Wat moet het toch heerlijk zijn om tachtig jaar lang kind te zijn. Het grootste probleem dat je hebt is hoeveel zakgeld je wekelijks krijgt, mag je mee naar de markt en wat mag je kopen? (snoepjes, knalrode nagellak, koekjes of een hotdog). Blij zijn met een cola die je krijgt als je na het marktbezoek iets gaat drinken. Met smaak eten van je boterhammetjes met paardenvlees die je van thuis hebt meegekregen. Opgewonden zijn omdat ze in de zaal een film vertonen en al weken op voorhand uitkijken naar de komst van Sinterklaas. De schoentjes staan al een maand klaar. Er is hard gewerkt de laatste paar weken aan het inkleuren van tekeningen van de goed heilig man en zwarte piet.
De verzorgers delen deze opwinding, aangestoken door hun "kinderen". Want als kind zijn ze geboren en als kind zullen ze sterven. Sprookjesfiguren: elfjes, kabouters en engelen zijn het, in levende lijve. Puur en onbedorven. Sommigen al wat ontdeugender dan de ander. Maar die ontdeugendheid komt meestal uit onmacht over wat hun is aangedaan. Ze begrijpen het niet, maar ze weten het wel.
Wauwelend in hun eigen taaltje. ruzie maken, grapjes uithalen, verhalen vertellen. De ene kan alleen maar puppygeluiden uitstoten: "iiieee, iiiiieeee!!!" roept ze en ze wijst naar haar buik. Ze heeft buikpijn. Aaaaeihhh!!! Ze wordt geplaagd door de andere bewoners. Maar fel bijt ze van zich af. Een andere is Fransman. Opgegroeid in een vreemde taal en in dit kleine Vlaanderen terechtgekomen. En toch kan hij zich verstaanbaar maken. "Oehoo woe wijkestmat!, oehoo moe kestmat! Nu, nu vijda, vijda!" Roept hij opgewonden uit. Ja, vrijdag is het kerstmarkt. Hij weet het goed en na een tijdje begrijp je hun taaltje wel. Tegen ons proberen ze zich ook verstaanbaar te maken, tegen elkaar gebruiken ze zo hun eigen codes.
Een klein in elkaar gedoken vrouwtje met altijd lachende oogjes en dikke wangetjes. Ze sleurt altijd wel met een handwerkje rond. Ze heeft nog een kinderstemmetje en ze praat honderduit.
"awawennlawegawo!!" Geen kat weet wat ze bedoelt. Maar ze kijkt je zo fier en opgetogen aan. Je lacht en je praat mee en luistert, waarna je haar handwerkje nakijkt en haar weer verder helpt. Is het niet naar haar zin? Dan draait ze zich boos om en mopperend druipt ze met gebogen hoofd af: "hemessebdrefendres ....."
Ik werk in een feeëndorp en ik ben blij dat ik deze wonderlijke mensen mag leren kennen
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
