Mama was de hele op stap. Enriques buikje rammelde. Lotje had alle brokjes opgegeten en het lekkere vlees zat al lang in Enriques buikje. Maar nu was het buikje helemaal leeg. Papa let niet op de eetbakjes. Dat is mama's werk. Enrique sprong op het bed, waar tante Phoebe al een tukje lag te doen. Hij beet in haar neus en haar staart. Dat lukt altijd om zo haar aandacht te trekken. Na een half uurtje stoeien vielen ze samen in slaap. Enrique lekker knus tussen de grote voorpoten van tante ...

Het werd avond, mamma was nog altijd niet thuis. En de bakjes bleven leeg. Enrique ging dan maar zelf op zoek. Hij springt op de keukenstoel, klimt op de leuning en geraakt zo op het aanrecht. In de potjes van zijn grote zussen vind hij nog enkele brokjes. Maar hij wil vlees! Het wordt nu toch echt wel tijd. Zijn buikje begint te knagen. Papa begint te rammelen met allerlei potten. Maar hij zet het hongerig katertje terug op de grond, zonder vleesje! Luid protesteert hij, maar papa begrijpt hem niet. Enrique begint hem voor de voeten te lopen, maar ook dat helpt niet. Een grote, zware voet dat zijn kleine voetje verpletterd is het enige resultaat. Luid krijsend vlucht hij achter de zetel en valt uiteindelijk terug in slaap.

De deur wordt geopend en daar is mamma. Joepie!!! Eindelijk vleesje! Mama aait hem over zijn hoofdje en knuffelt hem. Verwachtingsvol huppelt hij haar achterna. Maar ze ploft in de zetel terwijl ze maar blijft praten tegen papa, die ondertussen tante Phoebe en bompa Vinnie te eten geeft. Onsmakelijke brokken, maar het is beter dan niets! Enrique wacht nog altijd. Mama en papa zitten in de zetel en letten niet op hem. Hij klimt opnieuw op het aanrecht, waar allerlei interessante luchtjes vandaan komen. Hij gaat op onderzoek uit en hij vind een pannetje met rode saus. Voorzichtig likt hij eraan. Hij steunt een beetje onhandig op het pannetje en voor hij het weet belandt hij met pan en al op de grond, met de tomatensaus boven op hem. Het pannetje maakt een hels lawaai en snel vlucht hij naar zijn mama. Maar papa krijgt hem tijdens zijn vlucht te pakken.

Mama giert het uit van de pret. Ze neemt de kleine deugniet over en gaat naar de badkamer. Met een grote straal water spuit ze hem nat en begint hem te wassen. Dit was echt niet naar Enriques zin. Zo nat, en daarna spuit ze er nog smurrie overheen ook. Die ruikt wel heel aangenaam, moet hij toegeven. Maar toch wil hij zich zo vlug mogelijk uit de voeten maken. Maar mama is een beetje sneller en houdt hem heel stevig vast. Na het natte bad wikkelt ze hem in een zachte handdoek en begint hem droog te wrijven, terwijl ze zachte, lieve woordjes tegen hem fluistert. Enrique wordt er slaperig van.

Na het bad staat papa al met dweil en emmer klaar. De keuken lijkt op een scene uit een goedkope hororfilm. Overal waar je kijkt, vind je spatten rood spul. Mama begint grinnikend te poetsen, waarna ze de eetbakjes gaat inspecteren. Ze had het kunnen denken. Helemaal leeg! Vlug haalt ze een nieuw blik kattenvlees tevoorschijn en vult Enriques bakje. Spinnend begint hij te eten en in en mum van tijd is het vleesje op. Mama streelt hem en geeft hem nog een beetje extra, zodat hij straks weer lekker fit is om de boel opnieuw op stelten te zetten....