Ik heb terug tijd. Een voordeel van het vroegtijdig einde van mijn studententijd. Met de lente in aantocht, nam ik schoonma mee naar een tuincentrum. Met schoonma naar een "bloemenparadijs" gaan is hetzelfde als een kind in een speelgoedwinkel loslaten. Met grote ogen en vreugdevolle kreetjes kijkt ze rond. Ieder potje eens bekijken, ieder bloemetje bewonderen en ook al had ze zich voorgenomen om niets te kopen, toch staan twijfelen tussen de ontelbare keuzemogelijkheden. Ze is met een volle kar buiten gegaan. Eind volgende week komt haar nieuwe tuinman voor de eerste keer haar tuintje onder handen nemen. Nu schoonpa er niet meer is, moet ze het onderhoud van haar tuintje uitgeven. Het zal weer een hele aanpassing zijn, om een andere man in haar tuintje te zien werken.
Ik had ook enkele goedkope heesterplantjes meegebracht. Wij hebben een grote tuin. Te groot eigenlijk. Het achterste gedeelte is veranderd in een bos. Ik heb er de afgelopen tien jaar boompjes en struiken ingeplant. De meeste verstotelingen uit andere tuinen die ik met liefde geadopteerd heb. De kippen onderhouden het onkruid dat er tussen groeit, dus veel werk heb ik er eigenlijk niet aan. Maar rond het huis is het nog een kale woestenij. Een verwilderde brandnetelweide.
De laatste jaren heb ik al enkele schamele pogingen gedaan om ook dit gedeelte tot een waar vogelparadijs om te toveren. Ik wil geen mooi aangelegd tuintje. Maar een "wildtuin" met bomen, struiken en hier en daar een bloemetje en kruiden. Maar op dit moment is het echt een wildernis. Hoog tijd om die eens aan te pakken. Naast het huis begint mijn border aardig op te schieten. Aan de ene kant heb ik vorig jaar het begin van een heg geplant, dat duurt nog wel een jaartje voor die in de gang schiet. Aan de andere kant van het huis is echter nog niets gebeurd.
Vanmorgen vroeg, de zon scheen en de vogels floten uitbundig. De weersvoorspelling voorzag regen en wind. Maar zelfs in een uurtje zou ik al een hele hoop gedaan krijgen. Volle moed begon ik eraan. Ik plantte de heesterplanten die ik gekocht had. Een schamel begin van een nieuwe heg. De bloembakken schoongemaakt, onkruid uitgetrokken in mijn border en onze Stitch heeft flink geholpen moet ik toegeven. Stitch is een echte huishond, zoals er huisvrouwen en -mannen bestaan. Hij helpt mee poetsen, koken (ik noem hem soms mijn eigen Piet Huysentruitje). Hij is gek op de meest vreemde dingen, voor een hond. Zoals appel, peer, sla ... Hij lust werkelijk alles. En nu blijkt hij ook een talentvolle tuinman te zijn. Als hij het nog afleert om de kippen op te jagen, is hij de perfecte hond.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
