Sinds zijne Koninklijke Hoogheid Prins Enrique de Eerste zijn intrek heeft ingenomen in dit bescheiden onderkomen, is het wel gedaan met de rust. Ieder stapje wordt luid becommentarieerd. Van zogauw hij wakker is tot hij, af en toe, een kort dutje doet.
We beginnen stilletjes aan al wijs te worden uit zijn babypraat. Als hij luid en duidelijk: "Miaouw" roept, moet je snel zijn, want hij is opdat moment in zijn broekje aan't plassen, of hij is het tenmiste van plan. Voor de rest is het mieiw, ieuw en wieuw wat de klok slaagt. En hoe meer je hem antwoordt hoe harder hij zijn gelijk wil halen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Hij kan ook luid krijsen, net als een baby. Dan is hij alleen te troosten met de zuigfles, waar ondertussen alleen nog maar water ingedaan wordt.
Het maal... Niet zomaar een poezenmaal ... Nee een prinsenmaal: zalm, tonijn en verse garnalen. Andere kost weigert hij te eten. Het woordje nee, kan hij als iedere andere peuter, het eerst zeggen. Luid en overduidelijk. "Gaat onze Enrique slapen?" Vraag je dan beleefd. "Neu" Is dan zijn duidelijke antwoord. Na één keer is dat grappig. Maar na ettelijke keren begin je aan jezelf te twijfelen. "Moet Enrique brokjes eten?" "Neu" antwoord hij zonder je aan te kijken en begint dat aan zijn derde garnaal van de dag.
Onverstoorbaar verkent hij de wijde wereld, klimt hij op zetels en benen verhult in stevige jeans. Kleffert zonder schroom over zijn grootvader en nestelt zich tussen de kussens in de zetels. Eventjes was het stil. De opluchtig van die zalige stilte sloeg al snel om in onrust. Het was te stil. Snel ging ik even controleren of Vinnie er niet bovenop lag. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij per ongeluk bijna een klein katje versmacht. Maar nee, Prins Enrique was zelf in de zetel geklommen en lag lekker knus te slapen. Maar niet voor lang, want zogauw hij mijn stem hoort, begint hij weer luid tegen me te praten en huppelt me overal achterna op zijn korte pootjes. "Moet Enrique niet verder slapen?" "Neu ...."
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
