|
Onlangs hebben we mensen leren kennen die we stilletjes aan "vrienden" zouden kunnen noemen. Een begrip wat ik heel zelden gebruik. Deze mensen delen hun leven met allerlei dieren, een beetje zoals wij dus. Onder deze levenspartners bevind zich een Witte herder. Een tiental jaren geleden werd dit hondenras een Amerikaans - Canadese Herder genoemd, maar ondertussen zijn ze erkend als Zwitserse Herder. Eigenlijk zijn het doodeenvoudig witte Duitse Herders ... But What's in a name.
Witte herders zijn schuwe dieren. Ze zijn helemaal niet op vreemden gesteld. Behalve mijn Faith. Zij is anderhalf jaar geleden, op Haloweenavond, gestorven op de gezegende leeftijd van twaalf jaar. Zij was heel gevoelig en tegelijkertijd ook enorm dominant. Heel spontaan, sociaal, supervriendelijk, hyperactief en enorm intelligent. Te intelligent. Ik verzeker je, het is eenvoudiger om een oerdomme hond iets aan te leren dan een hond die inteligenter is dan jij en de instructeur samen. Dit kan misschien ook iets zeggen over mijn intelligentiepijl.
Het punt is, ik heb zoveel geleerd van haar. Zij is de bron van mijn kennis over de leefwereld van dieren. Door haar heb ik me moeten inleven in hun zienswijze, hun redenatie en taal. Daardoor wordt ik voor een deel toegelaten in hun wereld, wat ik een hele eer vind. Faith was mijn deur.
Ik kan boeken schrijven over haar, misschien doe ik dat ooit wel eens. Ze was mooi, dapper en verstandig. Maar ze had ook zin voor humor en ze was enorm geslepen. Ze was de vamp onder de honden. Ik mis haar, maar pas nu besef ik hoe hard ik haar mis. Sinds ik Psycho heb ontmoet. De witte herder die bij onze nieuwe vrienden woont. Hij is schuchter ten opzichte van vreemden, maar ons heeft hij zonder enig morren geaccepteerd. Tot grote verbazing van zijn baasjes (baasjes vind ik eigenlijk een afschuwelijk woord, maar bij gebrek aan beter ...) Bij mij en manlief ontstond er ook een zekere vorm van herkenning. Wij hebben hun cultuur leren kennen, hun omgangsvorm die anders is dan bij andere honden. We begrepen elkaar en wij hoorden erbij. Soortgenoten als het ware, wij vertoeven met één been in zijn wereld en wij respecteren zijn heerschappij van die wereld. Witte herders zijn mijns inziens de Koningen onder het hondenras.
|
