Het zijn hier drukke weken geweest met onze nieuwe telg. Ondertussen is hij helemaal aanvaard door de andere gezinsleden. Hij is alleen een beetje te wild met de poezen en Enrique, de brave duts, laat zich doen. Ik moet hem meermaals redden uit de iets te enthousiaste dikke klauwen van zijn kleine reuzenbroer.
Eén week ... zeven lange nachten heeft het geduurd eer meneer zijn bench aanvaardde. Heelder nachten heeft hij liggen huilen, janken, keffen, blaffen, grommen ... Na drie nachten leek het wel of de hele cast van de muppetshow in ons huisje verbleef. Een beetje griezelig vond ik het wel, zoveel verschillende stemmetjes die uit één kleine pup kwamen. Maar uiteindelijk is hij getemd ...
Op zijn manier blijft hij rebelleren. Manlief wil een hond met karakter. Zo'n brave sul als Vinnie ... vind hij maar niets. Hij werd op zijn wenken bedient. Stoer heft hij zijn pootje bij het plassen (amper acht weken oud) begint hij te rijen op grote zus (om zijn dominantie te bepalen). Na enkele verbijsterde seconden heeft Phoebe wel eventjes de puntjes op de i gezet. Vinnie is onverstoorbaar. Hij wordt niet warm of koud van dat jonge grut. Geen reactie, dus geen tegenreactie. Vinnie wordt met rust gelaten.
Zijn nieuwe aktie om het gezag van manlief te weerstaan is plassen in huis. Hij weet dat het niet mag. Hij weet waar wel en hij kan zijn plas ophouden. Maar hij plast expres in huis, liefst voor de voeten van zijn baasje. En je hebt het niet direkt gezien, hij doet het al lopend. Straffen, hem bij zijn nekvel grijpen. Haalt niets uit. Hij jankt en zogauw je hem los laat huppelt hij vrolijk verder, alsof er niets gebeurd is.
Ik ben vanmiddag met hem alleen thuis geweest, geen enkele keer heeft hij in huis gedaan. Maar manlief kan de hele dag met de dweil achterna lopen. Hier is een echte titanenslag aan de gang.
Ons kleinste reus is echter dol op de kleur ... roze. Zoals het een stoere man betaamt. Vooral mijn knalroze pantoffels steken zijn ogen uit. Of bolletjes wol die een beetje naar het roze neigen. Of een roze kaars op de rommelmarkt die onmiddellijk zijn aandacht trok. Ik kan gerust stellen dat er leven in huis is en we zouden het alweer niet anders meer willen. Het is alsof hij hier altijd al geweest is.
En Phoebe? Zij is dol op haar nieuwe broer, ook al zal ze het niet direkt toegeven.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
