Je kan je rug hier amper draaien of er gebeuren hier onverklaarbare dingen. Zomaar, zonder waarschuwing. Eén dag ben ik weggeweest. Eén klotedag en ik wordt hiet al vervangen door drie miezerige, piepende, grijze mormels. Bah ... Ik lag boven op de wasmand (propere was wel te verstaan) een zalig tukje te doen. Ik hoor het vrouwtje zachtjes binnen komen. Eventjes later gaat het baasje op onze speelkamer rommelen en hij komt met Phoebes eerste slaapkamertje naar beneden. Zij noemen het een bench. Als kitten heb ik in zo'n kleinere versie gelapen en later heeft Liesl haar eerste nachten er ook in versleten. Ik begon een vreemde geur te ruiken en eventjes later hoorde ik een klagelijk gepiep. Snel verstopte ik me onder het bed. De laatste keer dat dit gebeurde werd ik met Liesl opgescheept. Ze zijn hier nu al een dag. Meer dan een dag. Alles draait om hen. Die verdomde, kleine, stinkende griezels. Vanmorgen ben ik, toen het vijf miniten stil was in die kooi, snel langs hen heen geglipt en heb me uit de voeten gemaakt. Ik ken hen niet en ik ben niet van plan em hen te leren kennen. Van mij mogen ze ophoepelen! Liesl trekt er zich, zoals gewoonlijk, niets van aan. Zij is direkt een kijkje gaan nemen en maakt zich er niet druk in. Soms denk ik dat zij ijs in haar aderen heeft stromen. Zo koelbloedig kan ze zijn. Ik niet, ik ben heel emotioneel en ik verdraag geen veranderingen. Net zoals het baasje. Maar zelfs die is al vertedert. Het vrouwtje geeft hen melk uit mijn papflesje! Het papflesje waarmee ik groot ben geworden en waaruit ik niet meer mag drinken. Ik verdomde het om naar huis te komen. Tot vanavond mijn buikje begon te rammelen. Ik was rats vergeten dat we vervelende logees hadden en ik ging naar binnen. Maar ik was amper door de deur of ik rook hun doordringende, zure geur al. Ik keerde onmiddellijk om. Mijn honger was op slag over. Het vrouwtje is naar me toe gekomen en ze heeft me binnen opgesloten. Ze opende een blikje vis en eerst was ik opgetogen over deze traktatie, maar zelfs haar handen ruiken naar die indringers. Bah!!! Nu is zelfs mijn favoriete hapje verpest en ze laat me niet naar buiten. Ik heb er zo de pest in!
Reacties op bericht (1)
04-05-2007
*
Hey dute, hier snoes, de kater van mijn dienares die zich huismusje noemt. Belachelijke naam vind ik dat, ze heeft niet eens pluimen. Al moet ik toegeven dat haar haren soms rechtop gaan staan wanneer ik in haar kleerkast op die pas gewassen heerlijk zachte lakens mijn dutje ga doen. En wil ik je eens wat zeggen, ik voel volkomen met jou mee; Laatst kwam haar jongere editie op bezoek, doet die wel vaker hoor, maar deze keer had ze ontstellend nieuws. De moeder van haar vriendin had vier kleine kittens. Hoor ik mijn dienares toch belachelijke ooooh en aaah kreten slaan zeker. Als ze het maar niet in haar hoofd haalt om dat mormel in huis te nemen. Ik zal eens rap matregelen treffen zie, ik heb net vers kattengras gekregen, en nu ga ik mijn haarbal lekker uitkotsen op haar vers gestreken wasgoed, zal ze wel vlug op andere gedachten komen. Ach dute, wij moeten verdraait nog al wat doen door die zotte kuren van die tweebenigen he. Sterkte dute
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
