Wij hebben nieuwe buren. De vorige buren hebben amper twee jaar naast ons gewoond. Hun ontbrak het aan "groene vingers", in tegenstelling tot zijn voorganger die zijn tuin altijd tip top in orde hield. Iedere zaterdag werkte hij met veel toewijding samen met zijn twee zoontjes in zijn tuin. Het grasperk was mooi kort afgemaaid. Strak afgelijnde bloemperkjes en kort gesnoeide struiken maakten het geheel af. Wij zijn ook niet echt uit het juiste tuinarchitectenhout gesneden. Wij houden van groen, maar dan meer van de verwilderde soort. Leven en laten leven is mijn motto. Onze hele tuin staat vol bomen en struiken, zelf geplant. Wat anderen uit hun tuin gooien wegens 'te groot', 'groeit niet snel genoeg' of 'bloeit nooit', adopteren wij liefdevol en geven we een nieuwe thuis. Wij wonen in een landelijke omgeving met heel vruchtbare grond. Bijna alles groeit en bloeit hier, zonder probleem. De bomen worden groot, de struiken staan dicht en de bloesems trekken veel insecten aan. In onze tuin woont volgens mij bijna de gehele mussenpopulatie van Balen en omstreken, vredig samen met ontelbare andere vogelsoorten, die ik allemaal niet bij naam ken. Zo'n kenner ben ik niet. Ik geniet alleen van hun aanwezigheid en hun gezang op de vroege ochtend. Van hun luid gekwetter en noeste arbeid bij het bouwen van hun nesten. Onze vorige buren waren blijkbaar ook van hetzelfde principe. Het grasperk veranderde al snel in een weide en de anders zo netjes gesnoeide struiken verwilderden en trokken meer en meer bewoners aan. De heesters die tussen onze twee huizen stonden waren op die enkele jaren uitgegroeid tot een mooie, hoge en dichtbegroeide heg die voor onze 'o zo belangrijke privacy ' zorgde. Gisterochtend trokken we de gordijen open en onze kersverse buurman was samen met enkele helpers naarstig alle struiken beginnen snoeien. Niet zomaar snoeien ... Nee, kort snoeien. Sommigen zijn veranderd in stompjes van amper tien centimter hoog. Daar ging onze heg, onze privacy, ons gevoel van veiligheid. Het lijkt nu zo kaal als we uit ons raam kijken. We zien meer dan we eigenlijk willen zien! Nee, deze verwikkeling is niet echt naar onze zin. Vinnie, onze Pit Bull daarentegen, vond al die beweging naast zijn tuin geweldig spannend. meer dan eens heb ik hem gisteren bij de buren weggehaald. Vanmorgen stonden mijn vriend en ik voor het raam te staren naar die naakte, omgewoelde grond en geschonden takken. We kunnen het niet langer aanzien. We zijn samen in de tuin beginnen werken. Een strook van een meter naast de overblijfselen van wat ooit een mooie heg was, is omgespit en klaar om beplant te worden. Morgenvroeg gaan we shoppen. We kopen ons nieuwe heggeplantjes, van het soort dat heel snel groeit en winter en zomer mooi groen blijft. Het zal enkele jaren duren, maar dan hebben we terug onze eigen hoge heg. Onze bescherming tegen de buitenwereld en een nieuwe woonwijk voor die ontelbare onteigende mussen, die nu een noodwoning hebben gevonden tussen onze struiken.
Reacties op bericht (2)
11-04-2007
*
Kippengaas spannen en klimop of wingerd planten, groeit als gek. Of Coniferen, die worden ook hoog. Ik vind een afgelijnde tuin mooi, maar een wilde tuin nog mooier en privicy heel belangrijk. Veel koopplezier!
11-04-2007 om 01:09
geschreven door huismusje/troubadoerke
gesnoei
Het is me ook al opgevallen dat veel mensen hun bomen kaal maken tot halverwege de stam ( uit angst dat die bomen zouden omwaaien en op een of ander bouwsel zouden vallen ).
Niemand gelooft me als ik zeg dat gezonde bomen niet omvallen.
Een tristesse is dat. Zelfs mijn broer, mijn vader en omwonenden doen het in hun broek. Dat komt waarschijnlijk door die hevige winden uit een recent verleden.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
