Lachen in mijn Lachclubs van Ternat en Strombeek - lachen bij verenigingen. - Ademsessies begeleiden ... Lach je graag - ben je het lachen verleerd - heb je verdriet - ben je eenzaam - slechts één manier om je goed te voelen: KOM LACHEN IN MIJN LACHCLUB van Ternat - CC de Ploter 1ste donderdag van 20:30 tot 21:30 uur. Tijdens de dag in 1853 Strombeek; 1ste en derde woensdag van 10 tot 11u in dienstencentrum Ter Borre - St.-Amandsplein, 7 - Op maandag in RC te Dilbeek van 20:30 uur tot 21:30 uur - dit alles samen met Jean. NIEUW: kom lachen en ademen in kring in Sint-Jozef te Ternat van 20 tot 22 uur.
23-06-2008
Hoho Hahaha - Vakantie voor de lach-Yogaclub van Ternat
Het is pas Nieuwjaar geweest en het is alweer bijna 'grote vakantie' ! Niet te geloven. De laatste tijd schreef ik niet veel meer op mijn blog, ik had het heel druk. Lach-yoga wordt een full-time job, hoho hahaha ! Wat deed ik zoal de laatste tijd? Om de 14 dagen lach-yogasessie in mijn club in Ternat en ook in mijn club in Strombeek-Bever, dit in de voormiddag op woensdag. Heel veel deugd beleef ik eraan, telkens ga ik huiswaarts met zo'n voldoening en het gevoel dat ik de hele wereld aankan... Verpleegkundigen hebben ondertussen kunnen genieten van een lachsessie, evenals leerlingen 6de-jaars van Kruikenburg en leerlingen van nog andere scholen. Dit met wisselend succes. 17-18-jarigen hebben het heel moeilijk elkaar de hand te geven, lichamelijk contact is moeilijk, lachen is voor 'doetjes'. Eens er enkele 'straffe' gasten ontdooid zijn en de smaak te pakken hebben volgt de rest en wordt het een heel fijne lachsessie. Mensen uit een bedrijf - 40 deelnemers - kregen als verrassing een lach-yogasessie aangeboden - dat was een complete verrassing voor hen en voor hen niet om te lachen. Niettegenstaande ik telkens bij de afspraak erop hamer dat mensen zelf moeten kiezen voor 'lachen' wordt daar niet altijd naar geluisterd, met een groene lach als eindresultaat. De sportdag in Belsele voor geestelijk gehandicapten op 22 april - 'ontdek de ster' - kon ook niet doorgaan zonder lach-yoga... 4 groepen genoten van yoga, lachen, dansen en complete rust en ze konden het ook smaken, vooral de kleinsten. 4 Mei 2008 - Wereldlachdag - werd een groot succes !!! De Stad Brussel liet ons toe het evenement te houden op het Muntplein - eigenlijk vroegen wij de Grote Markt - maar ik denk dat ze er niet gerust in waren ... Volgend jaar vragen wij opnieuw 'het Muntplein' want wij bereiken daar de grote menigte. Nu al beginnen wij, 4 mensen van het Bestuur, plannen te smeden voor een nog succesvoller wereldlachdag-evenement de 1ste zondag van mei 2009!!! Om even van 'werk' te wisselen ging ik mee als vrijwilligster met een groep blinden en slechtzienden naar Vroenhoven gedurende 5 dagen, ook daar hebben Hika en ik een lachsessie gehouden. Op 24 mei ging er een 'workshop' door in Wépion 'lachen en dansen', ingericht door onze VZW lachclub van België. 25 Deelnemers - en wat een succes! Er werd heel veel gelachen, het was super. Af en toe ga ik lachen bij de andere lachclubs in Vlaanderen, dat is heel tof en dat werkt 'verfrissend' en 'vernieuwend'. Ook spring ik soms in om een lachanimator te vervangen die ziek is, dan geef ik een lachsessie in haar club, wat ook heel fijn is. Dan zijn er nog de 'bijscholingen' van de VZW lachclubs - ook fijn om de andere lachanimators opnieuw te ontmoeten, dat schept een vriendschapsband. Donderdag, 19 juni, ging de laatste lachclubsessie door te Ternat, de laatste voor de zomervakantie wel te verstaan. In september schieten wij dan opnieuw in gang met nieuwe moed en met nieuwe lachen. KVLV begint ons nu ook te ontdekken, van alle kanten worden wij 'geboekt'. Ze maken hun jaarprogramma op en daarin gaat 'lach-yoga' een plaatsje krijgen, ik ben er heel blij mee. Dat is een fijn publiek, ik kijk er al naar uit! Wel is het binnenkort vakantie, maar dat wil niet zeggen dat ik zal stilzitten. Mijn man en ik gaan met de caravan naar Frankrijk. Krijg ik op de camping de kans om een lachsessie te geven, zal ik dat zeker doen, hoho hahaha !
Een tijdje geleden word ik gebeld door de redactie van Woestijnvis of ik tijd en zin heb om aan 'het programma van Wim Helsen' mee te doen. 'Zou het een flauwe grap zijn van de één of de ander?' - Dan maar zelf gebeld naar de redactie, en ja hoor, zij hebben inderdaad interesse voor mijn lach-yoga. JOEPIE !!! Peter Focketijn van de redactie heeft mijn lachyoga-activiteiten ontdekt op internet, waarvoor mijn oprechte dank Peter! Dan is het zover, 21 maart nadert, mijn zenuwen staan gespannen... Studio 3 in Lint - daar is het te doen. Ik word ontvangen als een BV en krijg een loge toegewezen, dat voelt goed zeg! Mijn 'lachgenoten' krijgen eveneens een loge, maar dan wel gezamenlijk te gebruiken. Eerst langs de schmink passeren , daarna gaan eten in het restaurant aan de overzijde - maar ik eet met mate, want lachen met een volle maag is heel moeilijk en vooral niet aan te bevelen. Daarbij beginnen de zenuwen mij parten te spelen. Na het eten opnieuw bij de schmink mijn lippen laten bijwerken en dan nog even verder onze tijd afwachten. In de gezamenlijke loge zitten wij samen in 'clubverband' om ons warm te lachen. Ondertussen komt het publiek toe. Het uur van de waarheid is aangebroken, mijn hart klopt tot in mijn keel - 'ademen', 'ademen' en nog 'ademen', je kan dat zeggen en dat doen, maar je lichaam luistert niet altijd. Carine, mijn lachmaatje, geeft mij enkele druppels Bachbloesem 'rescue'. Warempel, dat werkt, niet te geloven. Camera's boven en camera's aan beide zijden, micro's overal... Je moet op zoveel letten en daarbij nog trachten duidelijk je boodschap over te brengen, dat is uiteindelijk de opzet. Heel jammer dat ik weinig tijd krijg tijdens mijn optreden om toelichting te geven over het ontstaan van lachclubs en over de weldaden van het lachen. Dan maar extra aandacht geven aan de verschillende ontspannings- en lachoefeningen en dat in sneltempo. En of dat alles nog niet spannend genoeg is krijg ik een 'medespeler' van formaat - Wim Helsen - die mij voortdurend aan 't lachen brengt. 't Is niet simpel, je moet er zelf maar staan !!! Mijn zus, Monica zit in het publiek en weet mij later op de avond te vertellen dat de mensen in de zaal goed meegelachen hebben, dus opdracht vervuld. Meer moet dat niet zijn. Vooraleer naar huis te gaan mag ik mij nog laten ontschminken. Wat zijn dat lieve mensen, ik word echt door hen verwend. Daarna ga ik nog langs mijn loge om mijn spullen op te halen en ontdek nog een wit zakje met daarin een fles rode wijn en een bedankkaartje van de redactie van Woestijnvis - heel attent - dank je Vera, Peter, Ilke en Jan voor de goede begeleiding en de vriendelijke omkadering. Wim Helsen, ik ben fier dat ik samen met jou mocht lachen, ik ben blij dat ik je heb leren kennen en hoop jou in de toekomst nog te mogen ontmoeten. Ik houd van het hele gebeuren een heel goede herinnering over en hoop dat Woestijnvis mij nog eens vraagt in een of ander programma, wie weet...
Vandaag is het beslist : de Lachclub van Strombeek-Bever is geboren in samenwerking met Mario De Boodt, Adres: Dienstencentrum Ter Borre - Sint-Amandsplein, 7 - 1853 Strombeek-Bever (Grimbergen). Het wordt de eerste Nederlandstalige lachclub in het Brusselse, wat niet wil zeggen dat anderstaligen niet welkom zouden zijn. Lachen is Universeel en hoeft geen taal. Wel is het aanbevolen om Nederlands te verstaan om de aanwijzingen van de lachanimator WISKE te begrijpen, om de meditaties te kunnen volgen en om met de andere deelnemers gesprekken te kunnen voeren. Iedereen is welkom die zin heeft om te lachen, ook die, die het lachen verleerd heeft, maar die de lach opnieuw wil ontdekken. De lachsessies worden gegeven door de lachanimator Wiske (Marie-Louise) Deschepper, ze zullen doorgaan om de 14 dagen: 2, 16 en 30 april; 14 en 28 mei en 11 juni 2008. Dan nemen wij even pauze tot 17 september. Op 17 september 2008 wordt de LACHCLUB officieel boven de doopvond geplaatst met een opendeurdag - toegang gratis - en met de aanwezigheid van journalisten... Dan lachen wij verder om de 14 dagen. Bijdrage per sessie 7 euro - 30 euro voor 6 sessies = kwestie van trouwe lachers aan te trekken. De lachsessies worden gegeven op een rustig tempo, gezeten op een stoel, zo is de lach-yoga eveneens toegankelijk voor mindervalide personen en voor mensen op leeftijd. Uur van de sessie: van 10 tot 11 uur in de voormiddag. Aansluiten kan ten alle tijde, voorkennis is niet vereist. Draag gemakkelijk zittende kledij. Aanmelden en informatie kan steeds gebeuren per telefoon 02 5822792 of per E-mail wiske@wiske.net - antwoord krijg je altijd.
100 dagen nog en ze zijn er mee klaar... 9 meisjes en 3 jongens uit de richting architecturale- en binnenhuiskunst KSO van de doe-school Coloma+ vieren vandaag hun 100 dagen met o.a. een lachsessie. Mijn voormiddag begint al goed, bij aankomst in de school word ik opgewacht door Luc Stevens, leraar van de feestvierende klas, iets verder komen mij nog enkele mooie meiden met pruik en outfit tegemoet, de overige leerlingen en de juf, allen eveneens mooi uitgedost, wachten ons op in hun leslokaal. Het klaslokaal is omgetoverd tot een turnzaal; een 8-tal dikke matten ligt op de grond. 'Dat is slechts nodig voor op het einde, de matten mogen opzij gelegd worden' en op één, twee, drie is alles klaar voor de start van de lach-yogasessie. Mijn camera heb ik mee en 'indien er iemand zich wil ontfermen over de opname...'. Dat is vlug beslist, er zijn kandidaten genoeg om af te wisselen ! 1 jongen ontbreekt, die zal rond 12 uur afkomen... niet getreurd, wij vliegen erin om 11:15 uur stipt. Een vrolijke bende! Er wordt bijzonder goed ontspannen,geademd, gezongen, gedanst, gespeeld en gelachen. Na de lachmeditatie, de meditatie en het stiltemoment is er nog de 'spreekronde'. De volgende omschrijvingen zeggen genoeg: 'sweet' - 'gezellig' - 'grappig' - 'keitof' - 'nieuw' - 'nog nooit zolang gelachen aan één stuk' - ' ik voelde de energie naar boven komen, echt een goede start voor ons 100-dagen'. De juf, die heel goed meedeed evenals meester Luc zei 'het is zoals bij het skiën, je bent de hele tijd bezig en denkt aan niks anders...'. Met een 'dank u Wiske' in koor word ik uitgeleide gedaan. Het is weer heel goed geweest. De DVD met de 'reportage' is al gemaakt en zojuist op de post gedaan. Ze zullen er nog pret aan beleven en ik ook !
Woensdag, 6 februari 2008 - wij lachen in 'Kerkeboomgaard' te Merchtem voor de 4de keer. Een afsluiter van een reeks van vier sessies. Jammer dat de krokusvakantie juist nu valt. Een op voorhand opgemaakt programma van de KVLV laat het niet toe om een weekje op te schuiven. Dan maar lachen met een kleine groep. Tijdens de 1ste sessie werd er 'en sourdine' gelachen. Heel voorzichtig, mensen moeten opnieuw leren voelen hoe het is te lachen als een kind, zonder beperkingen, zonder reden, gewoon lachen. Zelfs het ademen moet opnieuw aangeleerd worden. Buikademhaling is moeilijk wanneer je al bijna 45 jaar met de borst ademhaalt. Hoog ademen geeft problemen, buikademen geeft meer ruimte, een goedgevoelen en een beter uithoudingsvermogen. De 2de sessie gaat het er al beter aan toe, je voelt dat er meer durf is, alhoewel er nog werk aan de winkel is... De 3de sessie is SUPER. Er wordt heel goed meegedaan, de deelnemers zijn in grote getale opgekomen wat de groepsenergie ten goede komt. Je voelt dat er verandering is gekomen in hun houding. De buikademhaling wordt bewuster gedaan en elke dag gaat het beter en beter. Zoiets vraagt tijd en oefening. Als dan nog goede lachers aansluiten is de slappe lach niet ver meer. De 3de sessie werd een groot succes. Vandaag dus de 4de sessie - en zoals al eerder gezegd een kleine opkomst vanwege de krokusvakantie. De sfeer zit er in, er wordt goed geademd, gerekt en gestrekt en natuurlijk ook gelachen. Met de rondvraag als besluit zijn de deelnemers over het algemeen tevreden, ze hebben van alles opgestoken wat ze in toepassing kunnen brengen in het dagelijkse leven. Wel is de slappelach niet bereikt, jammer... Een grote groep deelnemers mét daarbij nog goede lachers is een must om dat te bereiken. Een mooi boeket bloemen sluit de avond en de reeks af. Ik kan weer met een goed gevoel naar huis én met bloemen. Dat heeft de KVLV wel wat anderen niet hebben, die zeggen het met bloemen ! Dank lieve mensen en... vooral blijven lachen!
Een reeks van 4 of 6 lachsessies is aangewezen - je ziet de vooruitgang van de deelnemers heel goed. Ze durven elke keer meer en meer. Voor velen is het heel moeilijk in het begin, zelfs veel mensen durven niet luidop lachen - de opvoeding heeft de spontaïniteit de kop ingedrukt. Ze voelen zich beschaamd tegenover de anderen, durven niet 'zot' te doen. Jammer is dat, je altijd te moeten inhouden, of maar uit de bol te kunnen gaan wanneer je gedronken hebt of wanneer er moppen verteld worden. Lachen om te lachen, het klinkt gek en dat is het ook. Maar een beetje gek doen af en toe doet zo'n deugd. Je vergeet je zorgen voor een uurtje. Toch beter te lachen dan een kalmeerpil te nemen, het is veel gezonder!!!
Mijn lach-yoga sessie bij een Engelen-meditatiegroep
Al geruime tijd volg ik vollemaan-meditaties, zo ken ik ook veel mensen. Wel praktisch, want zo wordt mijn lach-yoga bij veel mensen ook gepromoot alhoewel dat in de eerste plaats zeker mijn opzet niet is. Zo ook volgt Marie al verscheidene jaren meditatie in een Engelen-meditatiegroep en heeft ze mij aanbevolen voor een lachsessie als 'evenement' om 2008 speciaal te beginnen... Zo geschiede. Herlindus - de gastvrouw - neemt met mij contact op - zij het met gemengde gevoelens, want Lach-Yoga, zal dat iedereen wel bevallen...??? Op 22 januari om 9:45 uur sta ik paraat, zelfs 15 minuten vroeger dan voorzien. De leden, 9 in totaal, komen ook wat vroeger toe, zo kunnen wij stipt om 10 uur beginnen en hebben wij kans gehad eerst met elkaar kennis te maken. Maar dat is vlug gebeurd want van die vriendenkring zijn er enkele mensen die ik al ken, die ik al tegen gekomen ben bij een of andere gelegenheid, zo zie je maar dat de wereld klein is. Na het aarden, ademen, rekken en strekken, balspel spelen, zingen en lachen genieten wij uitgebreid van de meditatie en de rust die dat met zich brengt. De rondvraag als besluit laat lovende kritiek horen, enkele hadden er vooraf geen goed oog in maar hebben dan toch heel erg genoten, onbekend is onbemind. De sessie is hen zo goed bevallen dat, op algemene vraag, de lachsessie in de toekomst voor herhaling vatbaar zal zijn. Enkele oefeningen doen wij rechtstaand, de overige zittend. Dansen is er deze keer niet bij, in de living is dat niet zo vanzelfsprekend.... Elke lach-yogasessie is anders en past bij het betreffende publiek. Het is heel aangenaam en bijzonder gemakkelijk lachen met een groep gelijkgestemden. 'a piece of cake'
Een tijdje geleden krijg ik een aanvraag van Ingriet Engelen om een lach-yogasessie te komen geven voor de collega's op 17 januari 2008 om 16.30uur. Ze speelt heel kort op de bal. Slechts een goeie week op voorhand, en weten dat mijn agenda vrij vlug volgeboekt is - maar ja, die dag - tijdens de dag - staat nog vrij. Je moet maar geluk hebben. Om 16 uur ben ik al in Leuven; Valkerijgang, 26 - altijd fijn om eerst wat tot rust te komen voor het begin van de sessie, ook krijg je dan de mogelijkheid even contact te maken met de deelnemers wat een vlotte sessie in de hand werkt. Ook deze keer. Ik mag even wachten in het bureel waar nog enkele harde werkers bezig zijn. Ze worden gevraagd de Pc's af te sluiten om te verzamelen. Wij te samen naar een ander lokaal. Daar wordt een bio-wijntje en een alkoholvrij drankje geschonken plus nog wat knabbeltjes aangeboden. En dan is het zover. Alles verloopt naar wens, de collega's kennen elkaar vrij goed, één jongeman is nog een 'groentje', maar die schijnt er geen last van te hebben. Hij is wel heel alert op een eventueel telefoontje dat kan binnen komen, want zijn echtgenote kan elk ogenblik bevallen van haar 2de kindje. Heel vlug is er een aangename sfeer in de groep, je voelt dat er een goede verstandhouding heerst onderling. Het is fijn 'werken'. Wanneer wij na het rekken, strekken, ademen en balspel spelen beginnen met klanken zingen wordt het voor iemand iets te veel, hij voelt zich er niet goed bij en verlaat de ruimte. wat een goede beslissing is. Een lach-yoga sessie kan voor sommige mensen 'bedreigend' over komen daarom is het wel best om deelnemers te hebben die uit eigen beweging naar een lachsessie komen en dat het niet op 'bevel' is. Voor de rest verloopt de sessie zeer aangenaam en ongedwongen, iedereen is er graag bij. Dansen is er deze keer niet bij, de ruimte is er niet erg geschikt voor. Na de lachmeditatie volgt er nog een stille meditatie en een rondvraag. Voor deelnemers die een 1ste maal lach-yoga volgen hebben ze het fantastisch gedaan. Om 18 uur zijn wij 'uitgelachen' en gaan wij met een warm gevoel van blijheid en toch wat vermoeid naar huis. Vermoeid omdat wij aan sport hebben gedaan.... 10 minuten lachen staat gelijk aan 2 uur joggen, wij lachten veeeeel langer !
Doven en slechthorenden lachen in Sint-Agatha-Berchem
Op 8 mei 2007 krijg ik een mailtje van Sophie Renson met de vraag een lachsessie te komen geven voor de dovenclub op zaterdag, 20 oktober 2007 om 20 uur. Waarom niet... Dit wordt een fantastische uitdaging voor mij. Nooit eerder gaf ik een lach-yogasessie aan die groep. Het voelt goed aan, dus besluit ik die vraag in te willigen. Vandaag is het zover. In 'de kroon' aangekomen, is de deur van de kelderruimte nog op slot. Sophie gaat de verantwoordelijke halen en kort nadien kunnen wij de plaats betreden en vinden wij ook het licht... Druppelsgewijs komen de deelnemers binnen en om 20.20 uur kunnen wij van start gaan. 18 gegadigden, niet te geloven! Enkele jonge mensen van de tolkenschool komen meegenieten van de lach en kijken hoe de 'tolk' haar werk doet. Want lachen met doven en slechthorenden is helemaal anders dan met horenden. Met de tolk neem ik vooraf even mijn 'programma' door. Wij moeten in het volle licht staan zodat de deelnemers goed kunnen kijken en liplezen of de gebaren van de tolk zien. Eerst doen wij wat relaxatie-oefeningen allerhande en kunnen wij aan elkaar wat wennen. Daarna komt het 'spelgedeelte' aan bod: wij spelen met de bal zonder bal en tjoeketreintje. Er wordt gedanst - zonder muziek - heel eigenaardig, zo kan ik mij wat inleven in hun stille wereld... De deelnemers doen echt goed mee; maar wanneer het lachen begint en allerlei verschillende lachen voorgesteld worden sta ik verbaasd en ben ik zelfs ontroerd hoe die mensen 'puur' zijn, ongeremd en bijzonder vrolijk lachen. Ze kunnen er niet genoeg van krijgen. Tenslotte nemen ze hun yogamat en wordt er gelachen met oogcontact, gezeten per twee. Om tot rust te komen zitten ze daarna rechtop - de tolk zal hen in gebarentaal tonen wat ik zeg: 'de bodyscan' doen wij dan. Die meditatie is helemaal anders dan ik gewoon ben te doen en geeft mij niet het voldane gevoel. Mijn CD-speler staat werkloos, op vraag van een deelneemster is er geen muziek; 'zo is het voor iedereen hetzelfde' zegt ze... De rondvraag bij de deelnemers - de tolk vertaalt - laat zien dat ze enorm genoten hebben van de lachsessie. Maar daarmee is de kous nog niet af... Sophie vraagt nog meer gelach. Wij zetten ons in 3 rijen en geven elkaar massage, ook dan wordt er weer veel gelachen. daarna doen wij nog enkele lachen waaronder de kikkerlach en de milkshakelach. Daarna dim ik het licht en ligt iedereen nog een 5-tal minuten rustig op hun mat en genieten ze van de welverdiende rust en 'zweven ze op wolkjes' (dixit Sophie). Wanneer ik rond 22 uur het lokaal verlaat, wordt ik met lachsalvo's nagewuifd en zeggen ze 'tot de volgende keer'. Een volgende lachsessie kan ik nu nog beter voorbereiden, nu ik weet wat ze kunnen waarderen, wat ze graag doen en goed doen. Elke keer opnieuw geniet ik van het geven van lach-yoga. Vandaag heb ik weer veel bijgeleerd. Dankjewel Sophie en Cie
Opleiding lachanimators te Kortenberg op 6 en 7 oktober en 17 november 2007
Op 6 en 7 oktober gaat er opneiuw een lachstage door te Kortenberg in d'Oude Abdij. Op 17 november gaat er nog een 3de dag door, zo'n beetje als terugkomdag met extra lachoefeningen en alle info om zelf een lachclub op te starten. Op het einde wordt een lachdiploma uitgereikt. 22 ingeschreven kandidaten - 14 Nederlandstaligen en 8 Franstaligen - en met wat geluk komen er binnenkort weer nieuwe lachclubs bij, laat ons hopen. Voor het ogenblik zijn er in heel België 34 lachclubs. Soms zijn er clubs die sluiten bij gebrek aan deelnemers, wat heel jammer is. Een club starten is 'werken', een club blijven openhouden is 'blijven werken'. De vruchten pluk je wel na 2 werkjaren van goed werken met veel diversiteit, vernieuwend, het aha-moment moet er zoveel mogelijk zijn. Door veel te lezen in boeken en op internet krijg ik nieuwigheden aangeboden, verder volg ik Taï-Chi, Yoga, Qi-Gong en meditatie, koop ik CD's waarop ook veel te vinden is... Eigenlijk sta ik op en ga ik slapen met Lach-Yoga, je moet er van doordrongen zijn, dan werkt het! Dan kan je het doorgeven, dat gaat dan bijna vanzelf... Tijdens de lachopleiding zal ik meehelpen - ik ben secretaresse van de Lachclub van België - en zal mij bezig houden met de 'supply', zal ik filmen en indien nodig mee-vertalen, want de opleiding is tweetalig. Niet te geloven wat een goede geest er heerst in de groep, zoveel vriendschap en saamhorigheid, een voorbeeld voor onze Ministers, haha - nu spreek ik wel over de vorige opleiding, laat ons hopen dat deze 'lichting' ook zo tof is. Ik kijk er naar uit !!! Wil je ook een opleiding volgen, klik dan op www.lachclub.be daar is alle info te vinden betreffende de opleiding te Kortenberg. Wie weet zie ik jou daar ook ???
Donderdag, 20 september 2007 om 20.40 uur - start van ons 3de werkjaar Lach-Yoga te Ternat. Heel waarschijnlijk lagen ze al een tijdje op de loer, zaten ze te snakken naar een lachsessie, stonden ze in de startblokken tegen dat ik hen uitnodigde ... In ieder geval het aantal van 20 deelnemers maximum werd bereikt, er waren nog enkele ingeschreven die nalieten van te verwittigen en niet kwamen, maar gelukkig kwamen er anderen in de plaats zonder ingeschreven te zijn. Ik visualiseerde 20 personen en die zijn dus gekomen - 'THE SECRET' Het werd een succes, er werd gelachen dat het cultureel centrum daverde! Na 2 volle jaren van lachsessies zijn er al 'vaste lachers', mensen die regelmatig aanwezig zijn, dat geeft een ruggengraat aan de club. Wanneer er dan nieuwe deelnemers bijkomen, worden die aanstonds door de vaste ploeg opgenomen en dat geeft zo'n goed gevoel in de groep. Na de Lach-Yogasessie is er steeds de mogelijkheid om na te praten bij een glas. Lachen heeft zo'n uitwerking dat een mens die eerder nog als onbekende het lokaal binnenkomt, 90 minuten later met je kan praten of ze je reeds jaren kent. De 1ste bijeenkomst werkjaar 2007 - 2008 werd een 'knaller', getuige daarvan is dat er 6 'abonnementen' genomen werden door de 'nieuwe lachers', dus die zien wij de volgende keer zeker weer... WIJ BLIJVEN LACHEN - en elke keer BETER EN BETER
Weer een ontdekking gedaan! - Qi-Gong ! Dank zij Maria in de lachyogaclub, kreeg ik de naam en telefoonnummer van Vic Wouters. Tijdens de vakantie krijg ik de mogelijkheid om Qi-Gong te leren kennen, er wordt dan bij goed weder 'geademd' in een park in Heikruis. Iets heel anders dan Taï-Chi, veel rustiger en meer toegespitst op rustig bewegen, ademen en visualiseren. De meerwaarde wordt gegeven door het mooie decor... In een park aan een grote vijver met allerlei klein grut zwemvogels + hun concert. Tot slot een meditatie rond een grote, oude boom - superenergetisch!!! In oktober ga ik zeker naar de Qi-Gong op zondag om 10 uur in Gooik, ik wil er meer van kennen en vooral toepassen ! Interesse: Vic Wouters - Tel.: 02/5324738
Vertrek op Huttentocht op woensdag, 1 augustus 2007 om 4 uur 's morgens. Mijn man en ik worden opgehaald door een medestapper om per auto kostendelend te rijden naar onze vertrekplaats in Oostenrijk: 'Sölden'. Daar worden wij opgewacht door onze reisleider. Wij zijn met 8 stappers; 2 vrouwen en 6 mannen. Het is zonnig en warm en dat is al een goed begin. Wanneer de kaarten worden opengelegd om onze trekking te bekijken toont alles heel eenvoudig, zoals het beschreven was op het reisplan, maar...... de werkelijkheid is anders. Gelukkig maar dat ik rekening hield met de realiteit en op voorhand mediteerde met een CD van AURELIS: 'Grote bronnen van kracht': 'elke stap die je zet, maakt je krachtiger'. 65 jaar en vrouw zijn, willen filmen onderweg, één van de oudsten (12 jaar verschil met die andere vrouw...) zijn, 13kg zware rugzak dragen; met alles moet ik rekening houden en dat heb ik ook gedaan, gelukkig maar. De eerste dagen zijn vrij moeilijk, de derde dag overweeg ik om op te geven. 's Nachts krijg ik een droom of een 'bericht', ken het niet, heb dat nooit eerder ervaren; een indiaan komt met de boodschap 'ik moet je de groeten overbrengen van de meester en van Merlijn'. 's Morgens zeg ik mijn man dat ik twijfel om voort te stappen, hij stelt mij gerust en wil mij verder volgen wat ook mijn beslissing is, wat mij al een goed gevoel geeft. De reisleider stelt mij voor hem te volgen en zo het stapritme aan te geven (ik toonde nochtans mijn twijfels niet aan hem ). - Alles valt in de plooien. De tocht verloopt weliswaar zwaar genoeg, maar ik kan verder en met veel energie: 'grote bronnen van kracht' van www.aurelis.org pas ik toe: elke stap die ik zet wacht mij een pakje energie en inderdaad voelde ik die energie. Daarbij komt dan ook die boodschap van die indiaan: ik voelde mij 'gedragen' door Merlijn en door de Meester (wie ook die Meester mag zijn???). Het geeft de lezer misschien het gevoel dat ik 'zweef' en misschien is dat ook wel een beetje, maar toch wil ik mededelen, wat een vreugdegevoel en wat een kracht mij die droom heeft gegeven. Op 9 augustus, 's avonds laat, zijn wij terug thuis; moe maar gelukkig. Zoveel meter naar omhoog klimmen over rotsen en kronkelige paden; zoveel meter afdalen, soms zelfs zeer steil; gletsjer over met klimijzers; regen en wind trotseren; lange afstanden afleggen en daarbij nog de last van 13kg gewicht in je rugzak; het is de moeite dat eens gedaan te hebben. Dit was mijn 2de huttentocht, maar wellicht de laatste. ik moet mijn beperkingen kennen en nu houd ik het wel voor gezien. Mijn grootste betrachting was te kunnen genieten van de vergezichten op die grote hoogte en soms kregen wij nul-vergezicht vanwege de dikke mist, wat een desillusie. Toch ben ik dankbaar deze tocht gemaakt te hebben en het tot een goed einde gebracht te hebben mede dank zij de autosuggestie 'grote bronnen van kracht', zeker weten. De huttentocht was één grote meditatie, zo heb ik het ervaren...
Zaterdag, 21 tot vrijdag 27 juli 2007. Het is al de 2de keer dat ik het geluk heb om mee te gaan naar Rénuamont voor een gezondheidweek of vitaliteitweek, gelijk je het wil noemen. Het komt erop neer dat wij daar een hele week aan onze gezondheid werken. 'Stralende zon' is de inrichter. Wat doen wij daar zoal: Opstaan - voor de liefhebbers - om 7 uur. Ik stelde mij vrijwilliger om de ochtendoefeningen te doen; dauwtrappen in het vochtige gras en wanneer de zon van de partij was bleven wij buiten voor de andere oefeningen. Na het dauwtrappen en het 'Tibetaans gebed'; doen wij de 5 Tibetaanse oefeningen, of Yoga, of Thaï-Chi, Qi-Gong en natuurlijk enkele lach-yoga-oefeningen en telkens om te eindigen een korte meditatie. Ondertussen zijn er andere vrijwilligers die in de keuken het ontbijt bereiden. Zo'n ontbijt bestaat meestal uit verscheidene soorten fruit, noten en zaden; fantastisch lekker en voedzaam. Brood met choco staat niet op het menu, ook koffie valt er niet te drinken, wel kruidenthee en mineraal water 'à volonté'. Rond 10 uur, rond 14 uur en rond 20 uur zijn er workshops te volgen over voeding, gezondheid, werken met kiemen, cranio-sacrale oefeningen, ademhaling, schouder en nekmassage, emotioneel lichaamwerk, dans; film enz. enz. Afwisselend werken de deelnemers mee in de keuken voor de bereiding van het middag- en het avondmaal. Heel prettig en leerrijk. Ambiance alom. Het middagmaal en het avondmaal bestaat uit rauwe en gestoomde groenten, granen, kiemen, noten allerlei. Zeer mooi voor het oog en heel lekker en voedzaam. één dag hielden wij een sapdag, niet te geloven dat je maag gevuld is wanneer je een halve liter van dat sap binnen hebt. ( per maaltijd wel te verstaan!). Rénuamont is gelegen in een mooie streek en een wandeling moesten wij daar zeker maken, jammer dat wij toen het weder niet mee hadden. Motregen de hele tijd, maar daardoor was de pret niet minder. Woensdagnamiddag, vrij - samen met twee vriendinnen op stap naar Houffalize. Toffe stad en een prachtige wandeling gemaakt. Donderdagavond wordt een groot kampvuur gehouden met spel en dans en heel veel vreugde. Maar aan alle toffe dingen komt een einde, ook aan onze fijne week en op vrijdagnamiddag, na het middagmaal is het zover, alles is ingepakt, de auto's staan vertrekkensklaar. Eerst nog een evaluatie van de afgelopen week en dan 'het afscheid'. Niet te geloven dat je op één week zoveel lieve mensen leert kennen, het zijn vrienden geworden. Ik kijk al uit naar de volgende gezondheidweek of weekeinde - blijven volhouden is de boodschap. Dank je wel Freddy en Andrea, jullie waren de drijvende kracht achter dit hele gebeuren.
Deze week heb ik mijzelf een geschenk gegeven, ik kocht een camcorder Sony met harde schijf 30GB - mijn vorig toestel 'JVC' was eentje van zakformaat - super licht en goed handteerbaar, dat nog heel veel kostte en waarvan ik eigenlijk niet volledig tevreden van ben geweest. Op de vormingsdag van lachanimators heb ik opnames gemaakt - wel 3 uur - en opeens verloor ik het wieltje waaraan dient gedraait om op te nemen of om terug te spoelen enz. Met plakband kan er nog mee gewerkt te worden, maar dit toestel wordt nu toch afgevoerd. Herstellen van zo'n toestel loopt vlug op naar 150 euro, wanneer je er wat bijlegt heb je een nieuw toestel! Eerst nog alle familiefilmpjes overbrengen op de DVD-brander. Nog een heel werk, daarna gaat mijn JVC naar Kapazka. Eens zien wie er nog wat wil voor geven. Ben je liefhebber, lieve lezer, laat maar horen, je krijgt de eerste kans. Mijn nieuwe aanwinst wordt volgende week goed op de proef gesteld, dan zal ik de 'gezondheidsweek' op de gevoelige plaat leggen of moet ik zeggen 'op de gevoelige schijf'...
Eigenlijk waren wij, mijn man en ik, van plan van na onze Oostenrijkreis, die wij met vrienden maakten, enkele dagen later met ons caravanneke te vertrekken naar Zuid-Frankrijk. De mol heeft er anders over beslist. Tijdens onze afwezigheid heeft een familie mol ons grasperk herschapen in loopgraven , ook stonden onze prinsessenboontjes zo mooi dat ze vroegen geplukt te worden. Werk alom. Wij genieten nu van een vakantie in onze eigen tuin, dat is eens iets anders. Ondertussen zijn de loopgraven gedicht, gras gezaaid om alle sporen uit te wissen, zal nog wel even tijd vragen eer alles is zoals voorheen ... één mol werd gevangen en tweemaal ging een schot af van een toestel dat ervoor dient om de gang te dynamiteren - oei dat klinkt niet mooi, precies een oorlogsverhaal! Er zullen doden gevallen zijn, want de activiteit ligt nu stil. Jammer dat een mens tot zo'n actie moet overgaan, want de mol is een heel nuttig dier. De boontjes zijn 'geblancheerd' en liggen keurig verpakt in de diepvries.
Omdat wij thuis bleven dacht ik... dat heeft een reden. Vorig jaar nam ik deel aan een gezondheidsweek met 'Stralende Zon' en dat bekwam mij zo goed dat ik dat wel nog eens zou willen meemaken. Ik had mij dit jaar niet ingeschreven omdat ik normaal op reis zou zijn geweest, versta je. Maar nu ik thuis ben, verandert dat en ikke vlug een viske uitgeworpen om te horen of ze mij kunnen gebruiken om lach-yogasessies te geven, wat ik vorig jaar als vrijwilligster elke dag deed. Vrij vlug krijg ik een antwoord van Freddy, de voorzitter, dat hij zeer dankbaar is met mijn voorstel en dat hij het zal voorleggen aan de groep. Een tweede mailtje, enkele dagen later, met de vraag of ik Andrea wil vervangen voor de workshop 'Emotioneel Lichaamswerk'. - WAW, dat is nu iets dat ik graag wil doen. Onlangs volgde ik een opleiding 'Eigen Meesterschap' bij Lieve Martens in Maaseik, vervolgens vond ik op Internet de Aurelis-methode van Dokter Mommaerts; een fantastische aanvulling op Eigen Meesterschap, CD-roms waarmee ik nu al meer dan een maand dagelijks mee oefen, en nu krijg ik dit aanbod... is dit toe-val; ja dit is mij toegevallen! - Ook wordt mij gevraagd de ochtendyoga te willen leiden, wat ik ook met heel veel plezier aanneem. Wat is nu die ontdekking..... 'Lach-Yoga' stemt volledig overeen met 'Emotioneel Lichaamswerk', Lach-Yoga dat ik al enkele jaren doceer, dat als een heel simpele benaming gekend is in de wereld als lachyoga - dat staat gelijk met dat mooie woord. ONGELOFELIJK - De lach-Yogasessie bestaat uit 'aarden'; rekken en strekken, ademen op verscheidene manieren, zingen, dansen en lachen. Wij doen vervolgens nog een stille meditatie, visualiseren en bespreken wat wij ervaarden tijdens de lachsessie. Ga nu eens kijken wat emotioneel lichaamswerk inhoudt - juist, al deze items worden vernoemd. Dit is nu 'E.M.' in de praktijk! Nog enkele dagen en dan is het zover, ik bereid mij degelijk voor opdat de deelnemers er extra veel aan mogen hebben. De dag zal beginnen met dauwtrappen en vervolgens het opzeggen van het Tibetaans ochtendgebed: 'In de morgen, als de zon opkomt, na de droomtijd. Wanneer de dag zicht ontvouwt met al zijn mogelijkheden. Groet ik vanuit mijn hart alle wezens in deze cirkel en het hele universum. En hier waar mijn voeten staan, is mijn plaats.'
Qi-Gong in het park en 'de lachboot' tijdens De Gentse Feesten
Het was vandaag een drukke dag. Om 10 uur afspraak met Vic Wauters en Cie. Ik ben daar al om 9.30 uur om de deelnemers aan Qi-Gong zeker niet te missen, Het park Terreist in Heikruis ken ik niet. Om 9.45uur is er nog niemand te zien; 'zijn ze misschien al naar het kasteel?', ikke met vlugge pas op weg naar een huis in de verte. Op de weg daarheen zie ik een konijntje zonder vrees. Het blijft gewoon zitten, mooi zeg en dat geeft zo'n goed gevoel dat je zo'n beestje van zo dichtbij kan zien zonder dat het bang is... Wat een mooi park! Alleen joggers kom ik tegen en die hebben niemand gezien en Qi-Gong kennen ze niet... Dan maar terug naar de parking. Er zijn al stemmen te horen, en ja hoor, aan hun kledij te zien zijn het de mensen die ik verwacht te zien. Heel toffe mensen en direct voel ik mij opgenomen in de groep. Na nog wat wachten op de laatkomers, vertrekken wij te voet op weg naar een plek nabij een vijver. Een prachtige plek in het park met heel hoge, oude bomen die weldoende schaduw geven. Voor mij is het een eerste kennismaking met 'medische Qi-Gong', het ligt mij wel. Heel anders dan Taï-Chi, eigenlijk niet te vergelijken - voor zover ik er nu al een oordeel over kan geven. Op één sessie weet ik er nog niet genoeg van. Wat ik wel weet is dat het je veel energie geeft, dat je er bij moet zijn met je volledige aandacht. Na opwarmingsoefeningen, gaan wij over naar de Qi-Gong-oefeningen; wij besluiten de sessie met een meditatie gezeten (vouwstoeltje) in een kring rond een oude boom. Omdat wij iets te laat zijn begonnen, stappen wij nog 10 minuten in een cirkel en dat heel heel traag - is dat moeilijk zeg. In augustus, bij mooi weer, wil ik er opnieuw bij zijn, zeker weten. In september gaan de sessies door in Gooik, dus dichter bij huis, ik denk dat ze mij mogen opschrijven voor Qi-Gong! Maar de dag is nog niet ten einde. Om 12.15uur ben ik thuis; het eten bereidde ik al op voorhand, dus zijn wij tijdig klaar met eten want ik heb nog plannen voor vandaag... De Gentse Feesten en 'De Lachboot'. Ja, vandaag mag ik met een buurvrouw, die ook 'toe-vallig' naar Gent gaat, meerijden. Ze zet mij af aan de halte van tram 1, die slechts kan rijden tot aan de Korenmarkt, de rest is te voet te doen naar de Groentenmarkt. Voor mij is het een hele onderneming, want ik ken Gent NIET. Thuis had ik al een plan van de computer afgehaald, maar wanneer ik dat nodig had, vond ik het niet. 'Vergeten op tafel' dacht ik. Dan maar de weg vragen. De weg vinden is eigenlijk pap-gemakkelijk. Lawaai en heel veel mensen, eigenlijk niks voor mij. Maar de 'lachboot' daar wil ik zijn. Na wat zoeken vind ik mijn lach-collega's. Om 19 uur komt de Burgemeester en begint de receptie. Een 1ste afvaart mét lachanimators - 4 - en clubleden gaat van start om 19.30uur. Het zijn allemaal clubleden uit het Gentse, Ternat ligt niet zo dicht bij Gent en dus geen leden van mijn club - snik, snik. Het zijn echt lieve en toffe mensen en ik ben blij kennis met hen te maken. Wij zijn met een 30-tal en gedurende een uur wordt er gevaren en gelachen, leute hebben wij gemaakt en gehad. Ook de toeschouwers moeten er plezier aan beleeft hebben, want je zag niets anders dan blije en lachende gezichten. Iets voor 21 uur zit ik op tram 1 op weg naar het St.-Pietersstation. Om 22.30 uur word ik - aan het station van Ternat - per auto afgehaald door mijn lieve echtgenoot. Lang onderweg voor één uurtje varen, één uurtje lachen en het kind uithangen, maar beslist de moeite waard. Die lachboot vaart - tijdens de Gentse Feesten - dagelijks uit van 19.30 uur tot 20.30 uur. Heb je al meegevaren? Laat het mij weten.
Het afgedrukte kaartje zit opgekruld onderin mijn tas, ik had het dan toch mee...
Het was SUPER! Gisteren hielden wij een opfrissingdag voor de lachanimators van de lachclub van België - Nederlandstaligen en Franstaligen samen en het werd alweer een succes... 35 aanwezigen - een blij weerzien - voor anderen een nieuwe kennismaking. Voor elk wat wils. Zo'n opfrissingdag bestaat uit het 'opfrissen' van onze kennis opgedaan bij een opleiding tot lachanimator. Veel cursisten beginnen dan een lachclub. Ieder brengt in zijn of haar club zijn eigen 'timbre', maar toch dienen de basisgegevens blijvend toegepast te worden, d.w.z. er zijn vaste gegevens die wij telkens opnieuw in onze lachclub-sessies brengen zoals: ademhalingsoefeningen, rek- en strekoefeningen, allerlei zottigheden maar vooral de lachmeditatie. Ieder werd verzocht wat eten mee te brengen, op die manier wordt er een super-buffet samengesteld van voorgerecht, hoofdgerecht, kaasschotel en nagerecht - de wijnen en frisdranken worden door het bestuur aangeleverd, alsook een grote verscheidenheid aan fruit. Bij het onthaal genieten wij van een lekkere koffie, thee of frisdrank met koekjes. Om 10 uur gaan wij van start met een lachsessie - natuurlijk, daar zijn wij tenslotte voor gekomen; daarna nog wat droge stof: toelichting van wat de lach zoal in ons bewerkstelligt. De zon is van de partij; telkens wij even buiten willen om wat frisse lucht bij te tanken, hebben wij het geluk te genieten van wat zon, zo ook voor het middagmaal. Fantastisch die overvloed aan vriendschap, aan eten en drinken. Ik ben van het bestuur en sta in voor de koffie en het aanvullen van de koekjes- en fruitschalen, wat ik af en toe even vergeet te doen omdat het toch zo plezant is bij de anderen.... De namiddagaktiviteit wordt ingeluid met dansmuziek - hop, wij allen naar binnen en dansen, jawel ook dat komt in onze lachsessies aan bod en de opfrissing van al die dansen komt echt heel goed van pas. Daarbij dansen wij ook graag en daar genieten wij dan ook van met volle teugen, niettegenstaande onze gevulde magen... De 'lachbank' wordt onder ogen genomen en wat verder uitgediept. De tijd vliegt en wij komen, jammer genoeg, tijd te kort. Tot besluit wordt de mening van de anderen gevraagd; over hoe wij zo'n opfrissingdag nog beter kunnen doen, wat zij nog meer besproken willen zien enz... Algemeen horen wij zeer positief commentaar: graag elk jaar zo'n opfrissingdag; graag nieuwe lach-oefeningen bekendmaken; dansen op CD-rom???; keuze uit atelier dans of atelier lach; is er mogelijkheid een dansdag te organiseren? Wordt de groep lachanimators te groot, wordt overwogen de opfrissingdag op 2 verschillende dagen te organiseren, na 35 ingeschrevenen wordt de lijst dan afgesloten... Een Sangria of fruitsap als afscheidsdronk en rond 18 uur verlaat een groep dynamische deelnemers de 'Ecole Saint-Joseph' te Elsene; op weg naar een nog beter lach-jaar. Dank lieve mensen voor jullie fantastische medewerking! Wij, Hika, Jean-Claude, Paul en ik - wiske-, leden van het Algemeen Bestuur ruimen alles verder op en gaan met een geluksgevoel nog een nabespreking houden bij een lekker Thaïsch etentje dat Paul bestelt en dat wij nuttigen bij hem thuis. Om 22.30 uur ben ik thuis, moe maar gelukkig, waw wat was het weer SUPER.
De laatste sessie lach-yoga in clubverband ging door op donderdag, 21 juni 2007. De laatste voor de vakantie wel te verstaan! Want wij blijven lachen. Op 20 september 2007 zetten wij de lachsessies voort met nog meer energie en enthousiasme. 5 'vaste' en 5 'nieuwe' lachers waren van de partij. Mensen wat een sessie!!! Er werd gelachen en gedanst, wij hingen het kind uit. Alweer hadden wij een enorme vreugde en blijheid samen. Wat zou ik doen zonder mijn clubleden, ze zijn mij heel dierbaar, het zijn echte vrienden geworden. Lang leve de lach-club!!!
Lach-Yoga sessie voor vrijwilligers OCMW in Tenborre
Tenborre in Strombeek-Bever heeft de lach-yoga ontdekt. Na lach-yoga gegeven te hebben op 20 maart 2007 op vraag van Lieve Heytenis, vraagt Leen Van den Troost mij een Lachsessie te geven aan een 10-tal vrijwilligers.
20 juni - 9 uur. Dat is wel heel vroeg voor iemand met pensioen! Maar de lachsessie gaat hun vergadering voor, dus moeten wij vroeg van start. Zelf ben ik al ter plaatse rond 8.40 uur, krijg op slag een kop verse koffie als welkom. Rond 9 uur is het zover, de mensen zijn er en wij gaan van start. Een heel dankbaar publiek heb ik, mensen die er heel erg voor openstaan. Maar wat kan je anders verwachten van 'vrijwilligers'. Lachen is echt heel erg aan hen besteed, zij die zoveel van zichzelf geven, zomaar, ik heb echt heel veel achting voor die mensen. Die houding tegenover hen geeft een extra dimensie aan mijn lachsessie. De lachmeditatie is een succes, iedereen geniet ervan, de 'slappe lach' was niet ver. De lachsessie geeft een speciale onderlinge band, vrijwilligers die telkens alleen bij zieke mensen gaan hebben nood aan zo'n band, daarom wordt overwogen in het najaar nog voort te doen. In de toekomst komt lach-yoga op regelmatige basis op het menu! Fantastisch is dat!
Miriam Perquin vroeg mij een tijdje geleden of ik eens een lachsessie zou willen geven in het woon- en zorgcentrum Sint-Jozef te Evere. Waarom niet. Een datum was vlug afgesproken. 12 juni 2007 - 14.30 uur. Een 12-tal hoogbejaarde personen worden druppelsgewijs de zaal binnengereden. Het zijn allemaal Nederlandstaligen, wat de sessie ten goede komt. Gemengde taal maakt het te moeilijk voor de deelnemers. Ze krijgen allemaal hun voornaam opgeplakt, kwestie van het een persoonlijke toets te geven. Heel eigenaardig is dat wanneer je hun naam vraagt, ze steeds hun familienaam opgeven. Ik schrijf slechts hun voornaam op, voelt veel warmer en directer aan. En dan gaan wij van start. Er wordt heel goed meegewerkt, op hun niveau natuurlijk. Er wordt goed gelachen en geademd. Zingen doen ze ook. Na een uurtje hebben zij het wel gehad, ze zijn vlug vermoeid. Na de meditatie wordt nog een rondje gehouden om te horen hoe ze het ervaren hebben. Gelijk elke keer mag ik dankbare woorden horen, ze willen meer... De begeleiding zegt dat sommige mensen nu bereikt werden, die anders 'onbereikbaar' zijn. Wanneer ik dat hoor, voel ik een grote dankbaarheid en weet ik dat ik met iets heel goed bezig ben. Myriam gaat haar directie zelfs vragen de opleiding tot lachanimator te mogen volgen? lachen is toch zo direct en onlosmakelijk verbonden met ieder van ons, het is het allereerste dat een mens kan van bij de geboorte, na het ademen en het eten...
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.
Ik ben een vrouw en woon in 1741 Wambeek (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/05/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Yoga, Meditatie, Taï-Chi en Qi-Gong, lACH-YOGA, lezen, PC.
Het is pas Nieuwjaar geweest en het is alweer bijna 'grote vakantie' ! Niet te geloven. De laatste tijd schreef ik niet veel meer op mijn blog, ik had het heel druk.
Vertrek op Huttentocht op woensdag, 1 augustus 2007 om 4 uur 's morgens. Mijn man en ik worden opgehaald door een medestapper om per auto kostendelend te rijden naar onze vertrekplaats in Oostenrijk: 'Sölden'. Daar worden wij opgewacht door onze reisleider. 
Zaterdag, 21 tot vrijdag 27 juli 2007.
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.