Vanochtend al heel vroeg, was ik op pad. Naar het interimkantoor, het papierwerk regelen voor mijn proefdag in de speelgoedwinkel morgen. Vreemd hoe mensen die op zo'n interimkantoor werken je bijna buiten kijken als je je komt inschrijven, maar zogauw ze merken dat je via hen aan het werk kan geraken worden ze plots poeslief. Het Jeckyl & Hyde syndroom. Nadat het contract getekend was en ik overladen met brochures, een te klein t-shirt en een soort flessenkoeler buiten kwam hoorde ik het ruisen van vleugels boven me. Je weet wel, als duiven over vliegen hoor je hun vleugels ook zoeven. Maar dit geluid was anders, hoger en het ritme was anders.
Ik kijk nieuwsgierig omhoog. Eerst zie ik een lange hals, maar de vogel was veel te groot voor een eend of zelfs een gans. Enorme grote vleugels en een heel lange bek. Ik stond stil en bewonderde zijn buik en lange poten vlak boven me en toen viel 'm ... mijn eurootje. Ik beleefde het voorrecht om gepasseerd te worden door een ooievaar. De derde die ik in mijn leven live mocht zien. Hij verdween al snel achter het gebouw. Op een drafje liep ik naar de hoek en ik zag zijn witte vleugels schitteren in de blauwe lucht. Met trage zelfzekere slag verwijderden ze zich.
De vorige keer verrasten ze me ook. Enkele jaren geleden wandelde ik in gedachten verzonken door het veld. Ik schrok op door een vreemd geluid en ook toen hoorde ik het ruisen van die vleugels.. Verstrooid keek ik omhoog en ze vlogen zij aan zij voorbij. Voor ik begreep waar ik eigenlijk getuige van was, was het al voorbij.
Vanmiddag reed ik met schoonma boodschappen doen. We waren onderweg naar huis. Schoonma bukte zich net om in haar tas haar sleutels te zoeken. Ik keek even omhoog en daar vloog hij opnieuw. Zijn karakteristieke hoofd tekende zich duidelijk af en opnieuw was ik onder de indruk van de grote van die vleugels. Verrukt riep ik uit dat er weer eentje voorbij vloog. Maar net toen schoonma opkeek vloog er een tortelduif voorbij. "Nee, dat is geen ooievaar." zei ze. Ook al verzekerde ik haar dat ze hem net gemist had, toch ben ik ervan overtuigd dat ze denkt dat ik ze zie vliegen.
Reacties op bericht (1)
10-04-2008
*
Wat een gelukzak ben je Fiep, zelfs tweemaal het genoegen hebben om een Ooivaar te zien overvliegen. Ik ga dat hier in de drukke stad niet vlug meemaken. Ik heb recht over mij drie grote dikke bomen staan en daar leven allerlei soorten vogels is. Koolmeesjes, Eksters, Mussen en duiven. In de winter krijgen we oo nog bezoek van Meeuwen. Ik kan uren zitten kijken naar hun beweeglijk en drukke doen. De kat trouwens samen met mij. Gelukkig kan hij er niet bij komen. Toi toi toi met je werk, groetjes en tot de volgende.
10-04-2008 om 14:28
geschreven door huismusje/troubadoerke
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
