Enkele maanden geleden was ik zeker over mijn toekomst. Ik zou Grafisch ontwerper worden. Ik had een intake gesprek, een initiatieweek achter de rug en allemaal met succes beëindigt. En toen begonnen de twijfels: Ik ben niet echt ordelijk (zeg maar gerust dat ik een grote chaoot ben), ben niet echt stressbestendig, hou niet van de druk en tijdslimieten, ik ben een nogal vrijgevochten persoon die niet afgejaagd wil worden. Ik ben niet gek op ploegenwerk of onvoorziene overuren ... Kortom, alle kwaliteiten die ik nodig heb om deze job uit te oefenen, bezit ik blijkbaar niet.
Daarna begon ik te denken aan administratief bediende. Ik zit doodgraag achter de computer. Maar nogmaals: ik ben enorm chaotisch, ken geen structuur, kan geen letter frans, ik ben snel achter het toetsenbord maar ik ken geen dactylo, ik ben niet commercieel ingesteld en ik hou er niet van om gecommandeerd te worden ....
Mmmmm .... Wat dan?
Gelukkig volg ik op dit moment een oriëntatiecursus. Omdat ik door zware problemen op het thuisfront mijn middelbare school niet afgemaakt heb was ik ervan overtuigd dat ik voor een hogere opleiding niet in aanmerking kwam. Ook al bezit ik de capaciteiten. Ik heb heel wat watertjes doorzwommen in mijn leven. Op jonge leeftijd werd ik geconfronteerd met een zwaar depressieve en verslaafde moeder, als kind werd ik emotioneel verwaarloosd en leed ik onder de dominantie van mijn vader. Onderging daardoor een uiterst rebelse pubertijd, leermoeilijkheden, minderwaardigheidsgevoelens. papte met een vriendje aan die dezelfde karaktertrekken vertoonde van mijn vader, dus ik trouwde met een tweede tiran. Op mijn achttiende was ik al gescheiden. Ondertussen ging het thuis verder bergafwaarts: onderging manipulaties, werd gestalkt door mijn eigen vader, mijn leven was gebouwd op leugens. Jaren therapie heeft het me gekost, depressies en medicatie om alle gebeurtenissen eindelijk te durven aanvaarden en ze een plaats te geven in mijn turbulente leven. Eindelijk kan ik zeggen dat ik mijn weg vind. Ik heb een schat van een man, ben ondertussen weer mijn eigen vrolijke ikzelf, Voel me goed in mijn vel en ben het laatste jaar tot de conclusie gekomen dat ik geduldig, hulpvaardig en sociaal(!) ben en daarboven op nog vertrouwen uitstraal ook! Vandaag kom ik te weten dat een hoge opleiding niet te hoog gegrepen is voor mij. Ik kan in aanmerking komen via volwassenonderwijs om een Graduaat Maatschappelijk werk te behalen...
Nu ben ik even sprakeloos. Nooit heb ik daaraan durven denken! Heel mijn wereld wordt overhoop gehaald. Ik kan een diploma behalen! Een echt! In hoger onderwijs! Daarna kan ik iets betekenen in de wereld! Iets betekenen voor anderen! Wat nu? Was dit heel die tijd de bedoeling? Was die hel die ik doorsparteld heb eigenlijk een voorbereiding op dit? Levenservaring heb ik genoeg en ik geloof als geen ander in het lot en voorbestemdheid. Misschien moet ik dat wel om niet gek te worden. Levenservaringen moeten toch ergens toe leiden? Wat heeft het anders allemaal voor zin?
Ook mijn vriend moest er even bij gaan zitten... Zijn ogen zeiden: "Waauuw, This is Big!"
Ondertussen heb ik opzoekingen gedaan op internet. Ja, zo ben ik. Onmiddellijk ga ik op zoek naar alle feiten. Via ingangsexamens en intakegesprekken kan ik toegelaten worden voor deze cursus. Drie à vier jaar duurt deze zware opleiding. Ondertussen moet je vrijwilligerswerk doen in de verzorgingssector en het laatste jaar staat er ook stage op het programma. Er zijn twee plaatsen waar ik deze opleiding kan volgen * HIK in Geel. Daar kan ik na vijf jaar een Batchelor halen. *HIG in Brussel. Deze opleiding is minder zwaar maar wordt gelijkgesteld met Graduaat. Deze valt echter niet onder de Batchelor. In feite vind je met dit diploma minder snel werk in de Kempen omdat het diploma hier minder gekend is.
Vrijstelling van de RVA en gedeeltelijke korting op het inschrijvingsgeld is mogelijk omdat het bij de knelpuntenberoepen behoort. Tijdens de opleiding heb ik zelfs recht op een premie... Dit beide in Geel en Brussel. Het zijn deeltijdse opleidingen. Eén tot twee dagen op de school, de rest is thuisstudie en het vrijwilligerswerk natuurlijk....
Ik heb informatie aangevraagd op beide scholen, dinsdag heb ik op de cursus een evaluatiegesprek. Alle informatie heb ik uitgeprint. Ik heb zelfs al vrijwilligerswerk vlak bij huis gevonden ... Dus, dinsdag ga ik zwaarbewapend en verwachtingsvol naar de cursus. Nooit had ik dit durven dromen ...
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
