Vanmiddag besloot ik om te profiteren van het mooie herfstzonnetje. Ik deed mijn stevige wandelschoenen aan en riep de honden. Zij kwamen vrolijk keffend aangestormd. Onze tien maanden oude Amstaff pup springt wild op en neer. De tienjarige pit bullreu staat grijnzend te janken als een pup aan de acthterdeur. Ik doe hun riem om en open de deur. Ze buitelen over elkaar naar buiten en keffen om ter luidst. Je zou denken dat ik met een roedel schoothondjes op pad ga. Ik open de autodeur, want ik had zin om onze wandelgrenzen eens te verleggen. Ze kijken me eerst een beetje verbaasd aan, want zo dikwijls gaan we niet op "verplaatsing". Maar ze springen al snel heel enthousiast op de achterbank. Als ik achter het stuur kruip, springt onze bejaarde pit naast me op de passagiersstoel. Hij vind dat hij anciënniteit verdient op basis van zijn rijpere leeftijd. Ik laat hem maar in de waan. Als het hem maar gelukkig maakt. Opgewonden jankend kijkt hij naar het voorbijflitsend landschap, terwijl onze pup zich verwachtingsvol op de achterbank heeft genesteld. Tien minuten later zijn we op de plaats van onze bestemming aangekomen. We gaan een wandelingetje maken langs een wandelpad van Natuurpunt. Ik geef toe, eigenlijk mag je je honden niet los laten lopen. Maar mijn honden blijven netjes op het wandelpad. Ze mogen het wild niet opjagen, wat ze dus ook niet doen. En als ik andere wandelaars tegenkom, lijn ik ze netjes aan. Het was een fijne wandeling. Prachtig weer, helder zonnetje en een beetje wind. Weinig wandelaars maar degene die ik tegenkwam waren heel vriendelijk en maakten zelfs een praatje. Een visser van allochtone afkomst liet me duidelijk verstaan dat hij mijn "Amstaffs" heel mooi vond. Na een uurtje waren we bijna terug aan de auto die ik op een parkeerplaats aan de weg had gezet. De honden waren aangelijnd, we bleven nog even kijken naar een eekhoorntje dat razendsnel in een boom vluchtte. Kortom, het was het perfecte einde van een mooie zondagmuiddag. Tot ik een auto met Nederlandse nummerplaat tegenkwam. Wij bevinden ons in het grensgebied Mol Rauw. Daar komen veel Nederlanders hun vrije zondagnamiddag doorbrengen. Niets abnormaals dus. De bestuurder draait zijn raampje open en begint luid tegen me te roepen dat die vreselijke honden hier verboden zijn! In Nederland zijn ze verboden of moeten ze gemuilkorfd worden. Maar voor zover ik weet ligt Mol nog altijd in België. Ik probeer hem dat rustig wijs te maken. Maar die man begint bijna hysterisch te gillen dat hij die rotbeesten wel effe zal afmaken. Nou ja, wie moet er hier nu gemuilkorfd worden? Open maar eens een willekeurige Nederlandse site over de Pit Bull. Overal vind je deze opruiende taal. Daar is een echte heksenjacht aan de gang en dat maakt me bang. Lieve fokkers van Amstaffs en Pit Bulls, ik wil jullie vragen om asjeblief jullie pups alleen maar aan Belgen te verkopen. Want het lijkt erop dat deze lieve en onbegrepen wezens alleen maar in dit piepkleine landje asiel vinden.
Reacties op bericht (1)
17-03-2007
jeke
Hallo An,
Ik heb me ook aangesloten bij deze blog.seniorennet.
groetjes,
eddie
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
