Een weekje geleden, nadat ik gefrustreerd terugkeerde van mijn krantenronde meldde mijn baas tussendoor even snel dat ik op negentwintig december een contract van zes maanden zou krijgen. Ik denk dat mijn gezicht plots begon te stralen van geluk. Ik ben op't wc even een overwinningsdansje gaan wagen. Mijn collega, die twee dagen voor mij aan de slag kon op de Post, had ook hetzelfde nieuws gekregen, alleen ... hij werd misselijk en is gaan overgeven op de wc. Ik geef toe, hij werd geveld door buikgriep. Maar toch is het een mooi staaltje van onze twee totaal verschillende houdingen ten opzichte van dit beroep. Ik sta op alle gebied uitermate positief tegenover de plichten en taken van het brievenbestellen, hij ziet alleen maar de nadelen.
De volgende dag bleef hij ziek thuis. Ondertussen besloot hij om geen contract te tekenen. Hij wil alleen blijven onder interimcontract zodat hij ten gepaste tijde kan vertrekken. Ik raadde hem aan om nog niets te beslissen, maar om eerst het gesprek dat hij met onze postmeester aangevraagd had, af te wachten. En zo gebeurde. Via interim blijven werken zal men niet toestaan, wegens te duur. Maar onder het contract kan je altijd onderuit, zonder nadelen tegenover de RVA. België ... altijd wel enkele achterpoortjes te vinden.
Gisteren, de dag voor kerstmis, heb ik mijn contract getekend. Of mijn collega heeft toegehapt weet ik nog niet. Hij moest net die dag een ronde doen die hij verafschuwde. Een stadsronde op de fiets van twaalf uur lang als je die nog niet onder de knie hebt en als vervanger krijg je die rondes niet onder de knie. Alleen als de vaste postman verlof heeft of ziek is wordt je daar ingezet en het is ons lot dat we verschillende van die rondes leren zodat we ingezet kunnen worden waar en wanneer nodig is. Natuurlijk dat men nu nog geen vaste ronde krijgt. Dit voorrecht is voorbehouden voor de anciens. Degenen die hun strepen al verdient hebben. Een kwestie van hiërarchie. Voor mij logisch, maar voor een man die zijn hele beroepsleven lang een zelfstandige zaak beheerde, niet echt een senicure.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
