Zolang men interim - facteur is, heeft men geen recht op kleding. Dus iedere dag bedeelt men post rond in dagdagelijkse kleding. Niet alleen verslijt je dan je eigen kleding, je valt op tussen al dat donkerblauw met rode hoorn. Ook de klanten merken dat je "maar" een interimmer bent en behandelen je dan ook naargelang. Laat staan hun verwarde blik als de één of andere vreemde vrouw met een aangetekend schrijven voor je deur staat. Dat donkerblauwe uniform straalt toch een zeker vertrouwen uit.
Afgelopen maandagochtend, werden mijn broekspîjpen al tijdens de krantenronde nat van de sneeuw. Ik was verkleumd, was mijn regenbroek thuis vergeten en ik moest nog vertrekken met de brievenpost. Ik trok mijn stoute doch natte schoenen aan en vroeg aan mijn onmiddellijke baas wanneer we eigenlijk kleding van de Post kregen. Tja, hij begreep mijn probleem, maar eigenlijk wordt verondersteld dat het interimbureau voor onze werkkleding zorgt. Er was wel een kast met eventuele overschotten en hier en daar vond je wel wat afgedankte spullen van vaste facteurs. Hij raadde me aan om iemand met dezelfde confectiemaat te vragen naar kleding op overschot. De interimmer krijgt niets, maar het vaste personeel krijgt kleding op overschot. Heelder kasten hebben de postbodes thuis waaronder winter - en zomerbroeken, korte broeken, regenbroeken, t- shirts, polo's, hemden met lange en korte mouwenen, truien, bodywarmers, regenjassen, winterjassen, sokken, schoenen, , petjes, mutsen, sjaals, handschoenen ... Kortom, alles behalve je onderbroek.
Ik was niet van plan om een briefje aan het prikbord te hangen. Stel je voor, bedelen om kleding. Ik heb ook nog mijn trots. Ik begon dus te hooien in de reservekast en ik vond twee broeken, twee hemden met korte mouwen en een polo. Een droge broek had ik dus al. In de kleedkamer van de mannen vond ik een regenjas in mijn maat. Die dag moest ik net met een ander brommertje rijden en wat vond ik in de krantenbak? Een regenbroek en een muts. Inderdaad, God bestaat! Fiep was gered van een gewisse vriesdood.
Enkele dagen later liep een vrouwelijke collega met 24 jaar dienst met me mee naar de auto. Tussendoor vroeg ze achteloos of ik iets met een bodywarmer kon doen. Ik reageerde superenthousiast. Voor ik het wist had ze me een halve kleerkast beloofd. Allemaal spullen die ze teveel had. Ik heb een vermoeden dat mijn baas er voor iets tussen zit. Gisteren had ze de beloofde spullen bij. Inclusief een petje van de Post, waar manlief heel enthousiast mee aan de haal ging.
Vanmorgen heb ik na een nieuwe speurtocht in de mannenkleedkamer twee truien gevonden en diezelfde collega heeft me nog een paar schoenen beloofd. Raar maar waar, ze heeft dezelfde schoenmaat. Fiep is welliswaar nog niet officieel, maar ik lijk nu toch al op een echte postbode.
Reacties op bericht (1)
19-12-2008
Hallo, sorry dat ik hier op je mooie blog met mijn blote poep sta hoor hihi
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
