te aan te prijzen. Door ze, tegen betaling, in de kijker te plaatsen op de site. Het bod van veertig stond er nog altijd op maar de poesjes werden blijkbaar niet verkocht. Ik stuurde een mailtje naar de vrouw om meer uitleg, maar die werd niet beantwoord.
Zes maanden later, ik dwaalde nog eens rond op deze virtuele rommelmarkt en groot was mijn verbazing: de twee poesjes stonden nog altijd te koop aangeboden. En nog altijd stond dat bod van veertig euro te pronken. Ik besloot om mijn stoute schoenen aan te trekken en deed een bod van ... 3 euro. Jawel, drie miezerige eurootjes. Nog geen half uurtje later zat er al een antwoord in de brievenbus. Mevrouw ging akkoord met de prijs ... De drie mooie blauwe poesjes staan nu in mijn vitrinekastje te pronken.
Vanmorgen moest ik snel effe op de vakbond zijn. Dat "effe snel" ging lekker niet door. Er zat een pak volk te wachten, maar het alternatief was terug komen, dus ik perste me tussen de wachtenden. Onder hen een heel jong moedertje met een dubbele buggy. In de voorste zat een jongetje van zo'n 18 maanden oud. Een leuk ventje dat iedereen met een serieus gezichtje zat te bestuderen.
Mama ging heel ontspannen met de hele situatie om. Stel je voor, met zo'n peuter zitten wachten in een overvolle wachtkamer. Die houding ging over op het kleine mannetje. Af en toe gaf ze hem een warme knuffel wat het jongetje met een stralende glimlach ontving.
Na ongeveer een uur kwam er gejammer uit de buggy die niet bij een peuter van die leeftijd hoorde. Eventjes was ik in de war, tot ze uit de achterste buggy een baby nam. Nog altijd was het kindvrouwtje heel ontspannen. Ze nam het kleine bundeltje in haar armen, haalde een volle papfles tevoorschijn en gaf het kind met haar ene hand te eten terwijl ze met de andere hand haar peuter, die toch een beetje begon te protesteren na al dat wachten, begon te sussen. Allemaal in één vlotte beweging, alsof het gewoon zo hoorde. Alsof het bij iedereen zo gemakkelijk moet gaan. Ze was volledig in stralend wit gekleed, alsook de baby. Het viel me op dat ze geen slabbetje of iets anders gebruikte, want babies kwijlen toch na het eten. Maar geen spatje op haar vlekkeloos t - shirt.
Bewonderend zat ik het hele tafereeltje te bekijken. Overal zie je zenuwachtige ouders met onhandelbare kinderen. Nog nooit heb ik zulk een natuurlijk moederschap zien uitstralen.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
Via de site "Dogsfriendly" (zie link hiernaast) staat een pracht van een mix labrador te adopteren. Zijn bazen hebben door hun drukke leven geen tijd om dit levendige dier het leven te geven wat hij verdient. Hij is drie jaar, gek op kinderen en een beetje dominant tegenover andere honden. Wie wil deze lieverd een plekje in zijn / haar leven geven?
