You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
11-12-2008
QUORN
Ik heb het al meermaals geschreven, ik ben geen fanatieke vegetariër, maar een notoire vleeseter ben ik al zeker en vast niet. Ten eerste lust ik de meeste vleessoorten niet, rood vlees eet ik in ieder geval nooit, en al besef ik dat het een beetje hypocriet is, maar vlees of vis in zijn originele vorm op mijn bord ontneemt mij meteen de eetlust.
Wist je dat je jaarlijks al zon 125 kilo C02 bespaart door slechts 1 dag in de week vegetarisch te eten? Het heeft meer effect dan een huis vol spaarlampen of een zuinige auto rijden.
Diëtisten zijn er van overtuigd dat zwaarlijvige mensen sneller kunnen afslanken door gedeeltelijk vegetarisch te eten. Maar het komt ook onze algemene gezondheid ten goede wanneer we minder vlees zouden eten. En wat nóg belangrijker is, men mishandelt voor jou als vegetariër geen dieren meer.
Trouwens, wist je ook dat er een prima vleesvervanger is? De naam die men er aan geeft is Quorn, maar dat is slechts de merknaam. Quorn is zoveel meer.
Wat Quorn is, dat kunnen jullie door HIER te klikken, lezen
Voor absolute beginners, een simpel receptje:
Snel klaar
Ook koud lekker.
Kindjes lusten het ook.
Invriesbaar als je te veel hebt gemaakt.
Bovendien goedkoop.
Wat moet een mens nog meer?
Benodigheden:
Bereiding:
Quorn met uitjes even opbakken. De champions even opbakken. Brocolli en paprika even stomen in de microgolf. De pasta koken. Daarna alles samen in een kom en de kruidenkaas en room eronder roeren ..klaar.
In
Afrika leefde eens een koning. Al vanaf zijn kindertijd had hij een goede
vriend. Die had de eigenschap om alle goede en slechte dingen die hij in zijn
leven meemaakte te voorzien van het commentaar: "Dit is goed!"
Op
een dag waren de koning en zijn vriend op jacht. De vriend laadde de geweren
voor de koning, en de koning
schoot op het wild. Bij het laden van de geweren ging wat mis, want toen de
koning het geweer aanpakte, schoot hij zijn eigen duim eraf.
De vriend bekeek de duim van de koning eens goed en gaf zijn oordeel: "Dit
is goed!" "Nee! Dit is helemaal niet goed", antwoordde de koning
en voor straf stuurde hij zijn vriend naar de gevangenis.
Ongeveer
een jaar later was de koning weer op jacht. Tot zijn ontzetting werd hij op een
gegeven moment omsingeld door een stam kannibalen. Zij namen de koning mee naar
hun dorp. Daar bonden ze hem vast op een vuurstapel. Toen viel het een van de
kannibalen op dat de koning een duim miste. Bijgelovig als ze waren, aten de
kannibalen geen mensen die een ledemaat misten. De koning werd vrijgelaten en
weggestuurd.
Thuisgekomen
spoedde de koning zich meteen naar de cel van zijn vriend in de koninklijke
kerkers. "Je had gelijk. Het was goed dat mijn duim eraf werd
geknald."
De koning vertelde de vriend wat hij zojuist had meegemaakt. "Dus nu wil
ik jou nederig mijn verontschuldigingen aanbieden omdat ik je zo lang heb laten
opsluiten. Het was fout om dat te doen."
"Nee
nee, integendeel", antwoordde de vriend. "Het is goed!"
"Man, hoe kun je dat nou zeggen?", brieste de koning. "Hoe kan
het nou goed zijn dat je een jaar in de gevangenis hebt gezeten?"
"Nou",
antwoordde de vriend. "Als ik niet in de gevangenis had gezeten, dan was
ik bij jou geweest."
Zondagavond nog eens naar de film geweest. Dat was
weeral een hele tijd geleden.
Op aanraden van dochterlief naar LOFT gaan
zien, en ik moet zeggen dat de film me goed bevallen is. Je wordt telkens weer
op het verkeerde been gezet en op het einde wacht je toch een verrassing.
Zo
moet een goede thriller voor mij zijn, naar de grootmeester Hitchcock, met cee oo cee kaa zou Baantjer zeggen. Een
film waarbij ik van in het begin al kan raden wie de dader is wekt enkel slaap
op.
Nu slapen is er in de bioscoop niet bij, al is het
enkel maar door het geluidsvolume. Op een gegeven moment dacht ik dat mijn
stoel voelde verschuiven bij nog maar eens een loeiharde geluidsslag. Vreemd
genoeg zei my dutc lover net hetzelfde toen we alweer buiten stonden, dus ik
vraag mij af ..;-))
Meestal wacht ik tot een film op dvd komt en ik hem kan huren in de ..tja, hoe
moet je het nu noemen? Vroeger heette het heel logisch Videotheek, maar
vermits niets nog op videotape komt .!?! DVD-theek ligt nogal raar en moeilijk in
de mond vind ik.
Dus meestal wacht ik tot ik de film op mijn gemak thuis kan bekijken. Maar dat
wachten duurt voor mij ietwat langer dan bij een ander. Dat komt omdat ik de
neiging heb om steeds in slaap te vallen voor de tv. Dus moet ik de film al minstens
drie dagen mogen houden, en dat is met nieuwe films niet het geval.
Voor een goedkoop avondje moet je ook al niet naar de bioscoop, want tot mijn
ontsteltenis kosten twee tickets maar liefst 17 euro. Reken daarbij een drankje
vooraf en een drankje na, en je bent algauw 25 euro of meerkwijt. Toch 1000
oude Belgische frankskes. Komt bij dat ik het niet echt warm vond in de zaal en
ik halverwege de film me jas terug heb aangetrokken.
Maar al bij al was het een gezellig uitje en LOFT was het waard.
En over film gesproken!
Ik las onlangs in de krant dat de crisis zich binnenkort ook zal laten voelen
in tv land. Men zal meer goedkope buitenlandse programmas moeten aankopen en
meer uitzendingen moeten herhalen! Hoezo binnenkort?! Ik vind die crisis al
enkele jaren bezig zijn in tv land. Sla je programmablad er maar eens op na,
achter bijna elk programma staat (herh). Elke film die men uitzend heb je al
minstens driemaal gezien. Oude series worden keer op keer vanonder het stof
gehaald. Ik geef toe dat sommigen de moeite waard zijn om twee keer te
bekijken, maar zeker niet meer. Ik betaal aan de kabeldistributie jaarlijks
155,08 euro, dat is 6256 B.F. Ik vraag me af voor wat! Voor goedkope rommel en
herhalingen!
Maar ik geef toe, voor dat geld kan je niet eens maandelijks naar de bioscoop.
Vanavond
naar Voltop 'TV Eén gekeken. Altijd interessante onderwerpen vind ik. Trouwens
Eén is ook bijna de enige zender waarbij ik niet in slaap val gedurende de
superlange reclameblokken, en dus de kans het grootst is dat ik het programma tot het
einde toe kan uitkijken.
Dit
keer ging het o.a over een volwaardige en gezonde maaltijd
klaarmaken voor slechts 2,50- De eerste mevrouw maakte een kervelsoep en
rode kool met hespenspek voor 4 personen. Weliswaar met groenten en kruiden uit
eigen tuin, enkel het vlees (spek) werd aangekocht. En zij slaagde met glans.
De tweede was Julien Vrebos. Hij maakte een voorgerecht, hoofdgerecht én
nagerecht van Knolselder. Ook hij slaagde in de opzet om minder dan 2,oo- uit
te geven.
De derde was een Chef kok, en hij maakte verloren brood met een brochette van kippenborst
en balsamicocreme. En natuurlijk slaagde ook hij met glans. Wie de recepten
eens wilt nalezen of uitproberen kan dat HIER
Ik heb daar toch enkele bedenkingen bij. Wanneer ik een kippenborst koop kost
die mij alleen al meer dan 2 Euro. In geen enkel recept werd trouwens gewag
gemaakt over de kosten van de boter, het water, en de verbruikskosten van de
warmtebron.. En ik vraag mij af wat het spek heeft gekost. Tevens zag ik dat in de soep een bouillonblokje werd gebruikt, ik vraag mij af of ook daar de kosten van zijn bijgeteld. Maar misschien ben ik nu wel aan het muggenziften.
Volgende
zeer interessant onderwerp ging over de herstelkosten van een auto. De dame in
kwestie ging naar een diagnosecenter van de VAB en daar vond men het mankement.
Een superklein kapot gummi ringetje veroorzaakte het probleem. Herstelduur: een
kwartiertje tot halfuur, kosten: ca 35. En met die diagnose ging men naar
andere garages. Tot mijn grote ontsteltenis kostte het euvel in de laatste
garage maar liefst 1200! Voor datzelfde kleine gummi bandje! En dat bewijst
nog maar eens dat je als leek volkomen in het duister tast en volledig afhangt
van de eerlijkheid van de garagist.
Derde
item ging over de slechte staat van de fietspaden in België. En daar kan ik
over meepraten. Wanneer ik op de fiets boodschappen ga doen kom ik op een
fietspad terecht van amper vier straattegels breed. Aan de rechterkant van het
fietspad hebben we een haag met zeer scherpe doorns, waar je gegarandeerd je
benen aan openhaalt, en die maar sporadisch gesnoeid wordt door de gemeente. Aan
de linkerkant de snuiten van de dwars geparkeerde autos die tot halverwege het
fietspad reiken. Recht voor je putten en bulten door het veelvuldige openbreken
van de straat. En daar tussenin laveer jij met je fiets en kan je enkel maar
hopen dat je er heelhuids doorkomt.
Volgend
onderwerp ging over Deutsche Bank.Een mevrouw, één van de vele gedupeerden,
besluit haar spaarcenten te beleggen in een beleggingsproduct waarvan het
kapitaal gegarandeerd was. Dat wil zeggen dat het product 100%
kapitaalsgarantie heeft, een laag risico inhoudt en een grote opbrengst na 4
jaar garandeert. Tot de financiële crisis losbarst en in de VS de bank Lehman
Brothers in de problemen komt. Blijkt dat de belegging in kwestie niet door Deutsche
Bank werd gegarandeerd maar door Lehman Brothers. Resultaat, mevrouw haar
spaarcenten zijn foetsie, weg, verdwenen, spoorloos. En Deutsche Bankgeeft
plotsklaps geen enkele garantie meer. Mevrouw moet met haar klachten naar
Nederland, en als dat niet helpt naar Amerika. Tegen dat mevrouw is uitgeprocedeerd
is haar geld opgegaan aan advocaten en rechtszaken. Gesteld dat ze haar centen
ooit terug ziet!
Ja,
ik vind Volt een heel interessant en leerrijk programma. Maar het is niet goed
voor mijn bloeddruk! Die schiet steeds in de hoogte wanneer ik bij zulke programmas
nog maar eens besef dat wij marionetten zijn die dansen naar de pijpen van
anderen.
Of de strijd van de kleine garnaal tegen de Walvis.
Ons Natoken had een lumineus idee. Bij de volgende
blogbijeenkomst zou ze het aantwaarps dialect onder de knie hebben. Omdat we
tijdens die bijeenkomsten o.a.vaak over de pc en allerlei toestanden praten .en
omdat Antwerpenaren niet contreire zijn, hebben wij ons op onze beurt zere geoefend
in haar moedertaal. Namelijk het West-Vlaams dialect. Dit is wat we al kennen
zie:
windows
98 : ruute ach'en ne'entih
backspace : backspace keirde ke were
shut down : je moe[t] je muule hoedn
cut : snie da der uu
insert (paste) : stekt da ter ne keir tusschen
delete : uutvoagen
harddisk : arte ploate
floppy disk : zohte ploate
print : drukt of
help : elpt e ke
save : sloat ta e keir ip
ESCAPE : krupt dowuh uut
Microsoft : micro zohtuh
file : den E40 rond Brussle roend n ahtn
icon : schildriejuh
klikken : duuwn
dubbel klikken : twijuh keern duuwn
keyboard : tiepbord
muis : muuzze
driver : conducteur
library : boekeriejuh
DLL : boekeriejuh meh hevoarlukke boan'n
internet : tusschuh net
internet explorer : tusschuh net zoekt ut zeve
Netscape : proper geschapn
cursor : pieljuh
view : tooh'n
options : meuhlukeed'n
bold : in 't vet
italic : schejuf hetiept
close file : boeltjuh toe doewun
username : wiens joentjuh ziej hie?
TCP/IP : Tinnis Club de Puuppe
CR : helehans no vowurn
LF : lientjuh noh beneen
Tab : springn
Bij opgravingen in de Russische bodem tot op een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van 1000 jaar.
De Russen trokken hieruit de conclusie dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden beschikten over een koperen communicatienetwerk.
Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen.
Deze vezels bleken na onderzoek zo n 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal glasvezel netwerk in gebruik hadden.
En dat zo`n 1000 jaar voor de Russen...
Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: Bij opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 500 meter hebben Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden.
De Belgen concluderen hieruit dat 5000 jaar geleden de oude Belgen
reeds beschikten over een draadloos netwerk .
Hoewel ik helemaal geen groene vingers heb, en nog veel minder kennis van kamerplanten, heb ik toch een huis vol staan. Wanneer ik in NL ben en dochterlief mijn planten komt water geven krijg ik steeds de opmerking mams, het mankeert er nog aan dat je een plant in je wc zet. Wel dochterlief, moest daar lichtinval zijn, ik zou het nog doen ook. De enige plant die bij mij thuis niet wil gedijen is een Varen. Ik heb er al talloze gekocht, ik vind ze uitermate mooi en decoratief in de badkamer, maar het wil me maar niet lukken. Binnen de kortste keren ziet hij ros en verliest zijn bladeren, een zielig bosje dorre takjes is al wat er van overblijft.
Maar niet zo voor mijn lievelingsplant. Ik zag hem voor het eerst bij my dutch lover. Hij stond in een achterafhoekje een beetje verwaarloosd en zieltogend te wezen. Ik besloot om hem mee naar mij thuis te nemen, zonder veel verwachting trouwens. Maar zie, hij groeide en bloeide helemaal open. Ondertussen is hij al meer dan tien jaar oud en staat hij al zeven jaar bij mij in huis.
Wanneer hij in bloei staat ga ik zelfs zo ver dat ik hem meeneem wanneer ik op logement naar NL ga. Samen met de kat en de hond krijgt hij dan een plaatsje op de achterbank van de auto. Ondertussen heb ik ook al enkele stekjes verplant, en ook die doen het prima en geven bloemen. Vraag me niet hoe ik het doe, maar stekjes planten lukt mij altijd. Ik doe helemaal niets speciaals. Ik neem een stekje, zet dat enkele weken in een glas met water en wanneer er wortels aankomen plant ik ze in potgrond. Ik hou geen rekening met seizoenen of temperaturen, en toch heb ik steeds weer de mazzel dat ik een nieuwe plant heb.
Over mijn lievelingsplant: Zygocactus truncatus, Nederlandse naam: Kerstcactus.
En wanneer je de uitleg hebt gelezen over zijn verzorging, weet dan dat ik het meeste ervan gewoon aan mijn laars lap. Zo zet ik hem nooit buiten wegens geen tuin. Draai ik hem regelmatig hoewel dit in feite niet mag. Geef ik hem elke week evenveel water als alle andere kamerplanten. Enkel wanneer hij bloeit verstuif ik extra water over zijn bladeren. Dat wil zeggen, als ik het niet vergeet. Gewoon kraantjeswater, regenwater krijgt hij nooit. Wel is hij een beetje van slag want hij bloeit bij mij driemaal per jaar. Op dit moment geeft hij bloemen en enkele weken na kerstmis nog een keer om vervolgens ergens in maart- april weer in bloei te komen.
En hier is hij dan, met kind, mijn lievelingsplant, de kerstcactus.
Een man gaat naar zijn dokter (sexuoloog)... omdat hij niet meer 'komt'
'Dokter, ik kom niet meer!
De
dokter onderzoekt hem en schrijft hem pilletjes voor: 'Neem
deze pillen.
Als u dan kan komen, kom dan niet meer terug,
maar als u dan nog altijd niet kan komen, kom dan zeker terug.'
Enkele weken later staat die vent weer bij de dokter.
Hij zegt tegen de secretaresse:
'Juffrouw, ik ben enkele weken geleden gekomen omdat ik niet meer kwam.
De dokter heeft me toen pillen voorgeschreven
en hij heeft me gevraagd niet meer te komen als ik kon komen,
maar dat als ik niet kon komen, dat ik dan terug moest komen.
Ik heb die pillen dus genomen, en ik ben gekomen, dus ben ik niet teruggekomen.
Maar ondertussen kom ik niet meer, dus hier ben ik dan...'
De secretaresse gaat met de dokter praten:
'Dokter, er is hier een man aan wie u hebt gevraagd,
om niet terug te komen als hij kwam en om te komen als hij niet kwam.
Hij is gekomen, dus is hij niet terug gekomen, maar,
vandaag komt hij niet meer, dus is hij gekomen.'
De dokter antwoordt haar: 'Perfect juffrouw, laat hem komen'
De secretaresse: 'Dat is wat ik gedaan heb dokter, en hij is terug vertrokken'
Ik ben er mij van bewust dat ik zal worden uitgescholden
voor racist en mij een fatwa op de hals haal
In feite wou ik vandaag hier een logje zetten over mijn planten. Doch
daarstraks heb ik me zo sappel gemaakt dat ik ontplof wanneer ik het aan
niemand kwijt raak. Het gaat om het volgende:
Onze tweetaligheid is al jaren een dispuut tussen
Vlaanderen en Wallonië. Brussel, onze hoofdstad, zou dan ook perfect tweetalig
moeten zijn, en al zeker bij de overheidsdiensten.
Maar dat dit in de praktijk gans anders ligt, daar zijn we ons al jaren van
bewust. Vlaanderen Vlaams en op Sint-Anneke mosselen is dan ook een veel
gehoorde slagzin in Antwerpen.
Maar wat te denken van Vlaanderen meer en meer Arabisch.!?!
Ik moet voor de bevolking van Antwerpen een bepaald
document inleveren. Blijkt dat het dossiernummer ontbreekt, en laten ze dat nu
net nodig hebben. Dus telefoneer ik met de bevoegde dienst in Brussel waar het
document oorspronkelijk vandaan komt. Krijg je natuurlijk de receptioniste aan
de lijn en die spreekt je meteen aan in het Frans. Geen probleem, Vlamingen
staan erom bekend zich makkelijk aan te passen, dus leg ik zo goed en zo kwaad
uit welke dienst ik moet hebben. Na een half concert en twintig minuten later
ben ik eindelijk beland op de dienst waar ik moet zijn. De dame aan de andere
kant van de lijn spreekt een gebroken Vlaams/Frans en ik kan dus met wat
moeite, en goede wil van ons beide, verklaren wat ik moet hebben. Het lukt me
nog ook!
Met de nodige informatie bel ik terug naar de
bevolking van Antwerpen en uiteraard krijg ik daar ook weer een receptioniste
aan de lijn. Niks bijzonder dus, ware het niet dat ik wederom in het gebroken
Vlaams wordt aangesproken, maar ditmaal met een sterk aanwezige Arabische
tongval. Ik probeer in mijn allerschoonste algemeen beschaafd Nederlands aan
het kind uit te leggen waar ik naartoe wil. Maar al wat ze mij kan antwoorden
is:Ich niks verschstoon, ich verbiend ghoe door. Dit overkomt me nog vier
maal voor ik de bewuste dienst heb.
Ondertussen heeft de kat al tweemaal de boel
ondergekotst. Hij heeft nieuw kattengras van verleden zaterdag en dat is voor
mij steeds een periode van uiterste alertheid. Normaal wanneer ik hem hoor
kokhalzen ben ik er snel genoeg bij om hem op het terras te zetten zodat hij
niet het tapijt onderkotst, maar nu hang ik hier aan de lijn. !!! Ik word
stilaan een beetje pist-off Dit is een telefoontje van bijna een uur, en het
is nog maar de vraag of nu echt alles in orde is met de informatie die ik hen doorgeef.
De dame van de bevoegde dienst spreekt perfect Nederlands en ik neem de
gelegenheid te baat om mijn ongenoegen te laten blijken. De dame kan niet
anders dan me gelijk geven en legt me vriendelijk uit dat ze niet anders kunnen
dan Arabisch personeel in dienst te nemen wegens de vele Arabische klanten die Nichts
verstoon.
Ik heb van dat telefoontje verdomme vapeurkes
gekregen!
Toen ik vroeger ging solliciteren als dienster was steeds de eerste vraag of ik
tweetalig was. Ook zo voor mijn dochter in de verkoop. En onlangs las ik op het
raam van een interim bureau een job aanbieding voor onderhoudspersoneel en ook
die moesten het Nederlands perfect machtig zijn. Waarom geld dit dan niet voor
het personeel in overheidsdiensten? En nu ik eraan denk, bij mijn bank is het
al net hetzelfde.
Nog enkele jaren en wij Vlamingen moeten Nederlands, Frans, Duits en Arabisch
kunnen praten willen we onze administratie op orde kunnen houden.
Gelukkig werken de Chinezen nog met nummertjes, grrrrrr.
Zo heel af en toe vraag ik mij af waar ik met mijn verstand zit bij een bepaalde aankoop. Die opkomende twijfels kunnen variëren van zowel bij een kleerkast tot bij een zak aardappelen. Gelukkig ben ik nog nooit thuisgekomen met een kleerkast wanneer ik aardappelen nodig had of omgekeerd! Maar van de week doken die twijfels toch weer op.
Zaterdag kreeg ik plots zin in een broodje preparé. Natuurlijk geen stokbrood in huis en nog minder preparé. Normaliter zou ik het niet eens overwegen om daarvoor naar de winkel te gaan, maar ik kwam eveneens tot de conclusie dat ik nog geen tv programmablad had voor de nieuwe week. Daar ik de meeste programmas die ik wil bekijken opneem met showvieuw, en de nodige codes daarvoor vind je niet op teletekst of Internet, ging ik dus van lieverlee op weg richting supermarkt.
Nu ik daar toch was kon ik meteen aan mijn lekkere appetijt voldoen. Bij de broodafdeling echter geen stokbrood meer. Dan maar twee kleine broodjes.
Van daar naar de vleesafdeling.
Naast de potjes met preparé staan ook piepkleine potjes met gesnipperde ui. Nu is een broodje preparé zónder ajuin géén broodje preparé voor mij, en vermits het potje net genoeg bevat voor twee broodjes, en vermits mijn luie aard op dat moment de bovenhand haalde, neem ik zon potje mee.
Aan de kassa gekomen met natuurlijk meer in mijn karretje dan ik in feite echt nodig had, vrouwen zoals ik maken de winst van de supermarkten, zie ik bij het scannen van het potje ajuin de prijs op het display van de kassa verschijnen. Maar dat scannen gaat zo vlug en ik denk dat ik wel mis zal gezien hebben.
Bij het inladen van mijn winkelwaar kijk ik de rekening na, en ja hoor, ik heb het goed gezien, 0,99 voor het potje ajuin!Negenendertig komma vierennegentig oude Belgische franken!!!
Ik kijk met veel ongeloof naar die cijfers. Ben ik nou zo wereldvreemd, of is dit uitzonderlijk duur? Onderweg naar huis ben ik nog steeds zo verbijsterd dat ik enkele seconden nodig heb om te beseffen dat een buurvrouw naast me komt lopen en een praatje met me begint te maken.
Thuisgekomen heb ik nog meer de pest aan mijn ondoordachte aankoop want in mijn groentenmandje liggen nog twee witte en twee rode uien.
Vijftig gram (50gr) lees ik op het bewuste potje bij Inhoud, en om mezelf nog meer te pijnigen neem ik mijn keukenweegschaal en weeg een kleine rode ui. Honderd en dertig gram (130gr)! Niet eens een halve ui zit er in dit potje!
Ik maak koffie en beleg mijn broodje. Ik onderdruk de neiging om de stukjes ui te tellen. Ik kan er maar beter rijkelijk mee omspringen, anders moet ik er misschien nog de helft van in de vuilnisbak kieperen wegens niet meer vers. Vijftig eurocent (0,50) door de riool. Net alsof ik een kapitalist ben die geen blijf weet met zijn fortuin.
Het broodje heeft me desondanks toch nog lekker gesmaakt. Maar bij elke beet dacht ik aan mijn schoonmoeder zaliger die de zuinigheid in persoon was. Ik zag haar afkeurende blik weer voor ogen en weet dat zij zich nu heeft omgekeerd in haar graf om zoveel verkwisting van haar schoondochter, alle wijze lessen van haar ten spijt. Ik hoor weer haar geijkte uitspraak; Arbeid verwarmt, luiheid verarmt!
Maar ze kan gerust zijn. Dit was éénmalig.
Ik mag een ajuin worden als ik mijn uien in het vervolg niet zelf snipper.
Ik las bij Myette over haar zieke kat en het
kostenplaatje bij de dierenarts.Duur! Waarom moet een dierenarts zo duur zijn?
De opleiding tot dierenarts vergt 8 jaar opleiding waarvan zes jaar
universiteit en 2 jaar praktijkopleiding. En dan spreken we nog niet over de
kosten voor de inrichting van een eigen praktijk ..
Quote: Het inkomen van een dierenarts bedraagt maar 1/3 van het inkomen van
een huisarts of apotheker. Voor
dat bedrag moet ook 's avonds, in de weekenden en op feestdagen gewerkt worden
zonder dat dit nog eens extra betaald wordt. Deze extra werkdagen worden
meestal ook niet in extra vrije tijd gecompenseerd. Desondanks vinden sommige
mensen de dierenarts relatief duur. Dit komt echter veelal uit onwetendheid.
Mensen zijn nl. vaak verzekerd voor de kosten van deze beroepsuitoefenaren met
een vergelijkbare (6-8 jarige) studie en zien daarom de rekeningen van deze
zelfstandige beroepsuitoefenaren richting ziekenfonds vaak niet. Zo kost het
consult bij een huisarts 26 euro per 6 minuten en bij een dierenarts gemiddeld
19 euro per 15 minuten. (prijzen ex BTW). Een herhalingsrecept bij een huisarts
kost 12 euro waarbij de afleverkosten van de apotheek ook nog eens 5-10 euro
zijn. Bij een apotheekhoudende dierenarts kost eenzelfde recept voor het
huisdier inclusief de afleverkosten vaak niet meer dan 2-3 euro.Unquote (bron:
Dierenkliniek De torenNL.)
Bij de aanschaf
van een huisdier moet je er rekening mee houden dat het kan ziek worden en/of
dure operaties en medicatie nodig heeft die een flinke hap uit je budget kunnen nemen,
las ik als reactie op het item van Myette. En ik ben het daar volledig mee
eens. Maar langs de andere kant vraag ik mij af, hebben arme mensen dan geen
recht op het gezelschap van een huisdier?
Vaak is een huisdier hun enige gezelschap, hun enige aanspraak of troost. Voor
alleenstaande gepensioneerden met een piepklein pensioen is een huisdier vaak nog
hun enige contact met de buitenwereld. Vaak ook de enige reden nog om naar
buiten te gaan en zo de nodige beweging te nemen. Maar o wee als het diertje
ziek wordt, want dan komen die mensen financieel dik in de problemen te zitten
daar ze amper genoeg hebben voor henzelf.
Zelf heb ik zeven jaar lang een ziek hondje gehad dat dagelijks verzorging
nodig had met dure producten en medicatie. Men zegt vaak dat elk kind een eigen
huis kost en ik beaam dat graag, maar mijn hondje heeft alvast enkele vierkante
meters bouwgrond gekost.
Ik meen wel eens
te hebben gelezen dat er voor minderbedeelden een dierenartsenpraktijk bestaat waar
zij hun huisdieren gratis kunnen laten behandelen. Voor Antwerpen zou dat in
Hoboken zijn. Maar hoe kom je daar als je bijvoorbeeld in Wommelgem woont? Het
is niet altijd zo evident om met je zieke dier bus of tram op te stappen. En
wat als het een noodgeval betreft? Van Wommelgem naar Hoboken met het openbaar
vervoer kost je algauw enkele uren. Taxi of dierenambulance is geen optie
wegens wederom te duur. Mede door die problemen gebeurd het vaak dat een
huisdier verwaarloosd wordt. Niet uit moedwil, maar uit onmacht wegens geen
geld.
Ach, ik heb er ook
geen oplossing voor. Maar ik vind het wel onfair dat arme mensen die al zoveel
genoegens moeten missen, ook het genoegen van een huisdier niet mogen en kunnen
smaken. Misschien dat men zich in de Wetstraat eens moet buigen over het
invoeren van een wet die dierenartsen verplicht om een beperkt aantal arme huisdieren bezitters
gratis te helpen. Natuurlijk met strikte regels en bepalingen om misbruik te voorkomen.
Maar ik kan mij de heisa al indenken. Ik weet niet of een dierenarts een eed
aflegt zoals dokters dat doen, maar ik weet wel dat er dierenartsen zijn die
enkel op geld zijn belust, en niet voor het welzijn van het dier kiezen. Lees hier
maar. http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=gov16hp48
Sommige
mensen maken duidelijk het verschil. Getuige dit volgende verhaal .
Zijn
naam was Fleming, en hij was een arme Schotse boer.
Op een dag hoorde hij een schreeuw om hulp die uit een nabijgelegen moeras
kwam. Hij liet alles vallen en rende naar het moeras. Tot zijn middel in de
zwarte smurrie zag hij een bange jongen spartelen. De landbouwer, Fleming,
redde de jongen van wat zeker een langzame en afschuwelijke dood zou zijn
geweest.
De volgende dag reed een koets voor bij het huis van de boer. Een goedgeklede
man stapte uit en stelde zich voor als de vader van de jongen die boer Fleming
de dag ervoor had gered.
"Ik wil u terugbetalen," zei hij, "U redde het leven van mijn
zoon."
"Meneer, ik kan niets aannemen voor wat ik heb gedaan", antwoordde de
Schotse boer.
Op dat ogenblik verscheen zijn eigen zoon aan de deur van de boerderij.
"Is dat uw zoon?" vroeg de edelman. "
Ja," antwoordde de boer trots.
"Ik wil met u een afspraak maken. Laat me hem hetzelfde niveau van
onderwijs geven als dat van mijn eigen zoon. Hij zal zonder twijfel iemand
worden waar wij beiden trots op zullen zijn."
En zo geschiedde. De zoon van Fleming bezocht de beste scholen. Hij studeerde
af in St. Mary's Ziekenhuis in Londen en werd over de hele wereld bekend als
Sir Alexander Fleming, de uitvinder van de penicilline.
Jaren daarna werd de zoon van de edelman, die uit het moeras was gered,
getroffen door een longontsteking.
Wat redde zijn leven dit keer? Penicilline.
De naam van de edelman? Lord Randolph Churchill.
De naam van zijn zoon?
Sir Winston Churchill.
Je kent ze wel die stickers vanachter op autos Baby
aan boord! Ik vraag mij altijd af wat de bedoeling is van die boodschap! Zou het
kunnen zijn: "Alstublief
rijdt voorzichtig, want mijne kleine zit op de achterbank?" Of is het
eerder een waarschuwing? "Ik ben af en toe afgeleid door het gebleir van
mijne kleine, dus vergeef me als ik plots van mijn baan afwijk."Of wil
men daarmee zeggen Mijne kleine werkt danig op mijn zenuwen dus ga van mijn
baan want ik klop erop als je me dwars zit? In elk geval lijkt het mij hen er
niet om te doen: Ik rijd voorzichtig want ik heb een baby aan boord.
Gisteren boodschappen gedaan. Bij het naar de volgende
winkel rijden moeten we een relatief drukke baan oversteken. Een groot blauw
bord laat ons weten dat ritsen hoffelijk is, dus wordt er geritst. Alles gaat
goed tot wij ritsen. De chauffeur die wij ritsen is daar helemaal niet blij mee
en dat laat hij weten met een toeterconcert. De baan heeft twee rijvakken en
inhalen is verboden, dat zegt de doorlopende witte lijn, maar daar trekt de
boze chauffeur zich niets van aan. In volle vaart vliegt hij ons voorbij en
gaat vervolgens vol op de remmen staan. We kunnen nog net een aanrijding vermijden. Vervolgens geeft hij volle gas en verdwijnt met een rotvaart, op een baan waar je notabene maar 50 km p.u. mag rijden, uit ons zicht.
Achterop de auto kleeft een sticker: Baby aan boord!.
Op de parking van de winkel waar wij ook naartoe reden zien we hun auto weer. Er stapt een jong stel uit de
wagen en .er is inderdaad een baby aan boord. Een ukje van nog geen twee jaar. My
dutch lover vraagt wat de bedoeling was van het agressieve gedrag van de jonge
chauffeur. Die laat ons weten dat hij niet akkoord ging met het ritsen en dat
ze gehaast zijn omdat de oudste nog van school moet worden gehaald. Hij laat
ons ook weten dat wij oudjes alle tijd van de wereld hebben en dat we gerust
nog een auto hadden kunnen laten passeren, die van hem dus.
De jonge vrouw staat terzijde van haar man met een
huilende baby op haar arm die ze tevergeefs probeert te sussen. Zij is duidelijk
aan het einde van haar latijn. Ik denk bij mezelf;Wat heb je nou gewonnen
meid? Voor hetzelfde geld was je nooit aangekomen aan de school van je ander
kind en had je dit kind misschien naar het ziekenhuis moeten brengen, of erger."
En dit om enkele luttele seconden winst.
Wat een voorbeeld geven zij aan hun kinderen mee met hun roekeloos rijgedrag?
Baby aan boord! Een boodschap voor elke automobilist om rekening mee te
houden. Maar beseffen de jonge ouders het zelf wel?
Mustafa leeft al meer dan 40 jaar in Amerika. Hij wil graag in zijn tuin aardappelen planten, maar hij is alleen en oud en zijn zoon leeft in Irak. Hij schrijft een e-mail aan zijn zoon:
'Lieve Ahmed Ik ben erg verdrietig omdat ik in mijn tuin geen aardappelen kan planten. Ik weet zeker dat jij me had geholpen de tuin om te spitten, als je hier geweest was. Ik hou van je! Vader
De zoon schrijft meteen terug:
Lieve Vader Raak alsjeblieft niets in de tuin aan! Ik heb daar namelijk 'het spul' verstopt. Ik hou ook van jou. Ahmed
2 uur later staan de US Army, de Mariniers, de FBI en de CIA voor het huis van de oude man. Ze graven de tuin meter voor meter om, zoeken iedere millimeter af, maar vinden niks. Teleurgesteld gaan ze weer weg...
Dezelfde avond nog krijgt de oude man een e-mail van zijn zoon:
'Lieve Vader Hoogstwaarschijnlijk is de tuin nu helemaal omgespit en kan je aardappelen planten. Meer kon ik op deze afstand niet voor je doen. Ik hou van je. Ahmed'
Dit is feitelijk een item voor mannen om te lezen.
Misschien dat wij vrouwen alzo een antwoord krijgen, of minstens een beter
inzicht op het denken en doen van mannen.
Je leest het vaak en je hoort het nog veel vaker door
hen zeggen, mannen snappen niets van vrouwen. Ze weten niet hoe ze nu juist in elkaar
zitten. Maar ik kan dat retourneren want ik snap niets van mannen.
Ik snap bijvoorbeeld niet hoe zij een moertje dat op straat ligt oprapen omdat
ze er eventueel een kunstwerk in zien. Of dat ze het ding misschien ooit nog
eens kunnen gebruiken, hoewel ze er thuis nog honderd of meer werkloos her en
der hebben rondslingeren. Wat my dutch lover bijvoorbeeld ziet in een kapotte
knoop van een Jeansbroek snap ik ook niet, maar ik kwam er wel achter hoe
belangrijk het voor hem moet zijn toen ik hem wou wegkijlen omdat hij al meer
dan drie maanden op de keukenrichel ligt en hij daarbij danig op mijn zenuwen
werkt.
Wat ik al helemaal niet snap is dat, buiten hun auto,
mannen niet schijnen te weten dat toestellen en kasten ook een zij, achter en
bovenkant hebben.
Deze morgen vroeg my dutch lover zo langs zijn neus weg of ik speciale plannen
had vandaag. Ik weet dan meteen hoe laat het is, meneer wil dan heel graag gaan
vissen. Ga maar jongen, ik vind wel wat om te doen. Hij kijkt me daarbij dan
aan of ik van de maan kom want, wat kan ze nou nog vinden om te doen?! Na het
bed te hebben verschoond, de was en de strijk te hebben weggewerkt, de badkamer
en de wc grondig te hebben gepoetst weet hij toch echt niet wat ik nog meer zou
kunnen doen? Nou, wat denk je van de keuken, mijn beste.
Toen hij vanavond weer thuis kwam en me vroeg of ik me
niet verveeld had zon ganse dag, liet ik hem weten wat ik zoal met mijn tijd
had gedaan.
Bijvoorbeeld de verzameling vazen afgewassen die boven op de keukenkast staan vet
en stof te vergaren. Zeker vijftien vazen staan daar. Nog van in de tijd dat we
een grote bloementuin hadden en er in elke kamer verse bloemen stonden. Nu
moeten we die bloemen gaan kopen en blijft het meestal bij één boeket. Dus we
hebben een overschot aan lege vazen. Maar ze wegdoen? Geen denken aan! Ik huur
wel eens een stand op de rommelmarkt en verkoop ze daar. Ik hoor het hem al
vier jaar zeggen.
Ik heb onder andere de koelkast en de magnetron uitgewassen, zei ik hem, en
weer bekeek hij me als zag hij een bosbrand op zee. Want dat had ik de vorige
keer toch gedaan! Hij vergat wel even dat de vorige keer al twee maanden
geleden was.En de magnetron heb ik vorige week nog gedaan, zei hij me nog met
een beetje verontwaardiging in zijn stem. Geloof ik best, maar dan toch niet de
zij en achterkant.
Nee, ik snap ze niet de mannen! Zien zij de dingen nu
echt zo anders dan wij? Althans wat binnenhuis betreft dan, want eens de straat
op schijnen hun blikken scherper dan ooit te worden. Dan zien mannen dingen die
aan vrouwen totaal voorbij gaan.
Ja zeg, maar jij hebt een poetsvrouw, zegt hij me een beetje verongelijkt. En
hij dan niet?, flits er even door mijn hoofd, maar ik zwijg en haal mn
schouders op. Ik vraag mij daarbij af of ik nu echt die éne heb getroffen of
dat er nog vrouwen zijn met dergelijke exemplaren.
Wat eten we schat? Want natuurlijk heb ik tussendoor ook nog een potje
gekookt, daar word niet eens meer aan getwijfeld.
Ga jij maar lekker zitten, doe ik de afwas wel zegt hij me na het eten, en ik
vind hem meteen weer een schatje.
Nee, ik snap de mannen niet, maar soms snap ik mezelf ook niet!
Het is de week van het Antwerps dialect lees ik bij Bojako.
Mijn pleegouders, en hun ouders, spraken dat Antwerps dialect nog voluit, maar
ik zelf ben er in de loop der jaren heel veel van kwijt geraakt. Jammer
eigenlijk!
Momentheel logeer ik in NL en om jullie een idee te geven van het dialect waar
ik hier mee te maken krijg, en waar ik geen jota van versta, hier een volgend
verslagje.
Het verslag gaat over de wereld parade die hier elke vier jaar doorgaat. Het is
een dansfestijn waarbij dansgroepen uit de hele wereld een ganse week lang door
de straten trekken en zo hun dans en muziek laten zien en horen.
In Broenssem woar t mit de Parade pries.
t Woar gewuën n prachtig fieës!
Al die versjillende culture,
en prachtige oetgedoste figuëre.
Hubbe os tieën daag lank,
Loate genete van dans, meziek en zank!
In dr optoch zoogs-te al die groepe langs flaneëre,
en vol trots doer de sjtroate van Broenssem paradeëre.
Eén kluërriek lintj dat in dr opptocht dansend doar de sjtroate trikt,
n bild dat oane veneül te zigke vuur zich sjprikt!
t Verbroedere in de tent is n vuurbild vuur veuël
luuj,
die doa get angesj teëge aa kieke op de dr daag van huuj!
Same fieëste, same genete van sjpass en plezeer
en zjwart of wit, roeëd of greun
dat makt nieks oet, mit de parade in Broenssem
is dat hieël geweun!
In twieë doezend twelf zigke vier in broenssem weer
De ganse welt danst dan weer bie os, mit veuël plezeer!
Broenssem, grenzeloas gastvriej en Parel van de Mijnsjtrieëk
ís dan weer t middelpunt van het folkloristische riek
De ganze welt danst in Broenssem,
zoeë wurd mit de Parade ummer gezag.
Mér t is mieër dan dat.
t Lieët zien, same leëve
én zich verstoan mit inne gulle lach!
En als jullie er weinig of niets van snapten, geen
erg, ons verstaan ze hier ook niet!
Mijn oma , 84 jaar oud , rijdt nog altijd zelf met de auto!!!
Ze
schrijft:
Lieve
kleindochter,
Enkele dagen geleden ging ik naar de plaatselijke krantenwinkel en zag een
sticker waarop stond: 'Claxonneer als je van Jezus houdt'.
Die
dag was ik bijzonder opgewekt omdat ik net een mooie kerkdienst met koorzang en
donderpreek had bijgewoond.
Dus kocht ik de sticker en plakte hem op mijn bumper.
Meisje toch, ben ik blij dat ik dat deed want ik beleefde daarna
zo'n bemoedigend avontuur.
Ik
stopte aan een rood licht op een druk kruispunt, nog steeds in gedachten over
de Heer en hoe goed Hij is.
Daardoor zag ik niet dat het licht groen werd.
Een goede zaak dat iemand anders ook van Jezus houdt en toeterde want
anders was het mij niet opgevallen.
Daarna merkte ik dat meerdere mensen van Jezus houden.
Terwijl ik daar zat te wachten, begon de man achter mij te toeteren.
Dan leunde hij uit zijn raam en riep: 'In Gods naam!!!
Vooruit!
Vooruit!
Jezus Christus!! Vooruit!' Wat een uitbundige fan van Jezus was hij.
Iedereen
achter mij begon te toeteren.
Ik leunde uit mijn raam en begon te wuiven en te lachen naar al deze
liefdevolle mensen.
Ik claxonneerde zelfs enkele keren om te laten horen dat ik hun liefde deelde.
Er moet zelfs een psychiater achter mij gestaan hebben
want ik hoorde iets zeggen over een instelling.
Ik
zag een ander op een vreemde manier wuiven
met alleen zijn middenvinger in de lucht.
Ik vroeg mijn kleinzoon op de achterbank wat dit wilde zeggen.
Hij antwoordde: 'Waarschijnlijk is het een Hawaïaans geluksteken.'
Zo oud als ik ben heb ik nooit iemand uit Hawaï ontmoet
dus gaf ik hem het geluksteken terug.
Mijn
kleinzoon barstte uit in lachen.
Zelfs hij was dus aangestoken door dit religieus gebeuren!!
Enkele mensen waren zodanig door de vreugde van het ogenblik aangegrepen
dat ze uitstapten en in mijn richting kwamen.
Ik wed dat ze wilden bidden of mij vragen welke kerk ik bezocht.
Maar
juist op dat ogenblik bemerkte ik dat het licht veranderd was.
Dus wuifde ik lachend naar al deze broeders en zusters en reed verder.
Het viel me op dat ik de enige was die over het kruispunt reed voor het licht
opnieuw versprong en was een beetje droevig dat ik al deze mensen diende achter
te laten na al de liefde die we deelden.
Dus
vertraagde ik, leunde uit het venster en gaf hen allen voor de laatste
keer nog eens het Hawaïaans geluksteken.
Toen begonnen ze allemaal gelijktijdig te toeteren.
En ik dacht:
'Prijs de Heer voor zulke liefhebbende en godsvruchtige mensen.'
Veel liefs, je Oma
Zonder fouten schrijven is voor onze generatie geen sinecure.Tussen de spelling van toen wij onze eerste woordjes leerden schrijven en nu, ligt een wereld van verschil. Niet alleen is onze taal sterk vernederlandst maar we hebben er ook nog eens een heleboel Engelstalige woorden en uitdrukkingen bij gekregen. Ik denk nu even aan de computertaal. Maar ook de jongeren van nu hebben een heleboel nieuwe woorden waar wij meestal geen jota van snappen, laat staan dat we ze foutloos kunnen spellen. Wat hier van te denken:
minchia! = Ik krijg er de zenuwen van.
maja! = Echt?
mado! = Serieus? Dat is erg. Verdorie.
dem/damn = Dat is goed!
barak! = Er slecht uitzien
Dit om maar enkele voorbeelden te geven van een voor ons onbegrijpbaar taaltje.
Sommige mensen ergeren zich blauw aan schrijffouten. Vooral dt-fouten liggen hen zwaar op de maag. Ze laten het dan ook niet na jou erop te wijzen. Ik word daar niet warm of koud van. Ik weet dat ik schrijffouten maak, dat ik zelfs vaak een slechte zinsbouw neerzet. En wanneer ik de blogs hier even overloop dan merk ik dat ik bijlange na niet de enige ben. Ach, wat maakt het uit, denk ik dan, als de boodschap maar degelijk overkomt is het mij al lang goed!
Mijn troost is dat zelfs de spellingscontrole van Word het vaak mis heeft. Zo geeft hij aan dat ik "benieuwd"met een 'T' moet schrijven, daar waar ik meen dat het een 'D'moet zijn. "Ik drink nooit T" met dank aan mijn juf van de derde klas.
Anders ligt voor schrijvers en schrijfsters alsook voor onderwijzend personeel. Zij kunnen zich geen schrijf of taalfouten permitteren. Maar voor hen is er dan het Groene boekje.
En wat te denken van Het grote dicteewaar gerenommeerde schrijvers en schrijfsters vaak lelijk door de mand vallen, en dan zijn de deelnemers nog de bovendrijvende crème.
Waarom zou ik mij dan zorgen maken!
Datzelfde groene boekje heeft maar liefst 9000 verschillen gevonden tussen 1995 en 2007.
Een resem aam nieuwe woorden. Ik geef er jullie hier enkele, niet uit het boekje, maar woorden die ik hoorde en las in de media. Ik ben benieuwd of jullie ze kenden!
Curlingouder= Een overbeschermende ouder
Nuroman = Nieuwe man, poëtisch en zakelijk tegelijk.
Ovonde = Ovale ronde, geen rotonde dus.
Skiken = Een combinatie van skaten ( schaatsen) en biken (fietsen)
Bobbycam = Fietsende politieagent met camera op pet of helm.
Plusouder = Stiefouder
Pendelcreche = Crèche vlak bij een station.
Ploetermoeder = Thuisblijf moeder.
Ik wens alle kommaneukers heel veel plezier met het verbeteren van mijn schrijffouten!
Op
sommige blogs hier op Sennet kan ik niet reageren zonder dat ik eerst InternetExplorer
moet opstarten. Op andere blogs zie ik dan weer de tekst en de plaatjes als een
kakofonie door elkaar lopen. Dat is zo bij Klaproosje, Brompot, Met hart en
ziel, Alzheimer, Wirwar om er maar enkele te noemen.
Dat komt omdat ik surf met Mozilla-Firefox als browser.
Toen ik hierover ooit eens om uitleg vroeg op het bloggenforum, kreeg ik als
antwoord dat de seniorenblogs nou eenmaal ontworpen waren voor Internet
Explorer.
En dat vind ik nu heel gebruiksonvriendelijk.
Als
webdesigner dien je er voor te zorgen dat de website die je maakt er goed uit
ziet in alle browsers. Dat is althans mijn mening. Soms is het wel even
puzzelen om alles in elkaar te laten vallen maar voor de meest gebruikte
versies van webbrowserskan je alles goed krijgen.
*Hoewel Internet Explorer nog steeds de geliefkoosde webbrowser is van de
Belgische internetgebruiker, heeft Mozilla-Firefox zijn marktaandeel op twee
jaar tijd verdubbeld van 15 tot 30 procent. Dat blijkt uit cijfers van DNS, de
Belgische Vereniging voor Internet Domein Naam Registratie, zo meldt Data News. (Bron: Knack be)
Waarom
ik Mozilla gebruik: 1) Het ziet er vrijwel identiek uit ongeacht op welk besturingssysteem
je het gebruikt. 2) Bij een bijwerking wordt enkel het verschil gekopieerd
in plaats van het volledige programma opnieuw op de hard-disk te moeten
plaatsen vóór je het kunt installeren; 3) Iedereen kan het volledig op maat instellen en hoeft
niets te nemen wat hij/zij overbodig vindt (jammer genoeg komt hier wel
verandering in) 4) Zelf gekozen uitbreidingen kunnen desgewenst ook
automatisch gecontroleerd worden op bijwerkingen 5) In plaats dat de maker beslist hoe alles werkt, beslist
de gebruiker dit zelf en zo hoort het ook!
6) Mozilla-Firefox is een veilige browser en waarschuwt voor malafide websites.
7) Maar vooral had ik mijn buik vol van al de problemen met de up-dates en de patches
van Microsofts Iexplorer
Een
student informatica die ongetwijfeld gaat voor zijn Masters-Degree, en een getalenteerd
webdesinger zoals onze webmaster zou dit alles moeten weten, maar vooral erkennen.
En wellicht doet ie dat ook wel, maar ik denk dat het euvel hem zit in het feit
dat je met Mozilla elk bewegend plaatje kan blokkeren, dus ook de reclame. En
ik ben mij er terdege van bewust dat Seniorennet het moet hebben van die
reclame willen ze ons de blogs gratis kunnen blijven aanbieden.
Je zou kunnen opperen dat men voortaan laat betalen om een blog te openen hier.
Maar dat zou op voorhand al een verloren oorlog zijn met al die concurrerende
blog aanbieders. Trouwens ik denk dat velen hun blog hier snel zouden opdoeken
om naar die concurrent over te lopen.
Maar dit besef neemt niet weg dat ik mij stiefmoederlijk behandeld voel en het
zeer gebruiksonvriendelijk vind van Seniorennet.
Want indien alle programmatuur werkte zoals Mozilla-Firefox,
zou de pc wereld er beter op worden.
ZO,
DAT MOEST IK WEER EFFE KWIJT.
U HOEFT MIJN MENING NIET TE DELEN.
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!