You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
16-08-2006
SENIELENNET
Laatst vroeg een blogvriend me zeg, wat gebeurt er met je?
Je blog staat vol speeltjes, mooi hoor, maar waar is je vranke teut naartoe?
Heb je geen mening meer?
Ik liet toen weten dat het in de eerste plaats windstil was op de blogs wegens
vakantie tijd.
De befaamde komkommertijd weet je wel!
In de tweede plaats had ik mezelf beloofd om mij niet meer te ergeren aan wat
anderen zo nodig met een overladen gal menen te moeten uitspugen.
Maar de aard van het beestje hè, het speelt me nu toch weer even parten.
Goh, niks wereldschokkends, zelfs niet gewoon schokkend, maar toch iets dat ik
las, en waar ik enkele bedenkingen over heb.
Ik las het bij onze Belgische blogvriend die in Frankrijk
leeft.
Niet als een God, maar als een helper voor mensen in nood aldaar.
Een nobel initiatief, applaus waardig.
Jean, want zo heet hij, moet met heel veel hoop zijn blog hebben gestart hier
op Seniorennet.
Want Senioren, meestal op pensioen, de oorlog meegemaakt, zullen wel heel veel medegevoel
hebben, en vooral de tijd om mij bij mijn project te willen helpen.
Zo moet Jean gedacht hebben volgens mij.
Maar de ontnuchtering kwam al heel snel, want buiten een handvol senioren,
geeft men geen zier om noodlijdende Belgen in Frankrijk.
Maar Jean, optimist tot in de kist, houd dapper stand.
En niet op zijn mondje gevallen, houd hij zo regelmatig, ons een spiegel voor.
Zo ook weer in zijn laatste blogitem.
En het was toen, en daar dat er iets begon te knagen bij mij.
Neen, geen schuldgevoel!
Waarom niet?...... Dat leg ik wel uit in een vervolg.
Maar een zin, één woord eigenlijk, geciteerd, van een ons ook aller bekende
heer, Milo.
Hij noemt Seniorennet occasioneel en smalend,Senielennet, zo kon ik lezen bij
Jean.
En laat dit woord mij nu toch in het verkeerde keelgat schieten zeker!
Want waar haalt die man het recht vandaan om te veralgemenen?
De heer Milo, dokter van opleiding.
Intelligent, bij wijle zeer humoristisch, maar ontegensprekelijk een man die
eveneens goed uit zijn woorden kan komen, en ze onfeilbaar kan neerpennen.
Ook bij wijle een romantische man, getuige zijn gedichten.
De handvol senioren die hem kennen van de blogs kan je onderverdelen in twee categorieën,
je moet hem, of je moet hem totaal niet.
Een tussenweg lijkt in zijn geval onmogelijk, tenzij je de gave hebt om alles
te kunnen, en te willen relativeren.
Van de andere duizenden senioren hier op SenNet kan je zeggen onbekend is
onbemind, om maar een cliché te gebruiken.
Maar o wee als de heer Milo zijn scherpe pen te voorschijn haalt!
Getuige zijn Senielennet waarbij hij doelt op die groep van mensen die er een
andere mening op na houden dan de zijne.
Waarom noemt hij ons senielen?
Wel naar ik begrepen heb bij het artikel van Jean, gaat het over onze, al dan
niet vermoedelijk aanwezige, preutsheid.
Over naaktheid, in het algemeen.
Over de vele synoniemen die gebruikt worden om een beschrijving te geven van De
liefde bedrijven.
Wel .in mijn loopbaan als dienster in de horeca, heb ik een woordenschat
verzameld die al die geneugt(d?)en op een zeer schunnige manier kunnen
weergeven.
En wanneer ik het woord neukenin al zijn vormen lees, ben ik nu niet meteen
danig geshockeerd, of wanneer ik het zelf eens in de mond neem, ga ik niet sito
presto mijn mond wassen met zeep.
En toch zal ik veeleer de zachte omschrijving hanteren.
Ben ik daarom preuts? Of erger, seniel?
Zo ook met naakt.
Ik kan heel goed naar het naakte zaakje van een man of vrouw kijken zonder
uitbundig te beginnen blozen, of devoot mijn ogen neer te slaan.
Zachte porno is iets dat al enkele jaren qua interesse achter mij ligt, ik heb
het bekeken en geregistreerd als veel nieuws is er niet onder de zon.
Maar wie er nog inspiratie uit kan halen, mag gerust van mij.
Ben ik daarom preuts, of seniel?
Neen, zo meen ik, maar ik heb er wel een mening over.
Zonder hoge universiteitsopleiding, en met al mijn hiaten
qua opvoeding, ben ik van mening dat al deze dingen in de privé-sfeer
thuishoren.
Hoe de gentialen van anderen eruit zien interesseert mij geen zier.
Welke standjes ze prefereren ook niet.
Welke seksattributen ze daarbij hanteren evenmin.
En ik wil daar ook niet mee rond mijn oren worden geslagen.
Liever lees ik een goed geschreven verhaal, al dan niet naar eigen wedervaren.
Of kijk ik naar een eigen gemaakt plaatje in fotoshop, al dan niet met een
gedicht of spreuk erbij.
Een mop, een spelletje, een mooi muziekje .dat zijn de blogs die hier op
SenNet mijn voorkeur wegdragen.
En die andere blogs, die zo nodig en met geweld de ganse Kamasutra in woord en
beeld willen weergeven, ze doen maar, echter bij mijn Favorieten zullen ze
nooit terechtkomen.
Ben ik dan preuts ..? Het zij zo .!
Maar Seniel ben ik alvast nog niet, want ik heb geen voorlichting meer nodig,
noch geschreven noch geïllustreerd, om te weten hoe en wat er mogelijk is in
mijn liefdesleven.
Zeg nou zelf, dit is toch om de muren op te lopen!
Ik heb het over het weer.
In België steeds een dankbaar onderwerp wanneer je even niet meer weet wat
vertellen.
Maar nu wordt het mij toch echt te gortig.
Midden augustus, hoog zomer, en ik zit te rillen van de kou.
Zelfs mijn kat kijkt me wat meewarig en ongelovig aan.
Hij lijkt wel te vragen of ik er aub wat wil aan doen, want dit vind hij maar
niks.
Zijn favoriete kussen ligt te zieltogen in de hoek van de kamer, het kussen
waar hij zo graag ligt op te zonnen in de tuinstoel op het terrasje.
Lange tijd ligt hij in de kamer te kijken naar buiten.
Vraagt zich af wanneer de bui nu eindelijk gaat over zijn.
Maar de ene bui volgt de andere op, de eens al heviger dan de andere.
En het einde is nog lang niet in zicht als we de weersvrouw/man mogen geloven.
Vaak hebben ze het verkeerd voor, die weersvoorspellers.
Maar dit schijnt enkel op te gaan wanneer ze mooi weer voorspellen, met slecht
weer schijnen ze het steeds bij het rechte eind te hebben.
Met een brede smile op het gezicht kondigen ze aan dat het te koud is voor de
tijd van het jaar.
Ja peuh, dat kon ik zelf ook al wel vaststellen.
Ik blijf tegen beter weten in ramen en deuren opengooien, maar moet mij steeds
weer gewonnen geven.
Ik sta voor de kleerkast en kijk naar al die zomerse topjes
die ik zo gretig heb gekocht in soldenperiode.
Waar waren toch mijn gedachten, vraag ik mij nu af.
Ik schuif al die vrolijke kleuren maar weer naar de achterste plank, en kies
voor een wollen truitje met mouwen.
Weliswaar in een zomerse groene tint, maar ;
Een jeansbroek hoort er ook bij, een bermudamodel, want ik wil kost wat kost toch
dat zomerse gevoel opwekken.
Maar het helpt allemaal niets.
Ondanks mijn vrolijke kleuren word ik niet vrolijker wanneer ik overdag het
licht moet aansteken in de kamer.
sAvonds zit ik te rillen van de kou aan mijn peeceeke.
En na lang overwegen geef ik mij ook daar gewonnen en zet de verwarming op.
Denk daarbij vluchtig aan de afrekening van mijn energiefactuur van volgend
jaar.
Die zal weeral een stukje hoger komen te liggen.
Kou lijden in de maand augustus.
Hoog zomer.
Het is om de muren op te lopen!
Toen ik jong was had ik steeds een gevat antwoord of repliek
klaar.
Men zei daarom over me die laat zich de kaas niet van het brood eten.
Wanneer ik nu zo mijn leven overschouw, dan moet ik helaas erkennen dat men
vreselijk ongelijk had.
Want ik ben nog het meest een voetveeg geweest.
Ondanks mijn grote mond, speelde mijn kleine hartje me parten.
Dat was zo tijdens mijn loopbaan, en dat was ook zo in de vriendschap.
Ik geef jullie enkele voorbeelden.
Mijn schoonmoeder zei me hoe, en wat ik moest koken voor haar
zoon.
Ik durfde haar niet tegenspreken.
Op een dag maakte ik prei klaar met een recept uit een magazine.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik op mijn twintigste bijlange na niet zo goed
kon koken als zij.
Toevallig kwam ze binnenvallen, keek in de pot, haalde haar neus op, en
kieperde de rotzooi zoals ze het noemde in de vuilnisbak.
Doodleuk zei ze daarna tegen haar zoon Vanavond zullen het nog maar eens
boterhammen worden jongen, want je vrouw kan niet koken.
En ik deed er het zwijgen toe.
Op de fabriek had men al vlug in de gaten dat ik een vlugge
werker was.
Het was bandwerk, en ik was een zenuwpees, dus werkte ik aan een hoog tempo
waarbij ik tijd over had, en diegene die de band moesten laden niet konden
volgen.
Er werd mij dan door hen ook vaak gevraagd om bij hun taak wat te helpen, wat ik met
graagte ook deed.
Maar de baas kreeg dit al gauw in de gaten.
Resultaat, ik bediende twee loopbanden alleen, terwijl anderen met twee, en
soms met drie aan dezelfde soort machine stonden.
Mijn loon was hetzelfde als van de andere vrouwen, maar ik werkte met gemak
voor twee.
En wederom zei ik niets.
Zo ook toen ik mijn werk als dienster in de horeca begon.
Bij moesten toog en buffet glanzen.
Dat hadden mijn colegas al vlug in de smiezen.
Dus liepen zij er de kantjes af, goed wetend dat ik aan de slag zou gaan zogauw
mijn dienst begon.
Nog maar eens deed ik hun werk erbij, en wederom zei ik niets.
Maar in de prive verging het mij al niet beter!
Toen ik mijn eigen zaak begon, nam ik op een moment een serveerster in dienst.
Al van bij het begin van haar dienst slaakte ze diepe zuchten, en vertelde dat
ze hondsmoe was, om die en die reden.
Dus wat deze deze bazin?
Ik liet de dienster zitten en deed zelf het werk waarvoor ik haar had
aangenomen.
Want het arme kind was zo moe!
Bediende in haar plaats op het terras, en gaf het drinkgeld braafjes aan haar.
En als ze niet uit zichzelf ontslag had genomen, had ik nooit wat gezegd.
Met vriendinnen lag het al niet veel anders!
Ik had een vriendin die heel graag uitging, en die daarbij, hoewel gehuwd ,de
éne na de andere minnaar had.
Haar man mocht dit natuurlijk niet te weten komen.
En zo vertelde ze hem dat ze met mij naar de bioscoop ging, maar in de plaats
daarvan ging ze de hort op met haar minnaar.
Ik diende dus als haar alibi.
Maar wij woonden maar enkele huizen van elkaar.
Dus wanneer zij nog maar eens op zwier was, kon ik de deur niet uit.
Haar man zou mij kunnen tegenkomen, en dan zouden haar leugentjes uitkomen.
Die situatie heeft drie jaren geduurd, tot ze ergens anders een huis kochten.
En toen verwaterde meteen ook de vriendschap zienderogen.
Ik heb haar er nooit op aangsproken.
Een zevental jaren terug.
Een toenmalige vriendin koopt haar een hond, en vervolgens een kat.
Maar de beestjes worden al vlug een blok aan het been van het baasje dat graag
op zwier gaat.
Jij wil er wel oppassen he Lulu, want jij bent toch altijd thuis, en ik weet
dat ze bij jou goed verzorgt worden.
Nu, jaren later, leven beide beestjes nog bij me, maar de vriendin zie of hoor
ik niet meer.
En wanneer ik haar nog eens heel per toeval zou tegenkomen
Dan zeg ik er niets van!!!
Een vrouw blijft maar kampen met chronische
hoofdpijn, nadat ze
bijna alles heeft geprobeerd.
Uiteindelijk beslist ze om een
nieuw soort alternatieve geneeskunde
toe te passen, en gaat ze naar een bekende "new age" holistische
dokter.
"Dokter, ", zo begint ze, "ik
heb intussen al alles geprobeerd, maar
mijn hoofdpijn gaat maar niet over!".
"Wel dan, ", zo antwoordt deze, "dan ben je naar de juiste plek
gekomen!
Dit is wat je moet doen: ga naar huis, ga
voor de spiegel staan en wijs
met je wijsvingers naar
je slaap en herhaal deze mantra:
'Ik heb echt geen hoofdpijn! ..Ik heb echt geen hoofdpijn!'
Doe dit zolang het nodig is, maar de hoofdpijn gaat gewoon
verdwijnen..."
Wanneer ze buitengaat, weliswaar
vrij sceptisch maar desalniettemin
nieuwsgierig, gaat ze voor de spiegel staan in de lift,
wijst met haar wijsvingers naar haar slaap en begint
ze aan de mantra's.
Ze heeft het nog geen vier keer gezegd wanneer ze
beseft dat de hoofdpijn werkelijk weg is.
Verrast en opgelaten, loopt ze
terug naar de dokter, geeft hem drie
kussen en zegt:
"Dokter! Je bent een genie!
Kan ik misschien mijn man even langs sturen?
Hij heeft de laatste tijd wat problemen op een bepaalde plaats ... hoe
moet ik het zeggen...."
"OK", vraagt de
dokter, "hoe lang is het geleden sinds jullie voor de
laatste keer seks hebben gehad?"
"Dat moet nu ongeveer 8 jaar geleden zijn.", zegt ze.
"Stuur hem dan maar door!".
Een paar dagen later zit ze te
wachten tot haar man terugkomt van de
dokter.
En wanneer hij binnenkomt, loopt hij naar de badkamer,
herhaalt zijn mantra's, loopt terug de huiskamer binnen,
zwiert zijn vrouw op de zetel en begint een hevige stoeipartij.
Wanneer deze erop zit, loopt hij
terug naar de badkamer,
komt enige minuten later terug buiten en wederom start een vrijpartij
die nog nauwelijks in de meeste huishoudens voorkomt.
Na wederom een uur met elkaar
gesext te hebben, loopt hij terug naar de badkamer, en de vrouw begint stilaan nieuwsgierig
te worden.
'Hoe heeft deze dokter haar man omgetoverd in de meest onverzadigbare
man die rondloopt op deze wereld?', denkt ze bij zichzelf...
Ze loopt op haar tenen naar de badkamer,
kijkt door het sleutelgat,
en ziet haar man, wijsvingers wijzend naar zijn slaap, terwijl hij zijn
mantra's is aan het opzeggen:
"Dat is niet mijn vrouw! Dat is niet mijn vrouw."
Merkwaardig, of in feite niet zo merkwaardig, dat bij het
lezen van verhalen op andere blogs, bij jezelf lang vergeten herinneringen en
ervaringen weer opborrelen.
Zo ook weer bij mij door het lezen van een leuk maar fictief verhaal bij CHIA.
Tja, sorry CHIA, ik kan het niet helpen dat dit verschijnsel meestal door dezelfde blogs
komt.
Zal heel waarschijnlijk komen doordat jouw blog één van mijn ultieme favorietjes is,hahaha.
Dit keer gaat het bij CHIA over een, fictief maar heel leuk, verhaal.over
vliegangst.
Het verhaal mag dan fictief zijn, vliegangst, of Aviofobie, is dat echter
niet.
Eén derde van de mensheid heeft er mee te maken, zo leerde ik uit de info dia
achter haar plaatje stak.
En bij dat procent van mensen hoort mijn allerliefste knuffel ook bij. Zo ondervond ik toen we beide voor de allereerste keer een vliegreis gingen
maken.
Er zijn pillen voor, maar ik had ook nog een andere oplossing.
Lees maar wat ik hem lijden deed
Net voor onze vakantie gaf mijn maatje een homeparty in
sex-atrbuten.
Ik geloof dat het zoiets als Upper-Ware heette.
Enkel dames waren toegelaten, en na de smekende vraag van jij komt toch ook he
Luke? kon ik niet nee zeggen.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik wel wat benieuwd was, en wat sexy
lingerie voor tijdens de vakantienachten leek mij wel wat.
Ik hanteerde daarbij de gedachte van Ze kennen mij daar toch niet, dus je men
fous de buren.
Maar hoe verder de party vorderde, des te meer werden mijn
visioenen van mezelf in uitdagend zwart negligé, met rode jarretelles en zwarte
netkousen de bodem ingeslagen.
Niet dat het niet te koop werd aangeboden, maar ik zou de outfit niet
aankrijgen, zelfs niet met een schoenlepel.
Daarvoor mag je niet zoals ik maatje 44 hebben.
Al de andere attributen liet ik ietwat ongeïnteresseerd aan mij voorbijgaan
wegens superduur.
Maar ik moet toch wat kopen gevoel heb je dan steeds op die homepartys.
En de redding kwam voor mij onder de vorm van een piepklein
bruin flesje.
Een afrodisium dat je stoutste dromen overtreft zo zei de demonstratrice.
Eén snuifje aan het flesje door je partner, en je beleefd wilde nachten.
Weer met de gedachte in mijn achterhoofd aan onbekende buren en vreemde oorden,
kocht ik dan maar zon flesje.
2O aub Dank je wel!
Ik geloof niet in die dingen, en vond het al bij al ook niet echt goedkoop.
Maar ik had ten minste mijn gezicht gered tegenover al die andere dames,
en mijn maatje puntjes bezorgt voor een gratis geschenk.
Nu nog een aannemelijke uitvlucht vinden om dat flesje onder
de neus van mijn allerliefste te krijgen.
Want onder geen beding wou ik dat hij ging denken dat hij ondermaats
presteerde, en dus wat hulp kon gebruiken.
Je weet wel dames, hoe gevoelig mannen op dat vlak zijn, niet?
Maar die 20 zomaar geheel onrendabel laten was ik ook niet van plan.
De demonstratrice had er stellig bijgezegd dat het enkel werkte bij mannen.
Anders had ik zelf wel een flinke snuif genomen, of wat had je gedacht!
Maar dat was nu dus geen optie, al heb ik het wel geprobeerd hoor.
En inderdaad, buiten dat het volgens mij vreselijk stonk, had het geen enkele
uitwerking.
En toen was er de vliegangst van mijn knuffel!
We gingen naar de apotheek om pillen tegen vliegangst op te
halen.
Die pillen moest hij enkele uren voor de aanvang van de reis innemen, eveneens
nog twee tabletten een halfuur voor vertrek.
Bij het slapengaan, de avond voor onze heenreis, vertelde ik hem dat ik nog wat
had gekocht tegen vliegangst, en dat hij eens moest snuiven aan dit flesje.
En ik duwde hem het afrodisium onder zijn neus, en hij nam een flinke snuif.
Tja dames, zijn angst tegen vliegen was al vast niet geveinsd, zo wist ik
meteen.
Van slapen kwam niet veel in huis, we moesten al om 03.00h opstaan, maar van presteren
ook niet!
En daar verdween weer een illusie de lucht in, evenals mijn zure centjes.
Op de luchthaven aangekomen herinner ik mijn allerliefste
knuffel eraan dat hij nu zijn pilletjes moet innemen.
Gehoorzaam voldoet hij aan mijn opmerking, en vervolgens neemt hij het kleine
flesje uit zijn jaszak en neemt nogmaals enkele flinke snuiven.
Een beetje ontsteld volg ik deze actie, ik had geen flauw idee dat hij dit
flesje mee had genomen.
Maar ik durf er niets over zeggen.
Vermits het resultaat nihil was, zou het ook wel niet schaden, zo hoopte ik vurig.
In de vertrekhal zie ik dat het voorhoofd van mijn
teerbeminde ietwat bezweet is.
Tevens trillen zijn handen, en voelen klam aan.
Op mijn vraag of de vliegangst nog niet is geminderd, antwoord mijn knuffel een
beetje onthutst .
Mijn vliegangst valt al veel beter mee, maar ik krijg zon onweerstaanbare drang
om je, hier en nu, eens goed te pakken!
En toen sloeg de angst ongenadig toe bij mij!
Nee, geen vliegangst!
En niet de vrees dat hij zijn woorden in daden zou omzetten!
Maar angst voor de bagage controle in het land van bestemming.
Stel je voor dat er in het flesje drugs zaten?
Stel je voor dat men ons zou aanzien voor drugsmokkelaars?
Stel je voor dat men ons de gevangenis zwierde.
Turkije staat niet meteen bekend om zijn prachtige gevangenis accommodatie!
Knuffel die mijn angst opmerkt laat me weten dat ik ook
beter een snuifje zou nemen.
En ik denk bij mezelf, Tja, waarom niet
Als we dan toch de Turkse bajes ingaan, kunnen we het daar maar beter zo aangenaam
mogelijk trachten te maken.
Geniepig zeg ik dat ik nog vlug naar het toilet moet, en kieper daar flesje en
inhoud door de wc.
Van paniek gesproken, en weggegooid geld, iets waar ik op dat moment geen zier
meer om geef!
Dit is een waar gebeurd verhaal.
Op onze hotelkamer aangekomen was het gevolg van het snuifje bij mijn
allerliefste uitgewerkt..
Maar ook zonder de sexy lingerie en het afrodisium werd het Je men fous de
buren.
Toen hij bij de terugreis vroeg om het flesje, deed ik of mijn neus bloedde, en
zei dat ik het vast verloren had.
Knuffel heeft nooit de ware toedracht geweten, en wanneer hij dit nu leest,
hoop ik dat hij erom kan lachen.
Momentheel ben ik nog effe safe, we zitten zon 126 km van elkaar verwijderd.
En tegen volgend weekend hoop ik dat hij het vergeten is.
Wim, I love you slijm slijm slijm
Een man die gans zijn leven mensen bedot en bedrogen heeft
voor het eigen gewin, heeft zonet het eindige met het oneindige
gewisseld..
Hij klopt aan bij de hemelpoort, maar Sinte Pieter verwijst hem linea-recta
naar de hel.
Daar aangekomen wordt hij bij de grote baas Lucifer himself ontboden.
Lucifer zegt, Man man man, wat heb ik een bewondering voor
jou!
De man denkt; Eindelijk iemand die mij begrijpt!
Lucifer; Jij hebt volkomen geleefd naar mijn leer, en daarom sta ik jou een
grote gunst toe.
De man denkt; Ik had ook niet anders verwacht.
Lucifer nodigt de man uit om hem te volgen.
De man volgt Lucifer door lange donkere gangen.
Op die gangen komen talloze deuren uit.
Vanachter die deuren hoort de man verschrikkelijk angstige kreten komen.
De man denkt bij zichzelf; Nou, leuk lijkt mij toch anders, en hij begint al
een ietsiepietsie berouw te krijgen.
Maar Lucifer die weet wat de man denkt zegt; Geen nood, jij krijgt de Vip
behandeling.
Samen komen ze aan in een grote zaal waar een ware orgie aan
de gang is.
Talloze beeldschone jonge naakte vrouwen laten gewillig alles toe wat de mannen
ook maar pleziert.
De man denkt; Ja, dat is het, dat heb ik verdiend, hier moet ik zijn!
Lucifer legt aan de man uit dat net het dagelijkse speeluurtje aan de gang is.
Dat dit de beloning is voor een liederlijk leven in navolging van de leer van
de duivel.
De man denkt;En wat dan met de overige 23 uren van het
etmaal?
Wederom leest Lucifer de man zijn gedachten, en legt uit!
Je ziet dat er drie gouden deuren zijn in de zaal.
Achter die deuren zijn de kamers waar je de rest van de dag en nacht zal
verblijven.
Maar de vip-behandeling houd in dat jij mag kiezen in welke kamer je gaat
verblijven.
En de man kan een smile van oor tot oor niet verbergen en denkt: Ik ben heel
mijn leven gewiekst geweest, ben alle mensen te vlug af geweest, de duivel zal
ik ook wel aankunnen
Lucifer opent de eerste deur, en tot zijn ontsteltenis ziet
de man een kamer vol mannen tot aan hun nek in de drek staan.
Dit lijkt mij maar niets denkt de man en ze gaan naar de tweede kamer.
Daar ziet de man dat men tot aan het middel in de drek staat en denkt;Dit lijkt
er al meer op, maar Lucifer troont hem mee naar de derde kamer.
Daar ziet de man dat men maar tot aan de knieën in de drek
staat, en hij denkt; Ja, dat is het!
Wat maken mij die vuile voeten uit, ik heb gans mijn leven alles en iedereen
betreden met vuile voeten, dus in de hel zal dit niet anders zijn.
En hij kiest voor de derde kamer, en de duivel vind dit een prima beslissing.
De man kijkt de kamer rond en kiest een plaats dicht bij de deur.
Kwestie van als eerste in de speelzaal te kunnen zijn wanneer de orgie begint.
En Lucifer stemt tevreden in met de keuze van de man.
De orgie is ondertussen afgelopen, en de duivel zend alle
mannen terug naar hun eigen kamers.
Lucifer sluit één voor één de deuren af met een zware grendel.
Voor hij echter de derde deur afsluit zegt hij En jullie hier, nu allemaal op
jullie hoofd gaan staan
Moraal van het verhaal ?!
Met drek gooien naar mensen kan je later zuur opbreken!!!!
Zo tegen het einde van de maand, maak ik de som op van mijn
huishoudbudget.
En elke maand kom ik tot dezelfde conclusies.
Ik ben een slechte boekhoudster, want het klopt nooit!
Boekhouding is iets waar ik al heel vroeg mee te maken
kreeg.
In eerste instantie kreeg ik keiharde lessen van mijn schoonmoeder, en zij gaf
die lessen met een ware pitbull mentaliteit.
Wanneer met veel schroom en voorzichtig tegengeprutteld werd van mijn kant,
liet ze haar tanden zien.
In tweede instantie begon ik als zelfstandige te werken, en dan is een goede
boekhouding een must, wil je niet totaal gepluimd worden door de fiscus.
Vroeger deed ik die boekhouding in een geruit A4 cahier.
De laatste jaren door het verwerven van een pc, doe ik het in Excel.
Veel makkelijker en vlugger en een ietsepietsie overzichtelijker, hoewel dat
laatste met mijn A4 cahier methode, ook goed meeviel.
Althans voor mij dan toch.
Mijn boekhouder, die toch een gestudeerde man is, had echter steeds wat
feedback nodig, hihihi.
Maar we kwamen uiteindelijk toch altijd tot hetzelfde vergelijk.
Maar ..en nu komt de maar!
Sinds ik niet meer werk, en derhalve ook niet meer te maken
krijg met allerlei instanties die op mijn zuur verdiende centen uit zijn, ben
ik toch steeds mijn boekhouding blijven bijhouden.
Dit uit redenen dat mijn budget vrijwel is gereduceerd tot het uiterste
minimuminkomen, (hoewel mijn kinderen dit weglachen wanneer ik wortelpuree op
het menu zet) en dat de belastingformulieren elk jaar onoverzichtelijker en ingewikkelder
worden.
Zo lijkt mij althans.
Maar zoals ik al zei, ik lijk met de jaren steeds slechter te worden in het
laten kloppen van die boekhouding.
Er zijn altijd wel uitgaven die niet meer blijken achterhalen te zijn.
Maar als ik heel eerlijk moet zijn tegen mezelf, dan moet ik
toegeven dat ik héél goed weet waarin die uitgaven zitten.
Ze zitten in nutteloze hebbedingetjes!
In door luiheid ingegeven uitgaven!
In oh wat een mooi kleedje ., bloesje ., rokje ., dat je in feite niet nodig
hebt!
In het leuke paar schoentjes, waar je al na één dag enorme blaren van op je
voeten krijgt, en die vervolgens naar de donkerste hoek van de schoenenkast
verdwijnen om er nooit meer uit te komen.
Omdat haakje dat ik ontdek in mijn nagel, en tot de conclusie komt dat ik geen
nagelvijltje in mijn (weer een andere) handtas heb, dus onderweg maar ééntje
kopen . Het zoveelste!
In dat leuke geschenkje voor zoon-dochter-kleindochterlief, en dat zij ook niet
nodig hebben, wegens al genoeg rommel.
En dan de uitgaven uit luiheid!
Het gaan eten van een snack omdat je nu net een beetje trek hebt. Een croque of uitsmijter die tussen de
5-en de 8 kost, en die ik minstens voor de helft van de prijs even smakelijk
zelf kan klaarmaken thuis.
(En ja dames/heren, het uit eten gaan, of het uithalen van eten schrijf ik wel
heel contentieus op, zelfs als de oorzaak ik heb vandaag geen zin in koken
is.)
Het ijsje, waarvan ik 5 liter van in de diepvries heb zitten, en daarbij alle
benodigdheden om het lekker en aantrekkelijk te maken.
Ik heb zelfs op een blauwe maandag geld uitgegeven om leuke ijscoupes te
kopen!!!
Die, en al die andere uitgaven, dat zijn diegene
die mijn boekhouding wankel maken.
Dat zijn de uitgaven die ik liever niet neerschrijf, die ik naast mij neerleg
om dan snel te vergeten.
Om dan tot de conclusie te komen dat ik mijn vooropgestelde maandbudget weer
schromelijk overschreden heb.
Dat ik mijn goede voornemen zoals deze maand ga ik het wat zuiniger aandoen,
want ik wil sparen weer niet heb waargemaakt.
Maar ach denk ik dan bij mezelf, binnen enkele dagen komt er weer nieuw geld
binnen.
En geld moet rollen, toch?
Kwestie van de economie op peil te houden!
En we leven maar één keer! We kunnen het toch niet meenemen in het graf. En zo kan ik nog wel een tijdje verder doorgaan met mezelf mooi te praten. En de oplossing heb ik ook al in gedachten......;)
Morgen wortelpuree, en vervolgens een kliekjesdag inlassen.
Het eerste vind mijn allerliefste lekker, en het tweede vonden mijn kinderen
vroeger ook altijd leuk.
En met die deugddoende gedachte sluit ik tevreden Excel af.
Laat ik de boekhouding voor wat ze waard is.
De fiscus aan me hoela!
En ik troost en prijs mezelf.
Al bij al heb ik het er toch nog niet zo slecht bij afgebracht!
Al bij al vind ik mezelf geen slechte boekhoudser ..!!!
Een man staat voor de rechter omdat hij zijn vrouw heeft doodgeslagen.
Rechter: "Dat is een zwaar misdrijf, als u verzachtende
omstandigheden kunt aantonen wordt de straf niet zo hoog".
De man: "Ze was dom, ik moest ze gewoon doodslaan".
De Rechter: "Dat is niet echt een verzachtende verklaring van u,
als u echt niet levenslang achter tralies wilt zult u met iets beters moeten
komen."
Waarop de man verklaart: We woonden in een flat.
Op de 12e verdieping woonde een gezin met 2 kinderen, het was gewoon zielig.
Ze waren heel klein.
De zoon van 12 was maar 90 cm en die van 19 was maar 85 cm.
Op een dag zei ik tegen mijn vrouw: "Dat is toch zielig hè, die kinderen
van die mensen".
"Ja", zegt mijn vrouw, "dat zijn Pyreneeën".
Ik zeg: "je bedoeld pygmeeën".
"Nee", zegt ze, "pygmeeën dat is dat wat onder de huid zit waar
je sproeten van krijgt".
Ik zeg: "dat is pigment".
"Nee", zegt ze, "pigment dat is waar de oude Romeinen op
schreven".
Ik zeg: "dat is perkament".
"Nee", zegt ze, "perkament is als een dichter iets begint en
niet afmaakt".
"Edelachtbare, U kunt zich voorstellen dat ik niet van plan was te
zeggen dat het fragment is. Ik ging dus in mijn stoel zitten en las mijn
krantje."
Plotseling komt mijn vrouw met de volgende zin en ik denk: ze is rijp
voor het gesticht...
"Schat kijk eens", ze maakt een boek open en laat een stuk
tekst zien.
"Het zonnedak van de handtas was de lerares van pooier 15."
Ik neem het boek en zeg: "Maar schat, dat is frans daar staat: 'La Marquise de Pompadour est la
Maitresse de Louis XV.'
Dat betekent: De Marquise van Pompadour was de maîtresse van Louis de
15e".
"Nee" zegt mijn vrouw, "dat moet je letterlijk vertalen: 'La marquise - het zonnedak, Pompadour - de handtas, la maîtresse
- de lerares, Louis XV - de pooier. ' Ik moet dat toch weten ik heb extra voor
mijn franse les een legionair in dienst gehad."
Ik zeg: "je bedoelt een lector".
"Nee", zegt ze, "Lector is een Griekse held".
Ik zeg : "dat was Hector en dat was een Trojaan".
"Nee", zegt ze, "Hector is een vlaktemaat".
Ik zeg: "dat is een hektaar". "Nee", zegt ze, "hektaar
is een godendrank".
Ik zeg: "Dat is nectar". "Nee", zegt ze, "dat is
een rivier in Zuid-Duitsland".
Ik zeg : "dat is de Neckar". Mijn vrouw: "Ken jij dat lied niet "Gauw
graas ik aan de Naktar, gauw raas ik aan de Rijn", dat heb ik pas nog met
mijn vriendin in duo gezongen".
Ik zeg: "in duet". "Nee", zegt ze, "duet is
als twee mannen met een sabel vechten".
Ik zeg: "dat is een duel". "Nee", zegt ze, "duel is
als een trein uit een donker berggat naar buiten komt".
"Edelachtbare... toen heb ik de hamer genomen en haar
doodgeslagen".
Ze zwijgen.......
Dan zegt de rechter: Vrijspraak!
Ik had ze bij Hector al doodgeslagen!"
Niettegenstaande (intelligent woord vind ik dat, net zoals desalniettemin)
dus niettegenstaande mijn hersenpan de laatste dagen op overkoken stond,
werkten mijn gedachten toch nog op volle toeren.
Het is evenwel een mengelmoes geworden, een beetje zoals een geklutst ei als
het ware.
Maar hoe hoog te temperaturen ook mogen oplopen, mijn gedachten geven niet op.
Wat ruist er zoal door die geklutste materie?
Wel, ik deel het jullie graag mede!
Zo zat ik te denken aan de poll die ik hiernaast heb
geplaatst!
7000 blogs, al is dat volgens mij ietwat overdreven, want als je blogland
doorloopt kom je vaak blogs tegen dat enkel het welkomstbericht van de
webmaster bevat, en dit al maandenlang.
Anderen hebben een poging tot ondernomen, maar na één klein item, het ook maar
gelaten voor wat het was.
Dus van die 7000 mag je voor mijn part gerust enkele tientallen aftrekken, al
bij al toch nog een mooi getal dat rest.
Dus van al die blogs zijn er velen misnoegd over het beleid
van SenNet.
Dat laten ze dan ook weten op hun eigen manier, op hun eigen blog.
Dus dacht ik zo bij mezelf, wat zou de oplossing zijn om het beleid te
veranderen?
Weet je wat, ik maak er een poll van, en dan zien we wel wat eventueel de
oplossing zou kunnen zijn.
Maar ,van de al die misnoegden die met veel tamtam en grote woorden, en nog
grotere buttons luidkeels lagen te roepen, zijn er welgeteld 10 dappere
bloggers die gestemd hebben.
Dus leve de kontlikkers, de hypocrieten, de hardroepers, de grote smoelen met
een klein bang hartje.
Van hen moet je alvast niet verwachten ze dat het beleid ooit gaan veranderen.
Zou hier het spreekwoord Holle vaten klinken het hardst op gebaseerd zijn?
Denk denk .denk .!
Weet je wat, ik gooi het over een andere boeg, dacht ik zo
bij mezelf.
Er zijn zovele bloggers die vriendschap zo hoog in het vaandel dragen.
Die dit ook te kennen geven met prachtige gedichten, spreekwoorden, leuzen en
plaatjes.
Misschien moet ik die maar eens benaderen?!
En toen kwam ik bij mijn blogvriendin hotlips, een mooi gedicht tegen, net of
het zo moest zijn.
Met woorden van waarheid over vriendschap en tolerantie.
Dat gedicht sprak mij zo aan, de woorden waren zo confronterend, en dus moet
het anderen toch ook aanspreken, zo dacht ik.
Dus weer ging er bij mij een lichtje branden in de
duisternis, en kwam ik tot volgend besluit.
Weet je wat, ik vraag aan de bloggers die genegenheid, vriendschap, tolerantie
en dies meer zo hard verdedigen en vertegenwoordigen, ik vraag hen om dat mooie
gedicht op hun blog te zetten.
Om het te over te nemen als teken van vriendschap.
En wederom constateer ik, dat buiten mezelf, er slechts één is die zulks heeft
gedaan.
En dan nog één waarvan ik het niet had verwacht!
Niet omdat ik hem geen vriendschapsgevoelens toedicht, maar omdat hij een zeer
nuchter persoon is die zich meestal met zulke ietwat onbenullige zaken niet
bezig houd, met name Cyberfox.
Bedankt Cyber, blij dat je mijn visie over vriendschap en tolerantie deelt!!!
En zo blijven mijn gedachten maar doordraaien.
En kan ik enkel tot de volgende conclusies komen.
Dat alle plusminus 7000 blogs uiteraard niet mijn blogje bezoeken, dat is nogal
evident, en zal ik ook nooit verwachten.
Maar wat met diegene die hier wel komen?
Die mijn blogje zo mooi vinden, volgens hen eigen zeggen?
Die wekelijks een button plaatsen in mijn gastenboek?
Lezen die dan nooit wat er geschreven staat?
Of kunnen die niet lezen .Willen die niet lezen?
Is voor hen vriendschap en tolerantie synoniem voor egoïsme?
Mijn blog! Mijn visie! Mijn teller! Mijn rangschikking! Mijn bezoekersaantal!
En al de rest, aan me hoela, de pot op?
Is dat hen visie op vriendschap en tolerantie?
Wel, als deze gedachten zo door mij heen flitsen, dan zou ik
graag het volgende zeggen.
Blijf weg met je buttons, ik wil dat er gelezen wordt op dit blog.
Blijf weg met je uitspraken als vind je mijn blog mooi.
Het is een aanfluiting voor jezelf, en een belediging voor mij.
En als antwoord op al die hypocrisie die hier op de blogs schering en inslag
lijken te zijn, en waarvan ik walg ..
Die mij in alle eerlijkheid de strot uitkomen .Verwijder ik mijn gastenboek.
Zo heeft men de keuze, of je schrijft iets zinnigs op mijn
schrijfsel, of je verdwijnt zwijgend en in alle stilte.
Want zonder zinnige reactie, of een waar gemeend woord, zal ik elke button verwijderen.
Op dit blog geen reclame voor eigen winkel, kies daarvoor maar een andere
aanplakzuil.
En komen er helemaal geen reacties meer ..! Ook goed, prima zelfs!
Dat is dan tenminste een eerlijke reactie!
Want rangschikking, bezoekersaantal, en zo voort en zo verder, interesseren mij
geen zier.
Enkel uw eerlijke waardering, uw mening is voor mij belangrijk.
Want dat is waar dit blog is voor bedoeld.
Om mijn mening, mijn visie te kennen te geven.
En daarbij eveneens die van jullie te mogen kennen.
Zo leer je van elkaar.
Zo kan ik het positieve leren uit het leven en de mens, iets dat ik al heel
mijn leven placht te doen.
Want mijn mening, mijn visie hoeft niet noodzakelijk de uwe te zijn.
Ze hoeft niet eens het juiste te zijn, ook ik kan dwalen.
Maar wie niet dwaalt, wordt nooit verstandig, een waarheid
als een koe.
Maar ik zie niet in hoe ik verstandig kan worden, en iets positiefs kan leren uit
een ondoordachte en lukraak geplaatste button, al dan niet een mooie.
Want ook dat is een relatief gegeven.
Wat voor de Romeinen mooi en nieuw was, was voor de Grieken lelijk en grof.
Een button kan een pareltje zijn, maar het zegt niet dat de maker die erachter
zit even mooi is.
Bewijze de desinteresse van de maker/plaatser op diverse blogs.
Zo, nu komen mijn gedachten weer enigszins tot rust!
En is mijn hersenpan weer een beetje opgefrist.
Lang zal dat niet duren vrees ik, zo zit ik nu éénmaal in elkaar.
Maar voor nu is het goed.
En kan ik jullie in alle eerlijkheid, en met een frisse kop het volgende toewensen......
Onze mening geven, ons
ongenoegen uiten .
we doen het allemaal wel eens op tijd en stond.
En natuurlijk zijn we het niet steeds eens met elkaar, en dat hoeft ook niet.
Zolang we maar respect opbrengen voor die andere mening.
Vandaag las ik op het blog
van hotlips het onderstaande gedicht.
En het greep mij aan, want de woorden zijn ò zo waar.
We zijn allemaal unieke mensen die geen van allen perfect zijn.
En we hebben allemaal zo onze reden om hier te bloggen.
Ook al zijn we het niet
steeds eens met het beleid van Seniorennet, we krijgen toch maar de kans om ons
ding te doen.
We hebben zelfs de mogelijkheid om te protesteren wanneer we het met iets niet
eens zijn.
We hebben hier met ons allen een open forum.
Als laatste protest zie je
her en der een plaatje tegen het beleid van blogabuse.
Wel ik zou graag dit onderstaande gedicht op elk blog zien verschijnen, als
teken van samenhorigheid
Doe je mee?
Kopieer dan het onderstaande gedicht, en zet het op je eigen blog.
Ben benieuwd hoe ver het komt!
Met dank aan hotlips!
Op Internet zijn verschillende
mensen,
ieder op zich met verschillende wensen.
De 1 uit zijn verdriet,
terwijl een ander van gezelschap geniet.
Zo vangen we elkaar allemaal hier op,
met een traan of met een goede mop.
De 1 is erg depressief, maar toch zo lief.
De ander voelt zich eindelijk bevrijd,
na een gevoerde innerlijke strijd.
Weer iemand vindt hier een nieuw begin,
en duikt steeds vaker de prive chat in.
Dat kan iemand weer jaloers maken,
want die wil ook wel eens contact maken.
Het leven schenkt je lieve mooie blije dagen, soms sta ik duidelijk bij het
leven in de gunst.
Als het me goed gaat, hoort niemand me klagen.
Maar met de trieste dagen omgaan,
dat is De kunst
Dan neemt het passen meer tijd in beslag,
dus vul die tijd in de chat op, met een lach.
Bied je schouder aan of deel virtueel bier,
als mens zijn we dan allemaal gelukkig hier.
Als mens zijn we allemaal uniek,
met z'n allen kunnen we hier zorgen voor muziek.
Een ieder verdient op zijn manier respect,
want wees eerlijk
Toen ik mij nog maar eens zat te beklagen voor mijn spiegel
van wat ik allemaal lelijk vond aan mezelf, kreeg ik volgend antwoord van mijn toenmalige
partner.
Ach meisje, trek het je niet aan, schoonheid is vergankelijk, maar lelijkheid
blijft fascineren.
En daar kon ik het dan mee doen.
Hij ontkende niet mijn bedenkingen, maar vond toch enige, naar waarheid, woorden
van troost.
Want het is waar!
Ik vraag mij vaak af hoe vrouwen die in hun jonge jaren als
mooi werden bestempeld, omgaan met de aftakeling van hun lichaam en gezicht.
Ik denk dat het ouder worden voor hen meer problemen veroorzaakt, dan bij
iemand die die schoonheid nooit heeft bezeten.
Zegt men niet vaak bij het zien van een oude vrouw Je kunt nog vaag zien dat
zij een mooie vrouw was in haar jonge jaren?
Waarbij men dan tegelijk te kennen geeft dat dit nu niet zo meer is.
Ik kan mij voorstellen dat het voor die vrouwen enorm moeilijk is om te
constateren dat ook de tand des tijd op hen vat heeft.
Ik vermoed dat zij nog meer geobsedeerd zijn door de schoonheid uit hun jonge
jaren.
Bewijs is de opmars van de plastische chirurgie.
Enkele dagen terug zag ik hier in NL een tv programma van de
misgelopen schoonheidsoperaties.
Iets dat men bij Beautifull en Extreem make-over en nog wat van die
programmas in dezelfde trend, niet laat zien.
Ook Jef Hoeybergs, die om zijn vranke eerlijkheid bekend staat, liet in zijn
programma de minkukels niet zien.
En dat die er zijn weet ik uit goede bron.
De beelden die bij het mislopen van zulke operatie in beeld
werden gebracht, waren afgrijselijk.
Nu moet ik wel toegeven dat het om Amerikaanse dokters gingen, namelijk in
Miami.
Het lijkt erop dat daar zelfs de slager een schoonheidsoperatie mag uitvoeren.
Van het moment dat je je dokter mag noemen ben je vrij om te snijden in wat en
waar je wil.
Ben je geen dokter, geen nood, je kan het papiertje nog altijd kopen op de
zwarte markt.
Dus niet echt vergelijkbaar met ons systeem.
Maar ook bij ons heb je slagers die enkel dollartekens in hun ogen hebben.
Die je niet vertellen wat de complicaties kunnen zijn, die je niet vertellen
dat jouw wensen niet haalbaar zijn.
Met alle gevolgen vandien.
Maar worden we ook niet een beetje in die richting geduwd?
Is het ons nog wel toegelaten om oud te worden?
Om Taille en heupen te zien uitdeinen, en dit door de menopauze, dat toch een
heel natuurlijk vrouwelijkgegeven is?
Om onze borsten te zien verslappen en wat hangerig te worden?
Om lachrimpels rond mond en ogen te krijgen?
Om grijze haren te krijgen?
Die rimpels en grijze haren die zo mooi werden bezongen als wijsheid en
schoonheid der jaren?
Nee dat mogen we niet!
En als vrouwen er zelf zo over denken, dan is het hek helemaal van de dam.
Ik las op één van de vele blogs hier, geschreven door een vrouw
de volgende degenereerde zinnen.
{quote} "de sloren verliezen niet alleen
hun pluimen maar hun oestrogenen zijn door de jaren vervangen door testosteron, daardoor krijgen die brave
besjes niet alleen een serieuze moustache, maar ook dikke lange haren op hun
peperkoorden plus baardgroei op de kin."{unquote}.
Deze zinnen stonden wel in de context van een ander verhaal, maar het
geeft toch een beeld weer van hoe men veelal denkt over de ouder wordende
vrouw.
Ze grepen mij des te meer aan, was zelf ietwat verontwaardigd bij het lezen
van, daar ze geschreven waren door een vrouw.
Althans, zo doet zij zich toch voor, want helemaal zeker ben je nooit op de
blogs.
Niet dat het een onwaarheid is, maar omdat het zo confronterend is was ik
geschokt
Het ouder worden is een verwijt geworden.
Een klant van me tracht steeds te zeggen Als je niet oud
wil worden, moet je je jong ophangen, dan ben je pas een mooi lijk.
En dat is zo.
Of we gaan naar de plastische chirurg, met alle risicos die eraan verbonden
zijn.
Om nog maar te zwijgen van het vele geld dat het kost.
Want lelijkheid of schoonheid heeft hier niks meer mee te maken.
Men moet vooral jong blijven ogen.
En hoe vaak men ook de slogan Het zit van binnen aanhaalt, het is enkel het
uiterlijk dat telt in deze huidige maatschappij.
Ik verzorg mij zoals het een vrouw betaamd.
Maar ik verf mijn haren niet.
Niet omdat ik het niet mooi vind, gewoon omdat ik er geen zin in heb.
Ik denk er ook niet over om een face lift te ondergaan, of om mijn borsten met
siliconen op te vullen.
Mijn vergane taille en mijn brede heupen camoufleer ik zo goed mogelijk met
aangepaste kleding.
En ik ben blij dat ik ouder mag worden.
Dat ik dan wel niet jong meer oog, dat ik geen schoonheid ben.
Maar dat ik misschien wel kan fascineren om diegene die ik werkelijk ben.
Gewoon mezelf!!!
Als er nou iets is dat mij geweldig stoort hier in Brunssum, dan is het de geluidshinder.
Nee, niet het gekeuvel van de winkelende mensen, niet het jengelende kind, en zelfs niet het onverwacht claxonneren van een toevallige auto.
Dit laatste doet mijn hart al wel eens opspringen omdat ik het niet verwacht wegens een autovrije winkelstraat.
Nee, de geluidshinder waar ik mij sappel over maak komen van een bouwproject.
Een mens is blij dat het zomer is.
Ik heb er maandenlang naar getracht, en de laatste maand zelfs zeer hevig naar verlangt.
En nu is hij daar dan, de zomer!
Dag en nacht de ramen open, een zuchtje wind door het huis, heerlijk.
Maar, het lawaai moet ik er voor lief bijnemen.
Dit is reeds de tweede zomer op rij dat we er mee te maken krijgen.
Verleden jaar begon men met een prestigieus appartementsblok over onze deur te bouwen.
Residentiele koopwoningen, met op de begane grond twee winkelruimten.
Winkelruimten die nota bene, nu nog steeds leegstaan.
De straat werd half opgebroken, kolossale machines werden neergepoot, en het werk kon beginnen.
Een generator die al om zes uur begon te draaien, en die pas ophield om 17u.
Drilboren, graafmachine, zaagmachines, en al wat er zo nog meer nodig is om een gebouw uit de grond te stampen, wedijverden met elkaar om het meeste geluid voort te brengen.
En dan om nog niet te spreken van het verstikkende stof dat ze bij je binnen lieten waaien.
Gedaan open venster in de zomer.
Gedaan met het vakantiegevoel, gedaan met lekker lang uitslapen.
Deze morgen zes uur!
Mijn knuffel die een lichte slaper is, uit bed.
Ik die normaal door alles heenslaap, één oog open.
Zal wel moeten plassen denk ik bij mezelf, en draai mij op de andere zijde met het vaste voornemen nog minsten vier uur verder te dromen.
Maar dan neem ik vanuit de verte, nog half slapend een gebrul waar.
Ik versta het taaltje niet, maar dat het de mannen menens is snap ik wel aan de toon.
En of het hen menens is!
Een generator overstemt het mannelijke gebrul.
De drilboor doet haar duit ook in het zakje.
En ik kan enkel nog zuchten en constateren, we zijn weeral vertrokken voor weken, zoniet maanden.
Achter de nieuwbouw moet een parking komen.
Dit voor de twee op de begane grond gelegen, nog steeds niet verhuurde winkelpanden.
Daarvoor moeten twee prachtige huizen worden afgebroken.
Maar dat zal de projectleider worst wezen.
Dat zijn zorgen voor de huiseigenaars.
Wat hem ook worst zal wezen is onze rust.
Dat we onze venster weer kunnen sluiten, willen we een conversatie kunnen voeren op normale toonhoogte, daar ligt hij niet wakker van!
Dat we met open venster zand moeten vreten tussen onze zomerse salade, daar kan hij zich geen zorgen om maken!
Ik vraag mij bij dit alles af waarom men straten zo nodig moet openbreken net voor het bouwverlof.
Waarbij dan vervolgens alles weken stil ligt.
Putten en vuiligheid alom.
En na een regenbui een stinkende smurrie als toemaatje.
Begrijpe wie het kan!
Maar ja, het zijn zo van die dingen waar je wel kan over zeuren, maar waar je geen zier kan aan veranderen..
Maar het laat mij soms verlangen naar Wagenborgen.
Het groene stille pittoreske dorpje in Groningen, waar mijn knuffel woonde toen ik hem leerde kennen.
In een vrijstaand huis met grote tuin.
En aan de overkant een wei met paarden.
Het enige geluid kwam van de vogels en de krekels.
Voor ons in onze situatie was het niet doenbaar dat huis aan te houden.
Van Antwerpen naar Wagenborgen was vier en een half uur rijden, en dan mocht er nog geen te grote file staan in Den Bosch, ook iets dat een utopie was.
Even over en weer om de planten water te geven was onmogelijk.
Daarom een verhuis, dichter naar de grens van België toe.
En het is praktischer nu moet ik toegeven.
Maar op momenten zoals deze speelt het hemwee mij toch parten.
Voila zie!
De oplossingen vliegen langs alle kanten binnen!!!
Zo is er het antwoord van de webmaster aan cyberfox.
Niet echt bevredigend te noemen, maar niets tegen in te brengen.
Cyberfox zal het er mee moeten doen, doch wat SeniorenNet betreft.
Eveneens een uitleg van de webmaster hebben de lolmakers
gekregen, dus die weten nu ook waaraan en waaraf.
Ook zij zullen er zich moeten bij neerleggen, of hun kar keren en zich
aanpassen aan de wetten van SenNet.
Natuurlijk kunnen beide hierboven genoemden verdere stappen proberen te
ondernemen naar andere instanties toe, maar voor ons bloggers blijft er niets
anders over dan Amen te zeggen op dit alles.
En ik ben blij.
Blij dat het allemaal terug windstil kan worden hier op de blogs.
Want eerlijk gezegd werd ik het behoorlijk zat.
Waarom ga ik toch altijd op de barricade staan voor anderen?
Waarom kan ik het niet laten om mijn mening te geven wanneer ik onrecht meen te
bespeuren?
Wel, dan kan ik nu weer laten rusten.
Geen discussies meer over recht of onrecht!
Ik hoef mij geen vragen meer te stellen over de beweegredenen van ..!
Ik hoef niet meer te goochelen met woorden op reacties waar met woorden wordt
gegoocheld.
In feite neem ik mij voor om dit überhaupt helemaal nergens
en nooit meer te doen.
Laat iedereen zijn zegje maar doen over het wel en wee, of vierkant draaien van
de wereld.
Ik ga trachten te zwijgen.
Want eerlijk gezegd vreet al die heisa aan me.
Laat ik er soms zelfs mijn rust en slaap voor, om iemand toch maar diets
proberen te maken van mijn visie.
Mijn vaste voornemen is dat ik nog enkel naar die blogjes
ga, waar men in alle rust kan vertoeven.
Blogs met naar waarheid geschreven anekdotes van vroeger en nu.
Blogs met een lach en een traan, mooie plaatjes, muziek en poëzie.
Blogjes van het eerste uur, die toen en nu nog steeds, bloggen puur om het
plezier.
Blogs die niet het gevoel geven dat er op alles en iedereen kritiek moet worden
geven.
Bloggers die niet het geloof hebben dat ze de wijsheid in pacht hebben, en dit
dan ook willens nillens door je strot willen jagen.
Die blogs ga ik vanaf nu bezoeken.
Die anderen doen hun ding maar, maar zonder mij.
Want ik ben het zat.
Ik hoop dat ik mijn voornemen kan waarmaken!
Ga er alvast mijn uitstekende best voor doen.
Ik ga mijn ding doen zoals ik het geplant had.
Hier op dit blog, en op mijn ander blog.
Misschien is het een utopie van mij om te geloven dat ik steeds mijn mond ga
kunnen houden, want ik ken mezelf.
Maar ik ga in elk geval trachten te vermijden dat ik mij nog laat meeslepen
door derden.
Want geloof me, ik ben het zat.
Zo zat zelfs dat ik een ogenblik heb overwogen om te stoppen met bloggen.
Maar daar zou ik enkel mezelf mee straffen.
Beter kan ik mijn goede voornemen beginnen met een mopje.
Want met humor bereik je veel meer dan met schelden!
Dat weet ik van een goede blogvriendin, en zij kan het weten.
Hopelijk is dit minstens goed voor een glimlach Dus hier gaan we.
MOP
Een jonge novice komt helemaal ontreddert bij
moeder-overste aankloppen.
Moeder-overste, ik ben ongesteld, en er is geen maandverband meer!
Ach, zegt moeder-overste, ga dan maar vlug kopen hierover bij de apotheek.
Dat durf ik niet, zegt de jonge novice.
Weet je wat, zegt moeder-overste?
Zeg tegen de oude apotheker maar het is nat en het regent niet, dan weet hij
wel wat je bedoeld.
Met goede moed gaat de jonge novice naar de apotheek aan de overkant van het
klooster.
Maar .., de oude apotheek is ziek, en in zijn plaats staat nu een jonge
snuiter.
Met wat kan ik u van dienst zijn vraagt de jonge man?
Wel, zegt het nonnetje, het is nat en het regent niet.
De jonge pillendraaier snapt er de ballen van, en herhaald zijn vraag, en
het nonnetje herhaald haar zinnetje.
Het gaat zo een tijdje voort, en ze komen geen stap
vooruit.
Plots krijgt het nonnetje een ingeving.
Zij trekt haar habijt hoog op, en herhaald de zin die moeder-overste haar had
toegespeeld.
Kijk dan toch, het is nat en het regent niet!!!
De jonge man kijkt met grote ogen naar de half ontblootte non, en opeens
schijnt bij hem het licht te dagen.
Oh, maar nu snap ik het!
Hij laat zijn broek zakken, en zegt
Voor één keer is niet mijn mening, maar mijn overtuiging.
Al zou je kunnen opperen dat er tussen die twee vrijwel geen verschil is.
Een mening is een oordeel, een gevoelen van, een standpunt en/of opinie p iets of iemand.
Een overtuiging heeft slechts een klein nuance verschil.
Een overtuiging is een vaststaande mening, een convictie.
Wil de eerste nogal eens vatbaar zijn voor herziening, de tweede is dat vrijwel niet.
Beide hebben dit gemeen, ze zijn persoonlijk.
En het hangt dan ook af van de persoon en zijn persoonlijkheid wat hij met die mening en overtuiging doet.
Daarom is mijn titel misschien ietwat verkeerd gekozen.
Want onderstaande noem ik liever bedenkingen.
Bedenking: opmerking, aantekening, ook nog bezwaar volgens Den dikke en hij als geen ander kan het weten, toch?!
Je zou het ook nog een verduidelijking kunnen noemen.
Waarbij ik wat duiding wil brengen op mijn vorig schrijfsel.
En dit dan vooral wegens de reacties.
1) Ik ben hoegenaamd niet tegen een naakte afbeelding van vrouw of man?
2) Ik ben wel tegen porno, hard of zacht op een blog. Ik vind dit geheel onnodig op een seniorensite. Voor diegene die porno willen bekijken zijn er genoeg sites te vinden op internet. Porno behoort volgens mij nog steeds tot de intieme sfeer, waarbij de keuze vrij is voor de liefhebber van. Maar dat niet in het gezicht moet gaan staan kletsen van diegene die anti porno is.
3) Naakt is geen bloot zou men kunnen stellen, en wanneer een naaktportret in functie is van het artikel, zal geen één rechtdenkend mens zich daaraan storen.
De grootmeesters Rubens, Jordaens en Van Dijck om er maar enkele te noemen, allen schilderden zij naaktportretten.
En men telt heden ten dage nog graag miljoenen euros neer om die portretten te bezitten.
Ik hoop dat dit duidelijk is voor de lezer dezer.!
Wat nu de verbanning betreft van een blog.!
1) Wanneer men een blog verband, moet men dit naar de blogger toe zeer goed verduidelijken.
2) Wanneer die verbanning is omdat er provocerend naakt op te zien is, en dit ongepast is in de context van de site, dan moet men dit ook duidelijk durven stellen.
3) Reglementen moeten er zijn, en moeten worden nageleefd door hen die hier willen bloggen.
4) Maar men zou die reglementen duidelijk moeten formuleren, en niet zoals nu in onduidelijke door advocaten opgemaakte disclaimers, waarbij het mogelijk is met twee maten en twee gewichten te meten, al naargelang naar wie toe, en door wie toegepast.
Ik hoop dat dit voor zover ook nog duidelijk is voor de lezer?!
Volgende verduidelijking die ik kwijt wil is..;
Ik ben niet pro of anti hetlolmakers blog.
Zij hadden evenveel recht als alle andere bloggers hier op SenNet, om hun ding te doen.
Lolmakers was een flauw afkooksel van Het vuurpeloton, en ik werd er niet warm of koud van,maar ..
1) Ik ben wel pro democratie.
2) Ik ben anti dictatuur.
3) Ik ben anti willekeurige en onduidelijke verbanning beslissingen.
4) Ik ben anti het alleenrecht om die beslissingen te nemen door onbevoegde en ondemocratisch verkozen personen.
En het waarom maak ik graag met volgende duidelijk;
1) Omdat men nooit kan weten wat de beweegreden is van die persoon.
2) Omdat dit gevaarlijk dicht kan aanleunen bij vriendjespolitiek.
3) Omdat dit grote onduidelijkheid schept onder de bloggers, en vooral een hypocrisie zal teweeg brengen.
4) Omdat één blogverantwoordelijke te weinig is om de meer dan 7000 blogs met eerlijke genuanceerdheid en vooral met kennis van zaken te beoordelen.
Hoop dat ik nog altijd duidelijk ben tot hiertoe, ik doe althans mijn uiterste best?!
Wat zou dan de oplossing zijn?
1) Eerst en vooral een duidelijk opgesteld reglement, in duidelijke seniorentaal zoals ook het boek van de webmaster is geschreven.
2) Een democratisch gekozen blogverantwoordelijke, en dit voor elke categorie één.
3) Enkel geregistreerde bloggers mogen zich kandidaat stellen.
4) Enkel geregistreerde bloggers mogen aan de verkiezing deelnemen/
5) De webmaster creëert daarvoor een tot dit doel gericht blog.
6) kiezers moeten verplicht met hun inloggegevens (enkel zichtbaar voor de webmaster) hun stem uitbrengen.
7)Men zet zijn voorkeur eveneens op zijn eigen blog, dit om verdenkingen en een gevoelen van manipulatie en dubieusiteit te voorkomen. (Laat het vooral duidelijk zijn dat ik mij niet geroepen voel om de taak als blogverantwoordelijke uit te voeren.
Ik voel mij daarvoor niet bevoegd.)
Tevens heb ik noch de tijd, noch de zin om zulks naar behoren te kunnen volbrengen, maar diegene die zich wel geroepen voelt mag.
8) Stemmen zal ik wel, want dat aanschouw ik als mijn recht.
Als u lieve lezer ondertussen nog niet duizelig bent geworden van dit schrijfsel, dan zou ik graag nog één, maar voor mij zèèr belangrijk ding, duidelijk willen stellen.
1) Ik behoor, en wens ook niet te behoren, bij EENDER WELK blogclubje dan ook.
2) Tenzij bij het clubje van die 50+ bloggers die IEDEREEN in hun EIGEN WAARDE laten.
3) Die IEDEREEN met RESPECT EN BELEEFDHEID tegemoet treden.
4) Die weliswaar RECHT VOOR DE VUIST DURVEN ZIJN, en dit op een wel zeer genuanceerde manier.
5) De reden dat ik ben begonnen met bloggen is een persoonlijke reden, en die wil ik noch laten beïnvloeden, noch laten manipuleren door EENDER WIE.
6) Mijn mening, overtuiging, mijmeringen en gedachten, wens ik te kennen te geven vrij en onafhankelijk van EENDER WIE DAN OOK.
7) BLOGVRIENDSCHAP heb ik hier op de blogs mogen ondervinden, en die VRIENDSCHAP wil ik koesteren.
8) Omdat die BLOGVRIENDEN mij niet WILLEN HINDEREN in mijn opzet, MIJN PERSOONLIJKHEID NIET UITBUITEN.
9) Mij vooral RESPECTEREN OM WIE IK BEN, en NIET OM WAT ZIJ ZOUDEN WILLEN DAT IK BEN.
Als laatste (oef hoor ik jullie zuchten),wil ik duidelijk maken dat je op dit, en mijn huismusjesblog, geen button gaat vinden tegen de verbanning van het lolmakersblog.
Me dunkt dat ik mijn stelling daaromtrent nu wel duidelijk genoeg heb gemaakt.
Het is zondag vandaag, en het is hier in Brunssum mooie en warm weer.
Ik zit te genieten van een overheerlijk nieuwe maatje
Het is 'koopzondag'.
Tevens is het vandaag hier op de promenade waar wij wonen (ik op logement) muziekparade.
Dat houdt in dat er de ganse dag allerlei muziekbands en muziekkapellen de straat op en af wandelen.
Momentheel speelt en wandelt er een muziekkorps van Limburg voorbij.
Zij spelen toevallig op dit moment 'Limburg Allein' geschreven door Jo Erens.
En als laatste toemaatje kom ik tot de volgende bedenking.
Moet ik als rechtgeaarde of chauvinistische Antwerpse nu door de venster gaan hangen om luidkeels het lied van De strangersAantwaarpe gaai ze gaai veur maai te gaan kwelen?
Nee, dat moet ik niet!
Ik moet mij aanpassen aan de lokatie waar ik ben.
Ik moet respect hebben voor het chauvinisme van de Limburgers.
En dat kan ik gelukkig, en dat doe ik dan ook met graagte.
En dat wens ik alle bloggers toe.
RESPECT VOOR IEDEREEN!
En nu ga ik naar buiten, daar waar het echt plezant is.
Zo om de zoveel dagen wil ik graag mijn gedacht eens zeggen.
Niet dat het de wereld gaat veranderen, nee, mijn hersenspinsels gaan zelfs
mensen niet op andere gedachten brengen.
En dat is ook niet mijn betrachting.
Het is enkel zo dat ik zo heel af en toe met een ei zit, en dat is pijnlijk
zitten als je dat ei niet kwijt kan.
Voor kippen kan het zelfs de dood tot gevolg hebben.
Nu ben ik geen kip, maar ik wil dat ei dan toch ook het liefst zo vlug mogelijk
kwijt.
Bij Een Belg in Frankrijk kon ik lezen dat hij een mailtje
had ontvangen van De lolbroeken, het voormalige Vuurpeloton.
Ik ga die uitleg hier niet allemaal weergeven, indien het jullie werkelijk
interesseert klik dan hier, en lees zelf maar het item "De lolmakers en de spoken".
Was het eerste een omstreden blog voor velen, het tweede was een flauw
afkooksel ervan.
Dat is althans mijn mening, want ik werd er niet warm of koud van.
Het enige dat min of meer wat in het oog sprong waren de seksuele getinte plaatjes,
rechts en links van het blog.
En ook daar werd ik persoonlijk niet warm of koud van.
De zogezegde seksbelevenissen van de (vrouwelijke auteurs?) konden mij geen
zier schelen.
Ik vond ze integendeel en eerlijk gezegd wat kinderlijk naief.
Iets dat misschien een tienjarige nog wat kan opwinden, maar de twaalfjarige heeft
in deze tijd het meeste al in praktijk gebracht.
En wie denkt, of meent dat ik schromelijk overdrijf met die bewering, moet zich
dringend op de hoogte gaan stellen van het doen en laten van tieners.
Je gaat je kleinkinderen dan wellicht met heel andere ogen bekijken.
Maar denkelijk waren ze wederom voor sommigen een doorn in het oog, want
nogmaals zijn ze van SenNet verwijderdt , volgens eigen zeggen, zonder enige
waarschuwing of uitleg.
Nu zou het natuurlijk zo kunnen zijn, dat wanneer je
verbannen wordt van SenNet, men als het provocatie ziet wanneer je onder een
andere naam een nieuw blog opstart.
En ergens kan ik dat begrijpen.
Niemand laat zich graag voor schut zetten, en geen enkele baas zal het nemen
van zijn werknemer dat die hem belachelijk maakt door zijn gezag te
ondermijnen.
De blogs zijn hier gratis, de faciliteiten zijn zoveel beter dan bij een andere
provider, en ik vind dat je hier veel meer inspraak hebt.
Ook de service is niet van de minste, al kan het natuurlijk altijd beter, want
hoe meer je kunt krijgen, hoe liever we het hebben, niet?
En vergis u niet lieve lezer, ik ben niet blind en doof voor de dingen die hier
wel mis lopen.
En ik snap drommels goed dan wij senioren het SeniorenNet populair maken.
Ik ben er stellig van overtuigd dat de reclame-inkomsten sinds de komst van de blogs
ontegensprekelijk in de hoogte zijn geschoten.
Men zou zich dan ook de vraag kunnen stellen, wie gebruikt wie?
Wanneer nu echter De lolmakers zijn verwijderdt omdat er
wat blote plaatjes opstonden, dan vind ik dit uitermate belachelijk.
Want wie in godsnaam, om maar iemand te noemen, stoort zich in deze tijd, en
van onze generatie nog aan een blote borst of reet?
Is het de boer Bavo van deze tijd?
Je krijgt meer naakt te zien bij een reclameboodschap voor een afwasmiddel!
Als je de reclamemensen mag geloven staan we meer naakt in het dagdagelijkse
leven dan aangekleed.
Ik heb daar nog nooit weten tegen demonstreren.
Of toch wel eens, door een mevrouw van het toenmalige Vlaams Blok, wier naam ik
niet over mijn lippen wens te laten gaan.
Zij ergerde zich geweldig aan een poster van twee paarden die zich aan het
voorplanten waren.
Maar, als morgen dìe normen van dìe aanhangers wet worden, dan staan overmorgen
alle vrouwen terug aan de beek te wassen, en schuren ze op hun knieën de
keukenvloer.
Dan komt elke anders geaarde en ieder anders denkende, voor hun vuurpeloton, en
ik vrees dat zij niet met losse flodders zullen schieten.
Het is niet mijn bedoeling hier mijn seksleven uit de doeken
te doen, maar geef toe, waren de plaatjes nu echt zo aanstootgevend?
Zijn wij echt niet meer gewend dan dat?
Dan is het maar pover gesteld in de bedden van Vlaanderen.
Ben ik dan de enige die toen ze jong was, wettelijk te jong omdat je achttien
moest zijn, die naar een pornofilm ging kijken in de bioscoop?
Ben ik de enige die toen de video uitgevonden werd, een pornofilm ging huren? Ben ik de enige die met mijn partner
zoveel mogelijk standjes heb uitgeprobeerd, dit om sleur te voorkomen?
Ik dacht het niet, ik geloof het niet, en vooral ik hoop het voor jullie van
niet!
Als men om die reden de lolmakers heeft verwijderdt, dan zijn we gevaarlijk
dicht aangeland bij een dictatuur hier op SenNet.
Wat het Vuurpeloton deed was niet heel netjes.
Ze hadden het recht aan hun zijde, want men heeft het recht hier in België om
zijn mening ten beste te geven op alles wat men ziet en hoort.
Maar of het nu echt nodig was om blogs te gaan evalueren, en daar een
keiharde recensie op te geven, dat betwijfel ik sterk.
Tenslotte hadden ook die geviseerde blogs het recht om te doen wat ze wilden.
Dus je kan rustig stellen dat er niemand op dat blog zat te wachten.
Maar dan nog hadden ze volgens mij hun bestaansrecht.
Je had de keuze om het blog te negeren.
Je had de keuze om je te verdedigen.
En voor diegene die niet onderlegd genoeg was om zich te verdedigen, waren er
die die taak op zich namen.
Hun drijfveer daarvoor laat ik voor nu maar even in het midden ..
Wat mij benieuwd, wat mij vooral ongerust maakt is, wat is
de ware reden dat de lolmakers zijn verwijderdt?
Wie heeft die beslissing genomen, en op welke grond?
Wat zijn de normen en waarden die men daarbij hanteert?
Als ik dat moest weten dan zou ik misschien kunnen voorspellen wie de volgende
gaat zijn.
Anoniem bloggen is een recht.
Anoniem klacht neerleggen ook.
Maar lafheid en achterbaksheid zijn grote karakter gebreken, en hebben niets
met recht te maken.
DAT WAS MIJN EI, EN DIE BEN IK MET DEZE KWIJT!
ALS JE WIL MOGEN JULLIE JE EI HIER OOK UITBROEDEN!!!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!