Slecht en goed nieuws ... Gisteren een grote verrassing in de brievenbus gekregen. De nachtmerrie aller nachtmerries. Een belastingsbrief van ... 3000. Ik was zo zeker dat het een vergissing moest zijn, omdat onze "boekhouder" verleden jaar had uitgerekend dat manlief zo's slordige 700 zou terugtrekken. Het was ook een vergissing ... van onze "boekhouder". Zij had manliefs invaliditeitsinkomen vergeten bij te rekenen en de ziekenkas trekt blijkbaar zo goed als geen belastingen van de uitkering af. Hadden ze ons wel eens voor mogen waarschuwen ... niet?
Soit, effe paniek hier in huize Fiep. Al maar een chance dat ik nogal oplossingsminded ben. Ik blijf niet snel bij de pakken neerzitten en ik zoek onmiddellijk naar een oplossing. En de enige die ik vond was: ondergetekende heeft een job nodig. Een Full - time job. Geen tijd meer voor de studie of andere afleidingen. Onze bankrekening en manliefs tattoocariére heeft voorrang. Ik heb er alles voor over om hem daarin te steunen. Dus: vaarwel schoolcarière. De gedachte om een student te zijn was fijn. Ik zou het aankunnen, zeker weten, maar het mag niet zijn. Er zijn andere, belangerijkere dingen. En wie weet ... misschien komt het er ooit nog wel van.
Ondertussen heb ik alweer enkele vooruitzichten. Ik heb gesoliciteerd als parkeerwachter. Zie ik echt wel zitten, parkeerbonnen uitschrijven. Ondertussen heb ik ook een betalende opleiding van computertechnicus gevonden. Een jaarcontract, minimumloon betaald maar wel 85 % kans op vast werk nog voor het jaar om is. Manlief heeft met enkele schuldgevoelens te kampen omdat hij vind dat ik nu mijn dromen laat varen. Maar bij mijn dromen hoort ook het feit dat hij zijn tattoocarière kan uitbouwen. Dat we zonden geldproblemen kunnen leven. Dat we geld hebben om af en toe iets extra te doen en wie weet eens op vakantie te kunnen gaan. Om ontspannen door het leven te gaan en te kunnen en durven genieten.
En nu heb ik ook opnieuw tijd om te schrijven ...
Reacties op bericht (1)
26-03-2008
*
Klein beetje sof toch. Maar je attidute is de juiste, elke opdoffer meteen aanpakken en doorgaan. Heb ik ook altijd gedaan. Ik wens je dus van harte succes met al wat je nog onderneemt. En wat je tot nu al hebt opgestoken in de cursus, nemen ze je toch niet meer af he. Weer een possitieve ervaring op je conto, en dat telt lekker bij.Geen schaduw zonder zon he Fiep. Groetjes en tot de volgende...
26-03-2008 om 20:29
geschreven door huismusje/troubadoerke
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
