|
Ik was enkele dagen geleden tussen mijn oude schrijfsels aan 't rommelen (zie ook "brief aan mijn vader), toen ik uiteindelijk op dit stootte Het is nu een jaar geleden dat Quorton, onze oude Duiste herder stierf. Plots, totaal onverwacht ... En toch voelde ik geen verdriet. Ik voelde niets ... Hij was er niet meer, het was stil en leeg in de tuin. Ik bleef maar naar die lege plek voor de poort kijken waar hij jaren trouw de wacht had gehouden. Maar ik voelde niets ....
Tot enkele dagen geleden dus. Ik las het stuk en voor het eerst huilde ik. Hartverscheurend. De hele avond lang. Alle emoties kwamen los en eindelijk kan ik rouwen om onze jongen, die ik meer dan alle anderen, die ooit bij ons gezin gehoord hebben, mis. Ik heb gevloekt op hem, hem verwenst ... Vooral omdat hij Vinnie niet wilde accepteren, Nijntje ons tamme konijn heeft vermoord en al mijn eenden met huid en pluimen heeft verslonden. Maar dat is allemaal vergeven, want ik mis hem zo ...
Zijn zus Faith, is enkele maanden later gestorven.
Quorton
Ik herinner het me nog als was het de dag van gisteren.
Kennissen hadden een nestje Duitse herder pups
We gingen alleen maar een kijkje nemen, dat was alles.
We hadden zelfs geen geld op zak
Bij aankomst werden we direct getrakteerd op een videofilm over de vader van de pups
Deze jonge reu was maar eventjes in het land geweest en hij had hier 1 dekking gedaan.
Omdat hij zo n fel karakter had, werd hij onmiddellijk voor training naar het buitenland gestuurd.
Na de film bracht de man twee pups van zeven weken oud binnen, de twee reutjes van het nest.
De ene was klassiek rood met een zwart zadel, de ander was wolfsgrauw getekend.
Onstuimig kwamen ze binnen gerold.
Ik zag de ogen van mijn vriend opflakkeren.
Een tijdje hield hij de pups in de gaten.
Ik wist dat hij verkocht was.
Zonder een woord te zeggen zonderde hij zich, samen met de fokker van de honden, af in de keuken.
Enkele vrienden, die ons vergezeld hadden, keken hen na.
Ze vroegen me wat ze gingen doen.
Ik antwoordde laconiek dat ze de verkoop van de pup gingen regelen.
Verbaasd vroegen ze welke hij dan wel gekozen had, want hij had immers geen woord gesproken.
De grauwe, vertelde ik hun, en hij gaat Quorton heten
Zo kwam Quorton dus in ons leven.
We hadden helemaal niet gerekend op een nieuwe pup in huis, dus wij snel nog naar de dierenspeciaalzaak om ons het nodige aan te schaffen.
Manlief zat zo fier als een gieter met zijn pup op schoot in de auto.
Toen we thuis kwamen had de kleine pup zijn mouw helemaal nat gekwijld.
Op dat moment woonde er een witte herder teefje van negen maanden oud. bij ons
Faith heette ze, en zij was de baas in huis.
Dat ging ze haar kleine broer wel eens snel wijsmaken.
Met haar volle gewicht stortte ze zich op hem.
Dat was dat, ieder kende nu zijn plaats.
Quorton had de felheid van zijn vader geërfd, maar de gevoeligheid en het sociale karakter van zijn moeder.
Hij heeft ondermeer de muur van de badkamer een nieuwe structuur gegeven.
Ettelijke vuilzakken uitgeladen, de schoenenkast gesloopt ...
En hij was nog fier op zijn werk ook.
Ik was de wanhoop nabij.
Iedere dag vonden we wel iets dat in huis verbouwd was en Faith, die deed lekker mee.
We besloten dus dat ze s avonds in een kennel moesten.
Maar in het begin hadden we een deel van de tuin enkel met draad omheind.
Quorton was toen hoogstens enkele maanden oud.
Op een avond kwam ik thuis van het werk, het was winter dus het begon al aardig donker te worden.
Halfweg onze straat kwam ik hem tegen.
En blij dat hij was
Hij had gewoon een gat in de stevige geplastificeerde omheining gebeten en hij had ons daarna waarschijnlijk overal gezocht
Zijn baas wilde een hond met karakter, wel , hij werd op zijn wenken bediend.
Maar Quorton was ook heel rechtvaardig.
Wat voor hem verboden was, was voor iedereen verboden.
Zo kwam hij geregeld zijn zus verklikken.
Quorton kwam vastberaden naar me toe gelopen
Ik zweer het je, de eerste keer dacht ik dat ik in een aflevering van Lassie was beland.
Zogauw ik hem aankeek, draaide hij zijn hoofd in de richting van het misdrijf en keek me dan weer heel overtuigend aan.
Uiteindelijk volgde ik hem naar de plaats van de vermeende misdaad.
Meestal was Faith op dat moment de vuilbak aan het uitladen of ander kattekwaad aan het beramen
Quorton keek me dan met van die grote onschuldige ogen aan, alsof hij wou zeggen:
Dat mag niet
Ik zei dan
Nee jongen, dat mag niet.
Zogauw Faith berispt werd, keek hij haar heel triomfantelijk aan.
Faith was gek op jagen.
Als we tijdens een wandeling een maisveld passeerden wisten we dat we haar het eerste uur niet terug moesten verwachten.
Heel vervelend was dat.
Tot we onze trouwe en geduldige jongen op een dag voor de lol aanspoorden met de woorden;
Waar is ons zusje?
Als een pijl uit een boog schoot hij dan ook het maisveld in, om enkele minuten later terug te keren met Faith volgend in zijn kielzog .
We hebben hem die dingen nooit aangeleerd.
Met 1 vreemde gewoonte van hem zijn we ooit eens bij de dierenarts beland.
Af en toe kreeg hij, vooral s avonds als we tv zaten te kijken, van die rare toevallen.
Dan liep hij in slow motion voor ons langs.
Wij waren bang dat hij een rare ziekte had
Doodongerust togen we de volgende dag naar de dierenarts .
Zij onderzocht hem, maar kon niets vinden.
Aanstellerij.
Concludeerde ze.
Wij waren toch weer een beetje gerustgesteld, maar het bleef ons wel intrigeren.
Tot ik het toevallig begreep
Het was zijn manier om ons te vertellen dat hij dorst had.
Als we dan eventjes geen tijd hadden, bleef hij voor de tv in slow motion lopen en iedere keer trager en trager
Mijn vriend wilde dolgraag africhting met hem volgen.
Op een goede dag vertrokken we vol verwachtingnaar de Duitse herdersclub.
De pakwerker verzekerde hem de eerste keerdat het al een heel goed resultaat zou zijn als de hond naar hem zou kijken
De man begon Quorton wat op te hitsen en als een woeste leeuw stortte Quorton zich op de mouw.
Quorton werd onmiddellijk geschikt bevonden.
Maar manlief wilde meer.
Zijn hond moest op de man staan.
De meeste honden zijn gek op de mouw, maar als die er niet meer is, hebben ze geen belangstelling meer in hun belager.
Hij wilde dat Quorton het mannetje pakte.
Niet iedere hond is daarvoor geschikt.
Maar Quorton was nog te jong om daar op te trainen.
Tot dan moest hij als jonge hond alleen maar in de mouw bijten.
Maar nu moest hij die mouw ook naar zijn baas brengen.
Het was allemaal nog nieuw voor voor het baasje
Quorton was zijn eerste hond!
Hij stuurt zijn hond naar de pakwerker die hem woest staat uit te dagen.
Zonder enige aarzeling stort Quorton zich op zijn belager.
Hij pakt de mouw in een volle beet.
Manlief roept hem en Quorton brengt zijn buit trots naar zijn baas.
Maar onderweg bedenkt hij zich.
Hij zal beseft hebben dat het mannetje er niet in zat,
Hij spuwde de mouw uit, draaide zich om en stormde terug naar de pakwerker
Mijn vriend was te beduusd om te reageren
De pakwerker hield zijn stok voor zich om zijn vege lijf te beschermen en gilde met overslaande stem
Roep hem terug!!!
Mijn vriend had toch wel enkele tellen nodig om te beseffen wat er eigenlijk aan het gebeuren was.
Bij het eerste bevel keerde Quorton direct op zijn schreden terug en gehoorzaam liep hij naar zijn baas.
Mijn vriend kwam een beetje van zijn melk van het plein gestrompeld, gevolgd door een grijnzende pakwerker.
Quorton had net bewezen dat hij uit het goede hout gesneden was.
Afgelopen woensdag,
Quorton had net nog luidkeels van zijn oren staan maken tegen de hond van de buren.
Ik ging naar buiten om onze twee oude rakkers hun avondmaal te brengen.
Quorton komt naar me toe gewankeld en valt voor mijn voeten neer.
Zijn tong zag bleek en hing vol zand.
Hij ademde zwaar en de vliegen waren niet van hem af te slaan.
Ik wist het meteen: onze jongen was aan het sterven
Ik roep zijn baas erbij en bel de dierenarts.
Zij neemt hem nog mee naar haar praktijk en legt hem aan een infuus.
Mijn man en zijn beste vriend gaan mee.
Maar het mocht niet meer baten
Na enkele bange uren krijg ik het gevreesde bericht.
Quorton is niet meer .
Blijkbaar had hij een tumor in zijn buik die die avond plots gebarsten was.
Zijn hele buik zat vol bloed.
Ze hebben hem laten inslapen.
Maar tot de laatste minuut is hij blijven vechten.
Hij wilde zich niet geven en zijn hart was nog te sterk.
Mijn vriend heeft hem uiteindelijk de toestemming gegeven om te stoppen met werken.
Daarna is hij eindelijk ingeslapen.
Elf jaar en zeven maanden is hij geworden.
We troosten ons met de gedachte dat hij een gelukkig leven heeft gehad en ja, hij had zijn leeftijd.
Maar toch zullen we hem missen.
Het is hier nu zo stil
Quorton ligt begraven in onze tuin, zoals al onze dieren ooit begraven zullen worden.
Faith gaat regelmatig op zijn graf liggen
Hun hok wil ze niet meer in,
Er ontbreekt iemand
Maar ze komt er wel door.
Ze is sterk.
Ze is ook al twaalf jaar.
Misschien heeft ze nog enkele jaren.
Misschien nog enkele maanden.
Maar als het zover is, komt ze naast haar broer te liggen.
Eeuwig samen
|
