Even een update over onze kleinste telg: Enrique. Het is een tijdje geleden dat ik nog iets over onze koningszoon vermeld heb. Maar hij groeit en bloeit. Phoebe is niet langer onze spring in't veld, ons onvermoeibaar, lichtjes aan ADHD lijdend meisje. Het jonge hondje dat snakte naar een beetje leven in huis. Jong bloed om mee te ravotten en te spelen. Wat zal ze nu een spijt hebben van die wens. Want zelfs zij is haar jonge broertje soms meer dan moe.
Ze is dol op hem. Ze slapen samen, spelen samen en knuffelen samen. Zij, de stoere Amstaff en hij, het iets te kleine en beetje achterlijke katertje. Ruim drie maanden oud is hij nu en hij heerst over het gezin. Hij is de prins die bij iedere gril bediend wil worden. Hij duld geen tegenspraak. Hij heeft geen geduld. Hij wil het NU en ONMIDDELLIJK!!! Agaath noemt hem een tiran, ik noem hem een natuurlijke leider, zoals het een koningszoon betaamt.
Speelgoed accepteert hij niet. Op dat gebied is hij heel goedkoop. Hij geeft de voorkeur aan net dat potlood waar ik mee bezig bent, dát boek dat ik aan het lezen ben, dát bolletje garen waar ik mee aan't borduren ben ... Zijn krabpaal? Geen interesse. Tot ik er mijn knutselspullen opleg. Plots is dat zijn geliefde plekje. Het bed, waar hij de hele middag languit op ligt te slapen, naast zijn hofdame: Phoebe. De schommelstoel wat Liesls geliefkoosde slaapplekje was ... Was ...het is ondertussen ingepalmd. Liesl heeft een nieuw plekje gevonden en de schommelstoel is niet langer meer gewild.
Lotje wordt onvermoeibaar achtervolgd door dat klein gedrocht. Boos blazend maakt ze zich uit de voeten, vrolijk gevolgd door vier dartele pootjes. Ze deelt enkele meppen uit, Enrique kijkt even verbaasd maar vervolgd al vlug een nieuwe weg. Ander kattekwaad, meer plekjes te ontdekken. Al valt dat ontdekken wel mee. Hij springt of klimt heel weinig. Op de stoel of de zetel. Het bed en sinds kort geraakt hij soms op het aanrecht. Voor de rest is hij niet echt avontuurlijk aangelegd. Onze twee meisjes waren grotere waaghalzen op deze leeftijd.
Hij eet en drinkt uit het potje, zoals grote, flinke katers doen. Maar het sabbelen is hij nog altijd niet afgeleerd. 's Avonds mag hij, voor het slapen gaan even aan mijn hand sabbelen, maar meer niet. Meestal sabbelt hij dan maar aan Phoebes oor. Een uitstekende tweede keus.
Ik heb nu geen recente foto van onze jongen, maar ik beloof het ... morgen krijg je hem te zien...
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
