Leven aan de zijlijn. Observeren en leren. Dat is mijn voornaamste bezigheid. En zoals ik gisteren al zei: het is niet altijd even mooi ....
Anders zijnde wordt je niet overal gerespecteerd. Je hoort er niet bij, bent een outcast, verbannen uit de samenleving. Bij de primitieven gebeurt dit heel duidelijk. Je wordt uit de gemeenschap weggejaagd, je bestaat niet meer voor de familie. Er wordt gerouwd om je, net alsof je dood bent. Het is hard, maar je weet tenminste waar je staat. In de "beschaafde" gemeenschap is men subtieler ...
Meestal val je bij één persoon op. Meestal is dat een angstige en onzekere persoon. Iemand die bang is om zelf "opnieuw" het slachtoffer te worden en daardoor op voorhand een ander slachtoffer uitkiest. Als een roofdier zitten ze op de loer tot ze een volgende prooi zien. Zogenaamd ongemerkt en via omwegen benaderen ze het nietsvermoedend doel, tot hij een fout begaat. Meestal een triviaal iets, onbelangrijk in de ogen van de gemeenschap. Maar deze gewiekste eenling is in staat om dit klein en onbenullig voorvalletje op te blazen tot iets groots. Plotseling lijkt het of die persoon de duivel in persoon is. Dat hij de grootste misdaad aller tijden heeft begaan.
Er wordt geroddeld, gestookt en plannen gesmeed. Hij moet verdwijnen. Als een lafaard stuurt de belager zijn handlangers op hem af. In groep verandert de mens in een bloeddorstig roofdier. Het is niet meer belangrijk om wie het gaat of wat de misdaad was. Het beest is opgejut en woedend. Het beest wil bloed zien. Hun prooi is in het nauw gedreven. Vluchten of sterven ...
Vele malen ben ik het slachtoffer geweest van dit vreemde ritueel. Iedere keer denk: "Op deze leeftijd is men te oud voor zulke spelletjes". Maar niets is minder waar. Overal wordt er gepest. Overal bestaan er bullies. Zijn deze mensen alleen maar bang of is er iets loos met hun inlevingsvermogen? Men beweert dat wij (autisten) niet kunnen meevoelen met anderen. Ik zal je een geheimpje verklappen. Ik ken er velen. Je trekt elkaar aan, je herkent elkaar. En ik heb er nog niet eentje ontmoet zonder meededogen. Ik heb er nog niet eentje ontmoet die het in zijn "gestoorde" hoofd zou halen om er één bepaalde persoon uit te kiezen; als offer om zijn eigen angsten te bedwingen. Wij zijn geen groepsmensen, wij laten onze gevoelens niet zo duidelijk zien. We hebben het al druk genoeg om ze te ontcijferen en er mee leren om te gaan. Wij hebben de nood niet om anderen te koeioneren.
Als kind voelde ik me te volwassen om me met zulke onbenulligheden bezig te houden. Als volwassene begrijp ik dat mensen mentaal nooit zullen opgroeien terwijl wij mentaal volwassen worden geboren. Zelfs hier op seniorennet, is men niet veilig voor zulke kinderachtige praktijken. Ik hoop dat mijn lezers zich volwassener zullen gedragen en zich hier overheen kunnen zetten. Voor anderen die zich herkennen in mijn beschrijving en zich eraan storen: Bullies zijn hier niet welkom ....
Trek je eigen conclusies ...
Reacties op bericht (5)
14-06-2007
goed zo
[ ] . ( [] [] , ) [ ] .
14-06-2007 om 14:41
geschreven door fred
13-06-2007
*
Lieve Fiep, ik leef erg met je mee. Meestal is het zo dat wanneer iemand je wat aandoet je er alleen voor staat, en dat je je dan slachtoffer voelt, daar kan ik inkomen. Ik heb zeer recentelijk nog mogen ondervinden dat men mij zonder genade de grond in boorde, men mij onheus bejegende en uitschold voor wat maar mogelijk was. Gelukkig werd ik geen slachtoffer dankzij lieve vrienden die mij langer en beter kennen. En dank zij die vrienden hoef ik mij ook nooit slachtoffer te voelen, ondanks mijn ziekte, mijn handicap en mijn beperkingen.Bullies zullen er altijd zijn, net als natrappers, venijnigaards, jaloersen en ruziestokers. Niets slechts is de mens vreemd, maar beter is het toch om desondanks de mooie kant van mensen te willen zien, dat doe ik althans. Makkelijk zeggen natuurlijk voor mij, ik ben wél in de mogelijkheid om sociale contacten te leggen, iets dat met uw ziekte niet zo best vlot, naar ik begrepen heb van wat ik hier bij jou gelezen heb over het "Asperger Syndroom." Lieve Fiep, trek het je niet aan, niemand is van plan om je aan te vallen, integendeel. En ik ben er zeker van dat wanneer iemand jou onheus bejegend hier op seniorennet, er dadelijk mensen zulen klaarstaan om je verdedigen. Maar ik hoop dat je het niet nodig zult hebben want ten onrechte beschuldigd worden is het ergste dat er is, neem dat maar van me aan. Liefs van huismusje/troubadoerke
13-06-2007 om 01:59
geschreven door huismusje/troubadoerke
12-06-2007
Fiepje
dank je wel dat ik je via mijn blog heb leren kennen en voor je lieve woordjes. Met tranen in mijn ogen heb ik je laatste berichtjes gelezen. Geloof me, ik weet wat het is , of toch ook niet helemaal. Ik probeer te begrijpen wat niet altijd even gemakkelijk is.
12-06-2007 om 23:33
geschreven door merel
Fiepje
Ik denk dat je het allemaal niet goed begrepen hebt.
We zijn helemaal geen monsters, wij verdedigen iemand die ons lief is
en die onrecht werd aangedaan, jij zat daar zelfs niet eens voor iets
tussen.
12-06-2007 om 22:23
geschreven door venus
Fiep,
ik vind het bijzonder erg dat je zulke dingen moet meemaken. Mij zul je nooit bij de bullies moeten indelen, geloof me... Liefs.
12-06-2007 om 20:07
geschreven door Tatanka Yotanka
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
