You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
12-02-2008
HET HOORSPEL
Wie herinnert zich nog de
hoorspelen van vroeger op de radio, meestal op zaterdagavond? Met z'n allen
knus bij elkaar gezeten, de oren gericht naar het toestel. Het grote licht uit,
enkel de staande lamp brandde. En in de winter zag je de rode gloed van gloeiende
kolen in de kachel. Je kon een speld horen vallen zolang het hoorspel duurde.
Pure nostalgie!
Wel ik heb nog zo'n hoorspel gevonden! Tot mijn verwondering is er in feite nog een grote keuze. Ik
heb gekozen voor: "Het huis voorbij de kerk".
Genre: Thriller
Korte beschrijving: Een tirannieke blinde man kwelt zijn vrouw tot het bittere
einde. Tijdsduur: 00:55:36
Benieuwd wie er nu nog het geduld heeft om zolang stil te zitten luisteren in dit snelle cybertijdperk, en wie de afwezige reclameblokken gaat missen. Laten jullie het me weten?
Klik op het bovenstaande plaatje en geniet.......
Voor al wie vandaag misschien een
beetje tegen zijn zin gaat werken, hier een opstekertje.
Het renpaard
Een renpaard slank en fier en glad
liep door de wei met edele zwier.
't Had dunne benen, vurige ogen,
zijn lange hals was fraai gebogen.
Terwijl het zo lui en leeg genoot,
zag het aan de overkant der sloot
een boerenpaard druk aan het ploegen.
Dat liep te hijgen en te zwoegen.
Het renpaard bleef een poosje
staan
en zei: "'k ben met je lot begaan.
Arm beest wat zie je er uit, zo vies en ruig.
Wat draag je een oud en smerig tuig.
Je moest je toch warempel schamen
als anderen je tegenkwamen."
"Mij schamen" zei het
ploegpaard nu.
"Voor wie, wel 't allerminst voor u
Geen vlijtig paard zal mij verachten,
alleen wie lui is kan't verwachten.
Daarom werk ik mij liever moe.
Je mag wel blij zijn dat ik het doe.
Want denk erom, gij trotse draver,
als ik niet werk krijg jij geen haver."
Vaak denk ik, "Je wordt oud
meid". Het innerlijke vuur van welleer, hoewel nog lang niet uitgeblust,
laait niet meer zo hoog op. Ik hoef niet meer zo nodig op de barricaden te
staan. Liever laat ik me meedrijven door de wind, eender uit welke richting hij
waait.
Mijn ogen kijken vaker weg met zijwaartse blik. Want wat niet weet, niet deert.
Ik word immuun voor het dagelijks bloed dat van mijn tv scherm druipt. Het
oorlogsgeweld, het is een ver van mijn bed show. Ik ben gewoon dankbaar dat het
niet mijn achtertuin is waar de lijken opeengestapeld liggen.
Ik ben dankbaar dat mijn kinderen
gezond en gelukkig zijn, dat mijn vrienden het goed hebben.
Dat de auto van de eerste keer start wanneer ik dringend op een afspraak moet
zijn, of de fietsbanden niet lek zijn wanneer ik op een mooie zonnige dag een
fietstochtje wil maken.
Ik ben blij wanneer de zon schijnt en mijn pijnlijke knoken verwarmd, maar bij
winterse buien zet ik simpelweg de verwarming wat hoger en blijf lekker binnen.
Geluk zit hem in kleine dingen, en die slogan neem ik me vaker en vaker eigen.
En dan stel ik vast dat m'n wereld klein en eng is geworden. Dat ik berust.
En dan plots doemt er voor mij een
beeld op van een kind. Een uitgemergeld kind met een gelaat waarin enkel grote
hongerige ogen zitten. Ogen die me smekend aankijken.
Een zwerver die zich beschut tegen de koude met het karton waarin mijn laatste
luxe aankoop was verpakt.
Ik zie warm ingeduffelde moeders met jengelende kinderen aan hun hand zich naar
de laatste solden haasten om dat ene merkartikel dat nu 70% is afgeprijsd.
Wanneer en waar men het gaat dragen weten ze niet, maar het is goed om het in
de kast te hebben.
Aan de andere kant van de wereld huilt een moeder met haar dode kind in de
armen, gestorven door een verdwaalde kogel, of de zoveelste bomaanslag in een
oorlog der machten.
En dan voel ik afgrijzen, dan voel
ik pijn.
Dan ben ik dankbaar dat ik niet ongevoelig ben geworden.
Dat ik nog steeds die haat in me voel tegen onrecht.
Dan laait dat innerlijke vuur weer op.
Met het ouder worden is er mildheid gekomen. Maar passief ben ik nog lang niet!
Twee dagen van de wereld geweest.
Telkens ik denk, met die CVS valt toch nog goed te leven, slaat dat monster toe.
Dan ben ik plots niet eens meer in staat om een kop koffie in te schenken
waneer ik dorst heb, of een boterham te smeren bij honger. Al wat ik dan wel
kan doen is slapen of een beetje in bed wezenloos liggen te wezen en te kijken
naar tv zonder te beseffen wat ik zie. Zelfs mijn vingers kan ik dan niet
dwingen om een toets in te drukken op mijn pc klavier. Het voelt dan allemaal
aan alsof ik een dubbele marathon heb gelopen met een ton kasseien op m'n rug.
Dit gebeurt me meestal na een weekend met mijn superactieve dutch lover. Effe
naar hier, en nu naar daar, en ondertussen kunnen we daar ook nog even langs.
En wat doe je dan als volgzaam en gehoorzaam meisje, juist je volgt hem.
Gisteren kreeg ik telefoon en moest een afspraak noteren, ik was zelfs te moe
om een potlood op te nemen, en dat bracht mij even terug naar een leuke
herinnering......
Jaaaaaren geleden moest ik op de burgerlijke
stand zijn om een adres op te zoeken. De bediende achter de balie rammelde het
adres zo snel af dat ik het maar half had verstaan. Ik vroeg de man beleefd of
hij het even wilde opschrijven voor me, maar ik kreeg als antwoord:
"Mevrouwtje, als ik dit potlood moet opnemen dan kost je dat vijftig frank"
In de wachtrij naast mij stond een man, en die zei toen: "Meneer, geef dat
potlood dan effe aan mij, ik doe dat voor dit schoon kind wel gratis!"
Iedereen lachen natuurlijk, behalve de bediende achter de balie.....
Enfin, vandaag zijn we woensdag
meen ik, want dat heb je natuurlijk ook wanneer je zo twee dagen wegslaapt, ten
eerste zijn je weken kort, en ten tweede heb ik moeite met te weten in welke
dag ik leef. Maar dat loopt wel los, vandaag sta ik er weer en ben ik van plan
om de rest van de week bij te blijven.
Trouwens, in het weekend weer een naar avontuur beleeft, maar dat schrijf ik op
mijn ander blogje, kwestie van het daar ook levendig te houden.
Lieve groetjes allemaal van troubadoerke en tot de volgende......
Ik sta
wel niet in de categorie "Dagboek/bedenkingen." Maar zo af en toe heb
ik toch enkele bedenkingen, als daar zijn.....
...De
leden van de koninklijke familie krijgen dit jaar een dotatie van 13,3 miljoen
euro. Dat is als gevolg van de indexering zowat 0,8 miljoen euro meer dan in
2007:
"Ik
kijk dus reikhalzend uit naar de volgende storting van mijn pensioen."
...Officieel staan er in het Centraal
Wapenregister ongeveer 900.000 wapens geregistreerd. Experts schatten echter
dat er dubbel zoveel wapens in omloop zijn. Heel wat mensen bezitten
illegale wapens tegen wil en dank:
"Zouden ze daarmee mijn deegrol bedoelen?"
...Kerken en Moskeeën worden
onderhouden door overheidsgeld en door bezoldigde dienaars:
"Ik opteer dat men dit ook voor tuinhuisjes laat gelden."
...De meeste gezinnen kunnen zich
maar best voorbereiden op een fikse verhoging van hun elektriciteit- en
gasfactuur. Stijgingen tot 25 euro per maand zijn mogelijk. Boosdoener is de
aardolieprijs, die in anderhalf jaar verdubbeld is:
Donderdag is de vrije dag van dochterlief,
en dan komt altijd haar vraag: "Wat ga je doen morgen?" Mijn antwoord
was: "Ach, ik heb nog een handwasje liggen, nog een beetje strijk, 'k wil
mijn koffiezet ontkalken, aan mijn blogjes werken......enz. Maar toen ze heftig
met haar ogen begon te rollen besefte ik als slimme moeder dat dit niet het
intelligente antwoord was waar ze zat op te wachten. Dus stelde ik heel minzaam
de gevaarlijke vraag: "Wat wil je dat ik doe?" Gevaarlijk omdat ik
weet dat haar antwoord totale onderwerping van me vraagt en vervolgens van mijn
goede voornemens niks in huis komt. En ja hoor, het was van dattum, want
dochterlief wilde een grote toer gaan maken met haar tootootje. The one with
one old horse under the hood. (datgene met 1 oude knol onder de motorkap)
Een geval apart dat tuftufke.
Nadat het danig gemolesteerd is geweest door vandalen heeft het vier nieuwe
banden en spiksplinternieuwe buitenspiegels. Omdat het een zoveelste handje is
ook nog wat nieuwe ingewanden in de buik. Om te bewijzen dat het klein maar
dapper is heeft het ook een flinke deuk in het linker spatbord.
Het staat te vaak stil vermits dochterlief gaat werken met het openbaar
vervoer. Het wordt enkel gebruikt om boodschappen te doen en dat zijn kleine
afstanden. Niet goed voor de batterij.
Wanneer je het start dan piept het als een bange muis, vervolgens gromt het als
een hongerige beer om over te gaan in het gebrul van een vervaarlijke leeuw. Je
moet minstens een kwartuur geduld hebben om het aan de loop te krijgen, maar
eens je het in gang krijgt snort als een tevreden poes.
Wij snorden dus gisteren zo'n 130
km naar Brunssum. Om my dutch lover te verrassen. Altijd zeer gevaarlijk om je
lover onverwachts te bezoeken, je kunt nooit weten wat of wie je aantreft. In
dit geval troffen we niemand aan! Hij is namelijk een fervente medewerker bij
het bos en vijverbeheer en daar is altijd wel wat te doen. Maar na één
telefoontje was dit probleem opgelost. Hij ziet mij toch nog altijd liever dan
de bossen, oef!
Nu we daar zijn kunnen we even
naar Heerlen, het is daar heerlijk shoppen.
Ik weet niet of ik het jullie al vertelt heb, maar op oudejaasavond werd mijn
mooie lange zwarte mantel gestolen uit de vestiaire. En die mantel mistte ik
enorm. Niet dat ik geen andere mantels heb, maar geen enkele lange. Ik was hier
in Antwerpen al danig gaan rondkijken naar ongeveer dezelfde, maar niks te
vinden naar mijn gading. Bij SKM had ik bijna geluk, bijna, want hij was net
één maatje te klein, snik.
Maar driewerf hoera, in Heerlen vond ik hem. Het was net of ze hadden hem
speciaal voor mij daar hangen. Hij past als gegoten en is helemaal naar mijn
zin. Bijna net dezelfde als mijn vorige, maar stukken goedkoper wegens solden.
Dus hoewel een beetje tegen mijn
zin vertrokken, toch een stichtende en leuke dag gehad.
Dochter blij, lover blij, ik blij en ik zou durven zweren dat het totootje ook staat te glimlachen.
En het uigestelde werk doe ik dan wel vandaag, de poetsvrouw komt, dus ik heb
tijd zat.
Een mens heeft echt niet veel nodig om tevreden te zijn!
Wanneer ik zo door mijn raam kijk
is het net of het lente is. Een mooie blauwe lucht en de zon die volop schijnt.
Het zou een mens meteen doen dromen, ware het niet dat ik vandaag tig dingen te
doen heb.
Je kent dat wel, dingen die je alsmaar uitstelt omdat ze oersaai zijn en helemaal
niet leuk zijn om te doen. De frietketel schoonmaken en de olie verversen
bijvoorbeeld is iets waar ik een grondige hekel aan heb. Ik presteer het altijd
om dan van mijn keuken een slagveld te maken. Dus daar ben ik steeds een uurtje
zoet mee.
Dan wat verstelwerk, een knopje hier en een knopje daar, een draadje dat is
losgekomen, en niet te vergeten mijn favoriete slaaphemd. Als dat hemd zou
kunnen praten zouden jullie grote ogen trekken. Ik heb het al tientallen jaren,
nog vanuit de tijd dat lange witte katoenen hemden op een lange hippierok mode
was. Toen ik er echt niet meer fatsoenlijk mee onder de mensen kon komen,
gebruikte ik het maar als slaapkleed. Ondertussen is er geen lapje stof meer
aan dat ik nog niet heb moeten verstellen, maar ik kan het maar niet weggooien.
Trouwens, het wordt met de week origineler. Er is geen enkele nachtpon of pyjama,
en ik heb er ontelbaar veel, waar ik zo
heerlijk in slaap als in mijn hippiehemd.
En dan is er nog de administratie.
Ook al zoiets dat ik laat aanslepen tot het bijna niet meer overzichtelijk is.
Zo zwier ik mijn bankafschriften in de lade met het vaste voornemen
"straks classeren" maar die straks wordt morgen en morgen
wordt.........ja, vandaag dus, en ondertussen enkele maanden verder. Shame on
me!
Mijn mooie fruitschaal op tafel is ook nog zo'n dankbaar voorwerp om alle
rommel in te deponeren die ik onderweg in mijn nederige woonst vind. Het gaat
van reclamefoldertjes, die ik toch nog wil lezen tot een nagelvijltje,
rekkertjes, een stompje kaars.....enz. Alles behalve fruit ligt erin, want
hoewel ik weet dat fruit heel erg gezond is en een must , ik kan het niet
opbrengen om het elke dag te eten. En de aanbiedingen uit de reclamefoldertjes
zijn meestal ook al verlopen tegen dat ik ze lees. Elke dag erger ik mij aan
die rommelige fruitschaal, maar ik schijn de ijzeren discipline te kunnen
opbrengen om die misnoegdheid totaal te negeren.
Dus vandaag is huppeldag, zo noem
ik dat. Huppelen van het ene kleine karweitje naar het andere. Reken daarbij
ook nog enkele persoonlijke renovatiewerken en voor ik het weet is de zon onder en is het bedtijd.
Dan trek ik mijn slaaphemd aan en slaap heerlijk tot de volgende morgen.
Morgen, de eerste dag dat ik alle nare karweitjes weer kan uitstellen voor
enkele weken.
Goh, dacht ik daarstraks, blog ik reeds zo lang? Want dit fenomeen heeft zich nog eens voorgedaan op de blogs, lang geleden. Je krijgt een "stokje" (?) van iemand, je moet antwoorden op de vragen, en vervolgens drie andere bloggers tot slachtoffer maken. Die worden dan vriendelijk gevraagd om de vragen over te nemen en hun eigen antwoorden in te geven op hun eigen blog, om dan op hun beurt het ook weer door te geven aan weer drie andere bloggers.
En omdat vriendin Myette het mij zo vriendelijk in mijn schoot wierp, SO Here I Go.....Again!
3 BANDS EN/OF ARTIESTEN DIE IK
VORIG JAAR HEB LEREN KENNEN:
De zanger die me bijgebleven is , is Paul Pots. Wat een prachtige en krachtige stem heeft die man!Hij werd de terechte winnaar van de engelse versie van 'Idool' met het liedje 'Nessum Dorma'.
De actrice die ik verleden jaar heb bewonderd en die me sterk ontroerd heeft, is ons aller Paz'ke met haar vertolking van 'Shirley Valentine. En hoewel amateurtoneel, zij was grandioos. Els de Schepper is ook één van mijn favorieten.
3 DINGEN DIE IK AFGELOPEN JAAR HEB
MEEGEMAAKT/GEHOORD EN DIE ME
ALTIJD ZULLEN BIJBLIJVEN:
Alle mooie momenten met mijn dierbaren en mijn goede vrienden
Het verdriet van mijn dochter.
De diagnose van mijn dokter.
3) VRESELIJKE BLUNDERS DIE IK IN 2007
OP MIJN NAAM HEB STAAN:
Proberen mijn blogpester en blogstalker tot beter inzicht te doen komen, want dat was verloren moeite.
De suikerpot in de koelkast gezet en er nadien uren hebben naar lopen zoeken.
Mijn sleutels op de brievenbus laten steken waardoor ik uren op de trap heb moeten zitten wachten tot dochterlief mijn deur kon komen openmaken. Gelukkig had mijn lieve buurvrouw ze gevonden en terugbezorgt.
DINGEN DIE ME STIEKEM TROTS
MAKEN:
Mijn lieve partner.
Mijn zoon omdat hij al zijn dromen waarmaakt door hard studeren en werken.
Mijn schoondochter omdat zij een pracht van een vrouw en moeder is.
Mijn dochter voor haar moed en doorzettingsvermogen.
En natuurlijk mijn kleindochter omdat zij ontegensprekelijk iets is om trots op te zijn.
Zo, dat was het. Rest mij enkel nog dit stokje door te geven aan drie andere slachtoffers:
Hotlips
Thea
P.B
PS: Sorry aan de gluurders, vandaag geen blote plaatjes. En voor diegenen die dit belachelijk kinderachtig vinden, tja, je kunt niet voor iedereen goed doen he.
Iem. die door z´n gedrag zichzelf in het middelpunt van de belangstelling wil brengen;
Iemand die alleen voor zichzelf leeft, een zelfingenomen persoon Heeft hij teveel tijd om handen? Ja, hij heeft teveel tijd om handen. Geen teamplayer. Duld geen tegenspraak Wie hem tegenspreekt die moet hij niet, die is dom of achterlijk. Die zijn niet zoals hij! Dus kun je nagaan, eigenlijk zitten ze in de weg. Ruimte achter zijn ellebogen heeft hij niet, dus vriendelijk zijn heeft geen zin. Achterbaks smoezen en gluren, dat is pas naar zijn zin.
Enkel wie hem paait daar trekt hij mee op En alleen anoniem.....verder niet. Die naast hem zit, dat lukt nog wel. Wie voor hem staat, belemmert zijn uitzicht en moet verdwijnen. *^^&%^## Is hij een tevreden en goed mens? Ja dat is hij.
Alleen.....de anderen snappen hem niet! Of wat had je gedacht!!!
.
Alcoholist: Je verzuipt in de feesten, tegenwoordig.
Antichrist: Wanneer krijg ik nou een feest?
Aquarellist: 't Is een wat waterige Kerst geworden.
Artillerist: Mag ik dit jaar de ster afschieten?
Atheïst: Prettige kerstdagen.
Detaillist: Eigenlijk zou het pas over een paar maanden moeten zijn.
Egoist: Deze Kerst vier ik alleen.
Evangelist: Mogen we nou eindelijk eens een ander verhaal?
Fatalist: Kerstfeest: je ontkomt er niet aan.
Hypochonder: Ik moet er niet aan denken om iets te gaan doen met Kerst, want
dan moet ik vast volgend jaar weer.
Hypochriet: Ik vind Kerst het mooiste feest dat er is. Al die vrede op aarde!
Internist: Gelukkige kerst, tot ziens op mijn tafel.
Pluimvee en andere : "Wij wensen alle mensen vegetarische
kerstdagen!"
Milieu activist: Uit welk land komt die boom?
Naturist: Het kalkoenenvel is voor mij dit jaar.
Negativist: Ik heb geen plannen met Kerst.
Nihilist: Heb jij al een overlevingsplan?
Opportunist: Es kijke, bij wie gaan we dit jaar eten?
Opportuniste: Met kerst kun je mooi even de berghokken reorganiseren.
Optimist: Gezellig, dit jaar komt de hele familie!
Pessimist: Gadverdamme, dit jaar komt de hele familie!
Pugilist: Kerst of niet, mot je een dreun?
Pyromaan: Ik brand van verlangen naar de Kerst.
Violist: Ha, Kerstconcert, dubbel tarief!
Een flinke pan water opzetten. Peper en zout op de varkenspoelet. Dan het vlees in de pan. Op hoog vuur met het deksel op de pan. Je moet af en toe het schuim eraf scheppen en weggooien. Net zolang scheppen tot het minder wordt. Dan de spliterwten erbij en de prei. En later de spekjes. De uien mogen er ook bij. Dan de selderie erbij.
Het vuur een beetje lager.
Dan laten pruttelen een uur of drie, langer mag ook, wel af en toe roeren. Als het bijna klaar is doe je de rookworsten er heel bij.
Die kun je dan later eruit vissen en aan plakjes snijden.
Anders is de worst erg droog.
Smakelijk eten.
Oeps! De verkeerd soep uitgeschept! Als daar maar geen ambras of ongelukken van komen, als daar maar niemand zich in verslikt! 'k Zal hier misschien nog moeten gaan *deemsteren dan!!!
Ik weet het, ik had jullie een
lijstje beloofd met mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar. Helaas, ik ben
nog niet verder geraakt dan dingen te bedenken die ik zeker NIET ga uitvoeren.
Of ze goed zijn.......
Zo ga ik zeker niet stoppen met
roken, of het moest zijn dat mijn longen me dwingen.
Ik ga niet drastisch diëten om terug in mijn trouwjurk te kunnen. Ten eerste
had ik geen trouwjurk maar een zwangerschapsjurk want ik was op dat moment zes
maanden zwanger, en ten tweede wil ik mijn trouwdag niet overdoen want dan zit
ik weer met mijn schoonmoeder opgezadeld.
....Even een kleine mijmering tussendoor, als de vader van mijn kinderen
vandaag nog geleefd had dan had ik op 7 december laats leden 36 jaar getrouwd
kunnen zijn....:))
Wat ik ook niet ga doen is me
laten ringeloren, kleineren of afbekken door personen die, door hun superieur
ego van hier tot in de ruimte....and back again, denken dat ze torenhoog boven
mij staan. Maar dat deed ik in ieder geval al niet.
Ik ga niet nog meer van mijn kinderen/kleindochter/partner houden, want dat doe
ik al met hart en ziel.
Ik ga niet beter voor mijn huisdieren zorgen, zij krijgen al de beste zorgen,
iets wat hen vanzelfsprekend toekomt, en voor mij een vanzelfsprekendheid is,
dag in, dag uit.
Ik ga ook niet vaker aan mijn vrienden denken, want ik vergeet mijn vrienden
niet. Ik ben er voor hen, en zij voor mij. We weten dat van elkaar.
Welke voornemens ga ik dan wel
nemen, willen jullie weten?
Wel.....die vertel ik jullie een volgende keer.
en dat blijf ik tot spijt van wie het benijd... Zet uw cursor hierboven eens op 'TROUBADOERKE'
Blijf reklame maken voor
huismusje/troubadoerke
Na weer een nutteloze dag dacht hij,
wat blijft er voor me over....
Twee lege handen van tederheid ontdaan.
Enkel de ogen van Lulu zweven medelijdend
Over mijn leeg bestaan.
Zij wandelt door mijn kale landschap
Dat met diepe voren is doorploegt
En bezaait is met gramschap.
Mochten er op deze pagina's, ondanks onze zorgvuldigheid onderdelen zijn gebruikt waarop een copyright rust en/of waarvoor wij geen toestemming hebben verkregen dan verzoeken wij je om ons dit zo snel mogelijk te laten weten. Wij zullen dan direct het betreffende item verwijderen of de gewenste stappen ondernemen om het materiaal wel te mogen gebruiken.
Troubadoerke trekt de wereld in.
Niet voor lang en ook niet ver weg, ik ben over enkele dagen al weer terug.
Ik ga naar NL, shoppen in Brunssum, de stek waar 'My dutch lover' leeft en woont,
en naar Heerlen waar mijn favoriete boetiek is.
Kertmis vierde ik in mijn bed, ziekjes, maar wat chemische stuff en enkele
kannen thee later voel ik mij al weer beter.
Alvast goed genoeg om mij voor te nemen dat ik van oud naar nieuw duchtig ga
feesten. De bloemetjes eens goed buitenzetten, want dat is lang geleden. Een
mens zou het nog verleren potjandorie!
En bij een feest hoort een
feestelijke outfit bij. Zwart, grijs en rood zijn de kleuren bij uitstek, las
ik in mijn magazine 'Feeling' en ik geloof hen graag want het zijn ook mijn
favoriete kleuren.
Mijn rode laarsjes heb ik al, nu de rest nog!
En als ik effe tijd heb tussen het
shoppen door om een kiekje te nemen, dan zet ik ze hier neer. Kunnen jullie mee
kiezen.
En nu ga ik pakken.
Tot de volgende....!
Na 357 dagen maak ik de balans op
van 2007, om het in de trend van Boudewijn De Groot te schrijven.
Er waren negatieve momenten, maar er waren veel meer mooie en positieve momenten.
Laat me maar beginnen met de negatieve, dan hebben we dat alvast gehad:
Ik heb jaloersheid ervaren. De
nooit aflatende jaloersheid van een zielepoot. Omdat ik met een schijnbaar
gemak al mijn zwakheden op de elektronische snelweg durf smijten. Omdat ik
geloof dat het veel beter is om je angsten en emoties van je af te schrijven,
dan te doen alsof je leven en je lijf in perfecte staat verkeert, en te moeten
leven in een leugen.Jaloersheid omdat hij die gave niet bezit en o zo begeert.
Want uit een kwaadaardige en jaloerse geest kunnen geen goede daden voortkomen.
Ik heb ervaren dat niet alles wat
blinkt noodzakelijk ook goud is. Dat een lichte snack in een eenvoudig
etablissement lichter verteerbaar is dan een exquise maaltijd in een viersterren
restaurant, en langer de honger stilt.
Dat het niet belangrijk is wat voor lekkers men op je tafel opdient, maar met
wie je de tafel deeld.
En dat je zelfs van dure wijn een kater kunt overhouden.
Ik heb ervaren hoe het voelt om
onmachtig te staan tegenover verdriet. Om te willen troosten met al je macht en
daar niet in slaagt, omdat verdriet een rem zet op alle gevoelens. Omdat de
situatie groter is dan de controle. Omdat er geen plaats en ruimte voor is om
het te plaatsen.
Ik heb ervaren wat het betekent om
ziek te zijn en pijn te lijden. Hoe pijn een allesoverheersend iets werd, indrukken
als een streng verwarde touwen dat het lichaam geselt en hevig woedend zich
geleidelijk infiltreert in de diepste diepten van je geest.
En dan waren er de kleine zorgen, de zorgen van alledag. Niets noemenswaardig,
tot ik ze optel, en tot de som kom dat het er meer waren dan ik dacht.
Maar.....
Er waren vooral mooie ervaringen.
De ervaring van vriendschap. De vriendschap die ik hier op seniorennet mocht
ondervinden op het moment dat ik aangevallen werd door een naijverige
egotripper hier op dit eigenste blog. Persoonlijke vrienden die ik, nadat ik ze
mocht zien, voelen, spreken, proeven en ruiken, meer dan de moeite waard waren om
vriend te noemen, en die mij het waard vonden om vriend te noemen.
Die me troosten en moed inspraken bij pijn en verdriet. Die met me lachten en
dolden, maar vóóral, die me nergens alleen lieten staan, me nooit in
de kou hebben gezet.
De ervaring van liefde. Liefde van
mijn kinderen, liefde van mijn kleinkind, en de nooit aflatende liefde van 'My
dutch lover'.
Zij laten het lijken op een vanzelfsprekendheid, maar ik besef dat het dat niet
is.
Zelfs de onvoorwaardelijke liefde van de hond en de katten zijn voor mij een
teken dat 2007 een goed jaar was.
Dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn. Dat al die ervaringen van mij een rijk
en gelukkig mens maakt.
Na de terugblik op 2007 is het
tijd om vooruit te kijken.
Om goede voornemens te gaan plannen, maar die schrijf ik wel een volgende keer,
ik heb tenslotte nog een ganse week om ze op een rijtje te zetten.
Maar één ding is zeker, 2007 was voor mij een leerrijk en dankbaar jaar.
Mijn balans sloeg over naar de goede zijde.
Ik wens al mijn bezoekers een
vreugdevol en vrolijk kerstfeest!
Hij duwt keihard op de trappers Op zoek naar z'n eigen realiteit Ik twijfel op hij de eindstreep haalt Want hij is de pedalen kwijt
De verpleegster komt
een kamer binnen, en ziet daar een patiënt die doet alsof hij een auto
bestuurt.
De verpleegster vraagt hem: "Meneer Kolder, wat ben je aan het
doen?"
Waarop Kolder antwoordt: "Stoor mij niet, ik kan nu niet praten, ik rij
naar Parijs."
De verpleegster wenst hem een goede reis toe en gaat verder met haar werk.
In de namiddag komt zij opnieuw bij Kolder aan, juist op het moment dat hij
zijn ingebeelde auto tot stilstand brengt met piepende remmen.
Zij vraagt hem: "En, hoe is het nu, meneer Kolder?"
"Pfft" zucht Kolder, "Ik ben juist in Parijs aangekomen , ik
moet nu eerst rusten."
"Dat is prima" sust de verpleegster. "Ik ben blij dat je een
goede reis gehad hebt."
Ze verlaat zijn kamer, en gaat aan de overkant van de gang de kamer van Fons
binnen.
Die zit op het bed ferm te masturberen.
"Maar Fons, wat ben jij aan het doen?" vraagt ze verwonderd.
Waarop Fons antwoordt: "Ik ben de vrouw van Kolder aan het neuken, nu hij
in Parijs zit
Kolder en Fons
maken een uitstapje. Ze gaan langs een rivier wandelen. Opeens valt Fons in het
water. Zonder te aarzelen springt Kolder hem na en redt hem. "Wie zo
onzelfzuchtig handelt," zegt de directeur van de inrichting 's avonds
tegen de redder, "moet een gezond mens zijn. Morgen word je ontslagen,
omdat je genezen bent."
Wat later loopt een bewaker lijkbleek naar de directeur en fluistert hem iets
in het oor. "Wat verschrikkelijk," zegt deze ernstig en zegt tegen de
held: "De man die u gered hebt, heeft zojuist zelfmoord gepleegd."
"Dat kan ik me niet van hem indenken," zegt Kolder, "toen ik hem
daarnet nog te drogen hing, was hij nog helemaal in orde."
De penis is het belangrijkste
onderdeel van het mannelijke lichaam. Vandaar dat de penis in een brief
salarisverhoging vraagt.........
Ik, de penis, verzoek bij deze om een salarisverhoging en wel om de volgende
redenen:
Ik verricht lichamelijke arbeid;
Ik werk in grote dieptes;
Bij alles wat ik doe ga ik als eerste met mijn hoofd naar binnen;
Ik heb in de weekenden en met feestdagen geen vrij;
Ik werk in een vochtige omgeving;
Ik krijg overwerk niet betaalt;
Ik werk op een donkere werkplek waar weinig tot geen ventilatie is;
Ik werk bij hoge temperaturen;
Mijn werk stelt me bloot aan besmettelijke ziektes.
De Penis kreeg na het versturen van de brief de volgende reactie.....
Beste Penis,
Nadat we Uw verzoek doorgenomen hebben en de door U aangevoerde argumenten in
overweging hebben genomen, heeft het managementteam besloten Uw verzoek te
weigeren, en wel om de volgende redenen:
U werkt geen uren achter elkaar;
Na korte periodes van arbeid valt U tijdens de werktijd in slaap;
U volgt niet altijd de orders van het managementteam op;
U blijft niet altijd op Uw toegewezen plek, maar bezoekt ook vaak andere
plaatsen;
U neemt geen initiatief; er moet druk op U uitgeoefend worden en U moet
gestimuleerd worden om aan het werk te gaan;
Aan het eind van Uw dienst laat U Uw werkplek altijd erg rommelig achter;
U houdt zich niet altijd aan de veiligheidsmaatregelen, zoals bijvoorbeeld
het dragen van beschermende kleding;
Ruim voor Uw 65e gaat U al met pensioen;
U bent vrijwel nooit in staat om dubbele diensten te draaien;
U verlaat soms Uw toegewezen plek, voordat U Uw werk voor die dag af heeft;
En als laatste reden willen we U erop wijzen, dat U bij het binnengaan en bij
het vertrek van Uw werkplaats constant wordt gezien met het dragen van twee
verdacht uitziende zakken.
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
