Volgens mijn vriend is er met Enrique iets serieus mis. "Hij is meer dan alleen maar 'intelectueel uitgedaagd'" Verzuchtte hij de vorige dag. Hij vraagt zich af of je voor zulke katten ook subsidies kan krijgen net zoals bij de "zottekes van Geel". (Niet denigrerend bedoeld) Eén van zijn broers neemt binnen enkele weken zo'n vrouw in huis, puur om het geld. Tot 1500 zou je, volgens hen, als pleeggezin kunnen opstrijken. Dat die mensen een volwaardig lid van het gezin gaan worden met hun eigen noden en behoeften, daar wordt even geen rekening mee gehouden. Het geld, dat telt ... En de gratis babysit en hulp in huis. Volgens mij gaat dat allemaal niet goed aflopen. Enfin, afwachten maar.
Ondertussen zitten wij met ons eigen "zotteke". Hij is klein voor zijn leeftijd. Hij eet eindelijk zelfstandig brokjes, maar drinken? Dat kan of wil hij nog niet kunnen. Hij wil zijn flesje! En dat laat meneer ook duidelijk merken. Als een baby krijst hij het hele huis bij elkaar. Mijn vriend stelde gisteren voor om zo'n drinkflesje voor konijnen aan te schaffen. Dan kan hij tutteren zoveel hij wil! Spelen gaat ook nog niet echt goed. Hij heeft de behoefte of hij is er nog niet toe in staat. Hij reageert wel op bewegende dingen, maar niet zoals de gemiddelde kat van die leeftijd. Dit is mijn zesde kat, dus ik denk wel dat ik ongeveer weet waarover ik praat. Zijn vooruitgang is veel trager. "Normale" katjes leren iedere dag wel iets nieuws. De eerste drie maanden gaat dat echt enorm snel. Maar bij Enrique ben ik al blij met een wekelijkse vooruitgang.
Hij is lief, aanhankelijk, loopt me overal achterna ... krijsend. Kruipt tegen me omhoog en zuigt zich onmiddellijk vast in mijn nek. Dat probeer ik te vermijden maar hij is zo verdomd snel. Je zit vijf minuten gespannen naar tv te kijken, langer is echt niet nodig en ffffffietttt! ... Daar hangt hij, als een volleerde bloedzuiger in mijn hals. Ik moet hem er echt af trekken, waarna hij uit protest luid begint te krijsen. En ik zit met de zoveelste zuigplek in mijn nek... Jaja, lach maar. De enige plek in huis waar ik (nog) niet belaagd wordt is hier boven, achter de computer. Hij kan de trap nog niet op. Maar dat gaat ook niet lang meer duren. Vanmiddag zat hij al op de tweede tree. Mja, op zijn tempo zal ik toch nog een week of drie hoog en droog zitten .... Liesl sleurde op deze leeftijd allerlei rommel van de zolder naar beneden.
's Avonds is het zijn speeluurtje. Onder mijn leesuurtje, iedere avond in bed, komt Phoebe gezellig bij me liggen. Dat nemen ze ons niet af. Dat is ons uurtje. Enrique mag dan ook een beetje rondsnuffelen en hij is gek op zijn tante Phoebe. Hij doet niets liever dan op haar klimmen, met zijn klein klauwtjes rond haar poot geslagen rolt hij tegen haar aan. Gaat op zijn rug liggen en zwiert alle vier zijn kleine pootjes in de lucht, om haar uit te dagen. Als ze iets te ruw is, gilt hij heel hard, zodat ze onmiddellijk terugspringt ... Vrolijk huppelt hij opnieuw rond haar poten, met zijn staartje fier de hoogte in. Je begrijpt dat er van lezen tegenwoordig niet veel meer in huis komt. Soms speelt hij even met een snippertje papier. Enkele minuten, langer niet. Soms vecht hij eventje met zijn beertje of Plutopop, enkele minuten ... Een propje papier, een balletje, speelgoedmuisje, koordjes ... Niets wekt zijn poezeninteresse.
Vanmorgen springt hij vlot zijn kattenbak in ... Gisteren moest hij nog klimmen, dus er was vooruitgang! Hij begint te graven, en graven, en graven ... Ik dacht dat hij door de bodem zou gaan. Uiteindelijk ging hij zitten en deponeerde zijn drolletje vlak naast het gat ... Waarna hij de hele bak heeft omgeploegd om zijn drolletje te bedekken. Zijn richtingsgevoel is ook niet je dat. Maar hij doet zo zijn best! Het is aandoenlijk. Hij begrijpt het niet, maar hij houdt van je. En iedereen houdt van hem. Je moet wel als je die grote blauwe ogen ziet die je vol vertrouwen aankijken. Hij komt er wel, mijn flinke kerel. Lotje en Liesl hebben hem ondertussen aanvaardt. Enrique hoort bij ons. Ons gezinnetje ...
Reacties op bericht (1)
09-06-2007
bezoekje
onze katten kregen vorige week hun eigen blogje: http://blog.seniorennet.be/tuinkatjes/. daarom mijn interesse voor andere kattenblogjes. Dit kleintje is veel te vroeg bij zijn moeder weggegaan, spijtig. Het beste is altijd ze tot 12 weken oud bij de moeder te laten... Hopelijk kalmeert hij en komt alles nog goed. Prettig weekend!
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
