Nu begin ik het stilletjes aan beu te worden, al die mannelijke aandacht. Vooral van Vinnie. Die wordt zo opdringerig. En zagen dat die kan, onvoorstelbaar. Het vrouwtje en ons baasje worden er ook horendol van. "Nog een weekje" heeft mijn vrouwtje beloofd "en dan is alles terug normaal." Ze gaat me laten helpen, heb ik al opgevangen, zodat ik er nooit nog last zal hebben, van die vervelende hormoontjes in mijn buik.
Van dat helpen ben ik wel een beetje bang. Lotje vertelde me dat je dan bij de dierendokter wordt achtergelaten. Die steekt dan een naald in je voorpoot waarna je in slaap valt. Je droomt de vreselijkste nachtmerries en als je wakker wordt lig je in een kooi, met die naald nog steeds in je poot. Je voelt je ziek en misselijk. Als je recht wil staan wordt je duizelig en je buikje doet pijn. Brrrr ...
Sinsdien wil Lotje niet meer naar de dierenarts. Ze is woedend als ze nog maar zo'n naald ziet en ieder jaar krijgen we er eentje. Lotje heeft het die dokter nooit vergeven.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
