Lachen in mijn Lachclubs van Ternat en Strombeek - lachen bij verenigingen. - Ademsessies begeleiden ... Lach je graag - ben je het lachen verleerd - heb je verdriet - ben je eenzaam - slechts één manier om je goed te voelen: KOM LACHEN IN MIJN LACHCLUB van Ternat - CC de Ploter 1ste donderdag van 20:30 tot 21:30 uur. Tijdens de dag in 1853 Strombeek; 1ste en derde woensdag van 10 tot 11u in dienstencentrum Ter Borre - St.-Amandsplein, 7 - Op maandag in RC te Dilbeek van 20:30 uur tot 21:30 uur - dit alles samen met Jean. NIEUW: kom lachen en ademen in kring in Sint-Jozef te Ternat van 20 tot 22 uur.
07-10-2008
KVLV Rillaar ontdekt Lach-Yoga
7 oktober 2008 - parochiehuis te Rillaar. Zoals altijd ben ik wat te vroeg, deze keer heel veel te vroeg, want van Ternat tot voorbij Leuven rijden en de files... je weet nooit hoelang je onderweg bent. Dan maar even een toevlucht vinden om een koffietje te drinken en mijn boek te lezen. Rond 19:45 uur ben ik op mijn afspraak.Het begint al goed wanneer ik aan de deur kom, er wordt gelachen en tof gebabbeld. De zaal wordt in gereedheid gebracht - stoelen in een cirkel. Maar wij gaan bewegen, dus even een inleidend woord en daarna worden de stoelen opzij geschoven. Slechts een dame blijft zitten, ze heeft problemen aan haar voet. Gelukkig maar dat lachen geen pijn doet. 14 of 16 deelnemers, ik weet het niet meer, maar het was een heel toffe bende! Helemaal nieuw voor hen, ze stonden er helemaal voor open.Na de sessie doen wij gelijk altijd een rondvraag en wordt gezegd hoe ze de Lachsessie hebben ervaren. Over de hele lijn was het heel positief, ook die zittende persoon heeft veel plezier gehad, je kon het zien aan haar rode wangen. Na de workshop was er koffie en koek en werd er nog wat nagepraat. 4 sessies worden besteld en voorlopig opgetekend - het bewijs dat ze verder willen lachen! Gelijk hebben ze!
Wat vliegt de tijd! Het vierde werkjaar zetten wij vandaag in!!! Nog wat aan de boom schudden, na een vakantie is het altijd wat moeizaam om van start te gaan... Na de uitnodigingsmail - die ik telkens voor de lachsessie verstuur - krijg ik een mailtje van iemand 'ik kom onder voorbehoud', een ander schrijft 'ik kan niet komen, 'één persoon schrijft 'ik kom' en dat is het! 'Engeltjes, stuur maar een tiental, maar het mogen er ook meer zijn', ik zet mijn Engelen aan het werk. Met een 'open mind' trek ik naar het CC de Ploter, 'wij zien wel' Onder aan de trap hoor ik al enkele personen praten... toch al iemand flitst het door mijn hoofd. Boven gekomen zijn reeds 4 mensen aanwezig. 'onder voorbehoud' is ook gekomen. Stilaan begint er meer en meer volk toe te komen en wanneer wij van start gaan - om 20:30 uur - zijn wij met 13 plus ik. MAGIC, pure magie !!! Wat voel ik mij super gelukkig, de lachsessie gaat vloeiend en blij, er is een heel goede stemming. Na de lachsessie tracteer ik de mensen 'met nog wat tijd' een glas in de cafetaria. Een overgelukkig mens, dat ben ik! Zo voel ik mij!
1 oktober 2008 - officieel gaat nu mijn lachclub van start!!! Zeven deelnemers waarvan enkele 'anciens' volgen de reeks van 6 lachsessies. Nog 3 personen zijn ofwel op reis ofwel aan 't genezen.... Binnenkort hebben wij dan hopelijk 10 deelnemers, dan wordt het echt super!!! Alhoewel .... deze deelnemers zijn bijzonder getalenteerd, de lachsessie verloopt fantastisch. De 'anciens' zijn heel tevreden dat wij opnieuw van start zijn gegaan, het lange zomerverlof was hun wat te lang... Heel dankbaar is het met die mensen samen te praten, te zingen en te lachen. Deugddoend!
Mensen wat een ervaring!!!!! Birgit vroeg mij een tijdje geleden of ik een lach-yogaworkshop zou willen geven tijdens het Weekeinde Page2008. Geen vergoeding, maar wel de mogelijkheid gratis deel te nemen aan al de andere workshops plus kost en inwoon in een kamer van twee. Uiteindelijk werd het een kamer van vier, maar de kamergenoten waren dan ook van eerste kwal:iteit ! Wanneer dan uiteindelijk het volledig programma klaar was en het mij werd toegestuurd wist ik al heel goed welke workshops mij interesseerden... Eindelijk is het dan 26 september... Start om 17 uur - plaats van gebeuren 'Domein Heibrand' te Westmalle. Voor dat iedereen met pak en zak is toegekomen en zich heeft geïnstalleerd is het 18 uur. Vrouwen met lange rokken en nogal donker gekleed, mannen in speciale gewaden... waar ben ik terecht gekomen??? Eerst was mijne frank of mijne Euro nog niet gevallen, maar dit is duidelijk een Heksen, druïden en priesteressen weekeinde. Page staat daarvoor. Beste lezer ik ga nu niet het volledige programma beschrijven, ga gerust eens kijken naar Page2008, daar kan je alles lezen. Kort samengevat:het is een fantastisch weekeinde geweest. Mijn lach-yogasessie werd een succes, 14 deelnemers, maar zo 'gelijkgestemd' dat alles op wieltjes ging, er werd buitengewoon meegewerkt! Heel jammer dat ik slechts één sessie mocht geven! Wat heb ik zoal meegedaan? Het openingsritueel natuurlijk, daarna gaan luisteren naar Mytische verhalen door ABE, de verteller. SUPER! De volgende dag, zaterdag, was ik van job en ging mijn lachsessie door. Ik volgde een workshop Gaïa Magie voor de 21ste eeuw - (in het Engels) door Francesca Howell - maar wel heel goed verstaanbaar. De zweethutceremonie die in de namiddag door gaat had ik graag meegedaan, maar een mens moet kiezen hé, zal voor een andere keer zijn. In plaats daarvan volgde ik de workshop 'The Magic of Harmony and the Art of Tone': bijzonder interessant en deels toepasbaar in mijn eigen sessie! Zaterdag avondprogramma: Trance dance en daarna nog gaan dansen bij het 'Trio Perdu'. Zondag: workshop klankschalen - het werd gewoonweg GENIETEN !!! In de namiddag een workshop 'Duidisme' en om te besluiten nog een workshop 'pathworking to balance ourselves and the world' door Francesca Howell; een heel mooie afsluiter! Het eindritueel moest ik laten voor wat het was want Birgit vroeg mij om Francesca Howell; een Amerikaanse dame die woonachtig is in Milaan; naar de Luchthaven te brengen. Een vliegtuig wacht niet, dus voor een goed gevoel was het beter tijdig op post te zijn... Het werd nog een fijne rit tot ginder met een geanimeerd gesprek in het Engels en in het Frans. Birgit, ik wil er binnen vier jaar opnieuw bij zijn en wie weet ben ik daartegen ook een HEKS...
Op 17 september 2008 rond 14:30 uur ben ik ter plaatse, om 15 uur gaat de lachsessie door voor de bejaarden in AKAPELLA. De 'oudjes' zijn in feeststemming. Elke dag van deze week is er iets speciaals te doen. Vandaag wordt er gelachen! Wanneer ik het vertrek binnenkom zijn er al een 10-tal mensen aanwezig; enkele nog goed te been, anderen in een rolstoel maar toch nog bekwaam genoeg om zelf binnen te rijden. Tegen dat wij van start gaan wordt het lokaal bijna te klein. Met al die rolstoelen wordt er veel plaats ingenomen... Dat doet niets af van de vreugde die er heerst wanneer er na de yoga-oefeningen nog wordt gezongen en gelachen. Ze zijn er graag bij. Na een uurtje zijn ze moe-gelachen en kunnen ze genieten van een kopje lekkere koffie plus gebak. Fantastisch dat het rusthuis zoveel variatie brengt voor haar inwoners, een lichtstraaltje brengen in een dag die soms zo lang duurt....
'Zonder inschrijvingen, het is toch een opendeurdag' zegt Mario, verantwoordelijke van het Dienstencentrum Ter Borre. Druppelsgewijs komen de geïnteresseerden binnen. Om 14 uur starten wij met 14 aanwezigen wat een mooi aantal is. Rustig beginnen wij met een aarding om dan over te gaan naar Yoga-oefeningen zoals ademen in de 1ste plaats. Nog steeds zijn er mensen die de buikademhaling niet kennen of toch niet genoeg toepassen. Daar wordt dus extra aandacht aan besteed. Daarna rek- en strekoefeningen, zingen en tonen om dan over te gaan naar spel en LACHEN. Dat is tenslotte waarvoor ze gekomen zijn. En er wordt gelachen! Een lachmeditatie, nadien een rustige meditatie en om af te ronden de rondvraag. De workshop Lach-Yoga is de deelnemers erg goed bekomen. De lachers van het eerste uur schrijven zich aanstonds in voor de reeks van 6 sessies, de anderen wachten nog tot begin oktober om te beslissen. Het beloofd een goede reeks te worden!
Hoho Hahaha - Vakantie voor de lach-Yogaclub van Ternat
Het is pas Nieuwjaar geweest en het is alweer bijna 'grote vakantie' ! Niet te geloven. De laatste tijd schreef ik niet veel meer op mijn blog, ik had het heel druk. Lach-yoga wordt een full-time job, hoho hahaha ! Wat deed ik zoal de laatste tijd? Om de 14 dagen lach-yogasessie in mijn club in Ternat en ook in mijn club in Strombeek-Bever, dit in de voormiddag op woensdag. Heel veel deugd beleef ik eraan, telkens ga ik huiswaarts met zo'n voldoening en het gevoel dat ik de hele wereld aankan... Verpleegkundigen hebben ondertussen kunnen genieten van een lachsessie, evenals leerlingen 6de-jaars van Kruikenburg en leerlingen van nog andere scholen. Dit met wisselend succes. 17-18-jarigen hebben het heel moeilijk elkaar de hand te geven, lichamelijk contact is moeilijk, lachen is voor 'doetjes'. Eens er enkele 'straffe' gasten ontdooid zijn en de smaak te pakken hebben volgt de rest en wordt het een heel fijne lachsessie. Mensen uit een bedrijf - 40 deelnemers - kregen als verrassing een lach-yogasessie aangeboden - dat was een complete verrassing voor hen en voor hen niet om te lachen. Niettegenstaande ik telkens bij de afspraak erop hamer dat mensen zelf moeten kiezen voor 'lachen' wordt daar niet altijd naar geluisterd, met een groene lach als eindresultaat. De sportdag in Belsele voor geestelijk gehandicapten op 22 april - 'ontdek de ster' - kon ook niet doorgaan zonder lach-yoga... 4 groepen genoten van yoga, lachen, dansen en complete rust en ze konden het ook smaken, vooral de kleinsten. 4 Mei 2008 - Wereldlachdag - werd een groot succes !!! De Stad Brussel liet ons toe het evenement te houden op het Muntplein - eigenlijk vroegen wij de Grote Markt - maar ik denk dat ze er niet gerust in waren ... Volgend jaar vragen wij opnieuw 'het Muntplein' want wij bereiken daar de grote menigte. Nu al beginnen wij, 4 mensen van het Bestuur, plannen te smeden voor een nog succesvoller wereldlachdag-evenement de 1ste zondag van mei 2009!!! Om even van 'werk' te wisselen ging ik mee als vrijwilligster met een groep blinden en slechtzienden naar Vroenhoven gedurende 5 dagen, ook daar hebben Hika en ik een lachsessie gehouden. Op 24 mei ging er een 'workshop' door in Wépion 'lachen en dansen', ingericht door onze VZW lachclub van België. 25 Deelnemers - en wat een succes! Er werd heel veel gelachen, het was super. Af en toe ga ik lachen bij de andere lachclubs in Vlaanderen, dat is heel tof en dat werkt 'verfrissend' en 'vernieuwend'. Ook spring ik soms in om een lachanimator te vervangen die ziek is, dan geef ik een lachsessie in haar club, wat ook heel fijn is. Dan zijn er nog de 'bijscholingen' van de VZW lachclubs - ook fijn om de andere lachanimators opnieuw te ontmoeten, dat schept een vriendschapsband. Donderdag, 19 juni, ging de laatste lachclubsessie door te Ternat, de laatste voor de zomervakantie wel te verstaan. In september schieten wij dan opnieuw in gang met nieuwe moed en met nieuwe lachen. KVLV begint ons nu ook te ontdekken, van alle kanten worden wij 'geboekt'. Ze maken hun jaarprogramma op en daarin gaat 'lach-yoga' een plaatsje krijgen, ik ben er heel blij mee. Dat is een fijn publiek, ik kijk er al naar uit! Wel is het binnenkort vakantie, maar dat wil niet zeggen dat ik zal stilzitten. Mijn man en ik gaan met de caravan naar Frankrijk. Krijg ik op de camping de kans om een lachsessie te geven, zal ik dat zeker doen, hoho hahaha !
Een tijdje geleden word ik gebeld door de redactie van Woestijnvis of ik tijd en zin heb om aan 'het programma van Wim Helsen' mee te doen. 'Zou het een flauwe grap zijn van de één of de ander?' - Dan maar zelf gebeld naar de redactie, en ja hoor, zij hebben inderdaad interesse voor mijn lach-yoga. JOEPIE !!! Peter Focketijn van de redactie heeft mijn lachyoga-activiteiten ontdekt op internet, waarvoor mijn oprechte dank Peter! Dan is het zover, 21 maart nadert, mijn zenuwen staan gespannen... Studio 3 in Lint - daar is het te doen. Ik word ontvangen als een BV en krijg een loge toegewezen, dat voelt goed zeg! Mijn 'lachgenoten' krijgen eveneens een loge, maar dan wel gezamenlijk te gebruiken. Eerst langs de schmink passeren , daarna gaan eten in het restaurant aan de overzijde - maar ik eet met mate, want lachen met een volle maag is heel moeilijk en vooral niet aan te bevelen. Daarbij beginnen de zenuwen mij parten te spelen. Na het eten opnieuw bij de schmink mijn lippen laten bijwerken en dan nog even verder onze tijd afwachten. In de gezamenlijke loge zitten wij samen in 'clubverband' om ons warm te lachen. Ondertussen komt het publiek toe. Het uur van de waarheid is aangebroken, mijn hart klopt tot in mijn keel - 'ademen', 'ademen' en nog 'ademen', je kan dat zeggen en dat doen, maar je lichaam luistert niet altijd. Carine, mijn lachmaatje, geeft mij enkele druppels Bachbloesem 'rescue'. Warempel, dat werkt, niet te geloven. Camera's boven en camera's aan beide zijden, micro's overal... Je moet op zoveel letten en daarbij nog trachten duidelijk je boodschap over te brengen, dat is uiteindelijk de opzet. Heel jammer dat ik weinig tijd krijg tijdens mijn optreden om toelichting te geven over het ontstaan van lachclubs en over de weldaden van het lachen. Dan maar extra aandacht geven aan de verschillende ontspannings- en lachoefeningen en dat in sneltempo. En of dat alles nog niet spannend genoeg is krijg ik een 'medespeler' van formaat - Wim Helsen - die mij voortdurend aan 't lachen brengt. 't Is niet simpel, je moet er zelf maar staan !!! Mijn zus, Monica zit in het publiek en weet mij later op de avond te vertellen dat de mensen in de zaal goed meegelachen hebben, dus opdracht vervuld. Meer moet dat niet zijn. Vooraleer naar huis te gaan mag ik mij nog laten ontschminken. Wat zijn dat lieve mensen, ik word echt door hen verwend. Daarna ga ik nog langs mijn loge om mijn spullen op te halen en ontdek nog een wit zakje met daarin een fles rode wijn en een bedankkaartje van de redactie van Woestijnvis - heel attent - dank je Vera, Peter, Ilke en Jan voor de goede begeleiding en de vriendelijke omkadering. Wim Helsen, ik ben fier dat ik samen met jou mocht lachen, ik ben blij dat ik je heb leren kennen en hoop jou in de toekomst nog te mogen ontmoeten. Ik houd van het hele gebeuren een heel goede herinnering over en hoop dat Woestijnvis mij nog eens vraagt in een of ander programma, wie weet...
Vandaag is het beslist : de Lachclub van Strombeek-Bever is geboren in samenwerking met Mario De Boodt, Adres: Dienstencentrum Ter Borre - Sint-Amandsplein, 7 - 1853 Strombeek-Bever (Grimbergen). Het wordt de eerste Nederlandstalige lachclub in het Brusselse, wat niet wil zeggen dat anderstaligen niet welkom zouden zijn. Lachen is Universeel en hoeft geen taal. Wel is het aanbevolen om Nederlands te verstaan om de aanwijzingen van de lachanimator WISKE te begrijpen, om de meditaties te kunnen volgen en om met de andere deelnemers gesprekken te kunnen voeren. Iedereen is welkom die zin heeft om te lachen, ook die, die het lachen verleerd heeft, maar die de lach opnieuw wil ontdekken. De lachsessies worden gegeven door de lachanimator Wiske (Marie-Louise) Deschepper, ze zullen doorgaan om de 14 dagen: 2, 16 en 30 april; 14 en 28 mei en 11 juni 2008. Dan nemen wij even pauze tot 17 september. Op 17 september 2008 wordt de LACHCLUB officieel boven de doopvond geplaatst met een opendeurdag - toegang gratis - en met de aanwezigheid van journalisten... Dan lachen wij verder om de 14 dagen. Bijdrage per sessie 7 euro - 30 euro voor 6 sessies = kwestie van trouwe lachers aan te trekken. De lachsessies worden gegeven op een rustig tempo, gezeten op een stoel, zo is de lach-yoga eveneens toegankelijk voor mindervalide personen en voor mensen op leeftijd. Uur van de sessie: van 10 tot 11 uur in de voormiddag. Aansluiten kan ten alle tijde, voorkennis is niet vereist. Draag gemakkelijk zittende kledij. Aanmelden en informatie kan steeds gebeuren per telefoon 02 5822792 of per E-mail wiske@wiske.net - antwoord krijg je altijd.
100 dagen nog en ze zijn er mee klaar... 9 meisjes en 3 jongens uit de richting architecturale- en binnenhuiskunst KSO van de doe-school Coloma+ vieren vandaag hun 100 dagen met o.a. een lachsessie. Mijn voormiddag begint al goed, bij aankomst in de school word ik opgewacht door Luc Stevens, leraar van de feestvierende klas, iets verder komen mij nog enkele mooie meiden met pruik en outfit tegemoet, de overige leerlingen en de juf, allen eveneens mooi uitgedost, wachten ons op in hun leslokaal. Het klaslokaal is omgetoverd tot een turnzaal; een 8-tal dikke matten ligt op de grond. 'Dat is slechts nodig voor op het einde, de matten mogen opzij gelegd worden' en op één, twee, drie is alles klaar voor de start van de lach-yogasessie. Mijn camera heb ik mee en 'indien er iemand zich wil ontfermen over de opname...'. Dat is vlug beslist, er zijn kandidaten genoeg om af te wisselen ! 1 jongen ontbreekt, die zal rond 12 uur afkomen... niet getreurd, wij vliegen erin om 11:15 uur stipt. Een vrolijke bende! Er wordt bijzonder goed ontspannen,geademd, gezongen, gedanst, gespeeld en gelachen. Na de lachmeditatie, de meditatie en het stiltemoment is er nog de 'spreekronde'. De volgende omschrijvingen zeggen genoeg: 'sweet' - 'gezellig' - 'grappig' - 'keitof' - 'nieuw' - 'nog nooit zolang gelachen aan één stuk' - ' ik voelde de energie naar boven komen, echt een goede start voor ons 100-dagen'. De juf, die heel goed meedeed evenals meester Luc zei 'het is zoals bij het skiën, je bent de hele tijd bezig en denkt aan niks anders...'. Met een 'dank u Wiske' in koor word ik uitgeleide gedaan. Het is weer heel goed geweest. De DVD met de 'reportage' is al gemaakt en zojuist op de post gedaan. Ze zullen er nog pret aan beleven en ik ook !
Woensdag, 6 februari 2008 - wij lachen in 'Kerkeboomgaard' te Merchtem voor de 4de keer. Een afsluiter van een reeks van vier sessies. Jammer dat de krokusvakantie juist nu valt. Een op voorhand opgemaakt programma van de KVLV laat het niet toe om een weekje op te schuiven. Dan maar lachen met een kleine groep. Tijdens de 1ste sessie werd er 'en sourdine' gelachen. Heel voorzichtig, mensen moeten opnieuw leren voelen hoe het is te lachen als een kind, zonder beperkingen, zonder reden, gewoon lachen. Zelfs het ademen moet opnieuw aangeleerd worden. Buikademhaling is moeilijk wanneer je al bijna 45 jaar met de borst ademhaalt. Hoog ademen geeft problemen, buikademen geeft meer ruimte, een goedgevoelen en een beter uithoudingsvermogen. De 2de sessie gaat het er al beter aan toe, je voelt dat er meer durf is, alhoewel er nog werk aan de winkel is... De 3de sessie is SUPER. Er wordt heel goed meegedaan, de deelnemers zijn in grote getale opgekomen wat de groepsenergie ten goede komt. Je voelt dat er verandering is gekomen in hun houding. De buikademhaling wordt bewuster gedaan en elke dag gaat het beter en beter. Zoiets vraagt tijd en oefening. Als dan nog goede lachers aansluiten is de slappe lach niet ver meer. De 3de sessie werd een groot succes. Vandaag dus de 4de sessie - en zoals al eerder gezegd een kleine opkomst vanwege de krokusvakantie. De sfeer zit er in, er wordt goed geademd, gerekt en gestrekt en natuurlijk ook gelachen. Met de rondvraag als besluit zijn de deelnemers over het algemeen tevreden, ze hebben van alles opgestoken wat ze in toepassing kunnen brengen in het dagelijkse leven. Wel is de slappelach niet bereikt, jammer... Een grote groep deelnemers mét daarbij nog goede lachers is een must om dat te bereiken. Een mooi boeket bloemen sluit de avond en de reeks af. Ik kan weer met een goed gevoel naar huis én met bloemen. Dat heeft de KVLV wel wat anderen niet hebben, die zeggen het met bloemen ! Dank lieve mensen en... vooral blijven lachen!
Een reeks van 4 of 6 lachsessies is aangewezen - je ziet de vooruitgang van de deelnemers heel goed. Ze durven elke keer meer en meer. Voor velen is het heel moeilijk in het begin, zelfs veel mensen durven niet luidop lachen - de opvoeding heeft de spontaïniteit de kop ingedrukt. Ze voelen zich beschaamd tegenover de anderen, durven niet 'zot' te doen. Jammer is dat, je altijd te moeten inhouden, of maar uit de bol te kunnen gaan wanneer je gedronken hebt of wanneer er moppen verteld worden. Lachen om te lachen, het klinkt gek en dat is het ook. Maar een beetje gek doen af en toe doet zo'n deugd. Je vergeet je zorgen voor een uurtje. Toch beter te lachen dan een kalmeerpil te nemen, het is veel gezonder!!!
Mijn lach-yoga sessie bij een Engelen-meditatiegroep
Al geruime tijd volg ik vollemaan-meditaties, zo ken ik ook veel mensen. Wel praktisch, want zo wordt mijn lach-yoga bij veel mensen ook gepromoot alhoewel dat in de eerste plaats zeker mijn opzet niet is. Zo ook volgt Marie al verscheidene jaren meditatie in een Engelen-meditatiegroep en heeft ze mij aanbevolen voor een lachsessie als 'evenement' om 2008 speciaal te beginnen... Zo geschiede. Herlindus - de gastvrouw - neemt met mij contact op - zij het met gemengde gevoelens, want Lach-Yoga, zal dat iedereen wel bevallen...??? Op 22 januari om 9:45 uur sta ik paraat, zelfs 15 minuten vroeger dan voorzien. De leden, 9 in totaal, komen ook wat vroeger toe, zo kunnen wij stipt om 10 uur beginnen en hebben wij kans gehad eerst met elkaar kennis te maken. Maar dat is vlug gebeurd want van die vriendenkring zijn er enkele mensen die ik al ken, die ik al tegen gekomen ben bij een of andere gelegenheid, zo zie je maar dat de wereld klein is. Na het aarden, ademen, rekken en strekken, balspel spelen, zingen en lachen genieten wij uitgebreid van de meditatie en de rust die dat met zich brengt. De rondvraag als besluit laat lovende kritiek horen, enkele hadden er vooraf geen goed oog in maar hebben dan toch heel erg genoten, onbekend is onbemind. De sessie is hen zo goed bevallen dat, op algemene vraag, de lachsessie in de toekomst voor herhaling vatbaar zal zijn. Enkele oefeningen doen wij rechtstaand, de overige zittend. Dansen is er deze keer niet bij, in de living is dat niet zo vanzelfsprekend.... Elke lach-yogasessie is anders en past bij het betreffende publiek. Het is heel aangenaam en bijzonder gemakkelijk lachen met een groep gelijkgestemden. 'a piece of cake'
Een tijdje geleden krijg ik een aanvraag van Ingriet Engelen om een lach-yogasessie te komen geven voor de collega's op 17 januari 2008 om 16.30uur. Ze speelt heel kort op de bal. Slechts een goeie week op voorhand, en weten dat mijn agenda vrij vlug volgeboekt is - maar ja, die dag - tijdens de dag - staat nog vrij. Je moet maar geluk hebben. Om 16 uur ben ik al in Leuven; Valkerijgang, 26 - altijd fijn om eerst wat tot rust te komen voor het begin van de sessie, ook krijg je dan de mogelijkheid even contact te maken met de deelnemers wat een vlotte sessie in de hand werkt. Ook deze keer. Ik mag even wachten in het bureel waar nog enkele harde werkers bezig zijn. Ze worden gevraagd de Pc's af te sluiten om te verzamelen. Wij te samen naar een ander lokaal. Daar wordt een bio-wijntje en een alkoholvrij drankje geschonken plus nog wat knabbeltjes aangeboden. En dan is het zover. Alles verloopt naar wens, de collega's kennen elkaar vrij goed, één jongeman is nog een 'groentje', maar die schijnt er geen last van te hebben. Hij is wel heel alert op een eventueel telefoontje dat kan binnen komen, want zijn echtgenote kan elk ogenblik bevallen van haar 2de kindje. Heel vlug is er een aangename sfeer in de groep, je voelt dat er een goede verstandhouding heerst onderling. Het is fijn 'werken'. Wanneer wij na het rekken, strekken, ademen en balspel spelen beginnen met klanken zingen wordt het voor iemand iets te veel, hij voelt zich er niet goed bij en verlaat de ruimte. wat een goede beslissing is. Een lach-yoga sessie kan voor sommige mensen 'bedreigend' over komen daarom is het wel best om deelnemers te hebben die uit eigen beweging naar een lachsessie komen en dat het niet op 'bevel' is. Voor de rest verloopt de sessie zeer aangenaam en ongedwongen, iedereen is er graag bij. Dansen is er deze keer niet bij, de ruimte is er niet erg geschikt voor. Na de lachmeditatie volgt er nog een stille meditatie en een rondvraag. Voor deelnemers die een 1ste maal lach-yoga volgen hebben ze het fantastisch gedaan. Om 18 uur zijn wij 'uitgelachen' en gaan wij met een warm gevoel van blijheid en toch wat vermoeid naar huis. Vermoeid omdat wij aan sport hebben gedaan.... 10 minuten lachen staat gelijk aan 2 uur joggen, wij lachten veeeeel langer !
Doven en slechthorenden lachen in Sint-Agatha-Berchem
Op 8 mei 2007 krijg ik een mailtje van Sophie Renson met de vraag een lachsessie te komen geven voor de dovenclub op zaterdag, 20 oktober 2007 om 20 uur. Waarom niet... Dit wordt een fantastische uitdaging voor mij. Nooit eerder gaf ik een lach-yogasessie aan die groep. Het voelt goed aan, dus besluit ik die vraag in te willigen. Vandaag is het zover. In 'de kroon' aangekomen, is de deur van de kelderruimte nog op slot. Sophie gaat de verantwoordelijke halen en kort nadien kunnen wij de plaats betreden en vinden wij ook het licht... Druppelsgewijs komen de deelnemers binnen en om 20.20 uur kunnen wij van start gaan. 18 gegadigden, niet te geloven! Enkele jonge mensen van de tolkenschool komen meegenieten van de lach en kijken hoe de 'tolk' haar werk doet. Want lachen met doven en slechthorenden is helemaal anders dan met horenden. Met de tolk neem ik vooraf even mijn 'programma' door. Wij moeten in het volle licht staan zodat de deelnemers goed kunnen kijken en liplezen of de gebaren van de tolk zien. Eerst doen wij wat relaxatie-oefeningen allerhande en kunnen wij aan elkaar wat wennen. Daarna komt het 'spelgedeelte' aan bod: wij spelen met de bal zonder bal en tjoeketreintje. Er wordt gedanst - zonder muziek - heel eigenaardig, zo kan ik mij wat inleven in hun stille wereld... De deelnemers doen echt goed mee; maar wanneer het lachen begint en allerlei verschillende lachen voorgesteld worden sta ik verbaasd en ben ik zelfs ontroerd hoe die mensen 'puur' zijn, ongeremd en bijzonder vrolijk lachen. Ze kunnen er niet genoeg van krijgen. Tenslotte nemen ze hun yogamat en wordt er gelachen met oogcontact, gezeten per twee. Om tot rust te komen zitten ze daarna rechtop - de tolk zal hen in gebarentaal tonen wat ik zeg: 'de bodyscan' doen wij dan. Die meditatie is helemaal anders dan ik gewoon ben te doen en geeft mij niet het voldane gevoel. Mijn CD-speler staat werkloos, op vraag van een deelneemster is er geen muziek; 'zo is het voor iedereen hetzelfde' zegt ze... De rondvraag bij de deelnemers - de tolk vertaalt - laat zien dat ze enorm genoten hebben van de lachsessie. Maar daarmee is de kous nog niet af... Sophie vraagt nog meer gelach. Wij zetten ons in 3 rijen en geven elkaar massage, ook dan wordt er weer veel gelachen. daarna doen wij nog enkele lachen waaronder de kikkerlach en de milkshakelach. Daarna dim ik het licht en ligt iedereen nog een 5-tal minuten rustig op hun mat en genieten ze van de welverdiende rust en 'zweven ze op wolkjes' (dixit Sophie). Wanneer ik rond 22 uur het lokaal verlaat, wordt ik met lachsalvo's nagewuifd en zeggen ze 'tot de volgende keer'. Een volgende lachsessie kan ik nu nog beter voorbereiden, nu ik weet wat ze kunnen waarderen, wat ze graag doen en goed doen. Elke keer opnieuw geniet ik van het geven van lach-yoga. Vandaag heb ik weer veel bijgeleerd. Dankjewel Sophie en Cie
Opleiding lachanimators te Kortenberg op 6 en 7 oktober en 17 november 2007
Op 6 en 7 oktober gaat er opneiuw een lachstage door te Kortenberg in d'Oude Abdij. Op 17 november gaat er nog een 3de dag door, zo'n beetje als terugkomdag met extra lachoefeningen en alle info om zelf een lachclub op te starten. Op het einde wordt een lachdiploma uitgereikt. 22 ingeschreven kandidaten - 14 Nederlandstaligen en 8 Franstaligen - en met wat geluk komen er binnenkort weer nieuwe lachclubs bij, laat ons hopen. Voor het ogenblik zijn er in heel België 34 lachclubs. Soms zijn er clubs die sluiten bij gebrek aan deelnemers, wat heel jammer is. Een club starten is 'werken', een club blijven openhouden is 'blijven werken'. De vruchten pluk je wel na 2 werkjaren van goed werken met veel diversiteit, vernieuwend, het aha-moment moet er zoveel mogelijk zijn. Door veel te lezen in boeken en op internet krijg ik nieuwigheden aangeboden, verder volg ik Taï-Chi, Yoga, Qi-Gong en meditatie, koop ik CD's waarop ook veel te vinden is... Eigenlijk sta ik op en ga ik slapen met Lach-Yoga, je moet er van doordrongen zijn, dan werkt het! Dan kan je het doorgeven, dat gaat dan bijna vanzelf... Tijdens de lachopleiding zal ik meehelpen - ik ben secretaresse van de Lachclub van België - en zal mij bezig houden met de 'supply', zal ik filmen en indien nodig mee-vertalen, want de opleiding is tweetalig. Niet te geloven wat een goede geest er heerst in de groep, zoveel vriendschap en saamhorigheid, een voorbeeld voor onze Ministers, haha - nu spreek ik wel over de vorige opleiding, laat ons hopen dat deze 'lichting' ook zo tof is. Ik kijk er naar uit !!! Wil je ook een opleiding volgen, klik dan op www.lachclub.be daar is alle info te vinden betreffende de opleiding te Kortenberg. Wie weet zie ik jou daar ook ???
Donderdag, 20 september 2007 om 20.40 uur - start van ons 3de werkjaar Lach-Yoga te Ternat. Heel waarschijnlijk lagen ze al een tijdje op de loer, zaten ze te snakken naar een lachsessie, stonden ze in de startblokken tegen dat ik hen uitnodigde ... In ieder geval het aantal van 20 deelnemers maximum werd bereikt, er waren nog enkele ingeschreven die nalieten van te verwittigen en niet kwamen, maar gelukkig kwamen er anderen in de plaats zonder ingeschreven te zijn. Ik visualiseerde 20 personen en die zijn dus gekomen - 'THE SECRET' Het werd een succes, er werd gelachen dat het cultureel centrum daverde! Na 2 volle jaren van lachsessies zijn er al 'vaste lachers', mensen die regelmatig aanwezig zijn, dat geeft een ruggengraat aan de club. Wanneer er dan nieuwe deelnemers bijkomen, worden die aanstonds door de vaste ploeg opgenomen en dat geeft zo'n goed gevoel in de groep. Na de Lach-Yogasessie is er steeds de mogelijkheid om na te praten bij een glas. Lachen heeft zo'n uitwerking dat een mens die eerder nog als onbekende het lokaal binnenkomt, 90 minuten later met je kan praten of ze je reeds jaren kent. De 1ste bijeenkomst werkjaar 2007 - 2008 werd een 'knaller', getuige daarvan is dat er 6 'abonnementen' genomen werden door de 'nieuwe lachers', dus die zien wij de volgende keer zeker weer... WIJ BLIJVEN LACHEN - en elke keer BETER EN BETER
Weer een ontdekking gedaan! - Qi-Gong ! Dank zij Maria in de lachyogaclub, kreeg ik de naam en telefoonnummer van Vic Wouters. Tijdens de vakantie krijg ik de mogelijkheid om Qi-Gong te leren kennen, er wordt dan bij goed weder 'geademd' in een park in Heikruis. Iets heel anders dan Taï-Chi, veel rustiger en meer toegespitst op rustig bewegen, ademen en visualiseren. De meerwaarde wordt gegeven door het mooie decor... In een park aan een grote vijver met allerlei klein grut zwemvogels + hun concert. Tot slot een meditatie rond een grote, oude boom - superenergetisch!!! In oktober ga ik zeker naar de Qi-Gong op zondag om 10 uur in Gooik, ik wil er meer van kennen en vooral toepassen ! Interesse: Vic Wouters - Tel.: 02/5324738
Vertrek op Huttentocht op woensdag, 1 augustus 2007 om 4 uur 's morgens. Mijn man en ik worden opgehaald door een medestapper om per auto kostendelend te rijden naar onze vertrekplaats in Oostenrijk: 'Sölden'. Daar worden wij opgewacht door onze reisleider. Wij zijn met 8 stappers; 2 vrouwen en 6 mannen. Het is zonnig en warm en dat is al een goed begin. Wanneer de kaarten worden opengelegd om onze trekking te bekijken toont alles heel eenvoudig, zoals het beschreven was op het reisplan, maar...... de werkelijkheid is anders. Gelukkig maar dat ik rekening hield met de realiteit en op voorhand mediteerde met een CD van AURELIS: 'Grote bronnen van kracht': 'elke stap die je zet, maakt je krachtiger'. 65 jaar en vrouw zijn, willen filmen onderweg, één van de oudsten (12 jaar verschil met die andere vrouw...) zijn, 13kg zware rugzak dragen; met alles moet ik rekening houden en dat heb ik ook gedaan, gelukkig maar. De eerste dagen zijn vrij moeilijk, de derde dag overweeg ik om op te geven. 's Nachts krijg ik een droom of een 'bericht', ken het niet, heb dat nooit eerder ervaren; een indiaan komt met de boodschap 'ik moet je de groeten overbrengen van de meester en van Merlijn'. 's Morgens zeg ik mijn man dat ik twijfel om voort te stappen, hij stelt mij gerust en wil mij verder volgen wat ook mijn beslissing is, wat mij al een goed gevoel geeft. De reisleider stelt mij voor hem te volgen en zo het stapritme aan te geven (ik toonde nochtans mijn twijfels niet aan hem ). - Alles valt in de plooien. De tocht verloopt weliswaar zwaar genoeg, maar ik kan verder en met veel energie: 'grote bronnen van kracht' van www.aurelis.org pas ik toe: elke stap die ik zet wacht mij een pakje energie en inderdaad voelde ik die energie. Daarbij komt dan ook die boodschap van die indiaan: ik voelde mij 'gedragen' door Merlijn en door de Meester (wie ook die Meester mag zijn???). Het geeft de lezer misschien het gevoel dat ik 'zweef' en misschien is dat ook wel een beetje, maar toch wil ik mededelen, wat een vreugdegevoel en wat een kracht mij die droom heeft gegeven. Op 9 augustus, 's avonds laat, zijn wij terug thuis; moe maar gelukkig. Zoveel meter naar omhoog klimmen over rotsen en kronkelige paden; zoveel meter afdalen, soms zelfs zeer steil; gletsjer over met klimijzers; regen en wind trotseren; lange afstanden afleggen en daarbij nog de last van 13kg gewicht in je rugzak; het is de moeite dat eens gedaan te hebben. Dit was mijn 2de huttentocht, maar wellicht de laatste. ik moet mijn beperkingen kennen en nu houd ik het wel voor gezien. Mijn grootste betrachting was te kunnen genieten van de vergezichten op die grote hoogte en soms kregen wij nul-vergezicht vanwege de dikke mist, wat een desillusie. Toch ben ik dankbaar deze tocht gemaakt te hebben en het tot een goed einde gebracht te hebben mede dank zij de autosuggestie 'grote bronnen van kracht', zeker weten. De huttentocht was één grote meditatie, zo heb ik het ervaren...
Zaterdag, 21 tot vrijdag 27 juli 2007. Het is al de 2de keer dat ik het geluk heb om mee te gaan naar Rénuamont voor een gezondheidweek of vitaliteitweek, gelijk je het wil noemen. Het komt erop neer dat wij daar een hele week aan onze gezondheid werken. 'Stralende zon' is de inrichter. Wat doen wij daar zoal: Opstaan - voor de liefhebbers - om 7 uur. Ik stelde mij vrijwilliger om de ochtendoefeningen te doen; dauwtrappen in het vochtige gras en wanneer de zon van de partij was bleven wij buiten voor de andere oefeningen. Na het dauwtrappen en het 'Tibetaans gebed'; doen wij de 5 Tibetaanse oefeningen, of Yoga, of Thaï-Chi, Qi-Gong en natuurlijk enkele lach-yoga-oefeningen en telkens om te eindigen een korte meditatie. Ondertussen zijn er andere vrijwilligers die in de keuken het ontbijt bereiden. Zo'n ontbijt bestaat meestal uit verscheidene soorten fruit, noten en zaden; fantastisch lekker en voedzaam. Brood met choco staat niet op het menu, ook koffie valt er niet te drinken, wel kruidenthee en mineraal water 'à volonté'. Rond 10 uur, rond 14 uur en rond 20 uur zijn er workshops te volgen over voeding, gezondheid, werken met kiemen, cranio-sacrale oefeningen, ademhaling, schouder en nekmassage, emotioneel lichaamwerk, dans; film enz. enz. Afwisselend werken de deelnemers mee in de keuken voor de bereiding van het middag- en het avondmaal. Heel prettig en leerrijk. Ambiance alom. Het middagmaal en het avondmaal bestaat uit rauwe en gestoomde groenten, granen, kiemen, noten allerlei. Zeer mooi voor het oog en heel lekker en voedzaam. één dag hielden wij een sapdag, niet te geloven dat je maag gevuld is wanneer je een halve liter van dat sap binnen hebt. ( per maaltijd wel te verstaan!). Rénuamont is gelegen in een mooie streek en een wandeling moesten wij daar zeker maken, jammer dat wij toen het weder niet mee hadden. Motregen de hele tijd, maar daardoor was de pret niet minder. Woensdagnamiddag, vrij - samen met twee vriendinnen op stap naar Houffalize. Toffe stad en een prachtige wandeling gemaakt. Donderdagavond wordt een groot kampvuur gehouden met spel en dans en heel veel vreugde. Maar aan alle toffe dingen komt een einde, ook aan onze fijne week en op vrijdagnamiddag, na het middagmaal is het zover, alles is ingepakt, de auto's staan vertrekkensklaar. Eerst nog een evaluatie van de afgelopen week en dan 'het afscheid'. Niet te geloven dat je op één week zoveel lieve mensen leert kennen, het zijn vrienden geworden. Ik kijk al uit naar de volgende gezondheidweek of weekeinde - blijven volhouden is de boodschap. Dank je wel Freddy en Andrea, jullie waren de drijvende kracht achter dit hele gebeuren.
Deze week heb ik mijzelf een geschenk gegeven, ik kocht een camcorder Sony met harde schijf 30GB - mijn vorig toestel 'JVC' was eentje van zakformaat - super licht en goed handteerbaar, dat nog heel veel kostte en waarvan ik eigenlijk niet volledig tevreden van ben geweest. Op de vormingsdag van lachanimators heb ik opnames gemaakt - wel 3 uur - en opeens verloor ik het wieltje waaraan dient gedraait om op te nemen of om terug te spoelen enz. Met plakband kan er nog mee gewerkt te worden, maar dit toestel wordt nu toch afgevoerd. Herstellen van zo'n toestel loopt vlug op naar 150 euro, wanneer je er wat bijlegt heb je een nieuw toestel! Eerst nog alle familiefilmpjes overbrengen op de DVD-brander. Nog een heel werk, daarna gaat mijn JVC naar Kapazka. Eens zien wie er nog wat wil voor geven. Ben je liefhebber, lieve lezer, laat maar horen, je krijgt de eerste kans. Mijn nieuwe aanwinst wordt volgende week goed op de proef gesteld, dan zal ik de 'gezondheidsweek' op de gevoelige plaat leggen of moet ik zeggen 'op de gevoelige schijf'...
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.
Ik ben een vrouw en woon in 1741 Wambeek (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/05/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Yoga, Meditatie, Taï-Chi en Qi-Gong, lACH-YOGA, lezen, PC.
'Zonder inschrijvingen, het is toch een opendeurdag' zegt Mario, verantwoordelijke van het Dienstencentrum Ter Borre. Druppelsgewijs komen de geïnteresseerden binnen. 
Het is pas Nieuwjaar geweest en het is alweer bijna 'grote vakantie' ! Niet te geloven. De laatste tijd schreef ik niet veel meer op mijn blog, ik had het heel druk.
Vertrek op Huttentocht op woensdag, 1 augustus 2007 om 4 uur 's morgens. Mijn man en ik worden opgehaald door een medestapper om per auto kostendelend te rijden naar onze vertrekplaats in Oostenrijk: 'Sölden'. Daar worden wij opgewacht door onze reisleider. 
Zaterdag, 21 tot vrijdag 27 juli 2007.
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.