Hij is groot, stoer en majestueus ... Zelfverzekerd stapt hij door het geschonden leven. Luid zingend, alsof zijn leven ervan afhangt. Zijn bulderende lach klinkt boven alles uit. Altijd goed gezind, wat het leven hem ook brengt.
Sinds de film is uitgekomen is hiij een BV. Mensen herkennen hem, roepen hem goeiendag. Hij glundert ... hij is BV. Die van d'n TV waren weer bij hem komen filmen op de zaal. De film wordt opnieuw uitgezonden. Opnieuw zal hij overal herkend worden. Hij geniet ervan ...
Stoer loopt hij voor ons uit. Alsof hij ons de weg zal wijzen. Luid zingend: Jingle Bells ... Jingle Bells lalalalalaa! Tussendoor klinkt een harde schaterlach. Zomaar, zonder reden. Hij kan het niet laten, zijn vrolijkheid. Na zijn ongeluk en de maandenlange coma is dat de enige emotie die hij nog kan tonen. Vrolijkheid en geluk. Maar is dat de enige emotie die hij voelt?
Bij iedere wegsplitsing of zijstraatje blijft hij staan en kijkt je vragend aan. "Moet ik hier in?" Lijkt hij te vragen. "Nee Eddy, nog altijd rechtdoor." Opnieuw vertrekt hij met grote zelfzekere stappen opnieuw zijn weg. Richtingsgevoel lijkt hij helemaal kwijt te zijn. Een weg die hij bijna wekelijks te voet aflegt, vindt hij niet op zijn eentje. Maar hij blijft zingen ... Jingle Bells ...
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
