Het is officieel. Ik wordt op één september toegelaten aan de opleiding "Maatschappelijk Werk". Het waren enkele spannende dagen na mijn intakegesprek, wat tegenwoordig heel populair blijkt te zijn ... Je mag bij wijze van spreken nog geen scheet laten of je moet een intakegesprek ondergaan.
Mijn inakegesprek was naar mijn gevoel niet echt goed verlopen. De lerares die mij "interviewde" was op voorhand al van mening dat ik door mijn gebrek aan diploma hoger secundair onderwijs, niet in aanmerking kwam om deze opleiding te volgen. Ook al had de verantwoordelijke, haar baas dus, mij verzekerd dat dit gebrek aan, geen enkel probleem zou vormen. Moedeloos toog ik die avond huiswaarts. Geen oog heb ik dicht gedaan die nacht. Wat nu?
Maar stiekem had ik rekening gehouden met deze mogelijke afwijzing. Het was te mooi om waar te zijn, zomaar tot een graduaatsopleiding toegelaten worden, zonder enige vooropleiding. Zoveel geluk heeft een mens niet. Dus ik zette uit zelfbehoud plan B in werking en ik ging op zoek nar informatie over de opleiding "opvoeder" via de VDAB. Tegelijk zou ik dan mijn hoger secundair diploma kunnen behalen. Geen gezever meer, dan was ik in het bezit van dat o zo kostbare diploma.... Vanaf die dag concentreerde ik me volledig op deze nieuwe uitdaging in mijn leven. Ondertussen had ik wel een mailtje naar de verantwoordelijke van de graduaatsopleidng gestuurd, met de vraag om de verwarring uit te klaren.
Maandagavond, manlief doet onze mailbox open en zie ... een antwoord van de verantwoordelijke.Ik zou volgens haar zeker in september kunnen beginnen. Ik wilde het niet geloven, kon het niet geloven. Het drong zelfs niet door. Ik had dit nooit meer verwacht. Reageren kon ik niet. Ik staarde naar dat computerscherm. Heel mijn planning werd opnieuw overhoop gegooid. Mijn man kent me goed genoeg om te weten dat ik gewoon eventjes tijd nodig heb... De volgende dag werd ik verwacht op de VDAB bij mijn trajectbegeleidster. Daar doe ik mijn plannen uit de doeken. Zij had ondertussen al een verslag gekregen van de oriëntatiecurusus die ik met succes beëindigt had. Daarin sprak men ook over mijn hooggegrepen plannen. Ik had alle informatie die ik verzameld had over de opleiding bij HIK meegenomen, netjes geklasseerd in een map en gretig bladerde ze deze door. Ze was onder de indruk. Zij verzekerde me dat ik deze kans met beide handen moest grijpen en als het te zwaar zou blijken, kon ik nog altijd naar plan B overschakelen ....
Met een goed gevoel keerde ik terug huiswaarts. Maar toch bleef de twijfel een beetje knagen. De stem van mijn interviewster bleef door mijn hoofd hameren: "Je hebt geen diploma, ik betwijfel of je wel in aanmerking komt ...." Gisteren, laat in de namiddag ... telefoon. De bewuste dame van het secundair diploma. Ik mag op één september de cursus beginnen en ze vroeg me de naam en telefonnummer van mijn trajectbegeleidster, zodat ze deze beslissing officieel kon doorgeven.... Mijn deelname aan die oriëntatieopleiding heeft volgens mij de doorslag gegeven en misschien ook wel hun uitermate gunstig rapport ... Maakt me niet uit. Wat telt is dat ik een tweede kans krijg in het leven. In oktober wordt ik veertig, eindelijk volwassen ...
Reacties op bericht (5)
28-06-2007
hoi Fiepje
Een dikke proficiat met je toelating voor volgend schooljaar. Een droom die in vervulling gaat. Zo zie je maar nooit opgeven en altijd in jezelf blijven geloven. En wat je daar tegen huismusje zegt over de Limburgers , dat doet me goed om te horen. Zoals Manfred een Limburger is ben ik er namelijk ook eentje (alle een vrouwelijke dan)
28-06-2007 om 16:04
geschreven door merel
27-06-2007
Limburgers
Ja huismusje, je hebt eigenlijk gelijk. Ik ga graag een dagje naar Antwerpen en eigenlijk heb ik geen enkele band met "de Limburg", toch vertoef ik liever onder hen dan onder echte "Antwerpenaars". Hoe dichter je bij Limburg komt, hoe gemoedelijker ... Zelfs de taal vind ik aangenamer om aan te horen (en grappig). Het was gewoon een kwestie van muggenzifterij, meer niet.
27-06-2007 om 21:02
geschreven door Fiep
proficiat An...
en ik ga het kort houden . Op je vorig item heb ik 5 keer gereageerd en dat begint op Stalking te lijken...Hopelijk vind je in de toekomst nog de tijd om te bloggen...En dat je 40 wordt...is alleen maar een voordeel...vind ik toch...niks gelijk een rijpere vrouw...en nu maak ik dat ik weg kom voor ik 'n stamp krijg... groetjes, Fred. de veiligheidscode hieronder voorspelt niets goeds....nl. C4 ('t zal wel bijgeloof zijn zeker) grapje
27-06-2007 om 20:13
geschreven door FRED
***
Proficiat Fiep, het onmogelijke wordt mogelijk als
het aan moed niet ontbreekt. Ik wens je in ieder geval veel succes met
de studies.
27-06-2007 om 19:26
geschreven door Venus
*
Dikke proficiat hoor. En je hebt het volgens mij helemaal aan jezelf te danken en niet aan die mevrouw. Kansen moet je grijpen als ze voorbijkomen, en dat heb jij gedaan. Nog bewonderingswaardiger wegens je 'Asperger'
En Fiep, ik weet wel dat Mol en Balen niet bij Limburg horen maar bij de provincie Antwerpen, maar je komt er wel heel veel Limburgers tegen, net als Nederlanders. En dat 't Kamp' gemakshalve de bijnaam is van Leopoldsburg weet ik ook. Touwens in Brunssum (Nederlands Limburg en Parkstad) zegt men (fonetisch weergegeven) 'Hoooje' als begroeting, en dat lijkt toch verdacht veel op 'Hooooj' van de Limburgers he. En bij elk evenement zingt men daar eveneens het lied van Jo Erens: 'Limburg Allein'
Dao woo ich gebaore bin Woo m'm awwessjhoes nog steijt De taal, die ich toch zo gouwd kin Woo ich haw mien leijf en leijd
Limburg, Limburg allein Dao...
Dus Fiep, ik voel mij op regelmatige tijdstippen Limburger.
27-06-2007 om 18:38
geschreven door huismusje/troubadoerke
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
