Een liefdesgeschiedenis een waargebeurd Romeo- en Juliaverhaal De graftombes in de kerk van het Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça zijn de stille getuigen van wat zich enkele eeuwen geleden afspeelde
Pedro I (8 april 1320 - 18 januari 1367) bijgenaamd de Rechtvaardige, was koning Van Portugal van 1357 tot 1367.
Pedro I was de derde zoon van Afonso IV van Portugal en diens vrouw Beatriz van Castilië. Hij werd vooral bekend door de relatie die hij onderhield met Inês de Castro (1325 - 7 januari 1355), een hofdame van zijn vrouw Constança.
In 1340 versloeg Afonso IV van Portugal samen met Alfonso XI van Castilië de Moren in de slag bij de rivier Salado. Deze gezamenlijke overwinning betekende een versterking van de positie van de beide koninkrijken tegenover de Moren, maar ook tegenover het koninkrijk Navarra. Afonso IV dwong Pedro in 1339/1340 opnieuw een Castiliaanse prinses, Constança Manuel (1323-1345) te trouwen. Samen met deze prinses arriveerde diens hofdame, Inês de Castro, waarop Pedro hopeloos verliefd werd. Constança stierf in 1345.
Foto: Internet
De affaire van de koningszoon met de Spaanse hofdame kon de goedkeuring van de koning en van het Portugese hof niet wegdragen, en Inês werd gedwongen de hofhouding te verlaten. Hierna onderhielden Pedro en Inês in het geheim een relatie. Inês de Castro oefende een belangrijke invloed uit op de politiek van Pedro I. Pedro stelde ondermeer de broers van Inês aan in belangrijke posities aan het hof. Dit verontrustte koning Afonso. De relatie tussen Inês en Pedro bracht de verhouding tot het koningshuis van Castilië in gevaar. Aan de andere kant werd de invloed van de Castiliaanse bannelingen, de vrienden en familie van Inês, steeds groter, en Afonso was bang dat de troon na zijn dood in handen van deze Castilianen zou vallen. Inês werd in opdracht van de koning vermoord, waarna Pedro tegen zijn vader in opstand kwam. In 1356 versloeg Afonso zijn zoon. De koning stierf in 1357 waarna Pedro hem opvolgde.
Pedro verklaarde dat hij vóór de dood van Inês met haar getrouwd was, met het doel haar postuum als koningin te benoemen en zijn kinderen met Inês te laten erkennen. Het huwelijk werd echter niet erkend en de kinderen van Inês vertrokken naar Castilië. Twee van de drie moordenaars van Inês werden later gevangen genomen. De legende gaat dat Pedro eigenhandig hun hart uit hun lichaam gerukt zou hebben.
Pedro liet het lichaam van Inês opgraven en opnieuw opbaren in de kerk van het klooster in Alcobaça. Daar liet hij een grafmonument maken, dat nog steeds bestaat. Het bestaat uit twee graftomben waarin de vorsten tegenover elkaar liggen. Het idee is, dat op de Dag des oordeels beide vorsten overeind komend elkaar aankijken. Op het monument bevindt zich de inscriptie: Até of fim do mundo (in het Nederlands: Tot aan het einde van de wereld)...
Op 5 oktober 1910 vindt een grote volksopstand in Lissabon plaats. Hierbij wordt de monarchie definitief beëindigd. Koning Manuel II vlucht via Ericeira met het koninklijke jacht naar Engeland. Teófilo Braga wordt interim-president.
Ãvante Camarada! 1e de Maia de 1974... Dia do Trabalhador...
Door de crisis misschien niet écht een dag om te vieren, toch wens ik vandaag al mijn blogbezoeksters/-bezoekers een spetterende dag toe !
Àvante, camarada, àvante, Junta a tua à nossa voz, Àvante, camarada, àvante, camarada, O sol brilhard pra todos nós!
Voorwaarts, kameraad, voorwaarts, Voeg jouw stem bij de onze, Voorwaarts, kameraad, voorwaarts, kameraad, De zon zal schijnen voor ons allemaal.(*)
« de eerste mei 1974 wordt een indrukwekkende en ontroerende manifestatie van opluchting; de rode anjers, het nieuwe symbool, zijn overal aanwezig, zelfs in de loop van de mitrailleurs; het is het moment waarop broederschap mogelijk lijkt » (*)
(*) Uittreksel uit het boek Portugal, de bloem en de sikkel p. 143-144 (zie ook bericht van 25 april 2009)
« Omstreeks één uur in de ochtend van 25 april (1974) zendt het katholieke station Rádio Renescença het lied Grândola, vila Morena uit, het sein voor het begin van de coup. Om 3 uur zetten de militairen zich in beweging. Sommige regimenten begeven zich naar de grensposten en de vliegvelden, terwijl anderen de gevangenissen omsingelen waar zich politieke gevangenen bevinden en de officieren die gearresteerd waren bij de opstand in Caldas da Rainha. »
Uittreksel (p. 142) uit het boek: Portugal, de bloem en de sikkel, Synopsis, J. Rentes de Carvalho, Nederlandse vertaling door August Willemsen, 1975, BV Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam, ISBN 90 295 3450 8
Grândola, vila morena Tekst en muziek: Zeca Afonso (1)
Gebracht door Amália Rodrigues...
Grândola vila morena
Grândola, kleine bruine stad Terra da fraternidade
Grond van broederschap O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen Dentro de ti ó cidade
Binnen jouw muren, o stad Dentro de ti ó cidade
Binnen jouw muren, o stad O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen Terra da fraternidade Grond van broederschap Grândola vila morena Grândola, kleine bruine stad
Em cada esquina um amigo
Op elke hoek een vriend Em cada rosto igualdade Op elk gelaat gelijkheid
Grândola, vila morena Grândola, kleine bruine stad
Terra da fraternidade Grond van broederschap
Terra da fraternidade Grond van broederschap
Grândola, vila morena Grândola, kleine bruine stad
Em cada rosto igualdade Op elk gelaat gelijkheid
O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen
À sombra duma azinheira
In de schaduw van een kurkeik Que já não sabia a idade Die niet meer wist hoe oud hij was
Jurei ter por companheira Zwoer ik mij te laten leiden
Grândola, a tua vontade Grândola, door jouw wil
Grândola, a tua vontade Grândola, door jouw wil
Jurei ter por companheira Zwoer ik mij te laten leiden
À sombra duma azinheira
In de schaduw van een kurkeik Que já não sabia a idade Die niet meer wist hoe oud hij was
1 de Dezembro: Restauração da Independência en 1640...
Vandaag is het een officiële feestdag in Portugal. Alles is gesloten, zoals banken en alle administratieve centra. De grootwarenhuizen daarentegen zijn wel open en gelukkig kwam de bakker langs met verse broodjes, al was de keuze beperkt tot één soort...
Vanaf de 16e eeuw zag Portugal zijn glorie langzaam dalen. Hoewel het officieel een autonoom land was, was het een Spaanse marionet en Portugese kolonies werden aangevallen door de vijanden van Spanje, vooral de Nederlanders en Engelsen.
Lisboa, Monumento dos Restauradores (foto: Internet)
Later probeerde Filipe IV van Portugal een Spaanse provincie te maken maar de Portugese edelen pikten dit niet en op 1 december 1640 werd João IV tot koning uitgeroepen en er kwam een onafhankelijkheidsoorlog met Spanje.
João IV (Vila Viscosa, 18 maart 1603 - Lissabon, 6 november 1603) was de achtste hertog van Bragança en van 1640 tot 1656 koning van Portugal.
João was de zoon van Theodosius II, zevende hertog van Bragança, en Ana van Velasco en Giron. Hij leidde de opstand van de Portugezen in 1640 tegen het Spaanse gezag en werd koning van het opnieuw onafhankelijke land in 1641. João was een verdienstelijk musicus en componist en de beschermheer voor een aantal componisten uit de school van Évora. Hij was waarschijnlijk een leerling van Manuel Cardoso met wie hij tot diens dood bevriend was.
O Dia de Portugal, de Camões e das Comunidades Portuguesas!
De Dag van Portugal, Camões en de Portugese Gemeenschappen is de dag waarop het overlijden van Luís Vaz de Camões (10 juni 1580) herdacht wordt en is tevens de Nationale Dag van Portugal.
Gedurende het autoritaire regime van de Estado Novo van 1933 en tot de Anjerrevolutie van 25 april 1974 werd hij als de Dag van het Ras gevierd, het Portugese ras!
Lembranças, que lembrais meu bem passado, Pera que sinta mais o mal presente, Deixai-me, se quereis, viver contente, Não me deixeis morrer em tal estado.
Mas se também de tudo está ordenado Viver, como se vê, tão descontente, Venha, se vier, o bem por acidente, E dê a morte fim a meu cuidado.
Que muito melhor é perder a vida, Perdendo-se as lembranças da memória, Pois fazem tanto dano ao pensamento.
Assim que nada perde quem perdida A esperança traz de sua glória, Se esta vida há-de ser sempre em tormento.
.oOo.
Herinnering die mij geen rust meer laat en dieper voelen doet hoe ik verstarde: geef mij een leven dat ik wél kan harden, laat mij niet afsterven in déze staat.
Maar als het moet, als het niet anders gaat, doe dan in deze ellende enkele flarden geluk verdwalen om een zeer benarde voordat de dood hem uit zijn lijden slaat.
Liever gestorven zijn dan nog in leven zolang herinneringen blijven boren en schade doen en nooit zijn uitgewoed.
Wat is aan een verlorene verloren die ook de laatste hoop heeft opgegeven en levenslang ontredderd blijven moet ?
Overgenomen uit het boek: Luis de Camoëns Saudades en andere Verzen uit het Portugees door Dolf Verspoor Moussaults uitgeverij nv Amsterdam 1961
En om te eindigen deze fado op een tekst van Camões en gezongen door de fadista Ana Moura: Endeixa
De nationale jaarlijkse feestdag van Portugal is 5 oktober, ter ere van oprichting van de republiek in 1910.
A Portuguesa is sinds de revolutie van 1910 het volkslied van Portugal. Het lied bestaat echter al sinds de kolonisatie van Zuid Amerika (15de eeuw). Het was allereerst een simpel lied geschreven door een Portugese generaal om zijn mannen te motiveren voor een gevecht tegen de Spanjaarden. Toen de Britten de grote vijand werden is het lied iets aangepast, en zongen ze: Tegen de Britten marcheren, marcheren. Het verving "O Hino da Carta" het laatste volkslied onder de constitutionele monarchie. De oorspronkelijke anti-Engelse regel in het lied is naderhand vervangen door een neutrale zin.
A Portuguésa
Heróis do mar, nobre povo, / Helden van de zee, nobel ras, Nação valente, imortal, / Dappere en onsterfelijke natie, Levantai hoje de novo / Nu is de tijd om de ster van Portugal O esplendor de Portugal / eens temeer te doen oprijzen Entre as brumas da memória. / uit de mist der herinnering. Ó Pátria sente-se a voz;/ Oh vaderland, wij horen de stemmen Dos teus egrégios avós / Van je grote voorouders Que há-de guiar-te à vitória. / Die je naar de overwinning zullen leiden
Às armas! Às armas! / Te wapen, te wapen Sobre a terra, sobre o mar! / Ter land en ter zee! Às armas! Às armas! / Te wapen, te wapen Pela Pátria lutar! / Vechten voor het vaderland, Contra os canhões marchar, marchar! / Tegen de kannonen marcheren, marcheren!
Op Woensdag 25 juli werd mijn aandacht getrokken naar een artikel in de krant onder de titel De vergeten Portugese schilder Columbano herontdekt - De glans van het moderne
Na wat opzoekingwerk kan ik jullie het volgende aanbieden: - Het artikel uit de krant 'De Morgen' katern 'expo&podium' p.38: Klik op de kopij en dan kan je via aanklikken het artikel op ware grootte lezen.
Tot 23 september in het Brussels stadhuis, Grote markt. Open van dinsdag tot zondag, van 10 tot 17 uur. Gesloten op 15 augustus. Inkom: 4 euro.
- Een verdere kennismaking met de schilder via Wiki: klik op de schilderij:
- En dan volgt er een brokje geschiedenis.Want wat blijkt: Columbano is ook de mede-ontwerper van de huidige portugese vlag. En dat kan je allemaal volgen via de daaropvolgende linken
In Wereldoorlog I - door de Portugezen de Grande Guerra genoemd, zij waren nl. neutraal in WO II - zond Portugal zijn zonen uit naar Vlaanderen en Frankrijk. Getuige hiervan is dit standbeeld in Jardim Visconde da Luz in Cascais, een eerbetoon aan de gesneuvelden.
Zoon van koningin Filipa de Lencastre en van koning João I. Onder zijn leiding werden aan de wereld nieuwe werelden gegeven. Als student exacte wetenschappen stichtte hij een opleidingsschool voor navigatietechnieken in Sagres. Zijn groeiende belangstelling voor navigatie leidde hem naar de ontdekking van Madeira in 1418, de Azoren in 1427 en de Kaapverdische eilanden in 1444. Het varen rond de Bojadorkaap was de start van de verkenning van de Westelijke kust van Afrika. Prins Henrique werd opgenomen in de geschiedenis als hét symbool van de ontdekkingen.
Boven de ingang van dit Monument der Ontdekkingen hangt het zwaard van het koninklijk Huis van Avis (dat werd in 1385 gevestigd na de overwinning van koning Jão I op de Castilianen en heerste tijdens de Gouden Eeuw van Portugal). Van op afstand lijkt het net een kruis, volgens mij symbolisch voor het feit dat zwaard en kruis nogal vaak dezelfde belangen dienden
Om gans het gebeuren te volgen kan je op de foto klikken. Degenen die het portugees nog niet of onvoldoende machtig zijn (zoals ondergetekende), kunnen het ook in het nederlands lezen door de taal te wijzigen. Veel leesgenot!
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
