Hier is'm dan. Het virus dat mijn hele week door de war stuurt. Rhino heet hij. Ik kwam hem tegen op het werk en hij besloot om een tijdje bij mij te komen wonen. Ik had er niets over te zeggen. Hij klom op mijn schouder en reed mee naar huis. Het heeft enkele dagen geduurd voor hij zich een beetje geïnstalleerd had. Als ik ziek ben of wordt ruik ik tomatensoep en wil ik alleen maar tomatensoep eten. Twee dagen voor ik geveld werd, heb ik tomatensoep klaargemaakt ... Nooit een goed teken... ik had het moeten weten.
Vrijdagavond ... daar was hij dan: in de vorm van niezen, snuffelen en snuiten. In de loop van de nacht kreeg ik barstende hoofdpijn en zo'n twaalf zakdoeken later en geen minuut slaap ben ik opgestaan, want een les mis ik nooit.
Zaterdagmiddag... Wat was ik blij om naar huis te mogen. Maar een ramp komt nooit alleen. Ik viel in pan met mijn brommertje. Daar stonden we, Rhino en ik, in de gietende regen te wachten op onze lift.
Rhino is een trouwe vriend, dat moet ik je nageven. Hij blijft bij je, vooral gedurende de slechte dagen, als het je net niet goed uitkomt. Ook al bestrijd ik hem met allerlei middeltjes en poedertjes en drankjes ... Rhino blijft. Dat moet je hem nageven. Maar stilletjes aan voel ik me weer sterker en zijn trouw verslapt. Hij heeft een oogje op een ander ... Manlief heeft de eerste tekenen van Rhino's vriendschap al opgevangen. Nee, van Rhino geraak je niet zomaar verlost ...
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
