Bijna twaalf jaar oud ... bijna een vrouw. De juwelier kwam langs want het meisje kreeg een ring voor haar plechtige communie. Ze was zo fier! Haar hele leven had ze bewonderend gekeken naar haar moeders ring. Goud met een rode steen erin.
De bel ging ... opgewonden nagelbijtend wachtte ze af. De man kwam binnen met een grote zwarte koffer. Hij opende deze schatkist en het was al goud wat blonk. Alles was even mooi. Het meisje mocht kiezen van haar vader, want zij kreeg een ring. Maar moeder had al snel haar keuze gemaakt. Een witgouden ring met een paarse en twee witte steentjes. Zij pasten perfect bij de witgouden collier die zij voor zichzelf had gekozen. Het meisje ging mee in haar moeders enthousiasme. Het was inderdaad een heel mooie ring. Maar hij was veel te groot voor haar smalle vingertjes. Rond moeders ringvinger paste hij perfect. Hij leek voor haar gemaakt. Moeders ogen schitterden.
Het meisje raakte in paniek. Zij mocht een ring kiezen en nu was moeder er mee weg! Maar moeder suste haar. Het meisje mocht deze ring dragen op haar comunnie. Daarna zou moeder hem indragen tot haar dochters vingers groot genoeg waren om hem te dragen. Het meisje vond het goed.
Op de grote dag droeg het meisje haar ring. Haar knuistje gebald zodat de te grote ring zeker niet van haar vingertje zou schuiven. Na de kerkelijke dienst gaf ze hem in bewaring aan haar moeder, die er de volgende achttien jaar mee pronkte. Er werd niet meer gesproken over de overeenkomst. Moeder had haar ring ...
Moeder stierf. De dag nadien overhandigde vader al haar juwelen aan de dochter. Waaronder haar trouwring, de gouden ring met de rode steen, een witgouden collier met witte parel en de ring ... Ze keek naar het ding. Het was na al die jaren een zielloos ding verworden, waar nare herinneringen rond spookten. Ze stak de juwelen in een enveloppe en keek er jaren niet meer naar om.
De ring en de collier zijn verkocht ... aan een dame in Izegem die ze als verjaardagscadeau voor haar moeder kocht ...
Reacties op bericht (1)
07-07-2008
ocharme dat meisje...
Graag nodigen wij u uit op onze blogmeeting.
Praten, eten, drinken en dansen tot in de vroege uurtjes.
U komt toch ook?
Klik op het plaatje om alle details te lezen.
Tot later!
Alida & Frieda
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
