Foto
Inhoud blog
  • Stilte
  • Terug van weggeweest
  • Schaaiten
  • Hiërarchie
  • Oudemannenvanzeventigterreur
  • Uniform
  • Sneeuw
  • Mijn droomjob
  • Facteur
  • fishes
    E-mail mij

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    pachake
    blog.seniorennet.be/pachake
    Fieps hersenspinsels
    Gedachten, illustraties en verhalen
    05-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hout snijden

     

    Blog images codesl vanaf mijn vroege kinderjaren was ik een verwoed lezer. Ik was er ook heel snel mee weg. Splintervaardigheden, noemt men dat. Meestal vind men deze vaardigheden vooral op het wiskundige gebied. Wie heeft er al niet van die autist gehoord die razendsnel een aartsmoeilijke formule kan ontcijferen.  Maar er zijn uitzonderingen op de regel.

    Ik herinner me nog duidelijk onze eerste leesles. Het zinnetje blijft in mijn hoofd galmen; "Een man met een aap." Heel duidelijk geïllustreerd met een mooie cartoontekening. We moesten het zinnetje oneindig blijven herhalen in koor: "Een - man - met - een - aap ..." Doodsaai was dat. Tot overmaat van ramp moesten we allemaal in een nette rij naar voor komen en één voor één het zinnetje voorlezen. We hadden immers al een halve dag geoefend! Ik haatte zulke dingen. In de kleuterklas maakte ik mij al zo klein mogelijk en verstopte me telkens achter de grootste en de dikste van de klas. Nu ook. Dus ik mocht het zinnetje tot vervelens toe nog een keer of twintig horen. Haperend, haspelend, hakkelend ...

    Uiteindelijk was ik aan de beurt. De meester stond daar met zijn stok voor het bord en wees de woordjes één voor één aan. Ik las heel vlot: "Een man met een aap." De arme man stond me met open mond aan te kijken. Ik begreep echt niet waarom. Als je het nu nog niet kon lezen, kende je het verdomde zinnetje ondertussen wel rats van buiten. Ik moest het herhalen. Daarna de woordjes apart. Opgewonden riep hij naar de eerste de beste leerling die voor zijn ogen verscheen (ons klasje was ondertussen omgetoverd tot een vrolijke bende losgelaten peuters) "Ga meneer Van Gestel halen!"

    Meneer Van Gestel was de meester van het andere eerste leerjaar. Ondertussen moest ik dat zinnetje maar blijven herhalen. Niet voor niets dat ik dat nooit meer vergeet. Na enkele minuten kwam meneer Van Gestel de klas binnen. Hij was een lange magere en rustige man. Dit waren toevallig de twee mannen die mij op mijn allereerste schooldag thuis hadden gebracht. Opnieuw moet ik het zinnetje herhalen. Ik zuchtte eens diep en dreunde het ding ondertussen van buiten op. Ik deed geen moeite meer om te lezen. De twee mannen keken elkaar verbaasd aan, waarna ik eindelijk terug op mijn stoel mocht gaan zitten.

    Vanaf die dag las ik alles wat ik maar te pakken kon krijgen. Wat niet echt gemakkelijk was, want mijn moeder had een heilige angst dat ik dingen zou lezen die mijn onbedorven en onschuldige ogen niet mochten lezen. En daaronder verstond ze ... bijna alles. Sprookjes, die konden er nog mee door. Maar andere dingen waren taboe. Uiteindelijk leende ik bij de buurvrouw stiekem van die flutromannetjes. Gelukkig kregen we op school zonneland en zonnekind. En iedere maand kregen we een dun leesboekje.

    Ik was dol op die boekjes. Eén verhaal is mij al die jaren ook bijgebleven. Het ging over een jongetje dat gedurende de depressiejaren in de jaren derig leefde. Zijn vader maakte, om een beetje bij te verdienen, mooie houten kistjes die prachtig gegraveerd waren. Die tekening van dat prachtige kistje heb ik urenlang bewonderd. Het verhaal heb ik ontelbare keren gelezen.

    Vanmiddag ben ik op mijn eentje naar Mon Mol Martre geweest. Kunstenaars allerlei die aan de Nethe in Mol hun kunnen mogen vertonen. Juwelen, tekenaars, schilders, keramisten ... Noem maar op. En daar stond hij. Eén standje dat opviel in de grote meute. Een houtgraveerder. Bijna dezelfde patronen als in mijn al lang verloren boekje. Ik maakte een praatje met de man en bewonderde zijn werk. Hij deed het ook even voor. Prachtig vond ik het en helemaal niet duur! Maar daar we deze maand nogal krap bij kas zitten, kon ik een kistje niet betalen. Maar ik heb een sleutelhanger gekocht. Prachtig gegraveerd en met veel liefde gemaakt.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (3)

    08-08-2007
    zonnekind
    Dat boekje "zonnekind" herinner ik me nog. Wij kregen het niet zomaar. Je moest er een abonnement voor betalen. Mijn ouders hadden niet zoveel geld (of vonden het de moeite niet waard). Ik voelde me zo benadeeld en afgezonderd van de rest van de klas dat ik zelfs niet in de zandbak durfde meespelen. De eerste zin die ik leerde lezen was: "De melkboer brengt melk".
    Fiep, als ik de gegevens bovenaan ( Uw Naam, Uw e-mail...) intyp zie ik de letters niet verschijnen omdat de achtergrond zwart is.

    met groet

    Warket

    08-08-2007 om 00:36 geschreven door warket


    06-08-2007
    hallo Fiep
    hallo Fiep,
    het schrijven gaat je zeer goed af,ben voor het eerst op je blog en heb gelijk je hele blog gelezen.Dit is er eentje om vaker op terug te komen.Veel plezier er mee. GROETJES EN EEN FIJNE WEEK





    Klik op de knop voor een tegenbezoekje aan mijn blog
    zonnebloemrn0.jpg

    06-08-2007 om 21:31 geschreven door gegerdarda


    Hoi Fiep

    Je hebt behangen, mooi Fiep. En wat is dat toch veel werk....
    Ik was vroeger ook zo'n boekenwurm. Maar nu ik de ganse dag op de computer moet werken doen mijn ogen 's avond pijn. Bedankt voor je toffe reactie. Ja het was fijn om bij Corry zo in de bloemetjes gezet te worden. Dat is een krak met foto's. Pff, plakweertje hier vandaag.... 


    hangkatyd1.jpg

    06-08-2007 om 12:23 geschreven door Alida




    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • eliano
  • yessie
  • meermin
  • horrormovies
  • huismusje


  • You'll never looked into my eyes but don't you wanna know ... What the dark and the wild and the different know ... (Melissa Etheridge)
    Laatste commentaren
  • geen put is te diep om er niet uit te geraken (ANNEKE)
        op Terug van weggeweest
  • Elke dag... (Hetty1943)
        op Terug van weggeweest
  • Nog een aangename avond en een goede start van de week (marcoen ria)
        op Stilte
  • Gewoon een avondgroetje . (mandy)
        op Terug van weggeweest
  • Tattoomateriaal (Koen)
        op dagje solden
  • Archief per maand
  • 03-2010
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007

    Over mijzelf
    Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
    Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
    Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
    Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
    Alleen zinnige dingen
  • Maandagse groeten Fiep
  • ff kennis maken
  • Hallo dierenvriend !
  • mooi blog
  • Op bezoek

    Geen voorgedrukte reclame asjeblief



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!