Gisteren, zijn de voorbereidende werkzaamheden begonnen voor het installeren van een houtbrander (salamander) in onze keukenhaard, want ook hier kan het ‘s avonds en ‘s nachts serieus afkoelen.

Eén van de werkmannen vroeg aan Meu Companheiro of hij wel een rijbewijs had om met die kruiwagen rond te rijden (hij sprak daarbij een woord uit dat klonk als ‘moersjdesj), waarop Meu Companheiro hem verbaasd vroeg of het Portugese woord voor kruiwagen toch ‘carrinho de mão’ is. De man beweerde dat het een ’moersjdesj’ was.

Ter controle ging Meu Companheiro het ook aan de werkmakker van de man vragen. Ook deze bevestigde dit met een brede glimlach.
Meu Companheiro was geheel confuus en ging ons woordenboek raadplegen. Het woord werd niet gevonden.

Ten einde raad ging hij terug naar één van de mannen met de vraag hoe dit woord geschreven werd. Uit de uitleg begreep Meu Companheiro dat je dat woord niet in een woordenboek kon vinden, omdat het geen Portugees woord was, maar ‘um marca’ (een merknaam) en toen begon het voor Meu Companheiro te dagen… Ook al omdat het woord toen net iets anders uitgesproken werd en het meer klonk als ‘Marsjedesj’.

Meu Companheiro begreep toen dat zij het over een Mercedes hadden, vandaar hun vraag of Meu Companheiro wel een rijbewijs bezat voor het rijden met een blinkend nieuwe kruiwagen…

Nog even dit: wij zijn hier in São Martinho do Porto gestart met een cursus ‘Portugees voor buitenlanders’ in de ‘Casa Cultural‘, gegeven door dona Luísa.

Het badplaatsje São Martinho do Porto in vroegere tijden…

Enkele dagen vóór we vertrokken naar Portugal hoorde ik op de radio volgend lied, gezongen door Dirk Van Esbroeck.
Meteen herkende ik het als een fado en probeerde ik het op te sporen. Ondertussen heb ik mij de cd aangeschaft en hieronder kan je de teksten lezen.

Het is een gedicht van Fernando Pessoa, vertaald door August Willemsen.

Luister mee en laat je ontroeren…

Lieve mensen…

Het heeft bloed, zweet en tranen (hum...) gekost om hier een internetverbinding te installeren.

Dit ligt meer aan mijn technische onkunde dan aan het Portugese systeem, dat overigens perfect werkt, eens je de verbinding gerealiseerd hebt.

En, om dit te vieren… hierbij de eerste foto’s van de naamsverandering van onze Casa…

O dia de São Martinho comemora-se no dia 11 de Novembro.
Diz a lenda que quando um cavaleiro romano andava a fazer a ronda, viu um velho mendigo cheio de fome e frio, porque estava quase nu.
O dia estava chuvoso e frio, e o velhinho estava encharcado.
O cavaleiro, chamado Martinho, era bondoso e gostava de ajudar as pessoas mais pobres. Então, ao ver aquele mendigo, ficou cheio de pena e cortou a sua grossa capa ao meio, com a espada.
Depois deu a metade da capa ao mendigo e partiu.
Passado algum tempo a chuva parou e apareceu no céu um lindo Sol.

 
Afbeelding: internet